Feiten

Oooh, nu lees ik vanmorgen mijn blogbericht van 

gisteren en natuurlijk naar de reacties, ik kijk nooit op 

mijn blog nadat ik het bericht er op heb gezet, sterker nog,

ik kijk zo weinig mogelijk op mijn pc, ik ben vind het

nogal snel veel te veel informatie, en ik zie dat

er wat feitelijke onjuistheden in mijn bericht staan.

Zo kwam er een bericht van de redactie in Wenen

(oh haha) dat ik het aantal kamers van het paleis

schromelijk onderschat heb en de naam van de auteur

van het boek was fout (er lagen 2 boeken op mijn tafel,

en ik heb de namen van de auteurs gecombineerd)

Het voelde een beetje als een proefwerk wat ik terugkreeg,

ook daar was nogal eens iets mis mee, want als ik iets niet

wist, dan verzon ik gewoon zelf een antwoord..

(wat dan meestal niet het antwoord op de vraag was)

Dat pakte meestal niet goed uit, maar soms wel, ik kan me

nog een tentamen herinneren toen ik op de opleiding voor

verpleegkundige zat, voor het vak psychiatrie.

Ik wist het gevraagde schema niet meer, maar zo betoogde ik,

ik kan wel alles vertellen over andere zaken die ik heb geleerd,

ik schreef 3 kantjes vol en ik kreeg een voldoende, vanwege

de originele oplossing, dus soms kom je er wel mee weg..

Onnodig te zeggen dat je dus niet alles moet geloven, wat

ik hier vertel op mijn blog (dat van dat tentamen is wel waar :-)

Voor de juistheid der dingen; het zomerpaleis van Sisi, heeft

1440 kamers (ja zeg, dat kan je je toch ook niet voorstellen)

en de achternaam van de auteur is Pataki.

Ik laat het verder even met de feiten, ik ga weer naar mijn 

moeder vandaag en van het weekend ga ik

naar de tour de Tour de France kijken

(ik heb niets met wielrennen maar de tour vind ik leuk)

met een handwerkje op mijn fijne bank.

Ik wens je een heel mooi weekend

-X-

Sissi

In Wenen kocht ik een kaartje van een schilderij van Sissi

erop, nadat wij door de tuin van haar zomerpaleis Schönbrunn

wandelden, wij gingen niet naar binnen, het was veel te druk.

Wel vertelde mijn zoon Daan (die een soort van wandelende

encyclopedie is :-) wat dingen over de keizerlijke familie.

Thuisgekomen haalde ik een boek uit de bibliotheek,

mijn kennis over Sissi beperkte zich tot wat beelden uit de films,

hoewel ik die nooit echt gezien heb, van een meisje in een baljurk..

Ik moet zeggen dat ik meteen gegrepen was door het verhaal,

hoewel een roman, wel op feiten gebaseerd, en ik was verbaasd

over een aantal dingen die ik las, de werkelijkheid is toch

altijd weerbarstiger dan alle schone schijn..

Zo was ze in haar tijd helemaal niet populair in Wenen,

de hele Sissi verering kwam pas op gang na de films, 

ze had een hekel aan het keurslijf van het hof en uiteindelijk

is ze vermoord, dat klinkt niet echt als een sprookje toch..

Enfin, toen ik het boek uit had, appte ik naar Daan dat ik 

de volgende keer alle kamers (zo'n 140 of zoiets) van het

zomerpaleis wilde zie als ik weer in Wenen ben..

Oh ja, appte hij terug, allemaal, dan moet je drie maanden

komen..of..zei hij (die zelf altijd in kraakpanden woonde

totdat hij naar Wenen verhuisde) je moet het kraken, haha!

Het boek wat ik las heet; Sisi (soms met 1 s, soms met 2 :-)

van Allison Pataki, echt de moeite waard als je van

historische romans houdt, ik dus wel )

Ik wens je een fijne dag

-X-

Schuitje varen

Zo af en toe komt mijn buurmeisje, en nichtje Guusje,

even langs als ze een 'creatieve' opdracht heeft 

voor school, soms heeft ze zelf een idee, of ze vraagt

of ik misschien iets weet..

