Fluitekruid

Gisteren zag ik het eerste fluitekruid, dat is

zo'n moment waarvan je hart opspringt..

Het was ook een plek waar ik het niet zo 

zou verwachten, op weg naar het meest onooglijke

winkelcentrum, hier in Noord, langs het fietspad,

wat loop langs een grote weg, maar daar langs 

het slootje stond een bosje (struikje, groepje?)

Helemaal alleen tussen het gras en wat weggegooide

blikjes en andere rommel, ik zei al het was niet

de meest romantische plek, maar het stond daar fier..

Dus ik deed mijn boodschappen in het lelijke

winkelcentrum en ondertussen dacht ik aan de 

dijkjes in Zuid Beveland die nu vol zouden staan

met fluitekruid, wat dan zo'n heerlijk geur 

van de lente heeft, en ik werd overvallen door

een gevoel van intense heimwee...

Wat overigens niet zo moeilijk is om heimwee

te krijgen naar wat dan ook in dat winkelcentrum, haha.

(je wil wel overal zijn, behalve daar)

Op de terugweg plukte ik wat bloemetjes van het struikje,

niet teveel zodat het net leek alsof ik het niet deed..

Ik zette het in een vaasje en ooh  zo mooi

en als je je neus er in stopt ben je vanzelf in Zeeland..

Het bosje staat op mijn tafel en het is zo'n feestelijk

gezicht, dat ik er bijna van zou gaan fluiten,

als ik het zou kunnen..

Ik wens je een fijne dag, en ik hoop dat je

ook het eerste fluitekruid zal zien..

-X-