C'est le ton qui fait la musique..

ik was (ben) een makkelijke moeder

(volgens anderen vaak iets Te makkelijk)

ik luisterde naar mijn kinderen

en er mocht veel, binnen redelijke grenzen

ik was (ben) altijd in voor goede argumenten

en een groot voorstander van
 Overleg en Compromissen sluiten

alles bepalend is voor mij de Toon waarop

dingen gezegd worden..

Daan zei vaak al, als hij iets zei

en naar mijn gezicht keek:

oh, de toon bevalt je zeker niet...

gisteren werd ik wakker

en voor het eerst had ik het gevoel dat ik niet meer

rondzweefde

in een soort onwerkelijke

 ik-ben-er-wel-maar-ook-niet-echt-bubbel

ik ben Geland

er is ongemerkt iets nieuws over mij gekomen..

ik zal niet zeggen razernij

maar wel een soort vastbesloten gevoel

dat ik me niet Zomaar

in de vuilnisbak laat kieperen..

dus:

ik ging naar de kapper

(dat lijkt niet bijzonder maar dat deed ik nooit

ik knipte gewoon zelf de punten eraf)

wandelde in de zon

kocht een bos tulpen

zag dat de bomen ineens Groen waren

(wanneer is dat gebeurd?)

zong hardop mee in de auto..

(and now my heart stumbles on things I don't know)

en bedacht me dat ik mezelf als een Redelijk iemand beschouw

dat ik graag wil begrijpen

wat anderen drijft

meningen te horen, nieuwe overwegingen te maken

en mijn fouten toe te geven

(dat zijn er ongetwijfeld vele..)

maar Ergens houdt dat op

en dat is hier en nu

om het over deze hele ontstane situatie

gewoon maar Bot te zeggen

de Toon bevalt me niet...