donderdag 30 juni 2016

Mobile of shells..


Als ik op het strand ben, zoek ik altijd naar schelpen,
touwtjes en wat er dan ook aanspoelde met de zee.
Deze keer vond ik heel veel mesheften, zo heten
ze misschien niet echt, maar zo noemden wij ze,
er lagen echt bergen (bergjes :-) misschien meegekomen
met de 'mesheften-stroom', haha.
Ik raapte er wat en maakte er thuis een mobile van,
dat is echt het zomergevoel, hoewel de zomer
in geen velden of wegen te bekennen is, 
misschien ook met de stroom mee..


De schelpen blijven goed hangen als je er een 
touwtje een paar keer omwikkeld, knip het touw wat
langer af zodat je aan de ring kan knopen en daarna
bij elkaar aan de bovenkant.
Als ring kun je er eentje van ijzer of hout gebruiken, 
bijvoorbeeld een borduurring of er zelf eentje 
buigen van ijzerdraad, het is reuze makkelijk allemaal.


En oja, een week of wat geleden stuurde ik 
per ongeluk tweemaal 1 bestelling van Lov-ing wool
naar Chris, ik liet haar weten dat ze hem wel mocht 
houden, het was tenslotte mijn fout.
Maar zij besloot het boek weg te geven op haar blog,
echt heel erg lief, je kan hier meedoen.

Ik wens je een fijne dag
ik ga eens even op zoek naar de zomer, 
mocht ik hem vinden zal ik hem terugsturen,
want ohoh :-)
-X-

woensdag 29 juni 2016

Crochet lady..


Op een avond liepen Judith door de smalle straatjes,
op zoek naar een leuk restaurantje om te eten.
Het was niet dat we niets konden vinden, het was meer
dat we gewoon niet konden kiezen, het eten was
overal heerlijk, en de terrasjes geweldig.
Op een klein binnenplaatsje zat een vrouw te haken
en als mijn hart nu ergens van opspringt 
is het een handwerkende vrouw op straat.
We bewonderden haar handwerk, waar ze zichtbaar
trots op was en natuurlijk kocht ik een theedoek
met een gehaakt randje, niet precies mijn smaak,
maar dat geeft helemaal niets, het gaat om het idee.
Ik gaf haar iets meer dan de gevraagde 2,50
dat leek me wat weinig voor alle moeite,
daarnaast hadden de dieven mijn losgeld niet
meegenomen, haha..
Ik vroeg de vrouw of ik een foto van haar mocht
maken, ja natuurlijk zei ze stralend..
Tenminste dat denk ik want ik spreek geen Portugees,
maar ze schikte wat aan haar haarband, legde
haar werkje zorgvuldig over haar schoot en ik 
nam een foto, die ze daarna graag even wilde zien.


Nadat de foto goedgekeurd was, wensten we de vrouw
een fijne avond en kozen een restaurantje uit.
Later vond ik een winkel nog 2 geweldige 
afwaskwasten en mijn afwas-set is compleet :-)

En oh, ik ben nogal laat met dit bericht, ik was/ben
helemaal van mijn stuk over de aanslagen op 
het vliegveld van Istanbul, ik was daar de afgelopen
jaren een aantal keer, en ooh ik zei nog laatst toen 
ik naar Schiphol ging dat ze de beveiliging zo zouden
moeten doen als daar, meteen bij binnenkomst.
Maar ook dat helpt niet, blijkbaar, zo afschuwelijk.
Ik kon even geen woorden vinden over theedoeken,
maar ik dacht aan wat ik gisteren zelf al zei:
Goed over kwaad..

Ik wens je een goede dag
-X-

dinsdag 28 juni 2016

No use crying over spilled milk..


De tweede dag besloten wij de stad te gaan verkennen,
we hadden 11 uur geslapen, zo heerlijk, dat kan 
ik thuis nooit, dus we hadden er zin in.
We gingen met de bus naar LX factory een oud fabrieks-
terrein met allerlei leuke winkeltjes en cafeetjes en 
weer terug met de bus en de tram, vanaf het eindpunt
besloten we terug te lopen, de heuvel op.
Door eindeloze kleine steegjes, met prachtige 
pastelkleurige huizen, was aan de lijnen (ooh:-)
en trappen, heel veel trappen, we kletsten wat,
maakten foto's en het was een heerlijke dag.


