Auf wiedersehen!

Dus gisteren pakte ik mijn koffer in maar hoe ik 

ook herschikte en propte, ik kreeg alles 

er gewoon niet in, niet dat ik zelf zoveel meenam,

maar alle bestellingen van Daan maakte dat het niet paste..

Ik leende daarom een grote koffer van mijn broer

en tevens buurman, die heeft een klein Wonderschuurtje

hier achter in de tuin staan en Wat je ook vraagt,

hij zegt altijd, ik kijk wel even en ja hoor..

Nu heb ik zo'n koffer, die, als je er anderen mee

ziet lopen je afvraagt, maar wat zit daar dan in..?

(Wel, hagelslag en oude kaas, enzo :-)

Als alles goed gaat, je weet het natuurlijk nooit,

slaap ik vanavond in het atelier van mijn zoon 

in Wenen, met uitzicht over de stad.

Maar eerst nog even in het vliegtuig, dit is de eerste

keer dat ik alleen ga vliegen, echt waar, dus ik kan 

alleen mijn eigen hand vasthouden, vooral het moment

dat het vliegtuig vaart maakt en dan dat eerste hupje 

dat het zich los maakt van de grond, vind ik een beetje eng..

Maar goed...Feel the fear, do it anyway..enzo

en morgen wandel ik door Wenen, eet ik van die beroemde

taartjes en ga ik lekker bijkletsen met Daan en Julia.

Misschien is er wel ergens een kerstmarkt, vast wel.

Daar zal ik een 1 euro kadootje kopen, wat ik volgende

week, als ik terug ben zal weggeven hier op mijn blog.

Je kan een reactie achterlaten als je het wil ontvangen.

Je weet niet wat je krijgt want ik weet niet wat ik zal vinden.

Enfin, ik neem mijn laptop mee, maar ik weet niet

of ik zal berichten vandaar, ik meld mij wel weer.

In de tussentijd wens ik je hele fijne dagen

Auf Wiedersehen (alvast een beetje oefenen ;-)

-X-