Little railway house and a red flag...

We logeerden in Frankrijk

in een oud spoorwachters huisje,

het spoor was al jaren niet meer in gebruik,

maar ik zag het zo voor me

dat er in de verte een treintje aan zou komen tuffen.

Het mannetje wat in het huisje woonde

(maar niet voordat hij zijn pet had opgezet)

zou dan naar de overgang sjokken

de bomen naar beneden doen

en met een rode vlag zwaaien..

Als de trein dan langskwam

zou hij zijn hand op steken naar de machinist,

en de trein nakijken tot hij helemaal 

achter de horizon vertrokken was

(je kan maar betere zeker zijn van je zaak)

Dan zou hij de bomen weer opendoen,

terug naar het huisje sjokken

en zijn pet aan de spijker naast de 

voordeur hangen...

Nu hangt er een rode vlag over het spoor

(voor het geval dat je met je treintje

over het spoor wil gaan rijden, dat mag dus niet:)

Het was een prachtig huisje,

op een prachtige plek 

en ik ben blij dat we er even konden zijn..

Vandaag herzie ik mijn planning

(die ik maakte van dag tot dag

omdat ik dacht dat ik het anders niet voor elkaar

zou krijgen de komende weken)

We moeten echt op 1 juli hier uit zijn,

er bleek een bepaling in het huurcontract

dat als we binnen een jaar zouden vertrekken

het maar een contract voor 11,5 maanden was

(heb je daar ooit van gehoord?)

Ik ga het niet bevechten, we kunnen onze energie 

wel beter gebruiken..

De vader van P overleed gistermiddag,

hij is uiteindelijk vredig heengegaan..

Maar in plaats van de weg die ik zorgvuldig plande,

moeten we ineens een zijstraat nemen..

Het was fijn geweest als het mannetje

met de mooie pet op,

ons had gewaarschuwd, zwaaiend met zijn rode vlag,

pas op, de Dingen zijn misschien anders dan je denkt..

maar misschien ook wel niet...

Hoe dan ook, we zullen 

 alle zeilen bij moeten zetten om ons door deze dagen

heen te loodsen...

Maar we komen er wel, 

dat heeft de ervaring mij inmiddels wel geleerd...

Ik wens je een fijne dag

-X-