In de buurt van het appartement hoorden we opeens 
een plof, alsof er iets op straat viel, er kwam een 
echtpaar onze kant oplopen en zeiden; your wallet,
ik keek om en daar lag mijn portemonnee op straat.
Huh..ik snapte er niks van, we waren gewaarschuwd 
voor zakkenrollers en ik had een fototas met ritsen
en een klep erover bij me waar alles inzat..
daar kon niks zomaar uitvallen, maar wij zeggen
nog dankjewel en gingen op een terrasje zitten.
Judith ging even betalen en vroeg heb je 
het cash geld ergens anders zitten, eeeh, neee!
En ja hoor, geld weg, de pasjes zaten er nog in,
gelukkig maar we snapten er niets van..hoe..??
Op dat moment kwam er bord dat aan de gevel 
hing naar beneden zeilen en viel op mijn hoofd,
dat was iets teveel van het goede dus ik voel
een soort van paniek opkomen.


Judith, die dat ziet, zegt; nu ga je niet huilen hoor,
en dat was precies wat ik nodig had, ik realiseerde me
razendsnel dat dit moment zo'n kantelpunt was
het zou de vakantie kunnen maken of breken en ook dacht 
ik, gek genoeg, aan de quote van Drs.P die luidt:
al is de situatie zorgelijk, ik raak niet in paniek.
Dus ik haalde diep adem en wij gingen terug naar het 
appartement, later begrepen wij van een Porugese vrouw
dat dit is wat ze (de zakkenrollers) doen:
Ze zijn altijd met een paar mensen, op het moment
dat je niet oplet en je loopt vlak na een hoek,
stelen ze je portemonnee, halen het geld eruit,
gooien je portemonnee op straat en een ander
(in dit geval het echtpaar) zegt daar ligt ie,
vervolgens verdwijnen ze om de hoek.
Ze willen niet dat je aangifte doet dus daarom
geven ze de pasjes terug en stelen ze geen spullen.


I feel like an idiot, zei ik tegen de vrouw waarop ze zei:
There is no harm done to you or your daughter,
it's ok to feel like an idiot, you'll get over it.
En gelijk had ze, het was jammer van het geld, maar 
we waren gezond en wel en we zijn er overheen gestapt.
Toen ik weer geld gepind had moest ik ineens
aan mijn vriendin Fem denken, zij doet weleens haar
telefoon in haar bh en ik dacht ja, ik doe de Femke-methode
en stopte het geld in mijn bh, knappe jongen die het daar
uit kan halen, en dat gebeurde ook niet, haha.

Voor de terugreis hadden wij bij de eigenaresse een taxi
geboekt naar het vliegveld (vanwege de koffer :-)
 ik appte naar haar dat we met de metro zouden gaan,
om wat geld te besparen, maar nee zij betaalde de taxi,
geen discussie mogelijk, zo lief, zo onverwacht vriendelijk.
Ik was er gewoon ontroerd van en besloot dat er 
echt veel meer vriendelijke mensen zijn dan niet en dat dat
is waar het om gaat en dat zij je gedachten waard zijn.
Dat gebaar  en het bijbehorende is waar ik aan 
 terugdenk, het heeft het vervelende gevoel
(en het idee dat ik een idioot ben) helemaal uitgevlakt.

Ik wens je een goede dag
en heel veel (onverwachte) vriendelijkheid.
-X-

maandag 27 juni 2016

Lisbon adventures #1


De avond voordat wij naar Lissabon vertrokken,
kwam mijn dochter Judith hier al naar toe.
Ik had mijn spullen al in een klein koffertje gepakt
en was voor mijn gevoel al helemaal klaar..
Dat bleek helemaal niet zo te zijn...ik bedacht me
toen namelijk dat het misschien handiger zou zijn
om alles in 1 grote koffer te doen, hoewel
Judith daar geen voorstander van was,
deden we het uiteindelijk toch..
Daarnaast had ik er even niet aan gedacht dat ik
nog online moest inchecken, bij controle bleek
de "van" niet voor mijn achternaam te staan, dat konden we
online niet meer verbeteren dus er moest gebeld
worden met de vliegmaatschappij (en dat duurde lang..)
de stoom kwam uit mijn oren, werkelijk waar)


