Pagina's

donderdag 26 november 2015

Auf wiedersehen!


Dus gisteren pakte ik mijn koffer in maar hoe ik 
ook herschikte en propte, ik kreeg alles 
er gewoon niet in, niet dat ik zelf zoveel meenam,
maar alle bestellingen van Daan maakte dat het niet paste..
Ik leende daarom een grote koffer van mijn broer
en tevens buurman, die heeft een klein Wonderschuurtje
hier achter in de tuin staan en Wat je ook vraagt,
hij zegt altijd, ik kijk wel even en ja hoor..
Nu heb ik zo'n koffer, die, als je er anderen mee
ziet lopen je afvraagt, maar wat zit daar dan in..?
(Wel, hagelslag en oude kaas, enzo :-)
Als alles goed gaat, je weet het natuurlijk nooit,
slaap ik vanavond in het atelier van mijn zoon 
in Wenen, met uitzicht over de stad.


Maar eerst nog even in het vliegtuig, dit is de eerste
keer dat ik alleen ga vliegen, echt waar, dus ik kan 
alleen mijn eigen hand vasthouden, vooral het moment
dat het vliegtuig vaart maakt en dan dat eerste hupje 
dat het zich los maakt van de grond, vind ik een beetje eng..
Maar goed...Feel the fear, do it anyway..enzo
en morgen wandel ik door Wenen, eet ik van die beroemde
taartjes en ga ik lekker bijkletsen met Daan en Julia.
Misschien is er wel ergens een kerstmarkt, vast wel.
Daar zal ik een 1 euro kadootje kopen, wat ik volgende
week, als ik terug ben zal weggeven hier op mijn blog.
Je kan een reactie achterlaten als je het wil ontvangen.
Je weet niet wat je krijgt want ik weet niet wat ik zal vinden.

Enfin, ik neem mijn laptop mee, maar ik weet niet
of ik zal berichten vandaar, ik meld mij wel weer.
In de tussentijd wens ik je hele fijne dagen
Auf Wiedersehen (alvast een beetje oefenen ;-)
-X-

woensdag 25 november 2015

Courage & things


Hoewel ik verre van fit was de laatste dagen,
en nog steeds eigenlijk niet, maar dat terzijde,
vind ik het erg moeilijk om zomaar op de bank 
te gaan liggen suffen, dus ik deed tussendoor wat dingetjes.
Zo maakte ik de courage kaartjes, er bleken toch 
wat meer mensen dan aanvankelijk gedacht die 
wel wat moed konden gebruiken..


Ook pakte ik wat dozen in voor het winkeltje 
voor 1 dag, hoewel het nu 2 dagen zijn geworden.
Omdat alle spullen er toch al zijn, hebben we 
bedacht dat ik zondag de 20ste ook nog een middag,
winkeltje kan spelen, voor de duidelijkheid:
De eerste dag is op zaterdag 12 december van 10 tot 5
en de tweede op zondag 20 december van 12 tot 5
in de kelder van Handmade Heaven,
Middenweg 31 in Amsterdam, prima te bereiken met
de tram en parkeren kan vlak in de buurt in 
zo'n grote parkeerkelder.


Het zou leuk zijn je daar te ontmoeten, we hebben
echt hele leuke dingen (vind ik:-)
Nog even wat vragen van de laatste tijd:
(dat is geen soepele overgang maar ik beweeg mij 
ook niet zo soepel door de dingen heen, momenteel..)
Voor de sjaal heb je aan 4 of 5 bolletjes van het 
Drops garen wel genoeg, en het kriebelt niet!
Mijn boek is nu naar de vormgever en verschijnt
ergens van het voorjaar, zodra ik een datum weet
zal ik het laten weten.


Vandaag ga ik alle moed verzamelen om mij
niet druk te maken over het feit dat ik
 morgen in een vliegtuig stap..
Mocht ik kunnen fluiten dan zou ik dat gedaan 
hebben terwijl ik mijn koffer inpak, zodat ik 
het zorgelijke gebabbbel in mijn hoofd 
over fitheid, dreigende terreur enzo niet zou horen..

