Pagina's

maandag 29 maart 2021

Meedraaien maar..


 En dan ineens is het moment aangebroken waar ik bang
voor was toen ik besloot om naar Wenen te verhuizen.
Toen het allemaal nog een abstract iets leek, ik was wel
in de draaimolen gestapt maar die stond gewoon stil, 
alles was noch kalm en rustig en ik had er nog uit 
kunnen stappen als ik dat gewild had..
Nu zit ik er in en er is op de Draaiknop gedrukt en ik
kan niet anders dan maar meedraaien met de molen.
P. vond op de valreep en met een ongelofelijke mazzel
een fantastisch appartement hier in Noord, wat wel een
wonder mag heten in de huidige woningmarkt.
Nu krijgt hij over 2 dagen de sleutel en over een week
is hij vertrokken met zo ongeveer al het meubilair en 
moet ineens alles verdeeld worden; als jij die kopjes
neemt neem ik deze (ik moet steeds denken aan dat 
liedje met cd voor jou, cd voor mij, hoewel wij
geen cd's hebben, en niet uit elkaar
gaan begrijp je het beeld..)

Dus nu is er geen weg meer terug en gaat de chaos,
of althans zoals ik het ervaar beginnen, ik zal hier
nog een tijdje in het huisje zijn en mijn spullen gaan
inpakken, het plan is dat ik half juni vertrek.
Ik heb pas in de herfst een appartement in Wenen 
maar ik wil hier geen maanden in een soort van 
tussentijd alleen in een half leeg huis blijven zitten.
Natuurlijk kan dat alleen als er een mogelijkheid
is om veilig te reizen, het zijn immers rare tijden.

Ik kan van de zomer wel ergens onder dak in Wenen
maar dat betekent dat ik met een koffer in mijn hand
alles achter zal laten en in de herfst mijn spullen op 
zal halen, als het een uitzending zou zijn van 
Ik vertrek zou ik zeggen; die is gek...

Kortom, onzekerheid alom en het enige wat ik kan
doen is meedraaien in de molen, het is wel een
mooie molen, dat wel maar ik ben er wel een beetje
bang van, van al die chaos en veranderingen.
(zoals iemand het zo fijntjes tegen mij zei; je hebt 
het over jezelf afgeroepen en dat is natuurlijk ook zo)

Ik wens je een fijne dag!
-X-

donderdag 25 maart 2021

Breien, en nog eens.


Elke dag brei ik een paar uurtjes, ik kan nog steeds niet
goed haken na mijn val van vorig jaar, mijn vinger staat,
zoals ze dat zo mooi zeggen in een dwangstand.
Ondanks alle fysiotherapie lijkt er geen verbetering in 
te komen, maar breien gaat wel, gelukkig.
Dus ik brei het ene dingetje na het andere, ik begin altijd
zomaar ergens, patronen lezen is niet echt aan mij besteed,
ik ben zo de draad kwijt, haha, met al die rare afkortingen.
Vaak gaat dat goed maar soms helemaal niet, dan haal ik 
het uit en dan begin ik gewoon weer opnieuw.
Het gaat mij om het proces van het maken, als het eenmaal
klaar is heeft het niet veel waarde mee voor mij.


Als ik iets voor mijn kleinzoon Timo maak vraag ik wel
altijd eerst of ze even een truitje of een mutsje op willen
meten, zodat ik ongeveer de maten weet.
Deze keer wilde ik een spencer maken (klinkt zo gezellig
ouderwets tuttig :-) maar de maten die ik kreeg leken mij
nogal groot (zo hard kan hij toch niet gegroeid zijn?)
 dus ik maakte eerst een andere spencer, die toch te klein 
bleek en daarna maar weer een nieuwe.
Als je eigenwijs bent, moet je het gewoon nog eens doen.
In feite zijn het gewoon 2 rechte lapjes, dus dat zelf
verzinnen is helemaal niet zo moeilijk als het klinkt)

Van de week is mijn pakket met mijn breiwerkjes;
twee mutsen, een trui en een das, samen met wat 
andere gezelligheden aangekomen in Wenen.
Ik kreeg een filmpje toen ze het samen met Timo
uitpakten; de kleertjes hadden niet echt zijn aandacht.
Dat is ook wel te begrijpen natuurlijk, als er in dezelfde
doos wat autootjes zitten en een boek over treinen,
want zeg nou zelf, dat is toch veel leuker :-)?

