Auf wiedersehen!

Dus gisteren pakte ik mijn koffer in maar hoe ik 

ook herschikte en propte, ik kreeg alles 

er gewoon niet in, niet dat ik zelf zoveel meenam,

maar alle bestellingen van Daan maakte dat het niet paste..

Ik leende daarom een grote koffer van mijn broer

en tevens buurman, die heeft een klein Wonderschuurtje

hier achter in de tuin staan en Wat je ook vraagt,

hij zegt altijd, ik kijk wel even en ja hoor..

Nu heb ik zo'n koffer, die, als je er anderen mee

ziet lopen je afvraagt, maar wat zit daar dan in..?

(Wel, hagelslag en oude kaas, enzo :-)

Als alles goed gaat, je weet het natuurlijk nooit,

slaap ik vanavond in het atelier van mijn zoon 

in Wenen, met uitzicht over de stad.

Maar eerst nog even in het vliegtuig, dit is de eerste

keer dat ik alleen ga vliegen, echt waar, dus ik kan 

alleen mijn eigen hand vasthouden, vooral het moment

dat het vliegtuig vaart maakt en dan dat eerste hupje 

dat het zich los maakt van de grond, vind ik een beetje eng..

Maar goed...Feel the fear, do it anyway..enzo

en morgen wandel ik door Wenen, eet ik van die beroemde

taartjes en ga ik lekker bijkletsen met Daan en Julia.

Misschien is er wel ergens een kerstmarkt, vast wel.

Daar zal ik een 1 euro kadootje kopen, wat ik volgende

week, als ik terug ben zal weggeven hier op mijn blog.

Je kan een reactie achterlaten als je het wil ontvangen.

Je weet niet wat je krijgt want ik weet niet wat ik zal vinden.

Enfin, ik neem mijn laptop mee, maar ik weet niet

of ik zal berichten vandaar, ik meld mij wel weer.

In de tussentijd wens ik je hele fijne dagen

Auf Wiedersehen (alvast een beetje oefenen ;-)

-X-

Courage & things

Hoewel ik verre van fit was de laatste dagen,

en nog steeds eigenlijk niet, maar dat terzijde,

vind ik het erg moeilijk om zomaar op de bank 

te gaan liggen suffen, dus ik deed tussendoor wat dingetjes.

Zo maakte ik de courage kaartjes, er bleken toch 

wat meer mensen dan aanvankelijk gedacht die 

wel wat moed konden gebruiken..

Ook pakte ik wat dozen in voor het winkeltje 

voor 1 dag, hoewel het nu 2 dagen zijn geworden.

Omdat alle spullen er toch al zijn, hebben we 

bedacht dat ik zondag de 20ste ook nog een middag,

winkeltje kan spelen, voor de duidelijkheid:

De eerste dag is op zaterdag 12 december van 10 tot 5

en de tweede op zondag 20 december van 12 tot 5

in de kelder van Handmade Heaven,

Middenweg 31 in Amsterdam, prima te bereiken met

de tram en parkeren kan vlak in de buurt in 

zo'n grote parkeerkelder.

Het zou leuk zijn je daar te ontmoeten, we hebben

echt hele leuke dingen (vind ik:-)

Nog even wat vragen van de laatste tijd:

(dat is geen soepele overgang maar ik beweeg mij 

ook niet zo soepel door de dingen heen, momenteel..)

Voor de sjaal heb je aan 4 of 5 bolletjes van het 

Drops garen wel genoeg, en het kriebelt niet!

Mijn boek is nu naar de vormgever en verschijnt

ergens van het voorjaar, zodra ik een datum weet

zal ik het laten weten.

Vandaag ga ik alle moed verzamelen om mij

niet druk te maken over het feit dat ik

 morgen in een vliegtuig stap..

Mocht ik kunnen fluiten dan zou ik dat gedaan 

hebben terwijl ik mijn koffer inpak, zodat ik 

het zorgelijke gebabbbel in mijn hoofd 

over fitheid, dreigende terreur enzo niet zou horen..

Maar zoals altijd zal het wel goed komen,

ik heb bijzonder veel zin om mijn zoon en zijn vriendin

te zin, dus ik ben bereid alle moed te pakken

die ik kan vinden en mijn berg te beklimmen ;-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Crochet, just for fun

Het is eeuwen geleden dat ik een patroon

op mijn blog zette, ik was natuurlijk wel bezig met 

het maken van patronen, maar allemaal voor het wolboek.

