The Gone Fishing skirt from Istanbul (and lots of poor kittens)

nadat wij net in het hotel waren aangekomen,

besloten we een rondje te wandelen,

dus staken wij het Taksim plein over

(dat klinkt makkelijker dan het is,

het is een soort verkeers-hel,

waar iedereen kriskras door elkaar loopt

 en rijdt..luid toeterend,

P.sleurde mij meestal gewoon mee..)

en liepen wij een bijzonder gezellig buurtje in,

met veel kleine winkeltjes, cafeetjes,

en overal katten, echt overal,

bij elk miauwend baby-katje,

riep ik Ah, nee dat is Zielig, 

ik hoop dat iemand ze eten geeft 

(als ik daar nog aan denk...oh oh..)

wij aten linzensoep, dronken thee

(ik drink thuis nooit thee, maar hier..heerlijk)

en dwaalden verder,

op een hoekje in een kelder was een piepklein

vintage kleding winkeltje,

waar ik deze rok zag hangen,

mijn hart sprong op,

een Gone Fishing rok, echt geweldig,

ik draalde wat rond, maar kocht m niet,

waar ik later natuurlijk spijt van kreeg,

ik bleef maar aan die rok denken,

maar ik had geen idee meer waar het winkeltje was..

op de laatste avond zei P, laten we de rok zoeken,

dus wij staken het Taksim plein over (help!)

liepen het gezellige buurtje in,

stonden stil bij elke Arme kat,

dronken thee,

probeerden te bedenken bij elk kruispunt,

of we nu links of rechts waren gegaan,

de vorige keer..

en daar ineens...het winkeltje,

ze waren net aan het sluiten, maar de rok hing er nog,

 ik kocht hem,

hij zit onder de vlekken, 

en moet nodig wat liefde en aandacht hebben,

maar ik het de Enige-Echte-Gone-Fishing-Rok!