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 22 maart 2021

Dat kan wel weg


 De laatste tijd staat in het teken van het Grote opruimen,
omdat ik heb besloten om licht te reizen en alleen maar
mee te nemen wat ik echt wil houden worden kasten
leeggehaald, manden omgekieperd en boeken uitgezocht.
De gekste dingen kom ik tegen, waarvan ik helemaal niet 
dat ik ze bewaard had, vooral uit het keldertje onder het huis.
Servies, plastic vazen, foto's, heel veel foto's, tenten, dat soort
dingen, dingen die je ooit nog dacht te gaan gebruiken.
Als je niet meer wist dat je ze had ga je ze natuurlijk ook
nooit meer gebruiken, dus ik maakte dozen voor de 
kringloop, verkocht wat en gaf de rest weg.
Het idee is dat ik met zo weinig mogelijk ga vertrekken,
omdat P niet meegaat verdelen we de meubels, dus dat
scheelt al, ik zal dan in Wenen wel wat dingen moeten
aanschaffen, zoals een bed, tafel en een bank.

Als een ware Marie Kondo vraag ik me alles af of het
nog naar me glimlacht, verassend veel dingen ontlokken
mij geen enkele glimlach en dus is het makkelijk
om er afstand van te doen, weg ermee..
Andere zijn wat lastiger, vooral dingen die ik van iemand
kreeg, zoals een aantal schilderijtjes die van mijn moeder
waren, en dingen die een betekenis hebben vaak omdat
er een herinnering aan vast zit (oh, ja, dat was toen)

Het streven is om, los van een paar kasten en wat houten
bankjes, met een doos of 10 (of 15, haha) te verhuizen.
Daar moeten dan al mijn kleding, wol, servies etc, prullaria
boeken enzo in passen (dat is een uitdaging)
Tot nu toe lijk dat goed te gaan lukken, maar ik heb nog 
best wat stapels die naar mij schaterlachen en waar ik dan
toch een keuze uit zal gaan maken, gelukkig heb ik nog 
even om te zien wat het beste voelt..

Ik wens je een fijne dag
-X-

woensdag 17 maart 2021

Overkomst dringend gewenst


 Sinds een tijdje hapert mijn telefoon, hij is al jaren oud
dus je zou het kunnen verwachten maar toch denk ik dan
aaah nee, ik heb nergens zo'n hekel aan als mijn apparaten
niet werken, het idee dat ik dan alles weer opnieuw er op
moet zetten en dat soort dingen..hellup.
Ik weet namelijk precies hoe alles werkt op mijn telefoon 
en pc, ik heb alleen geen enkel idee hoe, of als er iets niet
goed gaat hoe ik dat dan zou moeten oplossen, het liefste 
hou ik alles qua techniek precies hetzelfde.
Dus ik belde mijn nichtje Guusje om samen met mij naar
andere telefoons te kijken, ik ga compleet op blanco als ik
dat moet doen en vraag me dan af waarom er niet gewoon 
één soort telefoon is en dat ik die dan kan kopen.
Maar nee, zoveel soorten de ene nog beter en mooier dan de 
andere, maar uiteindelijk kwamen we tot een keuze.
Niet dat ik hem al gekocht heb want vervolgens heb ik geen 
idee hoe je zo'n ding werkend zou moeten krijgen en
ik hou niet van nieuwe dingen (ook bijvoorbeeld niet
van nieuwe schoenen, die je dan in moet lopen en al,
ik heb veel liever mijn oude schoenen, maar dat terzijde)