Daar staan er zo'n 32 in en dan ook nog met allerlei

varianten, het zijn ook nog allemaal nieuwe dingen,

en bijna zonder fouten, daar ben ik bijzonder trots op

Dat zonder fouten, want het heeft echt het uiterste 

van mij gevraagd maar het heeft ook wel iets om eens 

het uiterste van jezelf te vragen, zo'n beetje balanceren

op de toppen van je kunnen..

De laatste tijd haak en brei ik zomaar een beetje

voor de lol, gewoon van die gezellige 

weg brei- en haakdingetjes terwijl ik

op mijn laptop (ik heb geen tv) naar een serie

kijk op Netflix, waar ik sinds kort samen met 

Guusje een abonnement op heb..

(ik wilde het eerst helemaal niet, maar het is erg leuk,

eerst heb ik naar Rita gekeken en nu een detective,

als het spannend wordt ga ik steeds sneller haken :-)

Dus ik haakte een sjaal, ik had nog wat bolletjes 

van Drops, om precies te zijn: brushed alpaca silk,

een dun zacht garen, en helemaal niet duur, je kan het 

gewoon online bestellen, google maar even als je het zoekt.

Ik haakte 50 lossen (maar je kan het zo smal of breed

maken als je wilt, het aantal steken moet deelbaar zijn door 5)

en vervolgens bovenstaand patroon,

in de eerste rij sla je steeds 4 lossen over, en haak

je 2 stokjes, 1 losse en weer 2 stokjes in dezelfde steek.

In de rijen daarna begin je elke rij met 2 losse,

1 stokje, 1 losse en 2 stokjes

vervolgens steek je steeds je naald 

tussen de stokjes in, zoals hierboven getekend.

je haakt dan net zolang door totdat je je sjaal lang

genoeg vindt, heel makkelijk allemaal...

Je begrijpt vast wel dat als ik dit had ingeleverd

voor mijn boek, ik daar niet mee weggekomen was,

dat had geen van de 3 redacteuren die alles nakeken

goedgevonden, maar jullie begrijpen het vast wel!

Wat overigens wel heel leuk was, was dat de 

genoemde redacteuren (Roos, Ingrid en Hanneke)

meteen zin kregen om te handwerken na het lezen

van mijn boek, dat lijkt mij nogal een compliment.

Ik wens je een fijne dinsdag

-X-

From under my blanket..

Nu zou ik natuurlijk eigenlijk dit weekend een 

workshop vogels en sterren vouwen geven, maar,

ik vind dat ik mijzelf nu wel onfortuinlijk mag noemen,

de getrokken kies zorgde voor zoveel problemen,

dat ik mij afgelopen zaterdag bij de tandarts moest vervoegen.

De hele boel ontstoken en met een antibiotica kuur,

werd ik naar huis gestuurd, of beter gezegd 

naar de bank weer ik het hele weekend onder

een dekentje lag..overbodig misschien te zeggen

dat de workshop niet doorging, we kijken even

voor een nieuwe datum.

Vooralsnog heeft het niet erg geholpen, maar 

ik zal toch onder het dekentje vandaan moeten komen

want donderdag ga ik naar Wenen, dat is

althans het plan, en ik moet toch wat voorbereidingen treffen.

Zoals hagelslag en zaanse mayonaise kopen,

voor Daan, daar in de vreemde ;-)

Daarnaast zal ik een stapel warme truien 

moeten wassen, ik heb het altijd koud, om in 

mijn koffer te doen maar misschien kan ik wel gewoon

mijn dekentje omhouden als ik in het vliegtuig stap..

Alhoewel er dan misschien wordt omgeroepen dat 

er een zwerfster op het punt staat te boarden en of 

er even gekeken kan worden of ze wel een kaartje heeft..

Enfin, het goede nieuws is, dat er al weer 

hyacinten zijn, mooi fris groen, als een

soort teken, een lichtpuntje zoals je wilt, 

dat er altijd weer mooie nieuwe dingen zullen groeien..

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Mrs. Little is gone..

Mrs Little zit altijd op het kastje op mijn bureau,

meestal heeft ze een verrekijker in haar hand,

ze wil gewoon goed kunnen zien wat hier gebeurt.

De laatste tijd zat ze een beetje te mopperen;

er gebeurt hier nooit iets, je zit maar te typen of

te tekenen en ik zit hier maar alleen..