Maar zoals altijd zal het wel goed komen,
ik heb bijzonder veel zin om mijn zoon en zijn vriendin
te zin, dus ik ben bereid alle moed te pakken
die ik kan vinden en mijn berg te beklimmen ;-)

Ik wens je een fijne dag
-X-

dinsdag 24 november 2015

Crochet, just for fun


Het is eeuwen geleden dat ik een patroon
op mijn blog zette, ik was natuurlijk wel bezig met 
het maken van patronen, maar allemaal voor het wolboek.
Daar staan er zo'n 32 in en dan ook nog met allerlei
varianten, het zijn ook nog allemaal nieuwe dingen,
en bijna zonder fouten, daar ben ik bijzonder trots op
Dat zonder fouten, want het heeft echt het uiterste 
van mij gevraagd maar het heeft ook wel iets om eens 
het uiterste van jezelf te vragen, zo'n beetje balanceren
op de toppen van je kunnen..
De laatste tijd haak en brei ik zomaar een beetje
voor de lol, gewoon van die gezellige 
weg brei- en haakdingetjes terwijl ik
op mijn laptop (ik heb geen tv) naar een serie
kijk op Netflix, waar ik sinds kort samen met 
Guusje een abonnement op heb..
(ik wilde het eerst helemaal niet, maar het is erg leuk,
eerst heb ik naar Rita gekeken en nu een detective,
als het spannend wordt ga ik steeds sneller haken :-)


Dus ik haakte een sjaal, ik had nog wat bolletjes 
van Drops, om precies te zijn: brushed alpaca silk,
een dun zacht garen, en helemaal niet duur, je kan het 
gewoon online bestellen, google maar even als je het zoekt.
Ik haakte 50 lossen (maar je kan het zo smal of breed
maken als je wilt, het aantal steken moet deelbaar zijn door 5)
en vervolgens bovenstaand patroon,
in de eerste rij sla je steeds 4 lossen over, en haak
je 2 stokjes, 1 losse en weer 2 stokjes in dezelfde steek.
In de rijen daarna begin je elke rij met 2 losse,
1 stokje, 1 losse en 2 stokjes
vervolgens steek je steeds je naald 
tussen de stokjes in, zoals hierboven getekend.
je haakt dan net zolang door totdat je je sjaal lang
genoeg vindt, heel makkelijk allemaal...


Je begrijpt vast wel dat als ik dit had ingeleverd
voor mijn boek, ik daar niet mee weggekomen was,
dat had geen van de 3 redacteuren die alles nakeken
goedgevonden, maar jullie begrijpen het vast wel!
Wat overigens wel heel leuk was, was dat de 
genoemde redacteuren (Roos, Ingrid en Hanneke)
meteen zin kregen om te handwerken na het lezen
van mijn boek, dat lijkt mij nogal een compliment.

Ik wens je een fijne dinsdag
-X-

maandag 23 november 2015

From under my blanket..


Nu zou ik natuurlijk eigenlijk dit weekend een 
workshop vogels en sterren vouwen geven, maar,
ik vind dat ik mijzelf nu wel onfortuinlijk mag noemen,
de getrokken kies zorgde voor zoveel problemen,
dat ik mij afgelopen zaterdag bij de tandarts moest vervoegen.
De hele boel ontstoken en met een antibiotica kuur,
werd ik naar huis gestuurd, of beter gezegd 
naar de bank weer ik het hele weekend onder
een dekentje lag..overbodig misschien te zeggen
dat de workshop niet doorging, we kijken even
voor een nieuwe datum.


Vooralsnog heeft het niet erg geholpen, maar 
ik zal toch onder het dekentje vandaan moeten komen
want donderdag ga ik naar Wenen, dat is
althans het plan, en ik moet toch wat voorbereidingen treffen.
Zoals hagelslag en zaanse mayonaise kopen,
voor Daan, daar in de vreemde ;-)


Daarnaast zal ik een stapel warme truien 
moeten wassen, ik heb het altijd koud, om in 
mijn koffer te doen maar misschien kan ik wel gewoon
mijn dekentje omhouden als ik in het vliegtuig stap..
Alhoewel er dan misschien wordt omgeroepen dat 
er een zwerfster op het punt staat te boarden en of 
er even gekeken kan worden of ze wel een kaartje heeft..

Enfin, het goede nieuws is, dat er al weer 
hyacinten zijn, mooi fris groen, als een
soort teken, een lichtpuntje zoals je wilt, 
dat er altijd weer mooie nieuwe dingen zullen groeien..

Ik wens je een fijne maandag
-X-

vrijdag 20 november 2015

Mrs. Little is gone..


