Unexpected kindness..

En hollen deed ik, gisteren, ik sjouwde met dozen,

schikte en herschikte stapels borden,

propte spullen in mandjes omdat ik er geen plek meer

voor had, deed vogeltjes in schalen..(zie foto;-)

En ondanks mijn voornemen om er een keurig

georganiseerd winkeltje van te maken is het toch,

een soort van overvol rommelig rariteitenkabinet geworden.

Om een uur of 5 was ik zo versleten dat ik 

mijzelf het stijle trapje naar boven op moest slepen.

Ik was van plan met de tram naar huis te gaan,

maar ik was zo moe en had ik zo'n pijn in mijn rug

(ik word te oud voor dit soort dingen, haha)

dat ik de tram halte niet dichterbij zag komen.

Ik ging op een bankje zitten en ik belde P..

niet gaan huilen op straat zei hij, oh my..

Dus terwijl ik daar wachtte kwam er een vrouw

langs, ze zei het is veel te koud waar je zit..

Gaat het wel goed met je, dus ik vertelde 

dat ik moe was en al en dat ik opgehaald zou worden.

Maar dan moet je uit de wind zitten, kom maar mee,

en ze hees mij zo ongeveer omhoog en dirigeerde

mij naar een vensterbank uit de gure wind

Over 20 minuten kom ik terug en als je hier dan 

nog zit, ga je met mij naar huis..

Natuurlijk werd ik opgehaald  en koud had ik het

niet meer, volledig verwarmd door de onverwachte 

vriendelijkheid van de onbekende vrouw..

Ik wens je een fijne dag, en laten we allemaal

een klein vriendelijk dingetje doen voor een ander,

zo waardevol.

-X-