Dus ik probeerde haar een beetje op te beuren,

ik draaide een gezellig muziekje voor haar,

kocht een kerstboompje, maar, zei ze, het is

nog veel te vroeg voor de kerst..

Ik leerde haar vogels vouwen, nam een mooi boekje

voor haar mee, maar ze bleef ietwat humeurig,

en zat maar te turen door haar verrekijker,

alsof ze op Iets zat te wachten..

Op een gegeven moment (mooie uitdrukking,

een moment wat je gegeven is, maar dat terzijde)

liep ik in een kringloopwinklel, daar zag ik dit 

stoere ventje staan, ik nam hem mee naar huis

en zette hem op het zelfde kastje, waar Mrs. Little zit..

Ze draaide haar verrekijker zijn kant op...

en de volgende ochtend waren ze beide verdwenen,

ik zie ze nergens meer, ook niet toen ik door 

mijn verrekijker keek, waarschijnlijk zijn 

ze samen op avontuur gegaan..

Jammer voor mij, want ik babbelde graag tegen 

Mrs. Little, maar ik ben blij voor haar en ik hoop

dat ze het naar haar zin heeft, maar ook dat ze

weer een keer opduikt, want ik mis haar wel een beetje ;-)

Ik wens je een fijn weekend

-X-

Flower for you..

Zomaar een bloemetje voor jou al is het dan virtueel..

Er gebeurt hier niet zoveel, ik ben al 2 dagen

aan het bijkomen van het trekken van de kies, 

dat viel nogal tegen allemaal..

Dus daarom Zomaar even wat dingen:

Er is nog plaats bij de workshop vogels en sterren 

vouwen, komende zondag bij Handmade Heaven,

je kan gewoon binnenlopen of je melden via de website.

Ik ga pas volgende week donderdag naar Wenen,

maar alvast bedankt voor alle: Goede reizen.

Het doet mij deugd dat er zo weinig mensen 

een Moed-kaartje willen hebben, ik maak daar uit op

dat ik een van de weinigen ben die zo schrikachtig is

en ik put moed uit het idee dat anderen wat luchtiger

in het leven staan, misschien zou ik 

daar een voorbeeld aan kunnen nemen..

(het kan natuurlijk ook zijn, dat het een onzinnig 

idee is; een woord van moed uitdelen :-)

Hoe dan ook, ik wens je een mooie donderdag!

-X-

Courage, mon cher..

De laatste dagen ben ik van alles aan het verzamelen;

-knopen en allerlei Dingetjes voor het eendags-winkeltje

-blaadjes in de tuin die op het terras neer gedwarreld zijn,

na de storm om ze op de composthoop te leggen

-spullen voor mijn zoon Daan, die ik mee moet nemen 

als ik volgende week naar Wenen ga, zoals hagelslag,

boeken en dat soort dingetjes

-positieve gedachten en mijn zegeningen

-licht, in welke vorm dan ook, in deze duistere dagen

Maar wat ik vooral verzamel is Moed;

-moed, om volgende week gewoon alleen in een

vliegtuig naar Wenen te stappen..

-moed, om alle berichten, waar je niet om heen kan

in de media, tot mij te nemen en mij niet 

te laten overmannen door angst..

-moed, om gewoon op te staan en te denken,

het komt wel goed, hoe dan ook..

-moed, om de lichtheid van de kleine dagelijkse

dingen, te blijven zien en mij niet te laten verlammen

door de dingen waar ik nu niets aan kan doen..

En omdat ik denk dat een ieder misschien wel wat

moed kan gebruiken dacht ik dat het misschien een goed 

idee zou zijn om wat handgeschreven kaartjes met Moed 

te versturen met daarop de prachtige tekst

die hier met wat andere opbeurende teksten

boven mijn bureau hangt:

 Courage, mon cher..

Wat zoveel betekent als: moed, mijn beste/lieve..

Mocht je er eentje willen ontvangen, mail mij dan even

dan geef ik mijn adres, dan kan je mij een envelop

geadresseerd aan jezelf sturen met postzegel.

(dus alleen in Nederland, of postadres hier)

Ik heb niet de illusie dat ik hiermee de dingen

verander, maar alle beetjes helpen, denk je niet..

Ik wens je een fijne dag

-X-

About a shop & a shop.