Mrs Little zit altijd op het kastje op mijn bureau,
meestal heeft ze een verrekijker in haar hand,
ze wil gewoon goed kunnen zien wat hier gebeurt.
De laatste tijd zat ze een beetje te mopperen;
er gebeurt hier nooit iets, je zit maar te typen of
te tekenen en ik zit hier maar alleen..
Dus ik probeerde haar een beetje op te beuren,
ik draaide een gezellig muziekje voor haar,
kocht een kerstboompje, maar, zei ze, het is
nog veel te vroeg voor de kerst..
Ik leerde haar vogels vouwen, nam een mooi boekje
voor haar mee, maar ze bleef ietwat humeurig,
en zat maar te turen door haar verrekijker,
alsof ze op Iets zat te wachten..


Op een gegeven moment (mooie uitdrukking,
een moment wat je gegeven is, maar dat terzijde)
liep ik in een kringloopwinklel, daar zag ik dit 
stoere ventje staan, ik nam hem mee naar huis
en zette hem op het zelfde kastje, waar Mrs. Little zit..
Ze draaide haar verrekijker zijn kant op...
en de volgende ochtend waren ze beide verdwenen,
ik zie ze nergens meer, ook niet toen ik door 
mijn verrekijker keek, waarschijnlijk zijn 
ze samen op avontuur gegaan..
Jammer voor mij, want ik babbelde graag tegen 
Mrs. Little, maar ik ben blij voor haar en ik hoop
dat ze het naar haar zin heeft, maar ook dat ze
weer een keer opduikt, want ik mis haar wel een beetje ;-)

Ik wens je een fijn weekend
-X-

donderdag 19 november 2015

Flower for you..


Zomaar een bloemetje voor jou al is het dan virtueel..
Er gebeurt hier niet zoveel, ik ben al 2 dagen
aan het bijkomen van het trekken van de kies, 
dat viel nogal tegen allemaal..
Dus daarom Zomaar even wat dingen:
Er is nog plaats bij de workshop vogels en sterren 
vouwen, komende zondag bij Handmade Heaven,
je kan gewoon binnenlopen of je melden via de website.

Ik ga pas volgende week donderdag naar Wenen,
maar alvast bedankt voor alle: Goede reizen.

Het doet mij deugd dat er zo weinig mensen 
een Moed-kaartje willen hebben, ik maak daar uit op
dat ik een van de weinigen ben die zo schrikachtig is
en ik put moed uit het idee dat anderen wat luchtiger
in het leven staan, misschien zou ik 
daar een voorbeeld aan kunnen nemen..
(het kan natuurlijk ook zijn, dat het een onzinnig 
idee is; een woord van moed uitdelen :-)

Hoe dan ook, ik wens je een mooie donderdag!
-X-

woensdag 18 november 2015

Courage, mon cher..


De laatste dagen ben ik van alles aan het verzamelen;
-knopen en allerlei Dingetjes voor het eendags-winkeltje
-blaadjes in de tuin die op het terras neer gedwarreld zijn,
na de storm om ze op de composthoop te leggen
-spullen voor mijn zoon Daan, die ik mee moet nemen 
als ik volgende week naar Wenen ga, zoals hagelslag,
boeken en dat soort dingetjes
-positieve gedachten en mijn zegeningen
-licht, in welke vorm dan ook, in deze duistere dagen
Maar wat ik vooral verzamel is Moed;
-moed, om volgende week gewoon alleen in een
vliegtuig naar Wenen te stappen..
-moed, om alle berichten, waar je niet om heen kan
in de media, tot mij te nemen en mij niet 
te laten overmannen door angst..
-moed, om gewoon op te staan en te denken,
het komt wel goed, hoe dan ook..
-moed, om de lichtheid van de kleine dagelijkse
dingen, te blijven zien en mij niet te laten verlammen
door de dingen waar ik nu niets aan kan doen..

En omdat ik denk dat een ieder misschien wel wat
moed kan gebruiken dacht ik dat het misschien een goed 
idee zou zijn om wat handgeschreven kaartjes met Moed 
te versturen met daarop de prachtige tekst
die hier met wat andere opbeurende teksten
boven mijn bureau hangt:
 Courage, mon cher..
Wat zoveel betekent als: moed, mijn beste/lieve..
Mocht je er eentje willen ontvangen, mail mij dan even
dan geef ik mijn adres, dan kan je mij een envelop
geadresseerd aan jezelf sturen met postzegel.
(dus alleen in Nederland, of postadres hier)
Ik heb niet de illusie dat ik hiermee de dingen
verander, maar alle beetjes helpen, denk je niet..