Vaak krijg ik meteen een idee maar ik probeer haar 

zoveel mogelijk te stimuleren zelf iets te bedenken,

het is tenslotte niet mijn project en al helemaal vind ik het

fijn dat ik niet meer op de middelbare school zit..

Deze keer kwam ze zelf met het idee van een bootje vouwen,

ze moest iets van een reis verbeelden, ik vond het zo'n leuk

bootje dat ik er zelf ook een paar maakte,

mocht je er ook zin in hebben, zo maak je ze..

De bootjes blijven heel goed staan, zeker als je ze

van iets dikker papier maakt, leuk voor in een kijkdoos

(maakt er ooit nog iemand een kijkdoos, haha?)

Ook kun je er een naam opschrijven en dan bij de

borden neerzetten als naamkaartje, ik verzin maar wat..

Hoe dan ook, ik wens je een fijne woensdag

-X-

Postzegelkamer

Heel. heel lang geleden ging ik wel eens met mijn 

broer logeren, bij twee tantes, twee ongetrouwde zussen

die bij elkaar woonden, ik vond ze stokoud maar ook heel lief.

Ze woonden in een geheimzinnig huis, met zo'n gietijzeren hek

om de tuin en helemaal ingericht met antieke spullen.

  Je mocht er niet rennen noch hard praten, we dronken thee

uit gebloemde kopjes en je moest met twee woorden spreken,

zoals zij dat zo mooi zegden (wij vergaten het nogal eens)

Maar ik heb er bijzonder goede herinneringen aan, 

alsof ik een paar keer zo een sprookje ingestapt ben..

Het meest bijzondere van het huis was de postzegelkamer,

ik weet niet meer of hij echt zo genoemd werd of dat

ik dat verzonnen heb, het was een kamer waar het

altijd een beetje donker was, de fluwelen gordijnen 

waren halfdicht en het stond vol met oude boeken enzo..

Daar mochten wij af en toe zitten, nadat je het gevraagd 

had natuurlijk en daar bladerden wij in oude boeken en albums.

Er hing een bijzondere serene sfeer waar ik laatst aan moest

denken toen ik setjes postzegels zat te maken voor de webshop.

De tafel vol met de zegels, een kalm muziekje aan en 

maar tellen, ik begon bijna met twee worden te spreken, haha..

Ik heb vele setjes postzegels gemaakt, met allerlei verschillende 

thema's, echt een heerlijk kalm werkje, ik overwoog nog even 

om  postzegel handelaar te worden, maar dat idee heb ik laten varen.

Binnenkort zijn de setjes te koop via de -bijna affe- webwinkel,

maar ik wil nu graag een setje van 50 zegels, van alles wat,

weggeven aan iemand die het ook wel fijn vind om even

in de kalme imaginaire wereld van de postzegelkamer te vertoeven.

Mocht je daar zin in hebben laat dan een reactie achter,

dank je wel (denk in gedachten je naam erachter, 

de twee woorden, weet je nog ;-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Bank

Toen wij naar dit kleine huisje verhuisden, wilde ik graag

een nieuwe bank hebben, ik dacht dat het handig zou 

zijn om een slaapbank te hebben, in het geval dat 

iemand hier zou komen logeren..

Dus na lang zoeken kochten we een Deense design slaap

bank, waarvan al snel bleek dat hij totaal niet lekker zat,

alsof je bij de wachtkamer van de dokter zat, zoiets..

De eerste keer dat de bank uitgeklapt moest worden voor

een logé, kwam de hand van P tussen het metaal van het

uitklapsysteem, met als gevolg dat hij een grote wond had

(hij was zo bleek dat ik dacht dat hij flauw zou vallen :-)

De bank hebben we nooit meer uitgeklapt, we leenden 

voortaan gewoon een matras bij de buren..

Ook begon de zitting te verzakken, we kregen een nieuwe,

zelfde probleem en toen was ik het zat..

Ik keek overal voor een leuke bank, P had het over

een geweldige Leolux bank die hij ooit had, 

maar die was veel te duur, onbetaalbaar voor ons..

Totdat ik bij de kringloop een bank zag staan waarvan ik

dacht hmm, die is leuk, ik vertelde het aan P.

