Home again and the eyes of a child..

Dus wij gingen naar Marrakech en we kwamen weer terug,

het was een fantastische reis, in alle opzichten,

in de komende tijd zal ik er wat meer over vertellen..

Toen ik gisteren nadacht over een blogpost van vandaag,

kwamen steeds de beelden uit Parijs voorbij.

Hoewel dit helemaal geen blog is waar ik 

allerlei (politieke) standpunten verkondig,

maar wel graag wil zeggen wat mij op het hart ligt,

gaat het ook mij aan en uiteindelijk een ieder..

In Marrakech was ik helemaal niet met het nieuws bezig,

wel postte ik af en toe een foto op Instagram,

toen ik plotseling mijn hele feed vol zag staan

met Je suis Charlie, vroeg ik aan P of hij wist wat het betekende..

en och och..wat verschrikkelijk, werkelijk..

Eigenlijk heb ik er geen woorden voor, wel dacht

ik er veel aan de laatste dagen, afgewisseld met beelden

van Marokko, dat mooie land en vooral aan hoe vriendelijk

we zijn ontvangen en dat wat me steeds op viel toen we 

daar waren hoe weinig verschil is tussen hen en mij (of ons)

hoewel de leefomstandigheden heel anders zijn.

Maar vooral dacht ik aan de kinderen en onschuld

was een woord wat het eerste naar boven kwam..

Een meisje wat nieuwsgierig over een muurtje kijkt,

het jongetje wat stond te zingen op een trapje..

Maar vooral, en dat is misschien wel wat mij het meest raakte,

vooral in het licht van alle gebeurtenissen in Parijs

het kleine meisje..

..het kleine meisje wat aan kwam lopen toen wij

hoog in het Atlas gebergte over een geitenpaadje naar beneden 

klommen (zie je het voor je ?:)

Op een gegeven moment moesten wij een riviertje oversteken,

er lagen wel her en der wat stenen, maar ik aarzelde..

Zij kwam als uit het niets aanlopen, zag mij staan,

pakte zonder iets te zeggen mijn hand en zei viens, viens 

en hielp mij over het riviertje heen.

Daarna liep ze verder alsof er niets gebeurd was,

af en toe keek ze even om en zwaaiden we naar elkaar..

Zo ontroerend zoals een kind naar de wereld kijkt,

en die onbevangen tegemoet treedt.

Vandaag is mijn dochter jarig, en hoewel zij allang 

geen meisje meer is denk ik wel op die manier aan haar..:)

En behalve dat ik haar alle goeds wens, zou mijn wens in deze tijd zijn,

dat iedereen zomaar eens voor een dag naar de wereld 

zou kijken met de ogen van een kind

(en oh, wat zou die er anders uit zien, denk je niet?)

Fijne dag

-X-