Ik wens je een fijne dag
-X-

dinsdag 17 november 2015

About a shop & a shop.


Toen mijn zoon Daan nog in Utrecht studeerde
en woonde, zocht ik hem regelmatig eens op.
Dan dronken we koffie in de tuin of op zijn kamer
van zijn studentenhuis, waarbij ik geamuseerd keek 
naar de gezellige bende die hij ervan maakte..
(het was tenslotte niet mijn rommel ;-)
Ook gingen we altijd even naar de stad, ik woonde 
 toen tenslotte in een klein dorpje en ik wilde graag
even winkelen, hij niet, maar o.k dan.
Ik wilde altijd even naar de Dille en Kamille,
Daan had zo'n hekel aan die winkel dat hij 
altijd buiten bleef wachten, wel had hij een keer 
voor mijn verjaardag daar iets gekocht..
Kijk, zei hij, zoveel heb ik voor je over dat ik Daar
naar binnen ben gegaan.
Mijn plezier was bijzonder groot toen ik mijn kleurboek
ontdekte bij de Dille en kamille, een paar weken 
geleden (de foto die ik daar maakte is zo slecht
dat ik maar een andere maakte thuis, je moet me 
maar op mijn woord geloven)
Je begrijpt dat ik meteen een appje naar Daan stuurde;
kijk nu in welke ***** winkel mijn boek ligt..
Haha, goed gedaan, mam!

Ik tekende ook nog een postertje voor
het Winkeltje voor een dag, hij staat er niet helemaal op,
het was of dit, of heel klein, ik denk dat als je er op
klikt dat je hem helemaal ziet, maar dat weet 
ik niet zeker...
Vooralsnog lijkt iedereen het hele idee enig te vinden,
maar vindt het of te ver of ze hebben al iets anders
dus de kans dat Judith en ik de hele dag samen 
winkeltje staan te spelen lijkt groot..
Maar dan doen we het net als vroeger; Judith speelt
de winkeljuffrouw en dan kom ik iets bij haar kopen.
Ik betaal haar dan met papieren geld en zij mag het
dan in de speelgoedkassa doen en het kadootje
voor mij inpakken in een feestelijk papiertje.
Dat is lang geleden en het was altijd heel gezellig,
dus het is bij voorbaat al een geslaagde dag :-)

Ik wens je een fijne dag
(ik moet zo een kies laten trekken, och hemel)
-X-

maandag 16 november 2015

Oh my..


Oh, wat een weekend was dit zeg, ik lees net de 
reacties onder mijn vorige bericht (ik lees ze allemaal!)
waarbij Helmi zegt, ik hoop op een positief bericht,
op maandag (dat over de fiets was niet negatief, hoor,
ik zit helemaal niet meer met die fiets, het was 
gewoon een verhaaltje over lang geleden :-)
Maar een positief bericht terwijl ik vanochtend
als kop in de krant lees; de oorlog bereikt Europa..
kan ik echt niet aankomen met een Het Komt Wel Goed,
babbeltje want dat zou wel heel naief zijn, denk je niet?


Deze hele situatie is zo angstaanjagend, 
en allesomvattend dat ik niet eens een begin kan maken
met te begrijpen wat er allemaal gebeurd..
Laat staan dat ik de angst die ik voel, niet eens zozeer
voor mijzelf maar voor een ieder, kan beteugelen.
Dus ik probeer het klein te maken, terug naar de 
vierkante centimeter, ok, vierkante meter van 
mijn eigen leven, en het daar Goed te doen. 
Dat is het enige wat je kan doen, denk ik,
niet dat ik mijn ogen sluit voor wat er gaande is
in de wereld, maar ik kan het gewoon niet bevatten..


Dus misschien moet ik gewoon, inderdaad,
positieve kleine berichten de wereld in blijven sturen
om op die manier een mini-bijdrage te leveren aan 
een gevoel van Welzijn en troost want dat hebben we nodig, 
denk je niet?

Ik wens je een goede maandag
-X-

vrijdag 13 november 2015

My french bike (for 20 minutes)


Ooit had ik ook (heel even) zo'n geweldig Frans fietsje,
een witte van Peugeot, ik had er maanden voor gespaard.
Echt zo steeds 5 gulden (ik zei al: lang geleden)
in een blikje net zolang totdat ik genoeg had voor 
de tweedehands fiets, die ik zo graag wilde.
Niet dat ik hem echt nodig had, ik had al zo'n degelijke
moederfiets met zitjes voor- en achterop, maar ik wilde
hem voor mijzelf, ik zag me er al op fietsen..
Zo heerlijk licht met al die versnellingen en zo
charmant, ik zou natuurlijk altijd een wapperend
gebloemd jurkje dragen als ik er op reed..