Na een kort nachtje kwamen wij in alle vroegte
op Schiphol aan, alwaar wij onze koffer wilde 
inchecken toen bleek dat het toch allemaal niet 
goed was doorgekomen, het telefoontje over de naam
en het aantal kilo's van onze grote rode koffer.
na wat geharrewar en heen en weer geloop 
van balie naar balie (ik voelde de stoom..haha
maar ik dacht meteen, -, adem in en uit.
We hadden een uitstekende vlucht en in Lissabon
aangekomen konden we nergens een pendelbus vinden,
dus we wachten bijna 3 kwartier in de rij voor een
metrokaartje, sjouwden omstebeurt de zware 
koffer trap op en af en zaten een uur in de metro.
Hierna moesten we nog een stukje lopen en 
we sleurden de koffer mee over de smalle stoepjes
(ooh dat doen we nooit meer, 1 grote koffer,
2 kleintjes is echt veel handiger..en je moet
al helemaal naar je dochter luisteren :-)


Maar toen was het moment eindelijk daar,
we vonden het adres, werden verwelkomt door een 
alleraardigste eigenaresse en konden eindelijk die 
koffer neerzetten, wat een prachtig moment..
Een heerlijk appartement, de geluiden van de stad,
een nieuwsgierige overbuurvrouw die Bom dia zegt,
vanaf het balkon aan de overkant van het steegje..
En ah het was elke minuut (en stoomwolk)
waard die we beleefden in de aanloop hier naar toe..
(zeg nou zelf, zou je hier niet even willen zitten?)

Wordt vervolgd
Ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 24 juni 2016

Doing nothing


En ook al had ik mij voorgenomen alle foto's
zo snel mogelijk in orde te hebben, is me dat 
toch niet gelukt, ik dobber maar wat rond..
Dat heb ik altijd na een vakantie, ik sta dan nog
steeds in -ik hoef helemaal niets-stand en tegelijkertijd
voel ik een druk om weer bezig te gaan..
Dus nadat ik gisterochtend de hele ochtend wat 
rond hing besloten wij gistermiddag, na de regen,
naar het strand te gaan en met onze broekspijpen
opgerold door de branding te lopen.
We aten daarna zelfs een ijsje :-)
Hoewel de zee hier niet zo blauw is als in Portugal,
was het heerlijk en kon ik het niets hoeven
nog even vasthouden, want dat is toch wel
de fijnste stand, denk je niet?

Ik wens je een mooi niets hoeft weekend.
-X-

donderdag 23 juni 2016

And back again..


Wij gingen naar Lissabon en wij kwamen weer terug,
wij hadden een stralende week in alle opzichten.
(met wel een donkere wolkje, maar dat hebben
we over laten drijven, nadat we bekomen waren)
Nu kijk ik naar buiten en het regent, maar vandaag
zal ik al mijn foto's uploaden en bekijken, 
en dan zal de zon schijnen vanaf mijn beeldscherm..
Als ik dan alle foto's bewerkt heb, wat even zal duren
omdat ik bij elke foto even terug zal denken;
oh jaa en ach en ooh hier..en wat was dat heerlijk,
maar als ik alles nog eens beleefd heb, 
zal ik hier verder verslag doen van een bijzonder reisje.

Ik wens je hoe dan ook een stralende dag
-X-
P.s. dit is mijn dochter Judith :-)

woensdag 15 juni 2016

On my way..


Vandaag zal ik mijn koffer inpakken en als ik 
goede zin heb misschien zelfs mijn kleren strijken.
Ik zal via internet inchecken, hoewel ik de dame
in haar mooie pakje en sjaaltje om zal missen..
Ik zal wat geruststellende woorden tegen mijzelf
spreken over de veiligheid van vliegtuigen
en misschien zelfs over het algemeen, dat is 
tegenwoordig nodig als je ziet wat er gebeurt in de wereld.
Ik zal vannavond niet in slaap kunnen komen
dat heb ik altijd als ik zo vroeg op moet..
Ondertussen klinkt dit liedje in mijn hoofd;
On my way, want dat ben ik, een klein weekje
lang samen met mijn dochter, heel bijzonder.
Ik zal mij weer melden als ik terug ben,
je kan meekijken op Instagram waar ik 
zo af en toe wat foto's zal posten, als alles
wel gaat met de Wifi en al :-)

Ik wens je een hele mooie week
Dagdag!

dinsdag 14 juni 2016

Stacks (stapeltjes)


