Reasons to be cheerful #1

Ondanks het feit dat ik het hele weekend

had ingepland om te photoshoppen

(daar ben ik zo ongeveer al de hele week mee bezig,

ik ben de foutjes uit mijn tekeningen aan het halen,

voor mijn -soort van kleurboek-)

gingen we er toch nog even op uit..

Meestal gaat dat, (ongepland even weg) zo: 

terwijl ik even koffie drink met P, tussen 

de bedrijven door, en we zitten te babbelen,

waar dan ook over, dan zegt P ineens;

zullen we daar dan nu heen gaan...

Vervolgens begint hij dan heen en weer te lopen

om zijn spullen te pakken, terwijl ik mijn koffie 

nog niet eens half op heb...

Eeh, ik vroeg je wat, zegt hij dan meestal,

ik sta al klaar, haha, ik moet dan nog helemaal

overschakelen, en zeg dan meestal, geef me 20 minuten..

(computer uitzetten, make up op doen,

nog even iets gezelligs aantrekken, camera pakken,

tas pakken, dat soort dingen..:)

In dit geval gingen we naar Rotterdam,

dat is toevallig het lievelings uitsapje van P,

zodra dat ter sprake komt wil hij er meteen heen..

We keken daar een beetje rond, aten de lekkerste 

frieten die ik ooit at, bij het Feniks gebouw 

in Katendrecht waar een hele leuk foodmarket is

(een aanrader als je ook eens in Rotterdam verzeild raakt)

Terug in de auto vroeg P heb je de bollenvelden 

wel eens in de bloei gezien? (nee, nog nooit)

Ik had het kunnen weten dat we niet zomaar

over de snelweg naar huis zouden rijden :-)

Dus we reden naar de bollenstreek

in het prachtige zachte avondlicht..

Hoewel ik eigenlijk dacht dat het een beetje 

tuttig en toeristisch gebeuren was, die bollenvelden,

vond ik het ik van een wonderbaarlijke blije schoonheid..

Zo ver je kon kijken een prachtige gekleurde lappendeken

en als je dichterbij kwam de details van de bloemen zelf..

(wat dat toeristische betreft had ik wel gelijk,

zo ongeveer in elk veld stond wel een Duitser,

Fransman, Belg of Japanner een selfie te maken...

Wat is dat toch met die selfie-stick, haha?)

Terwijl wij zo rond reden tussen de eindeloze

gekleurde vlakten, viel mijn oog opeens op

deze drie tulpen langs het veld..

Ooh, die vond ik wel het allerleukste, deze drie 

dappere bloemen die niet in de grote massa stonden,

maar gewoon er naast en op de een of andere 

manier voelde ik me verwant met ze..

Vandaag photoshop ik nog een beetje verder,

en met een beetje geluk kan ik alles

ergens aan het einde van de week inleveren.

(ik zal mijn best doen om te bloggen deze week,

maar het kan zomaar zijn dat de focus even

ergens anders ligt...)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Ps. Judith heeft op haar blog een fijne give-away