Toen mijn zoon Daan nog in Utrecht studeerde

en woonde, zocht ik hem regelmatig eens op.

Dan dronken we koffie in de tuin of op zijn kamer

van zijn studentenhuis, waarbij ik geamuseerd keek 

naar de gezellige bende die hij ervan maakte..

(het was tenslotte niet mijn rommel ;-)

Ook gingen we altijd even naar de stad, ik woonde 

 toen tenslotte in een klein dorpje en ik wilde graag

even winkelen, hij niet, maar o.k dan.

Ik wilde altijd even naar de Dille en Kamille,

Daan had zo'n hekel aan die winkel dat hij 

altijd buiten bleef wachten, wel had hij een keer 

voor mijn verjaardag daar iets gekocht..

Kijk, zei hij, zoveel heb ik voor je over dat ik Daar

naar binnen ben gegaan.

Mijn plezier was bijzonder groot toen ik mijn kleurboek

ontdekte bij de Dille en kamille, een paar weken 

geleden (de foto die ik daar maakte is zo slecht

dat ik maar een andere maakte thuis, je moet me 

maar op mijn woord geloven)

Je begrijpt dat ik meteen een appje naar Daan stuurde;

kijk nu in welke ***** winkel mijn boek ligt..

Haha, goed gedaan, mam!

Ik tekende ook nog een postertje voor

het Winkeltje voor een dag, hij staat er niet helemaal op,

het was of dit, of heel klein, ik denk dat als je er op

klikt dat je hem helemaal ziet, maar dat weet 

ik niet zeker...

Vooralsnog lijkt iedereen het hele idee enig te vinden,

maar vindt het of te ver of ze hebben al iets anders

dus de kans dat Judith en ik de hele dag samen 

winkeltje staan te spelen lijkt groot..

Maar dan doen we het net als vroeger; Judith speelt

de winkeljuffrouw en dan kom ik iets bij haar kopen.

Ik betaal haar dan met papieren geld en zij mag het

dan in de speelgoedkassa doen en het kadootje

voor mij inpakken in een feestelijk papiertje.

Dat is lang geleden en het was altijd heel gezellig,

dus het is bij voorbaat al een geslaagde dag :-)

Ik wens je een fijne dag

(ik moet zo een kies laten trekken, och hemel)

-X-

Oh my..

Oh, wat een weekend was dit zeg, ik lees net de 

reacties onder mijn vorige bericht (ik lees ze allemaal!)

waarbij Helmi zegt, ik hoop op een positief bericht,

op maandag (dat over de fiets was niet negatief, hoor,

ik zit helemaal niet meer met die fiets, het was 

gewoon een verhaaltje over lang geleden :-)

Maar een positief bericht terwijl ik vanochtend

als kop in de krant lees; de oorlog bereikt Europa..

kan ik echt niet aankomen met een Het Komt Wel Goed,

babbeltje want dat zou wel heel naief zijn, denk je niet?

Deze hele situatie is zo angstaanjagend, 

en allesomvattend dat ik niet eens een begin kan maken

met te begrijpen wat er allemaal gebeurd..

Laat staan dat ik de angst die ik voel, niet eens zozeer

voor mijzelf maar voor een ieder, kan beteugelen.

Dus ik probeer het klein te maken, terug naar de 

vierkante centimeter, ok, vierkante meter van 

mijn eigen leven, en het daar Goed te doen. 

Dat is het enige wat je kan doen, denk ik,

niet dat ik mijn ogen sluit voor wat er gaande is

in de wereld, maar ik kan het gewoon niet bevatten..

Dus misschien moet ik gewoon, inderdaad,

positieve kleine berichten de wereld in blijven sturen

om op die manier een mini-bijdrage te leveren aan 

een gevoel van Welzijn en troost want dat hebben we nodig, 

denk je niet?

Ik wens je een goede maandag

-X-

My french bike (for 20 minutes)

Ooit had ik ook (heel even) zo'n geweldig Frans fietsje,

een witte van Peugeot, ik had er maanden voor gespaard.

Echt zo steeds 5 gulden (ik zei al: lang geleden)

in een blikje net zolang totdat ik genoeg had voor 

de tweedehands fiets, die ik zo graag wilde.

Niet dat ik hem echt nodig had, ik had al zo'n degelijke

moederfiets met zitjes voor- en achterop, maar ik wilde

hem voor mijzelf, ik zag me er al op fietsen..

