We went to France and we came back..

Dus wij gingen naar Frankrijk en wij kwamen

weer terug, een dag eerder dan gepland,

maar daarover later wat meer (het was nogal spannend :-)

P. bracht mij vroeg in de ochtend naar Breda,

nu al weer een dag of 10 geleden (waar blijft de tijd?)

Daar propten wij alle mandjes, stapels haak-en breiwerk,

fotospullen, kleren en beddengoed in het autootje van Judith..

het zat werkelijk tot aan de nok toe vol.

Wij zoefden over de wegen richting het zuiden,

de witte kadetjes waren al op voordat wij Frankrijk bereikten,

ik eet altijd veel meer onderweg dan ik 

thuis ooit zou doen of kunnen, geen idee waarom.

De laatste uren reden wij over kleine weggetjes,

het was prachtig maar echt opschieten deed het niet.

Onderweg deden we nog zo'n geweldige grote supermarkt aan,

om van alles in te slaan; kaas, wijn, brood, enveloppen,

van die leuke van bruin kraft papier, vulpennen

 (de laatste twee zijn echt heel goedkoop

in Franse supermarkten, mocht je er eens zijn, 

kijk er dan zeker even naar, kleine tip)

Het huis was geweldig leuk, in een piepklein

slaperig dorpje, helemaal precies zo als je 

hoopt dat het zal zijn, we sleepten al onze, of ik kan 

misschien beter zeggen al mijn zooi naar binnen en 

probeerden het huis een beetje eigen te maken.

(ik moet altijd wennen als ik ineens zomaar ergens anders ben)

Wij maakten plannen voor de hele week,

uiteindelijk is het natuurlijk toch anders gelopen,

soms lijkt het hele leven een aaneenschakeling

van Bijgestelde verwachtingen, vindt je niet?

We hadden een heerlijke week, dat wel hoor

en nu is het enkel een herinnering, die week

waarin we weggingen en weer terugkwamen..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Reasons to be cheerful #5 (and goodbye for a week)

De de afgelopen maanden heb een soort handwerk

marathon heb gelopen (gehaakt, gebreid, geborduurd :-)

ben ik een heel einde gekomen, de finish is nog niet 

in zicht maar het gaat de goede kant op...

Dus ik heb al mijn spullen ingepakt en zo ook allerlei

gezelligheden om te fotograferen, daar rond om heen,

en morgenochtend vroeg vertrek ik met mijn dochter

Judith een weekje naar Frankrijk om te fotograferen.

Een soort van moeder-dochter-wol-road-trip..

Heel bijzonder om dat samen met haar te doen,

wij hebben samen een lange weg afgelegd, met veel

hobbels, omleidingen en stopborden om op

uiteindelijk op dit moment uit te komen..

Ik kan je wel zeggen dat ik enige druk voel,

ik heb alles ingezet op deze week om mijn boek 

te fotograferen en ik moet er niet aan denken dat het

niet gaat lukken, dat doe ik dan ook maar niet ;-)

Ik ga gewoon mijn uiterste best doen, zoals ik dat 

voor Vive la vie ook deed, misschien iets te hard,

want ik maakte deze foto met gestreken was aan de lijn,

haha, we hebben hem uiteindelijk wel in het boek gezet

omdat ik hem niet meer opnieuw kon maken..

Dus vandaag verzamel ik al mijn spullen, 

pak mijn gebloemde koffer in, ga ik witte kadetjes halen

om mee nemen (voor het schoolreisjesgevoel)

en ga ik op tijd naar bed, zodat wij morgen in alle vroegte

kunnen vertrekken..

Wij hebben geen Wifi in het huisje, dus ik laat mijn blog

een week voor wat het is, ik zal wel proberen om 

af en toe een foto op Instagram te zetten, in het plaatselijke

cafeetje is wel internet heb ik begrepen.

Tot slot wil ik nogmaals, misschien ten overvloede,

de quote meegeven, die mij vaak door de dingen heen sleept:

Feel the fear, do it anyway!

Ik wens je een prachtige week

-X-

Reasons to be cheerful #4

Gisteren is Sail begonnen hier in Amsterdam,

nu heb ik helemaal niets met evenementen waarbij meer

dan, laat zeggen, 100 mensen aanwezig zijn, 

maar het binnen varen van de tallships wilde ik toch zien.

Op de een of andere manier voelde je de stad gisteren

gonzen, er vlogen de hele ochtend al helikopters over

en in de verte hoorde je de scheepstoeters..