Gelukkig gaat Guusje dat ook voor mij oplossen, die 
telefoon, en gaandeweg dit hele proces vroeg ik me af
hoe ik dat straks alleen in Wenen moet doen als er iets
van techniek kapot gaat of niet werkt, er zit niets anders
op om dan een bericht naar Guusje te sturen met de 
boodschap; overkomst dringend gewenst, reiskosten 
worden vergoed, oh haha, zoiets zal het worden :-)

Oh ja, de foto past helemaal niet bij het onderwerp,
maar een foto van mijn haperende beeld leek mij 
zo'n ongezellig beeld, dat ik voor deze foto koos.

Ik wens je een fijne dag
-X-

dinsdag 9 maart 2021

Moedig voorwaarts


 Nu wij hier het huishouden aan het opdoeken zijn, alles
 wordt verdeeld en opgeruimd, vraag ik mij regelmatig
af of ik nog wel een keer helemaal opnieuw kan beginnen.
Ik deed dat verschillende malen in mijn leven, daar denk
ik vaak aan de laatste tijd, maar toen was ik jonger, fitter
en misschien ook wel moediger, dat weet ik niet meer 
precies, het is makkelijk de dingen achteraf in te vullen.
De allergrootste nieuwe start was een jaar of 10 geleden 
toen ik mijn, noodgedwongen, vertrek had uit Zeeland.
Ik kan niet anders zeggen dat dat een vreselijk tijd was, 
ook de jaren erna vond ik niet eenvoudig, zomaar opeens
ergens anders zijn zonder alles wat vertrouwd was.
Tot mijn verbazing had ik ook heimwee, naar Zeeland,
waar ik zoveel jaren gewoond had, er waren dagen
dat ik wel terug had willen kruipen, maar die gingen
uiteindelijk voorbij en raakte ik gewend aan het andere.

Nu ik deze beslissing heb genomen realiseer ik me heel
goed dat het niet zomaar een vakantie is, waar de hemel 
immer blauw is en de wind altijd als een zacht briesje uit
het Zuiden zal waaien,  nee zeer zeker niet.
Ik neem mijzelf mee met alles wat er bij hoort, er zullen
goede dagen zijn, minder goede en ronduit waardeloze..
(in de maanden dat ik alleen in een appartement zat
tijdens de lockdown in Wenen heb ik al kunnen oefenen)

Maar ik weet ook dat die slechte momenten, uren, en 
misschien zelfs dagen voorbij zullen gaan, dat ik mijzelf
weer kan oprapen en, al dan niet, met knikkende knieën 
verder zal gaan, de ervaring heeft mij dat geleerd.

En mocht het zo zijn dat ik na een periode nog steeds 
niet gewend zal zijn en huilend ter aarde stort kan ik 
altijd nog terugkeren (het is niet zo dat ik verbannen ben)
Maar ik wil het gewoon proberen, dat is wat ik wil.
En zoals mijn tante Griet gisteren zo mooi zei aan het 
einde van een fijn telefoongesprek: Moedig Voorwaarts.
Dat is wat ik ga doen, ik ga moedig voort..
(met alles wat er bij hoort, niets uitgesloten)

Ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 5 maart 2021

Weens bibliotheekje


 Van de week was ik voor het eerst sinds maanden weer
eens in een kringloop, je kan nu een kwartiertje reserveren 
en er dan even door heen snellen, want oh wat kort, 
maar het is wel fijn dat het weer kan.
Ik ben voornamelijk op zoek naar boeken om mee te nemen
naar Wenen, omdat daar geen bibliotheek is, nu ja, die is er
wel, maar niet met Nederlandse boeken, helaas..
Dat is iets wat ik wel heel erg zal missen, even naar de bieb,
hoewel het hier natuurlijk ook al een tijdje niet meer kan.