Op een dag had ik genoeg gespaard
ging ik met met het blik onder mijn arm
en een feestelijk jurkje aan, het was tenslotte
een Bijzonder moment, de fiets ophalen.
Ooh het moment dat ik er op weg reed,
het was fantastisch, ik voelde me geweldig..
Om een en ander te vieren sprak ik met iemand
af in een cafeetje, ik zette mijn fiets op slot,
dronk koffie en at appeltaart en toen ik op weg 
naar huis wilde gaan....zag ik de fiets nergens meer.
Dus ik zocht overal, had ik hem ergens anders...
maar nee, er was geen ontkomen aan;
het mooie fietsje was gestolen...aaah..neeee..
Nooit had ik meer zo'n mooie fiets als die 
20 minuten, maar ik blijf er van dromen;
van zo'n geweldig Frans fietsje..
(dit verhaal is overigens echt gebeurd)

Ik wens je een heel goed weekend
(en zet je fiets aan de ketting, haha)
-X-

donderdag 12 november 2015

Sometimes I talk to the cat..


Soms praat ik wel eens tegen de kat, niet de mijne,
want ik heb er geen, jammergenoeg, maar de buurkat.
Vaak zit ze in de tuin gewoon een beetje te kijken
en niet zo veel bijzonders te doen..
(daar zou ik een voorbeeld aan kunnen nemen)
Da zeg ik zoiets als Ha poekie poeki, terwijl ze 
helemaal niet zo heet) en dan zegt de kat miauw,
en nog eens maar dan wat klaaglijker, en dan zeg ik: oh echt,
de poes begint dan nog harder te mauwen,
waarop ik dan zeg; is het echt waar, jeetje zeg..
Dat gaat zo een tijdje door totdat ik dan eindelijk
wat kattensnoepjes geef, en weg is ze..
Terwijl ik dit zit te typen denk ik ineens,
is dit nu het enige wat je vandaag te zeggen hebt,
ja, eigenlijk wel, soms praat ik tegen de buurkat
en soms is dit het enige wat ik heb te zeggen..;-)


Tegen de tijd dat ik begin te kakelen en toktok
tegen de kippen ga zeggen, zal ik dat melden
want dan wordt het echt tijd dat ik ga stoppen met bloggen..
Maar vooralsnog is dat niet het geval!
Fijne dag
-X-

woensdag 11 november 2015

Shop for a day


En ik heb een locatie gevonden voor het 
winkeltje voor een dag, natuurlijk wil ik iedereen
die mij mailde met een idee of zelfs een locatie,
van harte bedanken, wat attent zeg!
Ik heb zoveel aanbiedingen dat ik er wel een 
rondreizend-rommel-circus van zou kunnen maken..
met van die gekleurde wagens waar dan groot Ingthings:
-onnodige maar gezellige dingen-op staat.
Zie je het voor je, dat wij toeterend het dorp
binnenrijden en dat de kinderen dan roepen:
het rommelcircus is er weer, daarna zetten we dan de 
tenten op, stallen alles gezellig uit en op de 
dag dat we opengaan staat het halve dorp voor de ingang.


Mensen hebben het hele jaar gespaard, steeds wat losgeld
in een spaarvarkentje om er iets te kopen..
Oh haha, dat zou toch leuk zijn en als we wegggaan,
worden we uitgezwaaid en rennen er nog wat kinderen
mee tot ze moe zijn en wij verdwijnen achter de horizon.
Het enig wat overblijft is een spoor van rommeltjes
langs de weg die van de overvolle wagen zijn afgevallen..
Maar nee, dat is toekomst muziek en waarschijnlijker
is het dat het nooit zal gebeuren, maar het idee..
(ik heb altijd al met het circus mee willen gaan)


Het winkeltje is deze keer bij Handmade heaven
op zaterdag 12 december van 10 tot 5.
We gaan van alles verkopen; stoffen, wol, brocante,
allerhande prullaria, servies, kleding en ga zo maar voort.
Mocht het een succes zijn, dan overwegen wij
(wij is mijn dochter Judith en ik) om het vaker te gaan doen.
Mits we natuurlijk leuke spullen kunnen vinden,
maar dat spreekt voor zich.