Oh dat vind ik toch zo'n machtig mooi geluid,

het doet mij denken aan vroeger toen ik in Zeeland woonde

en de schepen op zee kon horen..

Omdat het IJ hier zo ongeveer om de hoek is,

fietste ik naar de NDSM werf en ging daar op een muurtje 

zitten wachten naast vele anderen..

Terwijl ik daar zo zat te wachten vroeg ik mij af

wat er nu precies met schepen is wat ik zo aantrekkelijk vind,

misschien heeft het iets te maken met een gevoel

van vrijheid, het kunnen verdwijnen aan de horizon..

(en zeg nu zelf, wie wil dat nu niet zo af en toe?

zo iets van: Ingrid..eh..nee, nooit meer gezien,

de laatste keer dat ik haar zag, zat ze met een matrozenkiel

aan op een bootje wat het ruime sop koos..)

Maar mijn gedachten werden onderbroken door de eerste

opgewonden kreten uit het publiek; ik zie er eentje!

En ah ja, ver boven alles uit zag je in de verte 

de eerste zeilen en ik kan niet anders zeggen dan dat ik

ontroerd was, ik weet ook niet waarom..

Het was gewoon prachtig, echt waar, hoewel als ik nu

naar de foto's kijken kan ik niet zeggen dat ze de 

lading dekken, zo lijkt het gewoon een boot..

Als je goed kijkt zie je de matrozen op een rijtje staan

voor op het dek, het was adembenemend..

Dus ik stond daar een uurtje of wat terwijl het 

ene schip na het andere binnenvoer en ik mag wel zeggen

dat zeilschepen echt een reden zijn om opgewekt van te worden.

Toen ik thuiskwam lag eindelijk mijn contract van het 

kleurboek in de bus, dat had om verschillende redenen

forse vertraging opgelopen, nog blijmaker,

het boek is tenslotte al naar de drukker.

Over een week, als ik terugkom uit Frankrijk

(daarover morgen iets meer) kan je alvast bij mij

op het (gesigneerde:-) kleurboek intekenen bij mij..

(dat is nieuw dat ik dat zo doe maar het leek me leuk)

Hier alvast een tekening die het boek niet haalde,

maar die mij wel toepasselijk leek bij het hele boten verhaal..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Reasons to be cheerful #3

Van het weekend kreeg ik van iemand een potlood

op de rommelmarkt, daar was ik blij mee, ik heb inmiddels

al een hele verzameling gratis potloden, het is natuurlijk maar

een klein dingetje maar ik koester mijn verzameling.

Op de een of andere manier zijn dit soort kleine geschenken,

de dingen die de dag kleur geven.

Ik had de laatste tijd het geluk nog meer fijne dingen

te mogen ontvangen, zoals deze prachtige vilt.

Op Instagram volg ik al een tijdje Mathilde, zij verft haar vilt

met planten en fruit, het is echt prachtig.

Ik vroeg haar of ik er iets van mocht kopen voor mijn nieuwe 

boek, om er iets van te maken..

(vooralsnog heb ik nog helemaal niet in durven knippen)

Maar zij stuurde mij het zomaar op, gewoon omdat 

ze het leuk vond om een bijdrage te leveren, zo aardig..

(mocht je haar willen volgen op Instagram

haar gebruikersnaam is Mathildehandmade, en binnenkort

opent ze een webwinkeltje met haar prachtige werk)

Ook heel leuk was dat ik in een wolwinkel in Hoorn was,

Schouten, echt zo'n fijne ouderwetse handwerkwinkel.

Ik kocht daar een enorme berg wol en ik raakte aan de 

praat met de eigenaar, over mijn boek enzo, toen ik wegging

gaf hij me deze prachtige wol mee, gewoon omdat

hij het zo'n leuk verhaal vond..

En deze schaal stond op een bankje hier op de dijk

op een bankje met een briefje erbij: gratis voor jou..

Nu dacht ze waarschijnlijk niet aan mij toen hij werd 

neergezet, maar ik nam hem mee en vind het echt een kadootje..

Oh er zijn zoveel aardige mensen, die willen delen

wat ze hebben en dat doet me bijzonder goed..

(als een soort van tegenhanger van alle akelige nieuwsberichten)

En mijn ervaring is dat het net zo fijn is om te geven

als te ontvangen, dus een onverwacht vriendelijk gebaar

is echt een reden om opgewekt te zijn..

(als je er over nadenkt zijn er Zoveel redenen)

Ik wens je een fijne dag,

-X-

Reasons to be cheerful #2

Oh my, regent het nu nog steeds, dat is nog eens

een flinke bui die al zo'n 24 uur duurt..