Zo heerlijk licht met al die versnellingen en zo

charmant, ik zou natuurlijk altijd een wapperend

gebloemd jurkje dragen als ik er op reed..

Op een dag had ik genoeg gespaard

ging ik met met het blik onder mijn arm

en een feestelijk jurkje aan, het was tenslotte

een Bijzonder moment, de fiets ophalen.

Ooh het moment dat ik er op weg reed,

het was fantastisch, ik voelde me geweldig..

Om een en ander te vieren sprak ik met iemand

af in een cafeetje, ik zette mijn fiets op slot,

dronk koffie en at appeltaart en toen ik op weg 

naar huis wilde gaan....zag ik de fiets nergens meer.

Dus ik zocht overal, had ik hem ergens anders...

maar nee, er was geen ontkomen aan;

het mooie fietsje was gestolen...aaah..neeee..

Nooit had ik meer zo'n mooie fiets als die 

20 minuten, maar ik blijf er van dromen;

van zo'n geweldig Frans fietsje..

(dit verhaal is overigens echt gebeurd)

Ik wens je een heel goed weekend

(en zet je fiets aan de ketting, haha)

-X-

Sometimes I talk to the cat..

Soms praat ik wel eens tegen de kat, niet de mijne,

want ik heb er geen, jammergenoeg, maar de buurkat.

Vaak zit ze in de tuin gewoon een beetje te kijken

en niet zo veel bijzonders te doen..

(daar zou ik een voorbeeld aan kunnen nemen)

Da zeg ik zoiets als Ha poekie poeki, terwijl ze 

helemaal niet zo heet) en dan zegt de kat miauw,

en nog eens maar dan wat klaaglijker, en dan zeg ik: oh echt,

de poes begint dan nog harder te mauwen,

waarop ik dan zeg; is het echt waar, jeetje zeg..

Dat gaat zo een tijdje door totdat ik dan eindelijk

wat kattensnoepjes geef, en weg is ze..

Terwijl ik dit zit te typen denk ik ineens,

is dit nu het enige wat je vandaag te zeggen hebt,

ja, eigenlijk wel, soms praat ik tegen de buurkat

en soms is dit het enige wat ik heb te zeggen..;-)

Tegen de tijd dat ik begin te kakelen en toktok

tegen de kippen ga zeggen, zal ik dat melden

want dan wordt het echt tijd dat ik ga stoppen met bloggen..

Maar vooralsnog is dat niet het geval!

Fijne dag

-X-

Shop for a day

En ik heb een locatie gevonden voor het 

winkeltje voor een dag, natuurlijk wil ik iedereen

die mij mailde met een idee of zelfs een locatie,

van harte bedanken, wat attent zeg!

Ik heb zoveel aanbiedingen dat ik er wel een 

rondreizend-rommel-circus van zou kunnen maken..

met van die gekleurde wagens waar dan groot Ingthings:

-onnodige maar gezellige dingen-op staat.

Zie je het voor je, dat wij toeterend het dorp

binnenrijden en dat de kinderen dan roepen:

het rommelcircus is er weer, daarna zetten we dan de 

tenten op, stallen alles gezellig uit en op de 

dag dat we opengaan staat het halve dorp voor de ingang.

Mensen hebben het hele jaar gespaard, steeds wat losgeld

in een spaarvarkentje om er iets te kopen..

Oh haha, dat zou toch leuk zijn en als we wegggaan,

worden we uitgezwaaid en rennen er nog wat kinderen

mee tot ze moe zijn en wij verdwijnen achter de horizon.

Het enig wat overblijft is een spoor van rommeltjes

langs de weg die van de overvolle wagen zijn afgevallen..

Maar nee, dat is toekomst muziek en waarschijnlijker

is het dat het nooit zal gebeuren, maar het idee..

(ik heb altijd al met het circus mee willen gaan)

Het winkeltje is deze keer bij Handmade heaven

op zaterdag 12 december van 10 tot 5.

We gaan van alles verkopen; stoffen, wol, brocante,

allerhande prullaria, servies, kleding en ga zo maar voort.

Mocht het een succes zijn, dan overwegen wij

(wij is mijn dochter Judith en ik) om het vaker te gaan doen.

Mits we natuurlijk leuke spullen kunnen vinden,

maar dat spreekt voor zich.

