Little beach house..

Wij gingen vroeger nooit op vakantie, daar waren

om het zo maar te zeggen de middelen niet voor,

maar een paar zomers hadden wij een kotje,

zo noemden wij het strandhuisje wat wij huurden.

Het was niet zo'n mooie als deze, het was een vierkant

hokje in een rij, de ene helft was groen en de 

andere helft was wit geverfd, tegen de duinen aan

erbij hoorde een grote sleutel met een blokje

eraan waar het nummer van het huisje op stond..

Als het mooi weer was, in de eindeloze zee 

van tijd die de grote vakantie was, weet je nog,

de vakantie heeft nooit meer zo lang geduurd

als toen, maakten wij broodjes klaar, pakten 

onze tassen, ik had zo'n geruite met een vakje 

er op, waar je een briefje in kon doen met je naam,

en fietsten wij langs het paadje naar het strand.

Het was niet zo ver fietsen, en dat was maar 

goed ook want ik fietste staande op de pedalen,

dat heb ik jaren gedaan want ik durfde niet zo goed

te gaan zitten en trappen tegelijk..

Daarna sjokten we over het schijnbaar eindeloze 

duinpad richting het strand, waar we dan nog een 

kilometer of wat over moesten wandelen om

bij het hokje te komen..

Het stelde niet zo veel voor het hokje, er stonden enkel

een oranje canvas windscherm en twee houten 

strandstoelen in, van die stoelen die zo lastig 

uit te klappen zijn, maar wij vonden het geweldig.

Zo snel als wij konden trokken wij onze zwempakken

aan en renden naar de zee om als eerste 'door' te zijn.

Wat zoveel betekende als met je hoofd onder water.

Aan het begin van elke zomervakantie kreeg wij

(mijn broer, zus en ik) een plastic luchtbedje en 

een Donald Duckpocket die wij moesten delen.

Daar werden hele schema's voor bedacht wie wat

wanneer kreeg, maar als je een van de twee dan 

eindelijk in handen had, oh wat een plezier..

(het luchtbedje was vaak al na 3 dagen lek en de 

pocket helemaal uit vorm door al het zand,

ondanks dat waren beide een kostbaar bezit)

Ik denk niet zo vaak aan vroeger, er is niet heel 

veel feestelijks om aan terug te denken maar 

het kotje, de dagen op het strand dat waren 

dagen met een gouden randje, magisch, dus daar

 ga ik in gedachten nog wel eens naar terug..

Net als dit weekend, toen ik dit knipvel tekende

voor de webwinkel tekende, ik bedacht me dat het

leuk zou zijn om wat zand en schelpen mee te sturen,

mocht iemand het leuk vinden om het te maken.

Dus wij reden naar het strand, daar zocht ik schelpen,

en schepte een emmertje vol met zand

en ging even liggen op het zand en terwijl 

ik daar zo lag, zag ik mijzelf in gedachten rennen 

over het strand, in mijn blauwe badpak met een 

lek luchtbedje onder mijn arm, blij, huppelend,

en ik verlangde even naar dat perfecte moment

in de tijd, inmiddels lang vervlogen..

Ik wens je een fijne dag

-X-