Dus ik dacht, dan maak ik een eigen Weens bibliotheekje
en verzamel ik nu allerlei boeken, tweedehands natuurlijk
omdat het anders veel te begrotelijk zou worden.
Ik zag het ook meteen voor me dat ik er dan een echt
bibliotheekje van zou maken voor een ieder in Wenen
die graag Nederlandse boeken leest.
Met van die briefjes voorin geplakt waar ik dan een stempel 
op zet met de datum wanner je het terug moet brengen, 
net als vroeger in de bibliobus, zou dat niet leuk zijn?
Ik zou ook meteen wat mensen leren kennen, ook al fijn.
Maar misschien werkt dat wel helemaal niet, en komen
de boeken niet meer terug en zou ik brieven moeten 
schrijven waarin dan staat; Lieve..mag ik je er aan herinneren
dat je boek te laat is ingeleverd, oh haha, nee:-)

Misschien is een klein boekenwinkeltje beter, waar
ik de boeken voor een zacht prijsje verkoop maar dan
zit ik weer met de aanvoer, dan zou ik weer iemand
nodig hebben die voor mij op zoek gaat naar boeken
in Nederland en ze dan opstuurt (oh, stel je voor dat
je dan zo'n doos openmaakt met verse boeken, heerlijk)

Nu ja, genoeg om over na te denken, voorlopig verzamel
ik even verder in die korte kwartiertjes dat ik even
een kringloop binnen mag.

Ik wens je een fijn weekend
-X-

maandag 1 maart 2021

Bootje op de Donau


 Na al het gefilosofeer over boten, mee- en tegenwind,
het gebabbel over kousenautomaten vragen jullie je 
waarschijnlijk af waar dat allemaal over ging...
Hoewel ik er gisteren op Instagram iets over zei wil ik dat
hier natuurlijk ook nog even doen, hier is iets meer ruimte.
Het hele afwegingsproces ging over de vraag of ik al dan niet
naar Wenen zou verhuizen maar dat hadden vele van jullie 
natuurlijk al lang geraden, een open boek ben ik, haha.

Het was iets wat al een jaar ofzo speelde, zonder dat het ooit 
concreet werd, maar toen ik in Wenen was eind vorig jaar
begonnen de puzzelstukken op zijn plaats te vallen.
Ik kreeg een fantastisch appartement aangeboden en er 
gebeurde zo nog wat dingen waardoor ik het gevoel kreeg
dat ik langzaam maar zeker die kant op werd geduwd.

Natuurlijk was/is er twijfel en vele mitsen en maren; 
ben ik niet te oud, ga ik heimwee krijgen (zeker) wat
ga ik daar doen en dan al het geregel met papierwerk..
Ik krijg al een soort paniekaanval als ik een wachtwoord 
ben vergeten en ik denk sowieso nogal snel dat ik iets niet
zal kunnen, wat dan altijd weer meevalt, dat wel.


Ook het feit dat P. niet mee zal gaan, om vele verschillende
redenen, was iets waar ik goed over na moest denken.
Gisteren kreeg ik daar al vragen over maar het feit dat
ik blog betekent niet dat ik ook zomaar over anderen 
kan en wil schrijven, zij kiezen er niet voor om 
persoonlijke dingen te delen met onbekenden, want het
is een feit dat ik verreweg de meeste van jullie niet ken.

Dus ik maakte een afweging en heb een besluit genomen,
dat is niet lichtvaardig gegaan maar dit is wat ik wil gaan
doen, of moet ik beter zeggen proberen, want ik ben er 
natuurlijk nog niet en je weet nooit wat er gaat komen.
Er kunnen allerlei redenen zijn waarom mijn bootje 
nooit de Donau af zal varen en Wenen zal bereiken;-)
Nog los van het feit dat het nu helemaal niet mogelijk is
om te reizen, wie weet wanneer dat pas weer kan.

Maar voor dit moment, en dat is alles wat er is, ga ik het
proces in gang zetten en ik zal zien hoe het loopt.
(dat is overigens natuurlijk altijd zo, met welk plan dan ook)

Ik wens je een fijne dag
-X-