Bij liet een plaatje zien van de bank die hij zo graag

wilde en je gelooft het niet, het was precies die bank..

De volgende ochtend zijn we hem gaan kopen

(werkelijk voor een fractie van de oorspronkelijke prijs)

Toen ze hem kwamen brengen namen ze de oude bank mee,

ik zag m laatst staan bij de kringloop en ik had

bijna medelijden met degene die m zou kopen, ohoh 

en ik kon me nog net bedwingen om er een briefje

op te hangen; niet kopen a.u.b, is een rotbank,

maar ik deed het niet, het was mijn bank niet meer..;-)

Ik wens je een heel fijn weekend,

wat fijn dat het een beetje afgekoeld is.

-X-

Spullen

En ooh wat was het warm gisteren, in de ochtend

ging het nog wel maar 's middags..

Ondanks dat feit vertrokken mijn broer en ik vroeg

in de ochtend naar het huisje van mijn moeder.

De laatste jaren is er weinig meer aan onderhoud

gedaan, ze vonden het goed zoals het was, maar nu

mijn moeder alleen over gebleven is zijn we toch aan

het opruimen en schoonmaken, want ohoh..

Wat kan een mens veel spullen verzamelen in de loop

van zijn leven als je zo ongeveer alles bewaart, tenminste.

Stapels en stapels dingen, de meeste versleten en

volstrekt overbodig, veel dingen plakkerig en stoffig.

Wij werkten ons de hele dag 'de takke' geen idee waar 

dat vandaan komt maar wij zeggen het graag, haha

We trokken oude vloerbedekking van vloeren (oh,

ik heb zo'n hekel aan stoffige viezige vloerbedekking)

haalden kasten leeg (waar we nog handdoeken vonden 

uit onze jeugd, tot op de draad versleten) maakten schoon

en ruimden alles weer netjes in (en gooiden veel weg)

Toen ik laat thuiskwam had ik de neiging om hier meteen

door te gaan, hoewel ik heel erg opruimerig ben) maar

ik voelde me als een geroosterde tosti en was bekaf,

dus ik kon me inhouden..

Wel doet het me denken over de spullen die je verzamelt

en wat eigenlijk de waarde ervan is; weinig eigenlijk..

Volgende week gaan we verder, maar vandaag laat ik

ook hier de boel, de boel en probeer ik zo 'zweetloos'

de dag door te komen, ik ga in de tuin zitten en een beetje

haken, het is jammer dat ik geen schommel heb...;-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Schommelen

Ik ben even in de tussentijd, en al op pad als

je dit leest, niet om ergens in de schaduw te gaan

schommelen, oh dat zou heerlijk zijn, maar om bij 

mijn moeder die in het zuiden woont waar het 30 graden

wordt een dagje te gaan opruimen..

Het echte leven staat soms mijlen af van het gedroomde :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

De zee

Op warme dagen als deze, ik las gisteren dat het in de 

stad veel benauwder is op dagen als deze, heb ik een

groot verlangen naar de zee, oh echt..

Nu kan ik wel in de file gaan staan in een kokend hete

auto en dan eindeloos rond cirkelen op zoek naar een

parkeerplaats, maar dat wil ik nu juist niet..

Ik heb het beeld van vroeger dat je je schepnet en luchtbed

onder de snelbinders van je fiets doet en dan door de

velden naar zee fietst, daarna het sjokken over het duinpad

en dan het moment dat je de zee ziet..het strand op rent

(ik heb al in geen 100 jaar meer gerend, haha, maar het

gaat om het beeld) op je blote voeten...

Dan gooi je ergens je handdoek neer, trekt je zomerjurk 

uit, je bikini had je thuis al aan gedaan (ik heb in diezelfde

100 jaar ook geen bikini meer gedragen, maar vooruit)

en zo de zee inloopt en in een keer 'doorgaat' zo noemden

wij het zonder aarzelen de zee induiken..

Daarna het eindeloze lanterfanten op het strand, schelpen zoeken,

bergen van zand maken die zullen verdwijnen in het 

opkomende water, oh ja dat, en als de zon bijna onder is,

je huid zout en je haar stug van het zeewater, terug sjokken,

over het duinpad en het fietsen door de velden..

