A walk in the hills

Op de tweede dag dat ik in in Wenen was,

had Daan een dagje vrij, dat was heel fijn,

aan de ene kant omdat dat betekent dat hij werkt heeft

gevonden daar, bij een galerie, en aan de andere kant,

omdat we samen een dagje op pad konden...

Hoe lang was dat wel niet geleden?

Dus Daan vouwde zichzelf dubbel in het Twingootje

van Julia, en wij reden Wenen uit, richting de heuvels.

(ik had altijd het idee dat heel Oostenrijk 1 grote berg

was, maar Wenen ligt aan de uitlopers van de Alpen

en is soort van plat..)

Het was een gure dag, er stond een snoeiharde 

ijzige wind, maar wij togen fluitend de heuvels in.

(bij wijze van spreken dan want ik kan niet fluiten)

Er lag zelfs hier en daar nog wat sneeuw..

Wij hadden het over wat was, wat is en wat komen gaat,

hoewel je dat natuurlijk nooit zeker kan weten..

De natuur was overweldigend mooi,

bijzondere wolkenformaties dreven over de heuvels

en het allermooiste was wel, dat toen de 

lucht wat open trok wij in de verte de bergen zagen 

met besneeuwde toppen, wat een kadootje!

Later aten wij soep in een restaurant wat er 

precies helemaal zo uit zag als je hoopt na zo'n tocht..

Bevroren in de tijd, niets veranderd de laatste 40 jaar..

Van die Perzische kleedjes op de tafel, alles bruin

en donker en ook de soep leek wel uit die tijd, haha..

Maar het was een dag met een gouden randje,

(of een randje sneeuw;-)?

zoals je ze maar zelden meemaakt...

Ik wens je een fijne dag, en oja bedankt

voor alle leuke reacties op de cover, dat doet me goed!

en oja 2, geen foutmeldingen tot nu toe!

-X-