De laatste dagen maak ik stapeltjes;
Stapeltjes spullen omdat ik aan het opruimen ben.
Stapeltjes om in de koffer te doen, die ik mee
mee zal naar Lissabon, overmorgen;
Stapeltjes boeken om te lezen.
Stapeltjes zomerkleren.
Stapeltjes leuke adresjes om te bezoeken.
Stapeltjes gedachten om te ordenen.
Verder maak ik stapeltjes van mijn zorgen,
om ze even in de kast te kunnen leggen..
(en dan doe ik de deur op slot, zodat ze niet 
per ongeluk in de koffer glippen)
Stapeltjes met allerlei klachten en kwaaltjes
waarvan ik hoop dat ik ze even thuis kan laten.
Stapeltjes bestellingen uit de webshop
om nog even te versturen.
Stapeltjes mails die nog beantwoord moeten worden...
Ja, ja ik heb het er maar druk mee..;-)
En oh, kijk even op de blog van Maandagdaandag
daar staat een mooi verslag van een feestje 
waar ik afgelopen zondag was,
dat was een stapeltje geluk en die heb ik gelegd
op het stapeltje mooie herinneringen..

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 13 juni 2016

And then..


En toen was het ineens weer maandag,
vroeger begon ik altijd elke zin met en toen
als ik een opstel moest schrijven op de lagere school,
daar kreeg ik altijd een onvoldoende voor.
Sterker nog, de meester, een hele onaangename man,
kraste er met een rode pen; over! onder, met zo veel
nijd geschreven dat het papier er soms van scheurde..
Daar moest ik ineens aan denken toen ik deze
blogpost met en toen begon..dus..
En toen was het weekend voorbij, ik deed niet 
heel veel bijzonders..
Op zaterdag ruimde ik mijn kast op, en toen vond ik
allerlei dingetjes die ik gebruikte voor Lov-ing wool.
En toen maakte ik er een foto van.


En toen maakte ik wat visitekaartjes om bij de 
bestellingen uit mijn webwinkeltje te doen.
En toen ik er genoeg had, ging ik even naar 
de bibliotheek om wat boeken te halen voor mijn 
vakantie naar Lissabon met mijn dochter Judith.
En toen ging ik nog even boodschappen doen.
En toen ik thuiskwam deed ik de was, 
en toen ging ik eten en toen nog even haken 
en toen het donker werd ging ik slapen.


En toen ik de volgende dag wakker werd 
ging ik ontbijten en nog een beetje knutselen.
En toen ging ik naar een heel leuk feestje,
met allemaal hele inspirerende vrouwen en heel
veel lekker eten, dat was heel erg fijn..
En toen ging ik naar huis, en toen hoorde ik op
het nieuws van de vreselijke gebeurtenis in Amerika.
En toen maakte ik mij heel veel zorgen over de dingen.
En toen ben ik toch maar naar bed gegaan,
want ik los er niks mee op als ik de hele nacht
over akelige dingen ga denken.
Maar toen duurde het toch nog even voordat
ik er van kon slapen..
En toen was het toch ineens weer maandag.

En toen kon ik het toch nog heel erg goed.
een -en toen- opstel maken, ik snap het wel dat ik 
dat deed want het gaat echt heel erg lekker..;-)

En toen wenste ik je een een hele goede maandag!
-X-

vrijdag 10 juni 2016

Little house


Al jaren droom ik van een huisje op het platteland,
en dan het allerliefst in Frankrijk..
Ik heb altijd gedacht dat gaat er van komen...later..
bij wijze van een soort beloning van al het geploeter,
harde werk, verwerken van teleurstellingen,
het bijstellen van plannen en ga zo maar voort.
Maar ik realiseer me steeds meer dat het nu later is,
en wat meer is dat dat huisje er nooit gaat komen.
Met mijn wiebelige inkomen kan ik er geen 
in Nederland kopen en in Frankrijk staan 
wel bouwvalletjes te koop die ik nog wel 
zou kunnen betalen, ik heb jaren gespaard,
mijzelf van alles ontzegd, zuinig geleefd,
allemaal voor het grote plan..
of zoals ik het zelf dacht; de grote beloning..


Maar alleen een bouwval is niet genoeg,
daar komen zoveel kosten bij, dak repareren,
nieuwe keuken, elektriciteit en weet ik het allemaal
meer, dat het onbetaalbaar wordt.
Toch speur ik elke dag het internet af, een half uurtje
na het eten, bekijk ik foto's, mail naar makelaars,
stuur linkjes door naar mijn zoon Daan.
Zo van; wat denk je van deze, meestal komt hij dan
met een ontnuchterende opsomming van de kosten,
waardoor de gedachte van dat huis 
als een zeepbel uit elkaar spat..
Een keer was ik heel dichtbij maar nu denk ik
misschien is het maar goed dat het niet door is gegaan,
wie weet wat ik allemaal tegen was gekomen
en had ik nu tot aan mijn nek in de schulden gezeten..