Daar denk ik aan op deze warme dagen in de stad,

het is zo'n fijn beeld dat ik er eigenlijk al genoeg aan heb.

Oh ja 1, dank jullie wel voor de commentaren op de

schuine letters, ik laat het zo (dat scheelt een hoop gedoe)

en een stijlbreuk..nee, dat zou ik niet willen :-)

Oh ja 2, natuurlijk zou ik iedereen het liefst een wol-

pakket geven maar dat gaat niet, ik zou het graag aan 

Elja harmsen laten sturen door We are Knitters, als je 

je adres naar mij mailt, dan komt het in orde.

Ik wens je een fijne dag en hou je hoofd koel 

(als dat mogelijk is :-)

-X-

Web-shop-dingen

En ooh, dank jullie wel zeg voor alle reacties,

dat waren er echt veel meer dan ik gedacht had,

zo leuk om te lezen, ik las ze allemaal, dat doe ik altijd.

Het is nog vroeg, en ik slaap echt waardeloos met dat

warme weer, het zoldertje waar ik slaap is Zo warm,

dus ik ben nog niet scherp genoeg voor een goed bruggetje,

maar ik ben al weer maanden bezig met een nieuwe webshop.

Althans met de voorbereidingen daarvoor, ik haakte vele 

uren, breide kussens, maakte nieuwe tekeningen, zette alles 

opnieuw in overzichtelijke mappen op mijn p.c.

Ik organiseerde mijn kast helemaal opnieuw, het is

een behoorlijke uitdaging om te werken en te wonen

in één kamertje, met weinig ruimte en daar ook nog

je voorraad te bewaren en bovenal het leefbaar te houden.

Dus ik haalde de kast leeg, ruimde hem opnieuw in,

alles netjes bij elkaar, labelde alles en probeerde steeds

of hij nog dicht kon, dat lukte niet meteen, dus nog

meer spullen weg, net zolang tot het lukte.. (gelukt!)

Gisteren zijn we begonnen met het maken van de winkel,

dat was tenminste de afspraak, ik wilde graag mee helpen

en ik nam me zeer ferm voor, daar kalm bij te blijven.

(ik wordt altijd nogal nerveus van al die web dingen,

als html-codes en dat soort dingen, het is een wonder 

dat het mij ooit gelukt is deze blog te maken.

Hij is al jaren hetzelfde, want ik durf er niet in 

te rommelen, zo stoor ik mij al jaren aan de schuine

letters, maar ik weet niet hoe ik het moet veranderen,

als iemand dat weet, hoor ik het graag)

Enfin, we begonnen met het sjabloon van de winkel,

en zodra dat scherm verscheen ging ik al op blanco

en voelde ik een lichte paniek opkomen, ik wil het ook 

wel alleen doen zei P. en ik zei Nee, ik moet dit kunnen..

Na 5 minuten zei hij; laten we stoppen, ik ga het doen,

dit gaat het niet worden, geen reden jou zou over de

kling te jagen..en ja hij had gelijk, ook al vond ik 

het vervelend dat ik het aan hem over moest laten..

Aan de andere kant, je hoeft niet alles te kunnen, zo kan 

hij bijvoorbeeld niet breien en vind dat geen enkel 

probleem, dus waarom zou ik me druk maken..

Ik hoop dat de winkel over een week of wat weer in

de lucht is, niet echt een goed moment zo net voor de

grote vakantie, ach nu ja, dan kan ik langzaam opstarten..

Ik wens je een fijne dag

-X-

We are knitters, happy give-away.

Nu krijg ik regelmatig verzoeken om met een bedrijf

samen te werken, eigenlijk zeg ik altijd nee, want wat 

moet ik met een roze prullenbak, een meubelstuk of 

wat dan ook, ik heb alles wat ik nodig heb..

Maar toen ik een mailtje kreeg van Martyna van 

We are knitters maakte mijn hart een sprongetje,

echt waar, ik volg hun Instagram account al een tijdje,

en het is heerlijk om naar te kijken al die plaatjes

van prachtige wolpaketten en gebreide dingen.

