It was a beautiful day & a thank you

Nadat ik zondag een beetje duizelig

de winkel in wankelde, werd ik breed lachend 

begroet door Twirre (de eigenaresse van de winkel,

en Fem, die al taarten stond uit te pakken..

Ik kreeg een kop sterke koffie in mijn handen geduwd,

en de opdracht alleen maar te gaan zitten,

te signeren en te genieten

(wat een fantastische vrouwen :)

We waren nog niet klaar met alles neer zetten

(ik zeg wel we, maar ik deed niet zoveel,

behalve lippenstift op doen, die Fem meenam..)

of de eerste mensen kwamen al binnen.

Het allereerste boek werd verkocht aan Nel,

die samen met haar man gekomen was, zo leuk..

Ik signeerde het nog wat onwenning,

maar de rest van de middag tekende ik boeken,

alsof ik nooit anders deed (haha)

De een na de andere

(hier heb ik mijn oorbellen nog in, later zijn ze gesneuveld,

en ik heb ze niet meer terugggevonden..)

Ik nam complimenten in ontvangst, over mijn jurk,

het boek, zoveel dat ik er rode wangen van kreeg

en een een beetje dacht: ach nu ja...wel...

(maar fijn was het wel)

Gelukkig bedacht ik me nog ineens dat er misschien

wat foto's genomen moesten worden, en was 

Saskia zo lief om deze met mijn camera te maken..

Dank je wel!

Antoinet was druk met de koffie,

ik vergat de mijne steeds op te drinken,

zo druk had ik het met kletsen, poppetjes tekenen

in boeken, kadootjes aannemen

(oh, zoveel kadootjes, echt ongelofelijk,

ik pakte ze pas 's avonds met Guusje uit,

heel erg bedankt, allemaal!)

Er kwamen uiteindelijk heel veel mensen,

mensen die ik al eens eerder zag,

mensen die ik enkel kende via de social media,

oude bekenden...het was een komen en gaan,

ik probeerde met een ieder een praatje te maken,

maar ik weet niet zeker of dat gelukt is..

Er was hier en daar een traantje..

 er werd taart gegeten..

 Ik luisterde naar het praatje van Catrien

de publiciteits vrouw van Kosmos,

en naar Marike, de uitgever zelf..

ik werd er zo verlegen van, van al die lovende woorden,

en iedereen die naar me keek,

dat ik zo mogelijk nog roder werd,

(zie je de rode oortjes, ach jee :)

Maar het was een prachtige dag,

zo bijzonder, al die mensen die de moeite namen

om te komen, voor mij..

Ik kon het niet helpen, dat ik toch even terugdacht 

aan een paar jaar geleden, toen zo ongeveer,

alles verloren leek, en dan nu..ongelofelijk..

Want dat is het...ongelofelijk..welke bijzondere draai

mijn leven heeft genomen..

Iedereen heel erg bedankt, werkelijk,

ik zou niet weten waar ik zou moeten beginnen..

dus ik laat het maar zo..

(het zou een blogbericht van een kilometer worden;)

Ik wens je een fijne dag

-X-