Toch ben ik nog niet bereid het helemaal los 
te laten, hoewel dat punt steeds dichter bij komt.
De grootste teleurstelling is eigenlijk dat er 
helemaal geen pot goud aan het einde van de 
regenboog ligt, er komt geen magisch-later-moment
dat alles vergeven en vergeten is, en dat ik 
helemaal tevreden met alles in mijn Franse huisje
taarten ga bakken en in mijn moestuintje zal werken..
Toch blijf ik naar huisjes op het platteland kijken
want ook al zal ik er in echt nooit in wonen,
een half uurtje per dag kan ik het wel in gedachten..

Ik wens je een heel goed weekend
en mocht je toevallig weten van een betaalbaar
huisje te huur of te koop laat mij het dan even weten
(dan kan ik daar in mijn hoofd even in wonen ;-)
-X-

donderdag 9 juni 2016

Flags that look like icecream


Eigenlijk denk ik helemaal nooit aan ijsjes,
ik eet er af en toe wel eens eentje, zo'n 1 of 2
in een zomer, als het zo toevallig uitkomt..
Ik denk aan van alles maar bijna nooit aan eten,
ik eet natuurlijk wel (hoewel ik het ook wel eens 
vergeet) maar het neemt geen belangrijke plaats in.
Dus toen ik dit vlaggenlijntje haakte zag ik er
helemaal geen ijsjes is, pas toen de foto was 
genomen dacht ik het lijken wel Cornetto's.
Geen idee of ze nog bestaan maar vroeger
kregen wij altijd raketjes, van die waterijsjes,
en heel, heel soms bij een speciale gelegenheid
een Cornetto met zo'n stukje chocolade 
in de punt van het hoorntje, heerlijk.
Mocht je ze ook willen maken,
zo doe je het:


Bij het maken van de stokjes stak ik de naald
bij de eerste en de laatste steek onder 2 draden, zoals je 
normaal insteekt, bij de tussen liggende steken,
stak ik de haaknaald enkel onder het voorste draadje.
Het effect is dan wat gladder..


Ik heb de ijsjes (ha) aan elkaar gehaakt,
dat doe je door te beginnen met 10 lossen, dan 
haak je met vasten een ijsje er aan, dan haak je 3 lossen
en haak je weer een ijsje vast.
Als ze er allemaal aanzitten, je kan er zoveel haken 
als je wil, haak je nogmaals 10 lossen, et voila!

Ik wens je een fijne dag
-X-
ps. misschien ga ik vanmiddag maar eens
mijn jaarlijkse ijsje eten, heb er zomaar 
ineens zin in ;-)

woensdag 8 juni 2016

Wind


Aaah, ik heb geen begin-zin deze morgen,
ik ben zo suf, hoofdpijnerig en wazig wakker geworden,
dat ik niets kan bedenken, behalve dat ik misschien
als een stoffige dekentje uitgeklopt moet worden
en eens fijn moet wapperen in de wind..

Ik wens je een fijne dag
-X-
Ps, het dekentje is een zelfmaker uit het boek
Lov-ing wool, mocht je het willen maken.

dinsdag 7 juni 2016

Summer


Elke dag teken ik een beetje, zomaar voor de lol,
ik maak gewoon wat er in mijn hoofd opkomt.
een dag of wat geleden was het deze.
De lijst is natuurlijk helemaal niet compleet,
want ik tekende er een heleboel dingen niet bij..
De geluiden van de zomer:
-het geritsel van de bladeren in de bomen
-een duif die zit te koeren in een boom
-een hond die blaft in de verte
-het tikken van de regen op de tent
-het geluid van kwakende kikkers
-het gerommel in de verte van een naderende
onweersbui in de verte op een warme dag
En natuurlijk ook de geuren van de zomer;
-verse aardbeien
-de regen (die ruikt alleen lekker in de zomer)
-zonnenbrand
Ooh als ik eenmaal begin, maar misschien is het 
leuk als jij de lijst afmaakt, wat is voor jou
typisch het 'zomergevoel'?

