Into the woods

zondag fietsten P en ik

over (door?) de Veluwe,

we kozen een route uit van een kilometer of 25

dat lijkt niet zo ver,

maar het was veel heuvelachtiger dan we dachten,

we ploegden over zandpaden naar boven,

suisden over kleine fietspaadjes weer naar beneden..

we deden er uiteindelijk wel

een uur of 3 over,

dat vond P veel te lang,

hij kon niet geloven dat we Zo traag waren,

mij maakt het allemaal niet zo veel uit,

bovendien was ik degene die het 

gemiddelde tempo naar beneden haalde..

want als je Goed op let,

hoor en zie je van alles in het woud,

ik hoorde een koe loeien van plezier,

en zag m, achter op een wagentje

gereden worden naar een ander weitje..

ik zag 2 paarden,

op een groen veld..

een vrouwtje die haar hond uit liet,

een hele grote hond,

in vergelijking met haar,

maar ze leek er niet bang voor te zijn,

ik zag een schaapsherder,

op pad met zijn kudde..

een mannetje met een kar,

die voor een afgrond stond,

hij kon niet meer keren,

en ik heb hem even geholpen,

om de Juiste weg weer te vinden..

waardoor we natuurlijk Helemaal 

opschoten daar in het bos,

en dan heb ik het nog niet eens

over de Zoveelste heuvel,

waar ik puffend over heen moest,

terwijl P boven stond te wachten...

het was een Traag 

maar prachtig rondje

daar in het bos,

waarbij ik Roodkapje 

Weer niet zag,

maar wel het huisje van grootmoeder..

ik overwoog nog even

om grootmoeder te gaan vertellen,

wat er Allemaal zou kunnen gebeuren,

met de wolf en al..

maar ik besloot

ieder Zijn avontuur te laten

en ik liet de bosbewoners

voor wat ze waren...