De tuin zal het misschien wel fijn vinden,

hoewel ik niet zeker weet of tuinen ergens iets van vinden,

ze lijken mij er gewoon te zijn en te nemen zoals het komt..

De foto's bij dit bericht nam ik in de tuin van mijn broer,

aan de achterkant van het huisje kijk ik daar op uit.

Het is een prachtige tuin, zo midden in de stad,

ik mag er gebruik van maken, maar dat beperkt zich

tot het zitten op een stoel achter tegen het huis aan.

En soms hang ik er de was op

(dit huisje is zo klein dat ik geen plek heb voor een droger

of een wasrek, ja midden in de kamer, maar dat vind

ik zo armoedig, sterker nog ik heb er een hekel aan..)

maar enkel als zij niet thuis zijn want ik voel een

grote terughoudendheid bij het gebruik van de tuin,

het voelt gek om zomaar in de tuin van een ander te zitten.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben heel erg blij 

met het huisje maar zo af en toe zou ik dolgraag

weer zelf een klein landje hebben.

Waar in ik zou kunnen rommelen, een moestuintje

aanleggen en lange waslijnen kon ophangen.

De laatste tijd kijk ik heel regelmatig

op allerlei sites waar ze bouwvallen in Frankrijk 

te koop aanbieden, natuurlijk ook mooie kant en klare

huizen, maar die zou ik me nooit kunnen veroorloven.

maar zelfs de bouwvallen liggen buiten mijn bereik.

Laatst zag ik er eentje die misschien zou kunnen

als we alles bij elkaar leggen, maar toen ik het

aan P liet zien, zei hij; er zit geen dak op,

aah ja dat was ook zo, maar er was wel een hele

mooie tuin bij (ter mijn verdediging) haha

Maar ik blijf kijken, misschien vind ik er per ongeluk

wel eentje met een dak, die ik kan betalen.

Maar dan moeten er nog Heel veel boeken verkocht worden,

maar gezien de sector waar ik in zit (hobby,

hoewel ik dat dan weer zo tuttig vind klinken)

is het niet waarschijnlijk dat dat gaat gebeuren..

Dus ik geniet van de tuin van mijn broer,

en ik tel mijn zegeningen, want als ik naar het nieuws 

kijk en al, al die mensen die wanhopig op zoek zijn

naar een veilige plaats om te leven, oh dat is toch 

hartverscheurend en werkelijk buitencategorie ellendig,

realiseer ik mij dat er nogal wat zijn (zegeningen)

En dat lijkt mij een reden om opgewekt te zijn..

Ik wens je een mooie dag

-X-

Reasons to be cheerful #1

Terwijl de regen met bakken uit de hemel komt,

en ik al een vleugje herfst rook, nee toch..

hoe kan het nu Zo snel gaan, nog geen herfst, hoor,

bedacht ik me dat ik maar weer eens een

-Reasons to be cheerful- weekje kon doen..

Soms verlies ik het wel eens uit het oog, al die redenen

om opgewekt te zijn en ga ik maar door zonder ergens 

stil bij te staan, laat staan ergens echt van te genieten..

(niet dat ik somber ben of iets, maar ik hop zo van 

het een in het ander, bezig, bezig, zoiets..)

Al een tijdje geleden kreeg ik van Monique van

de Happymakersblog  deze mooie gift tags, die zij 

in samenwerking met verschillende illustratoren en 

Letterpers liet maken, ze zijn gemaakt van dik karton,

en er zitten leuke verschillende touwtjes bij..

Mocht je zin hebben om een setje te ontvangen,

laat dan een reactie achter, dat kan tot woensdag,

misschien kan je mij een vertellen waar je Hoera tegen zegt..

Vandaag zeg ik Hoera tegen de regen, het geeft mij

de gelegenheid om lekker thuis te werken terwijl 

de regen tegen de ramen tikt, gezellig...

(misschien is het toch wel niet Zo erg dat het alweer

een beetje naar herfst rook :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Geranium

Als dit mijn geraniums waren dan zou ik er 

met veel plezier achter gaan zitten..

(als je naar de andere kant zou kunnen kijken,

zou je de zee zien, de foto is genomen in Turkije)

Ik wens je een heel goed weekend

-X-

Flower confetti

Ondanks het feit dat ik al maanden uren per dag

(en ja, ook gisteren weer, ik heb mezelf  weer helemaal in gang

getrokken na de maandag-waar-ik-helemaal-geen-grip-op-had)

aan het handwerken ben, heeft er al tijden geen zelfmaker

meer op mijn blog gestaan..