Onder de degene die reageren verloot ik drie 
van deze kleine A6 printjes (bij verloten moet ik 
meteen denken aan zo'n rad met spijkers
wat zo ratelt en van die nummertjes,
maar ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen:-)

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 6 juni 2016

Treasure..


Voor mijn boek Lov-ing wool schreef ik een stukje
over een gedroomde rommelmarkt vondst, namelijk
een doos vol oude handwerkspullen.
Terwijl ik daar mee bezig was, het is nooit in 
en keer goed, soms moet je het even een paar dagen
'laten doen' maar dat is misschien een Zeeuwse 
uitdrukking, de eerste keer dat ik tegen P. zei;
laat maar doen, dacht hij dat we het gingen doen,
terwijl ik bedoelde dat het niet ging gebeuren, 
of dat het op zijn minst op de lange
baan werd geschoven..


Terwijl ik het stukje liet doen :-) ging ik naar
een rommelmarkt, niet om speciaal om iets te zoeken,
de leukste vondsten zijn die waarvan je pas weet
dat je het zocht als je ze gevonden hebt.
Ik zag een grote oude doos met een deksel er op,
en ik moet altijd even kijken wat er in zit.
En aah, toeval of niet het was de doos, of in 
ieder geval de inhoud die ik had beschreven
 in mijn 'laat maar even doen' stukje.
Een hele stapel oude schriften vol getekend met
borduurpatronen, losse velletjes papier
met in prachtig geschreven brei- en haakpatronen,
restjes garen, kromme breinaalden enzovoort..


Het is werkelijk ontroerend, ooh wat denk je 
van dit schortje, misschien wel gemaakt door de 
dochter van de vrouw die de patronen schreef.
Het doet mij denken aan de eerste dingen die
ik maakte voor mijn pandabeertje toen ik
een jaar of zeven was..
De patronen zijn vaak gedateerd, allemaal geschreven
in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw.
Ik heb de indruk dat de vrouw patronen maakster 
was voor bladen of misschien wel boeken.
Er staan overal aanwijzingen bij die je niet
voor jezelf zou schrijven, zoals: zet erbij dat
het ook met ander garen kan, of het roze kan 
ook vervangen worden door rood, dat
soort dingen, echt geweldig..
Daarnaast lijkt het allemaal nog heel hip,
je zou het zo kunnen gebruiken, terwijl dit 
meer dan 80 jaar geleden werd bedacht..
(hoewel het garen in de doos niet zo oud lijkt)


Laatst heb ik de hele doos gesorteerd, een heleboel
spullen waren min of meer vergaan.
In een envelop vond ik nog deze kleine plaatjes,
ik denk om ergens op te strijken, of het zijn 
borduurvoorbeelden, ik weet het eigenlijk niet..
Wel weet ik dat het bijna zonde is om de patronen
hier in de kast te laten liggen en hoewel er wel een 
naam op de schriftjes staat, kan ik de mevrouw
die het maakte natuurlijk niet meer vinden..

Tot de tijd dat ik bedacht heb (ik laat het even doen:-)
wat ik er mee zou kunnen doen, staat het veilig 
bij mij in de kast, en steeds als ik de doos 
zie staan, zie ik even de mevrouw voor me.
met een potloodje en een schriftje waarin ze tekent..
en voel ik me, ondank het feit dat ik haar 
helemaal niet ken, toch verwant met haar.

Ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 3 juni 2016

Whenever


Ik wens je een fijn weekend
-X-

donderdag 2 juni 2016

Imagine..


Een tijdje geleden was ik bij een fysiotherapeut
omdat ik problemen had met mijn kaak, lang verhaal
maar het kwam er op neer dat het spanningsklachten waren.
Hij behandelde die dan maar het zat allemaal zo vast 
dat hij op een gegeven moment vroeg of ik misschien
onder hypnose wilde om mij wat te laten ontspannen.
Dat wilde ik wel, ik was benieuwd, het was een 
bijzondere ervaring mag ik wel zeggen..


Het was niet zo dat ik helemaal weg was, zoals
ik altijd dacht, ik was heel helder maar voelde
me diep ontspannen en heel fijn..
Ik liet mij leiden door zijn stem, hij vroeg mij 
in gedachten naar een veilige plek te gaan waar
ik me thuis voelde, ik ging naar het strand.
Ik voelde de wind, het zand tussen mijn vingers,
hoorde de golven, de meeuwen..