Omdat er toch al weer reacties komen van;

dat is te ver weg, dat begrijp ik en dat trek ik me aan

maar waar we het ook organiseren

 (toen ik het in Zutphen deed; dezelfde reacties)

het is altijd te ver weg voor Iemand, waar ik het ook doe.

En hoe jammer ik het ook vind, ik kan maar op 1 plaats 

tegelijk zijn, daarnaast is het prima te combineren

met een dagje hoofdstad, ook leuk toch?

Ik wens je een fijne dag,

volgens het weerbericht wordt het grijs met soms gespetter

(het staat er echt, wat een grapjas, die weerman)

-X-

Paper bags

Om zomaar met de deur in huis te vallen: 

dit zijn de zakjes/tasjes die ik (voor) vouwde 

tijdens de papier-workshop-dag.

Ik deed ook nog zwanen, maar die staan al in 

Vive la vie en envelopjes maar die staan

al hier op mijn blog..

Ik ga er maar verder geen tekst tussen zetten,

dit lijkt mij informatie genoeg voor een dinsdag.

Wel wil ik iedereen nog even bedanken voor de 

meer dan aardige bemoedigende woorden, 

bij het bericht van gisteren, heel lief!

En we vouwen verder:

Veel plezier ermee,

Toedeloe (ik vind het een dag om toedeloe

te zeggen, dat heb ik soms gewoon ;-)

-X-

Vouwen met vrouwen

Vergat ik vorige week helemaal om iets te vertellen

over de middag Vouwen met vrouwen, zoals mijn 

schoonzus Sophia het zo mooi noemde..

Dat was op de middag van de boekpresentatie van

Arne en Carlos, georganiseerd door Kosmos en de Flow.

Van te voren had ik er als een berg tegenop gezien,

zoals hier ook vermeld, maar uiteindelijk viel het 

allemaal reuze mee (dat dacht ik van tevoren ook al,

dat ik dat daarna zou gaan zeggen)

Ik had alles goed voorbereid en het vouwen geoefend

(het zou toch gek zijn als ik het zelf ineens niet meer wist)

mijn jurk gestreken (er zat geen vlekje op :-) en mijzelf

ingeprent dat het gewoon Leuk zou zijn.

Dat was het ook, het enige moment waarop mijn wangen

vuurrood werden was toen de vrouwen van de Flow

voor een volle zaal, hun favoriete mensen die met papier

werken op een groot scherm lieten zien..

Ineens stond daar levensgroot mijn naam en 

vervolgens zeiden ze ook nog; ze zit daar achter in de zaal,

waarop iedereen zich omdraaide, gelukkig was het donker..

 De lezing van Arne en Carlos,

was echt heel inspirerend en bijzonder grappig, wat mij het 

meeste trof was dat zij hun werk zo omarmden,

zo trots waren op wat ze maakten en dachten..

Ik heb nogal de neiging alles een beetje weg te 

wapperen, van ach nu ja, en ik doe maar wat,

stelt allemaal niks voor, joh..maar zij benadrukten dat

zij trots zijn op hun werk en eigenheid..

(daar heb ik veel over nagedacht, daarna..)

De workshops gingen goed, sterker nog, ik had er

plezier in, Marike van uitgeverij Kosmos, was op de

achtergrond aanwezig om eventueel te helpen, maar 

dat was helemaal niet nodig, blijkbaar kan ik drie keer

een groep van zo'n 35 mensen best aan, haha..

(weer iets, wat best blijkt te gaan terwijl ik van te 

voren dacht, dat kan ik nooit, dat geeft de burger,

in dit geval, mij, moed!)

Dus ik vouwde zwaantjes, envelopjes en kadozakjes,

samen met al die gezellige vrouwen alsof ik nooit anders 

gedaan heb, heel inspirerend.

De kadoozakjes zelfmaker zal ik hier morgen uitleggen,

het past hier niet meer onder, teveel informatie:-)

Oja, mijn wol boek komt dit voorjaar uit maar 

mijn kleurboek is wel een leuk kadootje voor de

feestdagen, ooh, nu maak ik zomaar reclame voor mezelf,

het zal wel in het kader zijn van:

Wees gewoon trots op je werk en wie je bent, haha.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Leaving my little wool planet..

En ik kan het bijna zelf niet geloven, maar het is af,

het soort van wolboek!