De vraag was of ik iets uit wilde zoeken om te maken,

nou dat wilde ik wel, ik koos een vest van prachtige

witte wol uit Peru, ik denk zomaar dat mijn docheter
Judith dat een heel mooi vest vindt.
(moet ik het nog wel even maken :-)

Toen ik het pakket thuis kreeg was ik nog blijer, 

want er zat niet alleen de oh zo zachte wol in, 

maar ook fijne houten breinaalden en 

zelfs twee naalden om het vest in elkaar te zetten.

De wol is echt heel fijn, ik krijg niet vaak de kans om met

zulk mooi materiaal te werken, normaal scharrel ik mijn

wol een beetje bij elkaar, vaak zelfs tweedehands.

Ook voor mijn boeken werd ik nooit gesponsored, ik weet

niet precies waarom niet, misschien zien mensen mij

niet echt als een breier of haakster, ik doe natuurlijk nog

vele andere dingen daarnaast.. :-)

Enfin, wat ik eigenlijk nog veel leuker vind is dat ik een

zelfde pakket als wat ik ontving mag weggeven, hoera!

Ik vind het fijn om te ontvangen maar ik vind het nog 

fijner als ik kan delen, heel veel fijner zelfs.

Het pakket wat ik gekozen heb is de Martina cardigan,

je kan de link aanklikken, hierboven en zien of je het 

kan vinden, maar je kan je natuurlijk ook laten verassen.

Het is een eenvoudig patroon, ik kan zelf helemaal niet

zo goed patronen lezen en al helemaal niet in het Engels,

maar ik verzeker je, hier ga je uitkomen.

Ik ben al begonnen en het is echt heel makkelijk.

Het vest is gebreid in een ribbelsteek, dus je hoeft echt

geen zeer ervaren breister te zijn om het te maken.

Dus ik zou zeggen; waag een kansje, gewoon reageren,

niet bescheiden zijn, vooral dat niet!

Het enige wat je hoeft te doen, is de link aanklikken,

even genieten van al het moois, en misschien het 

We are knitters Instagram account te volgen,

 echt heel leuk, en het mijne natuurlijk, haha

misschien ook wel aardig, het is natuurlijk niet zo dat ik

dat ga controleren, oh nee, tuurlijk niet, zie maar!

Laat hieronder een reactie achter, dat kan ook op Instagram

bij mijn account, of gewoon bij allebei, kan ook!

Ik zie je reactie tegemoet, ik vind het best wel spannend

of jullie het leuk vinden, ik hoop het echt.

Ik wens je vast een heel goed weekend

-X-

Verslapen

Aaah verslapen, ik zei gisteren nog ik ben altijd

om half 8 wakker, nou dat is dus niet zo..

Nu ben ik helemaal uit mijn doen, ik vaar blijkbaar 

wel bij routine want nu was ik zo gehaast dat ik 

geen rust had om een eerste zin te bedenken, die eerste

zin, dat is het belangrijkste..

Dus ik wens je een heel mooie dag, neem een kaartje,

al is het maar een virtuele, dan doe ik het ook :-)

terwijl ik hard ga verder werken aan de webshop, 

die als het goed is over een week ofzo weer in de 

lucht gaat (haha zo klinkt het alsof hij zal ontploffen)

Morgen heb ik overigens een hele leuke give-away,

als je tenminste van wol houdt..

Het boekje wil ik graag opsturen naar Karin en 

overigens hartelijk bedankt voor alle goede boekentips,

ik waardeer het zeer (alle reacties en altijd!)

-X-

Vakantie boek

Altijd als ik op vakantie ga, begin ik al weken 

daarvoor te zoeken naar het perfecte boek om te lezen.

Dan ga ik naar de boekwinkel en dan blader ik 

in het ene boek en het andere, dan denk ik; hmm, 

of zou best kunnen of ik zie nog helemaal niets..

Ook zoek ik in de kringloopwinkel, je kan gewoon 

wel eens geluk hebben dat je iets moois tegenkomt,

wat nog niet al te beduimeld is, of nog erger dat iemand 

dingen onderstreept heeft, ik wil helemaal niet weten

wat iemand anders belangrijke of mooie zinnen vond.

Van heel veel vakanties weet ik nog heel goed welk boek

ik las, dat is dan voor altijd met die vakantie verbonden.