Ik heb gewoon geen handwerk tijd meer over,

zo af en toe voelt het zelfs een beetje als corvee..

Dus ik dacht ik plaats er gewoon eentje uit mijn boek

Vive la vie, misschien herkende je het daaruit,

maar er zijn waarschijnlijk even zovele die het boek niet hebben..

Om heel eerlijk te zijn, moest ik wel even in het boek

kijken om te zien hoe ik het gedaan had:-)

Maar mocht je zin hebben om de bloemen confetti

(er is altijd wel iets, hoe klein ook, te vieren)

te haken, zo doe je het:

Haak 6 losse met katoen en haaknaald no. 3

Steek de naald terug naar de eerste steek en 

trek de draad in 1 keer door (dat is een halve vaste)

Herhaal dit nog 3 maal en kant af.

(chain 6, put your needle in the first stitch,

1 slip stitch, repeat 3 more times, finish off)

Ik denk dat het afkanten van de draadjes meer werk is

dan het bloemetje haken, enfin, het is 

een leuk werkje om te doen (denk ik)

Ik wens je een fijne dag,

ik las dat het vanmiddag gaat onweren, ik hoop hier ook,

ik hou van die broeierige dagen waarop het aan 

het einde van de dag in de verte gaat rommelen..

-X-

Mop

Hier in Noord is een winkeltje van het Leger des heils,

daar loop ik graag even binnen, meestal vind ik er niets

maar ik vind het vooral leuk vanwege de sfeer.

Zo af en toe is het heel verfrissend om eens mensen

tegen te komen die met totaal andere dingen bezig zijn.

Het allerleukste vind ik wel dat ze in plat Amsterdam praten,

echt heel plat, je zou het moeten horen..

Het begint al als je binnen loopt, dan is het dag Mop,

of; zeg schat..en dan volgt er een verhaal..

Gisteren sprak ik even met een vrouw die schaterlachend

zei dat ze nog nooit een boek had gelezen en al helemaal

nog nooit een computer aan had geraakt, we kwamen daar op

omdat ze vroeg; wat ga je met dat boek doen, schat?

Soms is er ook ruzie, meestal gaat dat over gebrek 

aan respect, iemand die voor zijn beurt wil afrekenen,

of met zo'n scootmobiel tegen anderen aanrijdt 

in het kleine winkeltje (dat gaat ook eigenlijk niet)

Er wordt dan geschreeuwd over de smartlappen, die 

uit de radio schallen heen, en weer gesust, het loopt 

nooit uit de hand, later drinken ze koffie met elkaar..

Ik krijg regelmatig iets voor niets mee, omdat ze het 

zo lelijk vinden, of ouderwets, zoals deze jurk,

en ook al sta ik er op om het te betalen,

is dat echt niet nodig; schat, als jij er blij van wordt..

Oh haha, ja, dat wordt ik elke keer als ik het winkeltje

bezocht heb..

Ik wens je een fijne dag, Mop ;-)

-X-

One of those days..

Soms heb je ineens een dag die totaal anders 

loopt dan gepland, hoewel die begint als alle andere dagen..

Dat ineens de vlam in de pan slaat, een pan

waarvan je helemaal niet wist dat hij op het vuur stond..

Gisteren had ik zo'n dag, ik had het voornemen nu eens

flink door te werken aan mijn boek en eens wat foto's te 

maken voor mijn blog, die er op het moment wat bij lijkt te bungelen..

Nadat ik mijn blogbericht er op had gezet dronk ik 

even koffie met P in de tuin toen zich iets voordeed

bij de buren (ook mijn familie maar dat is wel bekend inmiddels)

natuurlijk kan ik niet zeggen wat er aan de hand was,

en het was ook helemaal niet in de categorie Erg.

Maar er werd wel overlegd, oplossingen gezocht

enzovoort en voordat wij het wisten was het al een uur of 11

Met al enige vertraging in mijn schema, ging ik 

achter mijn p.c zitten om nu eindelijk de inleiding te typen.

Maar eerst keek ik even naar mijn mail, ohoh,

daar stond een bericht in wat ik niet kon negeren,

en werkelijk meteen mijn aandacht behoefde..

Dus ik riep P (als jij dan toch thuis is, kan ik het

net zo goed even overleggen) zette weer koffie

en wij overlegden en zochten naar oplossingen en zomaar

was het weer uren later..

