Guusje

Regelmatig breng ik eens een paar uur 

met Guusje, mijn nichtje van 15, door.

Het leuke van hier wonen is dat we niet echt iets hoeven

af te spreken maar dat ze zomaar even aan kan komen waaien..

Dat doet ze regelmatig, om iets te zeggen

(ik had een 9 voor mijn proefwerk Frans..)

gewoon even te kletsen

(weet je wat er gisteren was, nou....oja, wat leuk, etc..)

of om te knutselen

(wat ben je aan het maken, ooh mag ik dat ook proberen,

zo leerde ik haar pas nog breien, binnen 15 minuten

had ze al een mooi breiwerkje op de pennen)

 of om te vragen of ze mij nog ergens mee kan helpen.

(ja, hoor, ik heb nog wel wat, fijn)

Zo hielp ze mij met het uittypen van de patronen voor

mijn nieuwe boek, ik las voor, zij typte, dat scheelde mij uren werk.

Maar daarnaast was het natuurlijk heel gezellig,

zoals al deze bezoekjes zijn.

Mijn eigen kinderen zijn al jaren de deur uit,

wat zo ook weer zijn voordelen heeft, maar ik was 

een beetje  vergeten hoe fijn het is 

om een kind in je omgeving te hebben..

Hoewel als je 15 bent, je waarschijnlijk een puber

genoemd wordt, maar dat klinkt zo dwars en opstandig,

dat kan je van Guusje niet echt zeggen,

ik vind haar werkelijk allerbeminnelijkst..

Ik wens je een fijne maandag

-X-