Het enige jammere aan de hele sessie, die drie kwartier
duurde, het voelde als vijf minuten, was het moment
dat hij zei; ik ga nu terugtellen naar 1 en als ik daar
ben kom je weer terug, en ik dacht; neee, niet terug..
Daarna vertelde hij mij dat ik alle tekenen had
van diep onder hypnose zijn, dat ik me heel goed
kon ontspannen (?) en dat ik dit gevoel ook zelf
weer kan oproepen als ik weer eens helemaal 
in de knoop zit met mezelf, of op welk moment dan ook.


En ja, dat is ook zo, niet zo diep ontspannen als toen,
maar ik kan er wel naar terug gaan, naar het beeld 
van het strand en de zee.
Me voorstellen dat de golven komen en gaan,
het dan weer stormt en dan weer kalm is..
Dat ik me vooral niet moet verzetten maar 
het gewoon moet laten zoals het komt..


Misschien wil je het ook eens proberen,
je gaat ergens lekker liggen en je denkt aan een 
plek die voor jou mooi en kalm is, misschien de zee
maar het kan natuurlijk ook heel iets anders zijn.
Daar aangekomen probeer je alles wat om je heen is
te zien te voelen en te ervaren, je hebt er niets voor 
nodig, enkel een bank en je fantasie..

Ik wens je een fijne dag
-X-

woensdag 1 juni 2016

Not being a traveller..


Over 2 weken ga ik met mijn dochter Judith
 naar Lissabon, het leek mij fijn om even weg te zijn
en wat natuurlijk helemaal mooi is is dat Judith
met haar oude moeder, haha, mee wil..
Eigenlijk ben ik helemaal geen reiziger, ik zie er 
altijd een beetje tegenop...
Het begint al met het vliegticket, dat gepuzzel 
van welk vliegtuig heen en terug, dan betaal
je en krijg je een mailtje wat je moet uitprinten,
waarmee jezelf kan inchecken..
Ik vind dat een beetje wiebelig voelen, is dat
nu alles dat papiertje, ik wil het liefst zo'n 
kartonnen ticket en zo'n vrouw in een mantelpakje
met een sjaaltje om haar nek en een geruststellende
glimlach, die er een gaatje inmaakt met een tang, 
of een stempel, ook al goed..


En oh, het vliegveld, al die mensen, gangen, 
borden, van de zenuwen loop ik altijd de verkeerde
gang in, al helemaal omdat ik altijd een vliegtuig moet 
hebben wat heel vroeg in de ochtend gaat en ik ben 
helemaal niet goed in ochtenden, helemaal niet..
Tot voor kort had ik een gezellige gebloemde koffer,
maar omdat dat altijd zo'n gesjouw was, heb ik nu
zo'n lelijke met wieltjes, die de ene keer wel en de
andere keer ineens niet als handbagage mee mag..
Dan sta je daar zwetend te hannesen met je camera en 
je laptop omdat je niet wil dat die in het ruim 
wordt gegooid...als dat dan geregeld is, 
en je eindelijk in je te krappe stoel zit, moet ik 
tijdens de vlucht nog wel 2 keer naar de wc
en moet ik mij weer, met een rood hoofd,
langs de andere passagiers wurmen, oh oh..


Eenmaal aangekomen ben ik altijd bang 
dat mijn koffer niet op de band zal verschijnen,
iedereen lijkt al fluitend weg te lopen met zijn
bagage maar geen gebloemde koffer in zicht..
O nee, ik heb tegenwoordig een grijze..suf..
Op weg naar het appartement hoop ik dat de 
verhuurder niet vergeten is dat we komen, alles 
heb ik online geregeld en dat lijkt zo abstract,
maar er is natuurlijk nog nooit iets fout gegaan.
Oh man, de opluchting als ik er dan eindelijk ben..


Als ik dan naar buiten loop en op een terrasje 
even bij ga komen snap ik niet waar ik me zo
druk over heb gemaakt, dat ging van een leien dakje..
Vervolgens heb ik altijd heerlijke dagen en op de 
terugweg heb ik nergens last van..
Eenmaal thuisgekomen neem ik me altijd voor
de volgende keer de hele stress riedel van te voren
achterweg te laten, maar ik voel het nu alweer,
ik ben nu eenmaal geen reiziger..

Mocht je wat Lissabon tips hebben, graag!
(we logeren in de wijk Alfama, heet het, geloof ik)
Ik wens je een fijne dag
-X-