Omdat er toch al weer reacties komen van;
dat is te ver weg, dat begrijp ik en dat trek ik me aan
maar waar we het ook organiseren
 (toen ik het in Zutphen deed; dezelfde reacties)
het is altijd te ver weg voor Iemand, waar ik het ook doe.
En hoe jammer ik het ook vind, ik kan maar op 1 plaats 
tegelijk zijn, daarnaast is het prima te combineren
met een dagje hoofdstad, ook leuk toch?

Ik wens je een fijne dag,
volgens het weerbericht wordt het grijs met soms gespetter
(het staat er echt, wat een grapjas, die weerman)
-X-

dinsdag 10 november 2015

Paper bags


Om zomaar met de deur in huis te vallen: 
dit zijn de zakjes/tasjes die ik (voor) vouwde 
tijdens de papier-workshop-dag.
Ik deed ook nog zwanen, maar die staan al in 
Vive la vie en envelopjes maar die staan
al hier op mijn blog..
Ik ga er maar verder geen tekst tussen zetten,
dit lijkt mij informatie genoeg voor een dinsdag.
Wel wil ik iedereen nog even bedanken voor de 
meer dan aardige bemoedigende woorden, 
bij het bericht van gisteren, heel lief!
En we vouwen verder:










Veel plezier ermee,
Toedeloe (ik vind het een dag om toedeloe
te zeggen, dat heb ik soms gewoon ;-)
-X-

maandag 9 november 2015

Vouwen met vrouwen


Vergat ik vorige week helemaal om iets te vertellen
over de middag Vouwen met vrouwen, zoals mijn 
schoonzus Sophia het zo mooi noemde..
Dat was op de middag van de boekpresentatie van
Arne en Carlos, georganiseerd door Kosmos en de Flow.
Van te voren had ik er als een berg tegenop gezien,
zoals hier ook vermeld, maar uiteindelijk viel het 
allemaal reuze mee (dat dacht ik van tevoren ook al,
dat ik dat daarna zou gaan zeggen)


Ik had alles goed voorbereid en het vouwen geoefend
(het zou toch gek zijn als ik het zelf ineens niet meer wist)
mijn jurk gestreken (er zat geen vlekje op :-) en mijzelf
ingeprent dat het gewoon Leuk zou zijn.
Dat was het ook, het enige moment waarop mijn wangen
vuurrood werden was toen de vrouwen van de Flow
voor een volle zaal, hun favoriete mensen die met papier
werken op een groot scherm lieten zien..
Ineens stond daar levensgroot mijn naam en 
vervolgens zeiden ze ook nog; ze zit daar achter in de zaal,
waarop iedereen zich omdraaide, gelukkig was het donker..
 De lezing van Arne en Carlos,
was echt heel inspirerend en bijzonder grappig, wat mij het 
meeste trof was dat zij hun werk zo omarmden,
zo trots waren op wat ze maakten en dachten..
Ik heb nogal de neiging alles een beetje weg te 
wapperen, van ach nu ja, en ik doe maar wat,
stelt allemaal niks voor, joh..maar zij benadrukten dat
zij trots zijn op hun werk en eigenheid..
(daar heb ik veel over nagedacht, daarna..)


De workshops gingen goed, sterker nog, ik had er
plezier in, Marike van uitgeverij Kosmos, was op de
achtergrond aanwezig om eventueel te helpen, maar 
dat was helemaal niet nodig, blijkbaar kan ik drie keer
een groep van zo'n 35 mensen best aan, haha..
(weer iets, wat best blijkt te gaan terwijl ik van te 
voren dacht, dat kan ik nooit, dat geeft de burger,
in dit geval, mij, moed!)
Dus ik vouwde zwaantjes, envelopjes en kadozakjes,
samen met al die gezellige vrouwen alsof ik nooit anders 
gedaan heb, heel inspirerend.
De kadoozakjes zelfmaker zal ik hier morgen uitleggen,
het past hier niet meer onder, teveel informatie:-)

Oja, mijn wol boek komt dit voorjaar uit maar 
mijn kleurboek is wel een leuk kadootje voor de
feestdagen, ooh, nu maak ik zomaar reclame voor mezelf,
het zal wel in het kader zijn van:
Wees gewoon trots op je werk en wie je bent, haha.

Ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 6 november 2015

Leaving my little wool planet..