Nadat ik pas om 3 uur 's middags onder de douche was geweest,

en ik dan toch nog maar wat foto's wilde gaan maken,

kwam mijn schoonzus even buurten om het nog

even te hebben over alle dingen die er gebeurden..

Dus ik zette weer koffie en wij spraken in de tuin,

de dingen door, uiteindelijk voegde P zich weer bij ons

en een uur of wat later mijn broer..

Alles moest natuurlijk nogmaals verteld worden,

en uiteindelijk besloten wij met zijn vieren de gezamenlijke restjes

eten op te eten (wij kwamen niet aan boodschappen toe,

dat begrijp je natuurlijk)

Om een uur of 8 zakte ik op de bank met een haakwerkje,

totdat P. beneden kwam met een kleine update

over de mailwisseling van die ochtend..

dus ik zette nogmaals koffie...en...

er zijn van die dagen..

Vandaag ga ik Echt verder aan mijn boek

en wat foto's maken voor mijn blog,

maar eerst, koffie..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Guusje

Regelmatig breng ik eens een paar uur 

met Guusje, mijn nichtje van 15, door.

Het leuke van hier wonen is dat we niet echt iets hoeven

af te spreken maar dat ze zomaar even aan kan komen waaien..

Dat doet ze regelmatig, om iets te zeggen

(ik had een 9 voor mijn proefwerk Frans..)

gewoon even te kletsen

(weet je wat er gisteren was, nou....oja, wat leuk, etc..)

of om te knutselen

(wat ben je aan het maken, ooh mag ik dat ook proberen,

zo leerde ik haar pas nog breien, binnen 15 minuten

had ze al een mooi breiwerkje op de pennen)

 of om te vragen of ze mij nog ergens mee kan helpen.

(ja, hoor, ik heb nog wel wat, fijn)

Zo hielp ze mij met het uittypen van de patronen voor

mijn nieuwe boek, ik las voor, zij typte, dat scheelde mij uren werk.

Maar daarnaast was het natuurlijk heel gezellig,

zoals al deze bezoekjes zijn.

Mijn eigen kinderen zijn al jaren de deur uit,

wat zo ook weer zijn voordelen heeft, maar ik was 

een beetje  vergeten hoe fijn het is 

om een kind in je omgeving te hebben..

Hoewel als je 15 bent, je waarschijnlijk een puber

genoemd wordt, maar dat klinkt zo dwars en opstandig,

dat kan je van Guusje niet echt zeggen,

ik vind haar werkelijk allerbeminnelijkst..

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Tough

En zo is het maar net:-))

ik wens je een heel goed weekend

-X-

Crochet, knitting, writing etc etc..

Het is een beetje komkommertijd voor mijn blog

ik breng mijn tijd voornamelijk thuis door

waar ik:

haak, brei, patronen schrijf, steken tel, nog eens tel,

koffie drink, de vloer eens aanveeg, wol uit de knoop haal,

haak, steken tel, notities maak, koffie drink, fotografeer,

naar buiten staar, stukjes typ en nog een keer over typ

brei, steken tel, nadenk, een beetje opruim, stapel,

indelingen maak in hoofdstukken, teken, kleur,

haak, het weer uithaal, opnieuw haak, schrijf..

Kortom ik heb er eens even flink vaart achter gezet,

achter het maken van mijn nieuwe boek

wat iets met wol te maken heeft..

Wat ook meteen betekent dat er weinig ruimte is 

voor andere dingen (zoals onder andere deze blog) maar ik 

doe wat ik kan en ik heb besloten dat 

dat Meer dan voldoende is...

(ik zou anders ter plekke omkiepen van de stress 

en het gevoel dat ik tekort schiet)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Sea

Vanochtend ben ik met het verkeerde been opgestaan,

wat niet helemaal klopt want ik zet altijd twee voeten op de grond,

maar qua humeur is de dag niet echt goed gestart..

Ondanks horren, anti-muggen spul enzo ben ik in 

de afgelopen nachten wel een keer of 30 gestoken,

en het voelt alsof ik soort van in brand sta, waardoor 

ik echt veel te weinig heb geslapen..

Als je dan zo 's nachts wakker ligt lijkt de stapel zorgen

wel 3 keer zo hoog als overdag, er was geen opruimen aan..

Dus ik ga nu even op Reset drukken en kijk (en luister) ik naar 

de foto's van het strand, de leegte, de ruimte,

de wind in je haren, het ruisen van de zee,

Kijk je even mee?

Mooi toch, kalm, vredig en relativerend..

Laten we beginnen met deze maandag, gewoon.. de ene

voet voor de andere..

-X-