A calm garden & a house

De afgelopen week was een soort van achtbaan,

waar ik gewoon maar in ben gaan zitten, ik koos

 er tenslotte zelf voor al deze avonturen aan te gaan..

Ik heb er maar wat kalme tuinfoto's bijgezet, 

van een prachtige tuin in Frankrijk, die ik de vorige 

keer nam, we gaan deze maandagochtend rustig beginnen..

Wij vertrokken op dinsdagochtend en kwamen aan het

einde van de dag aan bij het hotel wat wij geboekt hadden,

omdat het zo goedkoop was, wel, dat was dan

ook alles wat er leuk aan was, het was zo'n hotel

wat je wel ziet in Amerikaanse films, twee hoog,

langs de snelweg op een parkeerterrein met van die

knipperende reclames en hele kleine kamers..

Nadat ik uitgemopperd was, besloot ik mij te schikken,

(zelf gekozen, en al :-) en propten wij ons in kamertje..

De volgende dag bezochten wij Dijon, wat ik enkel 

kende van naam, ik reed er vele malen langs op 

weg naar het Zuiden, maar het is een verassend leuke stad..

Het hele doel van deze reis was natuurlijk om naar

het huisje wat ik op het oog had te bekijken..

Dus er werden uitputtende gesprekken gevoerd,

en wat nog meer is, vooral gerekend, naar voren,

naar achter, naar boven en weer naar bendeden..

Hele spreadsheets (gemaakt door P natuurlijk)

kwamen er aan te pas, het duizelde mij ervan..

Lijsten met verwachte inkomsten, veel Als en Maar,

voor- en nadelen, en alle mogelijk variabelen..

Op donderdagmiddag was het dan eindelijk zover,

wij hadden een afspraak met de makelaar en oohh..

Het huisje was veel groter dan gedacht en in beduidend

betere staat dan gedacht, het benam mij werkelijk de adem..

Met andere woorden, ik vond het perfect, nu was ik 

waarschijnlijk wel enigszins verblind door het idee

dat het Misschien wel Mogelijk was..

Minpuntje was dat er de volgende middag iemand zou 

komen kijken die het heel graag wilde kopen..

Dus niks, optie of bedenktijd, maar we moesten

het toch echt even overleggen..

Wij reden terug naar Nederland, waarbij ik de hele

weer heen en weer zwiepte tussen, ik doe het

en ik lijk wel gek geworden..

De volgende ochtend rekenden we alles nog eens door,

het leek mij toch geruststellender om mijn broer

om een kleine lening te vragen, om niet helemaal

zonder reserves te zitten de komende tijd.

Ik belde hem op zijn werk, maar hij zat in een overleg..

om 1 uur was hij thuis en sprak het verlossende woord;

en ik besloot om het te doen, gewoon 

 in het diep te springen en de makelaar te bellen...

Ik hoorde de viool muziek al op de achtergrond, haha,

totdat de makelaar zei: het is echt Net verkocht..sorry..

De violen stopten onmiddelijk met spelen, aaaah..

Wel, soms zit het mee en soms zit het tegen,

dat is zoals de dingen zijn..word vervolgd

(het zou anders een bericht van een meter worden)

Ik wens je een fijne kalme maandag

-X-