En ik kan het bijna zelf niet geloven, maar het is af,
het soort van wolboek!
Het voelt een beetje gek dat iets waar je 7 maanden,
zo ongeveer dag en nacht mee bezig bent geweest,
daadwerkelijk, maar ook in gedachten, het zoemde
altijd mee ergens op de achtergrond, nu klaar is.
Waar ik vooral erg blij mee ben is dat alle patronen,
min of meer foutloos waren, bij het vorige boek was ik 
vier dagen alles te herstellen, er waren zoveel fouten,
dat ik het zelf eigenlijk niet meer begreep..:-)


Daarom had ik het deze keer van meet af aan 
anders aan gepakt en het heeft gewerkt, pfff
(ik word nog eens een ervaren boekenmaker, haha)
Ook alle sfeerstukjes om het zo maar te noemen
zijn prima en zo ook alle foto's en tekeningen.
Als je zo lang alleen aan iets werkt is het moeilijk
om te beoordelen of dat wat je doet goed is,
ik zat maandenlang op mijn eigen (wol)planeetje
en ik had echt plezier daar, maar ik kan dan 
op den duur niet meer zo goed beoordelen of 
anderen het leuk vinden wat ik aan het doen was..


Maar eind goed al goed, en ik ben blij,
ook al is het bijna jammer dat ik mijn gezellige
warme-wol-planeetje moet verlaten..

Dus ik ga eens even bijkomen van de wervelstorm
aan gebeurtenissen van de afgelopen weken.
Ik denk dat ik maar eens een een breiwerkje op pak,
gewoon voor de lol, zonder te tellen, notities te maken 
en al, ja, daar heb ik zin in...

Ik wens je een goed weekend
-X-

donderdag 5 november 2015

Special day & a bad picture


Dit is een bijzondere dag, ik heb er maandenlang
naar toe gewerkt, om precies te zijn een maand of 7.
Het begon met een idee wat ik vertelde aan mijn 
uitgever en na hun enthousiaste reactie, begon ik wat 
dingen op te schrijven, uit te proberen..
En zo langzamerhand kreeg het hele idee voor een boek
over wol vorm, hoewel het hele concept wel is 
aangepast na een tijdje omdat wat ik mijn hoofd had
toch praktisch onuitvoerbaar leek 
(daar heb ik wel eens vaker last van, haha)
Dus ik haakte, breide, borduurde zo'n 6 uur per dag
een maand of 5 aan een stuk, ik tekende, rekende..
ooh die patronen kloppend maken, jee wat een werk.
Ik maakte honderden foto's in Turkije, Frankrijk en 
hier thuis op een klein tafeltje en een losse witte deur,
die ik in de woonkamer had gezet, omdat ik nergens
een stukje witte wand heb. (ik heb hier een paar
vierkante meter om te werken, bovendien maar 1 raam,
dus ik wachtte uren en uren op het juiste licht)
Tenslotte schreef ik het hele boek aan elkaar,
de teksten zijn al door 4 mensen gelezen en 
ze zijn heel erg enthousiast (pfff)

Vandaag komt een redacteur om alles te bekijken,
en als het goed is, dat hoop ik wel, er is geen tijd
noch energie meer om het opnieuw te doen,
gaat al het werk het volgende week naar Casper Boot
van ontwerpbureau Zilverblauw om er een boek 
van te maken, hij gaf Vive la vie ook al vorm
en ik ben ervan overtuigd dat het mooi wordt.

Dus ik kijk snel nog even alles na, niet dat ik nog wat
kan veranderen, en ik hoop dat alles goed
zal worden ontvangen..

Ik wens je een fijne dag
(ik zie nu dat de foto helemaal niet scherp is, 
nu ja, de boog kan niet altijd gespannen staan ;-)
-X-

woensdag 4 november 2015

Shop for a day


Al twee keer eerder organiseerde ik een
Winkeltje-voor-een-dag, jaren geleden eens hier 
in Amsterdam, toen er niemand in dit huisje woonde 
en een keertje in Zutphen.
Het is een enorme organisatie om dat voor elkaar 
te krijgen en na de laatste keer dacht ik dat is
eens maar nooit weer..
Maar niets zo veranderlijk als een mens, of in dit
specifieke geval Ingrid en ik speel alweer een tijdje
met het idee om het nog eens te doen.