Het voelt een beetje gek dat iets waar je 7 maanden,

zo ongeveer dag en nacht mee bezig bent geweest,

daadwerkelijk, maar ook in gedachten, het zoemde

altijd mee ergens op de achtergrond, nu klaar is.

Waar ik vooral erg blij mee ben is dat alle patronen,

min of meer foutloos waren, bij het vorige boek was ik 

vier dagen alles te herstellen, er waren zoveel fouten,

dat ik het zelf eigenlijk niet meer begreep..:-)

Daarom had ik het deze keer van meet af aan 

anders aan gepakt en het heeft gewerkt, pfff

(ik word nog eens een ervaren boekenmaker, haha)

Ook alle sfeerstukjes om het zo maar te noemen

zijn prima en zo ook alle foto's en tekeningen.

Als je zo lang alleen aan iets werkt is het moeilijk

om te beoordelen of dat wat je doet goed is,

ik zat maandenlang op mijn eigen (wol)planeetje

en ik had echt plezier daar, maar ik kan dan 

op den duur niet meer zo goed beoordelen of 

anderen het leuk vinden wat ik aan het doen was..

Maar eind goed al goed, en ik ben blij,

ook al is het bijna jammer dat ik mijn gezellige

warme-wol-planeetje moet verlaten..

Dus ik ga eens even bijkomen van de wervelstorm

aan gebeurtenissen van de afgelopen weken.

Ik denk dat ik maar eens een een breiwerkje op pak,

gewoon voor de lol, zonder te tellen, notities te maken 

en al, ja, daar heb ik zin in...

Ik wens je een goed weekend

-X-

Special day & a bad picture

Dit is een bijzondere dag, ik heb er maandenlang

naar toe gewerkt, om precies te zijn een maand of 7.

Het begon met een idee wat ik vertelde aan mijn 

uitgever en na hun enthousiaste reactie, begon ik wat 

dingen op te schrijven, uit te proberen..

En zo langzamerhand kreeg het hele idee voor een boek

over wol vorm, hoewel het hele concept wel is 

aangepast na een tijdje omdat wat ik mijn hoofd had

toch praktisch onuitvoerbaar leek 

(daar heb ik wel eens vaker last van, haha)

Dus ik haakte, breide, borduurde zo'n 6 uur per dag

een maand of 5 aan een stuk, ik tekende, rekende..

ooh die patronen kloppend maken, jee wat een werk.

Ik maakte honderden foto's in Turkije, Frankrijk en 

hier thuis op een klein tafeltje en een losse witte deur,

die ik in de woonkamer had gezet, omdat ik nergens

een stukje witte wand heb. (ik heb hier een paar

vierkante meter om te werken, bovendien maar 1 raam,

dus ik wachtte uren en uren op het juiste licht)

Tenslotte schreef ik het hele boek aan elkaar,

de teksten zijn al door 4 mensen gelezen en 

ze zijn heel erg enthousiast (pfff)

Vandaag komt een redacteur om alles te bekijken,

en als het goed is, dat hoop ik wel, er is geen tijd

noch energie meer om het opnieuw te doen,

gaat al het werk het volgende week naar Casper Boot

van ontwerpbureau Zilverblauw om er een boek 

van te maken, hij gaf Vive la vie ook al vorm

en ik ben ervan overtuigd dat het mooi wordt.

Dus ik kijk snel nog even alles na, niet dat ik nog wat

kan veranderen, en ik hoop dat alles goed

zal worden ontvangen..

Ik wens je een fijne dag

(ik zie nu dat de foto helemaal niet scherp is, 

nu ja, de boog kan niet altijd gespannen staan ;-)

-X-

Shop for a day

Al twee keer eerder organiseerde ik een

Winkeltje-voor-een-dag, jaren geleden eens hier 

in Amsterdam, toen er niemand in dit huisje woonde 

en een keertje in Zutphen.

Het is een enorme organisatie om dat voor elkaar 

te krijgen en na de laatste keer dacht ik dat is

eens maar nooit weer..

Maar niets zo veranderlijk als een mens, of in dit

specifieke geval Ingrid en ik speel alweer een tijdje

met het idee om het nog eens te doen.

Het plan was eerst om het hier in het huisje te doen,

wat zou betekenen dat het helemaal leeg moet

maar waar laat ik mijn eigen spullen, bovendien

is het huisje vol als er 5 mensen in de kamer staan..

