What if, but & maybe..

Paniek (en de bijbehorende adrenaline)

 kan een heel nuttige toestand zijn,

als je een beer in het bos tegenkomt en moet rennen voor je leven,

maar niet, als je, ik noem maar iets stoms,

je wachtwoord van Twitter kwijt bent..

Toch was dat iets wat mij steeds vaker overkwam..

de laatste maanden..paniek..om de gekste dingen..

Dat paniekgevoel was nog niet alles..

vervolgens bedacht ik mij van alles 

wat er zou Kunnen gebeuren...waardoor het alleen 

maar erger werd natuurlijk..

Een aantal weken geleden had ik er zo genoeg van

dat ik een boek las over Mindfullnes.

Daar haalde ik van alles uit, maar het meeste had ik aan de tip,

om pas na een half uur te reageren, eerst 

kijken en voelen wat er nu werkelijk aan de hand is

en het ook terug te brengen naar Wat het is

dus: wachtwoord kwijt....verder niks...

en na een half uurtje kijken of je het kan oplossen..

Dat probeerde ik elke keer uit, als ik in de paniek schoot..

en het hielp, echt waar..

Dat bracht zoveel rust dat ik besloot om een 

Mindfullnes cursus te gaan volgen..

Vanochtend ga ik beginnen en hoewel ik er

best een beetje tegenop zie, ben ik vastbesloten

van mijn paniektoestanden af te komen..

Aan de muur hangt de quote van Drs. P,

het is mijn nieuwe motto...

hoewel ik nog lang niet kan zeggen,

dat het me elke keer lukt..

(maar elke stap is er eentje, denk je niet?)

Ik wens je een fijne dag

-X-