Het plan was eerst om het hier in het huisje te doen,
wat zou betekenen dat het helemaal leeg moet
maar waar laat ik mijn eigen spullen, bovendien
is het huisje vol als er 5 mensen in de kamer staan..
Daarna bedacht ik samen met Judith dat het wel
in haar kantoor/cursus ruimte zou kunnen, dat is ook
wat ik hier en op Instagram had gezegd...
Nu blijkt het een nogal ingewikkelde organisatie
om dat te regelen; het komt er op neer dat we het 
op dit moment in tijd en geld niet kunnen organiseren,
sterker nog we zouden er fors op toeleggen.
Met oprechte excuses aan de mensen die zich 
erop verheugd hebben, ik sprak voor mijn beurt
maar het is op dit moment echt niet haalbaar..


Dus nu onderzoek ik of het mogelijk is
om het hier ergens in Amsterdam te doen, maar ook 
dat lijkt op wat praktische bezwaren te stuiten, ik 
zal pas, om meer teleurstellingen te voorkomen een 
plek en een datum geven als alles geregeld is.
Ondertussen staat de kelder hier voor met de 
allerleukste spullen die wij in de afgelopen maanden 
verzamelden, niet in het minst allerlei fijne brocante
die ik kocht in Frankrijk.


Ooh, kijk deze geweldige borden, ik had het 
liefst toen ik het van de week uitpakte allemaal
zo, hup, in mijn eigen kast gezet, maar ik heb alles, nadat
ik het had afgewassen, weer keurig ingepakt.
Dat is nog eens een staaltje van zelfbeheersing, 
vind je niet?


Enfin, ik ben achter de schermen, dat kinkt wat 
gezelliger dan achter de luxaflex die hier voor het raam 
hangt, druk bezig om het geregeld te krijgen.
Als ik goede afspraken heb gemaakt zal ik laten 
weten hoe en wat en mocht het allemaal niet lukken,
dan heb ik in ieder geval genoeg borden voor 
een dineetje voor een man of 70, haha..

Ik wens je een fijne dag
-X-

dinsdag 3 november 2015

Nothing ever happens...


Zoals gezegd was het verhaal nog niet helemaal klaar,
dat wil zeggen het verhaal met dat huisje wel, 
maar ik wil het graag nog even afronden..
(ik hou er van als de dingen rond zijn in mijn hoofd,
ik heb de behoefte aan conclusies om het daarna
achter me te kunnen laten..)
Dus nadat ik gebeld had en het niet doorging was dat
natuurlijk een enorme anticlimax en omdat ik nogal 
de neiging heb alles wat fout gaat of niet lukt op
mijzelf te betrekken bleef ik maar zeggen :
ik had eerder moeten beslissen en gewoon moeten
vanochtend om 8 uur moeten bellen..
(echt zo stom)


Even later belde ik mijn zoon Daan, die vanuit Wenen
op afstand mee had gedacht met het hele project,
en die een deel van de verbouwing zou doen.
Dus ik begon meteen over dat ik een sukkel was
en dat ik eerder had moeten durven beslissen maar hij
maakte zeer beslist een einde aan mijn tirade..
Hij zei je hebt hier een paar belangrijke dingen van
opgestoken maar om te beginnen maakt het niks uit
of het een paar minuten geleden is verkocht, of een uur,
of 6 weken geleden, het is gewoon een feit..


Daarnaast weet je nu wat je wilt en heb je een doel
(niet dat ik zwalkend en doelloos, haha, door het leven loop,
maar een nieuw doel om je op te focussen)
wat je zal prikkelen om hard te werken om het te bereiken..
En wel de allerbelangrijkste; je bent ondanks alle twijfel
en zorgen (die ik altijd en overal over heb) langs jezelf 
heengegaan en je hebt genoeg vertrouwen gehad
om ja te durven zeggen, en dat binnen 20 uur nadat je
er het huisje gezien hebt, dat leek hem een
overwinning van Formaat..
Dus er is niks verloren, sterker nog, alleen maar gewonnen..
Later had ik ook nog even contact met mijn dochter Judith,
zij zei dingen van een gelijke strekking en ook nog:
ik ben trots op je mam..


Ooh ja, wat een zegen dat ik zulke wijze lieve meelevende
kinderen heb, dat is toch wel mijn echte rijkdom..
Daar kan natuurlijk geen huisje, waar dan ook, tegenop..
Later, toen ik weer gekalmeerd was, moest ik denken
aan de woorden van Eckhardt Tolle: Nothing ever happens
in the past, en dat is ook zo, ik ben weer een ervaring
(ik zie het nu ook als een positieve) rijker en ik vervolg mijn pad..
Wie weet wat er daar net om de bocht ligt..

Ik wens je een stralende dag
-X-