(zo herinner ik me nog; Obsessie van A.S Byatt, De gifhouten

bijbel van B. Kingsolver en Zeitoun van Dave Eggers.

Ik neem ook wel eens een boek mee wat me helemaal niet

bevalt, hoewel ik het zorgvuldig heb gekozen, ooh,

dat is dan zo ontzettend balen (zegt iemand 

dat nog wel eens; balen, of is dat uit de tijd :-)?

Dit jaar was een goed boeken-vakantie-jaar, van Fem,

mijn vriendin, kreeg ik het zevende deel van de 

Frida Klein serie van Nicci French, dat zijn de boeken 

met elke keer een weekdag in de titel, je moet wel

echt bij de maandag beginnen anders raak je de draad kwijt.

Elke keer dat er een deel uitkomt stuurt ze mij als cadeau,

zo lief en nu was er net een nieuwe voordat ik weg ging.

Ook las ik Het huis met de schaduw van Aminatta Forna,

het is zo'n klein boekje, een dwarsligger, met dunne bladzijden,

dat is wel even wennen, maar werkelijk een prachtig boek.

Ik wil dat graag door geven aan iemand, ik vind het fijner

als het gelezen wordt dan dat ik het hier op de stapel leg.

Dus mocht je het willen ontvangen, het is een klein beetje

beduimeld, haha, maar ik maakte er geen aantekeningen in,

laat dan een reactie achter.

Ik zou het ook leuk vinden om te horen welk boek 

jij wil lezen op vakantie, of dat je een reader meeneemt.

(dat zou ik ook kunnen doen, maar ik hou 

van het ritueel vooraf en van echt papier)

Ik wens je een fijne dag

-X-

In de wolken

Toen ik afgelopen vrijdag zei dat ik helemaal geen

foto's had genomen, was dat niet helemaal waar,

ik had eigenlijk moeten zeggen, ik nam mijn camera

nergens mee naar toe, ik nam namelijk wel een paar foto's.

De dag voordat ik naar huis ging was er niemand thuis,

mijn zoon was aan het werk en zijn vriendin Julia

was naar haar atelier, dus ik deed het kalm aan.

Heel erg kalm, ik sliep een beetje uit, eigenlijk kan ik

dat niet meer, ik ben altijd om half 8 wakker, maar

ik bleef nog wat langer liggen suffen (zo voelt dat :-)

Ik wandelde wat door het huis, dat is echt fijn, een huis 

waar je een beetje door heen kan wandelen, 

over de krakende visgraat parketvloeren.

(oh, als ik nog één interieurwens zou hebben, en dat is

ook eigenlijk de enige, dan is het een krakende parketvloer..)

Bekeek de boeken in de kast, voornamelijk heel veel

kunstboeken en bladerde er in een paar..

Ik pakte ook op mijn gemak mijn koffer in maar

voornamelijk zat ik op het balkon met een boek.

Mijn camera had ik naast me neergelegd en zo

af en toe maakte ik een foto, vanaf mijn luie stoel,

van een wolk die langs kwam drijven.

Het was een prachtige warme dag, zo'n dag waarbij

de wolken heel sloom langs komen drijven, langzaam

veranderend van vorm, het enige wat je hoeft te doen,

is te zitten en te kijken (en af een toe een foto nemen ;-)

Als je goed kijkt zie je in elke wolk wel iets anders,

het is iets wat ik als kind ook uren kon doen, gewoon

naar boven kijken en je verwonderen..

Sommige dingen verleer je gelukkig nooit.

Het was een heerlijke dag, maar dat zeg ik nu

misschien ten overvloede..

Ik wens je een mooie dag

(en misschien kan je af en toe even naar de lucht staren)

-X-

Op pad

Als je je leven zou zien als een lang pad, zou ik kunnen

zeggen dat ik al een heel eind op weg ben..

Nu ik de laatste tijd zo bezig ben met familie en mijn

plaats daarin is dat het beeld wat steeds in mij opkomt,

Gisteren bezocht ik mijn moeder, zij is 82 geworden,

zij woont nu alleen nadat haar man overleed.

Zij wil absoluut in het oude huis met de enorme grote

tuin blijven hoewel haar gezondheid dat eigenlijk niet

toelaat, maar ik begrijp het volkomen.