Daarna bedacht ik samen met Judith dat het wel

in haar kantoor/cursus ruimte zou kunnen, dat is ook

wat ik hier en op Instagram had gezegd...

Nu blijkt het een nogal ingewikkelde organisatie

om dat te regelen; het komt er op neer dat we het 

op dit moment in tijd en geld niet kunnen organiseren,

sterker nog we zouden er fors op toeleggen.

Met oprechte excuses aan de mensen die zich 

erop verheugd hebben, ik sprak voor mijn beurt

maar het is op dit moment echt niet haalbaar..

Dus nu onderzoek ik of het mogelijk is

om het hier ergens in Amsterdam te doen, maar ook 

dat lijkt op wat praktische bezwaren te stuiten, ik 

zal pas, om meer teleurstellingen te voorkomen een 

plek en een datum geven als alles geregeld is.

Ondertussen staat de kelder hier voor met de 

allerleukste spullen die wij in de afgelopen maanden 

verzamelden, niet in het minst allerlei fijne brocante

die ik kocht in Frankrijk.

Ooh, kijk deze geweldige borden, ik had het 

liefst toen ik het van de week uitpakte allemaal

zo, hup, in mijn eigen kast gezet, maar ik heb alles, nadat

ik het had afgewassen, weer keurig ingepakt.

Dat is nog eens een staaltje van zelfbeheersing, 

vind je niet?

Enfin, ik ben achter de schermen, dat kinkt wat 

gezelliger dan achter de luxaflex die hier voor het raam 

hangt, druk bezig om het geregeld te krijgen.

Als ik goede afspraken heb gemaakt zal ik laten 

weten hoe en wat en mocht het allemaal niet lukken,

dan heb ik in ieder geval genoeg borden voor 

een dineetje voor een man of 70, haha..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Nothing ever happens...

Zoals gezegd was het verhaal nog niet helemaal klaar,

dat wil zeggen het verhaal met dat huisje wel, 

maar ik wil het graag nog even afronden..

(ik hou er van als de dingen rond zijn in mijn hoofd,

ik heb de behoefte aan conclusies om het daarna

achter me te kunnen laten..)

Dus nadat ik gebeld had en het niet doorging was dat

natuurlijk een enorme anticlimax en omdat ik nogal 

de neiging heb alles wat fout gaat of niet lukt op

mijzelf te betrekken bleef ik maar zeggen :

ik had eerder moeten beslissen en gewoon moeten

vanochtend om 8 uur moeten bellen..

(echt zo stom)

Even later belde ik mijn zoon Daan, die vanuit Wenen

op afstand mee had gedacht met het hele project,

en die een deel van de verbouwing zou doen.

Dus ik begon meteen over dat ik een sukkel was

en dat ik eerder had moeten durven beslissen maar hij

maakte zeer beslist een einde aan mijn tirade..

Hij zei je hebt hier een paar belangrijke dingen van

opgestoken maar om te beginnen maakt het niks uit

of het een paar minuten geleden is verkocht, of een uur,

of 6 weken geleden, het is gewoon een feit..

Daarnaast weet je nu wat je wilt en heb je een doel

(niet dat ik zwalkend en doelloos, haha, door het leven loop,

maar een nieuw doel om je op te focussen)

wat je zal prikkelen om hard te werken om het te bereiken..

En wel de allerbelangrijkste; je bent ondanks alle twijfel

en zorgen (die ik altijd en overal over heb) langs jezelf 

heengegaan en je hebt genoeg vertrouwen gehad

om ja te durven zeggen, en dat binnen 20 uur nadat je

er het huisje gezien hebt, dat leek hem een

overwinning van Formaat..

Dus er is niks verloren, sterker nog, alleen maar gewonnen..

Later had ik ook nog even contact met mijn dochter Judith,

zij zei dingen van een gelijke strekking en ook nog:

ik ben trots op je mam..

Ooh ja, wat een zegen dat ik zulke wijze lieve meelevende

kinderen heb, dat is toch wel mijn echte rijkdom..

Daar kan natuurlijk geen huisje, waar dan ook, tegenop..

Later, toen ik weer gekalmeerd was, moest ik denken

aan de woorden van Eckhardt Tolle: Nothing ever happens

in the past, en dat is ook zo, ik ben weer een ervaring

(ik zie het nu ook als een positieve) rijker en ik vervolg mijn pad..

Wie weet wat er daar net om de bocht ligt..

Ik wens je een stralende dag

-X-