Paris

De allereerste keer dat ik naar Parijs ging,

was ik twaalf jaar, ik ging met Dries,

wat om precies te zijn mijn stiefvader is..

maar dat klinkt zo ongezellig, als een bozige man

uit een sprookje, wat hij helemaal niet is:)

(lang en ingewikkeld verhaal, wat enkel voor 

de betrokkenen interessant is)

Dat hele reisje maakte heel veel indruk op me,

ik vond het fantastisch, en ik bedacht me toen

dat ik graag mode ontwerpster wilde worden

en in Parijs zou gaan wonen..

Dat is er door de loop der dingen nooit van gekomen,

wel ging ik vele malen naar Parijs,

alleen, met mijn kinderen (ik wilde ze beide Parijs laten zien 

voordat iemand anders dat deed)

De keer met Daan bezochten we allerlei historische 

dingen en gebouwen en met Judith hebben we

alle bekende mode winkels bezocht.

Zij ging dan voor de etalage staan van bijvoorbeeld Chanel,

en ik maakte dan een foto, was echt heel grappig..

Deze keer was ik er dus met P,

we waren er eens eerder maar toen was het

vreselijk koud en kwamen niet verder

dan van het ene cafeetje naar het andere snellen..:)

Maar nu was het weer heerlijk, mooi genoeg 

om eens met de fiets rond te rijden..

Het systeem van de fietsenverhuur leek eenvoudig,

maar op de een of andere manier lukte het ons

om maar een fiets te huren, de tweede wilde 

maar niet lukken..waar ik dan bijzonder humeurig van werd.

P niet hoor, zonnig als altijd besloot hij dat we 

gewoon overgingen op plan B..

Dus we wandelden, urenlang, door kleine straatjes,

parken, grote boulevards..

We bezochten verschillende markten, bekeken 

de fruitstalletjes, rare vissen op bakken met ijs,

en de kramen met de vele verschillende kazen..

Zo af en toe dronken we koffie, buiten op een

terrasje aan de straat, keken naar de mensen,

verzonnen er levens bij..zo van..

ik denk dat die vrouw..en die man daar zal vast..

We stonden tijden in de rij voor het beste broodje

falafel in de Marais, aten croissants, 

en natuurlijk appeltaart..

Zo af en toe ging ik een winkeltje binnen 

terwijl P dan ergens buiten wachtte

(oh, mocht ik iets hebben van het geduld van die man:)

De laatste avond wandelden wij langs de Seine,

kletsten we over wat was en wat gaat komen

(hoewel je dat natuurlijk nooit zeker weet)

Ik kocht een gouden Eiffeltorentje bij een boekenstalletje

die P ongelofelijk lelijk vond, haha

Maar ik geloof niet dat ik ooit Parijs verliet

zonder zo'n torentje..

Kortom wij hadden het fijn

en ik voel me gezegend (hoewel dat nogal zwaar klinkt)

dat ik daar zomaar liep, samen met P.

En terwijl we op de Pont Neuf keken hoe het langzaam

donker werd, dacht ik even aan het meisje van 12,

wat met grote ogen door Parijs liep,

en hoe mijn leven totaal anders liep 

dan waar ik toen over droomde.

Maar tegelijkertijd was er het gevoel 

dat het Goed was, zo..

Ik wens je een fijne dag

-X-