Wel brengt dat heel veel zorg met zich mee, ik ben, na

vele jaren dat ik nauwelijks contact met haar had, 

bereid om daar aan mee te werken, ik gun haar 

nog wat fijne tijd, nu zij bijna aan het einde

van haar pad is gekomen..

Het heeft mij vele jaren gekost om tot dat punt te

komen, het punt dat er geen verwijten meer zijn,

maar gewoon wat er Nu is en het idee dat zij deed 

wat zij kon, ook al vond ik dat heel lang niet genoeg..

Aan de andere kant heb je mijn kinderen en ik merk

dat mijn zoon Daan nu weer dingen voor mij doet,

zoals vliegtickets boeken, meedenken met dingen die ik 

voorleg, in zekere zin zorgt hij nu voor mij in bepaalde

dingen, en dat geeft mij het gevoel dat ik een 

beetje op schuif op mijn pad...

Ik moet zeggen dat ik het een mooi gegeven vind,

het voelt een beetje als een cirkel van het leven,

generaties die voor elkaar zorgen waar ze kunnen,

en dat we daar allemaal onze plek in hebben.

Ik zeg niet dat we nu ineens een ideale familie zijn 

geworden maar het scheelt echt heel veel als je zonder

grieven naar elkaar kunt kijken en vooral kunt horen..

Het maakt dat ik weer met vertrouwen op weg kan gaan,

dat ik mij onderdeel voel van een groter geheel..

De foto's zijn gemaakt door mijn zoon Daan.

Ik wens je een fijne maandag,

-X-

En weer terug

Dus ik ging naar Wenen en ik kwam weer terug,

ik zou natuurlijk graag zeggen dat ik mij daar heb

laten verplaatsten door zo'n rijtuig met paarden en 

een, hoe heet dat een paardenman, een koetsier, ik weet

het niet, nu goed, zo'n mannetje met een hoge hoed op..

Dat is natuurlijk niet zo, mijn zoon Daan nam deze foto

bij het zomerpaleis van Sissi, het leuke ervan vind ik

dat het evengoed in die tijd zou kunnen zijn, alsof je

Sissi zelf ineens zou kunnen zien lopen tussen de bomen

(met een parasolletje, waarschijnlijk)

Alle Wenen foto's van dit bericht en die hierna nog 

komen zijn niet door mij genomen, mijn zoon Daan

nam ze met zijn telefoon, ik heb met mijn camera

geen één foto genomen, echt geen eentje, oh haha..

Ik heb ook wel een telefoon maar als je de foto's daarvan

vergroot blijft er niets van over en ik vond het veel 

te warm om met mijn camera te slepen de hele dag,

daarnaast was het vakantie, nietwaar?

Dus elke keer als ik iets zag op onze vele wandelingen

door Wenen vroeg ik hem een foto te maken,

oh joh, ik heb echt zo'n leuke zoon :-)

Deze foto's zijn genomen bij het Schönbrunn paleis,

en dan met name in het Palmenhaus, gebouwd in 1883,

echt een ongelofelijk prachtig gebouw, met heel veel

bijzondere planten, moet je voorstellen dat de keizer

dat als privé kas had, gewoon omdat hij daar zin in had..

(dat lijkt me soms wel heerlijk om te zeggen, doe mij dit

en dat maar, maakt niet uit wat het kost, enkel en 

alleen omdat me dat wel leuk lijkt, maar dat terzijde)

Je kan wel merken dat ik nog in de vakantie-stand sta,

ik babbel maar wat, zonder dat er een logisch verloop

in mijn verhaal zit, ik moet mijn focus nog even hervinden.

Enfin, tenslotte dan maar een zeldzame foto van mij,

dat krijg je ervan zal je zoon de foto's neemt..

Ik had aan het einde van de dag trouwens enorme 

blaren van die sandalen, als iemand nog een tip heeft voor

een goede sandaal (haha, eens kom je op een 

leeftijd dat je comfortabele schoenen wilt) dan

is die meer dan welkom, want ohoh..

Ik wens je een heel goed weekend

en ik beloof je dat ik volgende week zal proberen

een samenhangend verhaal te verzinnen.

-X-