Mobile of shells..

Als ik op het strand ben, zoek ik altijd naar schelpen,

touwtjes en wat er dan ook aanspoelde met de zee.

Deze keer vond ik heel veel mesheften, zo heten

ze misschien niet echt, maar zo noemden wij ze,

er lagen echt bergen (bergjes :-) misschien meegekomen

met de 'mesheften-stroom', haha.

Ik raapte er wat en maakte er thuis een mobile van,

dat is echt het zomergevoel, hoewel de zomer

in geen velden of wegen te bekennen is, 

misschien ook met de stroom mee..

De schelpen blijven goed hangen als je er een 

touwtje een paar keer omwikkeld, knip het touw wat

langer af zodat je aan de ring kan knopen en daarna

bij elkaar aan de bovenkant.

Als ring kun je er eentje van ijzer of hout gebruiken, 

bijvoorbeeld een borduurring of er zelf eentje 

buigen van ijzerdraad, het is reuze makkelijk allemaal.

En oja, een week of wat geleden stuurde ik 

per ongeluk tweemaal 1 bestelling van Lov-ing wool

naar Chris, ik liet haar weten dat ze hem wel mocht 

houden, het was tenslotte mijn fout.

Maar zij besloot het boek weg te geven op haar blog,

echt heel erg lief, je kan hier meedoen.

Ik wens je een fijne dag

ik ga eens even op zoek naar de zomer, 

mocht ik hem vinden zal ik hem terugsturen,

want ohoh :-)

-X-

Crochet lady..

Op een avond liepen Judith door de smalle straatjes,

op zoek naar een leuk restaurantje om te eten.

Het was niet dat we niets konden vinden, het was meer

dat we gewoon niet konden kiezen, het eten was

overal heerlijk, en de terrasjes geweldig.

Op een klein binnenplaatsje zat een vrouw te haken

en als mijn hart nu ergens van opspringt 

is het een handwerkende vrouw op straat.

We bewonderden haar handwerk, waar ze zichtbaar

trots op was en natuurlijk kocht ik een theedoek

met een gehaakt randje, niet precies mijn smaak,

maar dat geeft helemaal niets, het gaat om het idee.

Ik gaf haar iets meer dan de gevraagde 2,50

dat leek me wat weinig voor alle moeite,

daarnaast hadden de dieven mijn losgeld niet

meegenomen, haha..

Ik vroeg de vrouw of ik een foto van haar mocht

maken, ja natuurlijk zei ze stralend..

Tenminste dat denk ik want ik spreek geen Portugees,

maar ze schikte wat aan haar haarband, legde

haar werkje zorgvuldig over haar schoot en ik 

nam een foto, die ze daarna graag even wilde zien.

Nadat de foto goedgekeurd was, wensten we de vrouw

een fijne avond en kozen een restaurantje uit.

Later vond ik een winkel nog 2 geweldige 

afwaskwasten en mijn afwas-set is compleet :-)

En oh, ik ben nogal laat met dit bericht, ik was/ben

helemaal van mijn stuk over de aanslagen op 

het vliegveld van Istanbul, ik was daar de afgelopen

jaren een aantal keer, en ooh ik zei nog laatst toen 

ik naar Schiphol ging dat ze de beveiliging zo zouden

moeten doen als daar, meteen bij binnenkomst.

Maar ook dat helpt niet, blijkbaar, zo afschuwelijk.

Ik kon even geen woorden vinden over theedoeken,

maar ik dacht aan wat ik gisteren zelf al zei:

Goed over kwaad..

Ik wens je een goede dag

-X-

No use crying over spilled milk..

De tweede dag besloten wij de stad te gaan verkennen,

we hadden 11 uur geslapen, zo heerlijk, dat kan 

ik thuis nooit, dus we hadden er zin in.

We gingen met de bus naar LX factory een oud fabrieks-

terrein met allerlei leuke winkeltjes en cafeetjes en 

weer terug met de bus en de tram, vanaf het eindpunt

besloten we terug te lopen, de heuvel op.

Door eindeloze kleine steegjes, met prachtige 

pastelkleurige huizen, was aan de lijnen (ooh:-)

en trappen, heel veel trappen, we kletsten wat,

maakten foto's en het was een heerlijke dag.

In de buurt van het appartement hoorden we opeens 

een plof, alsof er iets op straat viel, er kwam een 

echtpaar onze kant oplopen en zeiden; your wallet,

ik keek om en daar lag mijn portemonnee op straat.

Huh..ik snapte er niks van, we waren gewaarschuwd 

voor zakkenrollers en ik had een fototas met ritsen

en een klep erover bij me waar alles inzat..

daar kon niks zomaar uitvallen, maar wij zeggen

nog dankjewel en gingen op een terrasje zitten.

Judith ging even betalen en vroeg heb je 

het cash geld ergens anders zitten, eeeh, neee!

En ja hoor, geld weg, de pasjes zaten er nog in,

gelukkig maar we snapten er niets van..hoe..??

Op dat moment kwam er bord dat aan de gevel 

hing naar beneden zeilen en viel op mijn hoofd,

dat was iets teveel van het goede dus ik voel

een soort van paniek opkomen.

Judith, die dat ziet, zegt; nu ga je niet huilen hoor,

en dat was precies wat ik nodig had, ik realiseerde me

razendsnel dat dit moment zo'n kantelpunt was

het zou de vakantie kunnen maken of breken en ook dacht 

ik, gek genoeg, aan de quote van Drs.P die luidt:

al is de situatie zorgelijk, ik raak niet in paniek.

Dus ik haalde diep adem en wij gingen terug naar het 

appartement, later begrepen wij van een Porugese vrouw

dat dit is wat ze (de zakkenrollers) doen:

Ze zijn altijd met een paar mensen, op het moment

dat je niet oplet en je loopt vlak na een hoek,

stelen ze je portemonnee, halen het geld eruit,

gooien je portemonnee op straat en een ander

(in dit geval het echtpaar) zegt daar ligt ie,

vervolgens verdwijnen ze om de hoek.

Ze willen niet dat je aangifte doet dus daarom

geven ze de pasjes terug en stelen ze geen spullen.

I feel like an idiot, zei ik tegen de vrouw waarop ze zei:

There is no harm done to you or your daughter,

it's ok to feel like an idiot, you'll get over it.

En gelijk had ze, het was jammer van het geld, maar 

we waren gezond en wel en we zijn er overheen gestapt.

Toen ik weer geld gepind had moest ik ineens

aan mijn vriendin Fem denken, zij doet weleens haar

telefoon in haar bh en ik dacht ja, ik doe de Femke-methode

en stopte het geld in mijn bh, knappe jongen die het daar

uit kan halen, en dat gebeurde ook niet, haha.

Voor de terugreis hadden wij bij de eigenaresse een taxi

geboekt naar het vliegveld (vanwege de koffer :-)

 ik appte naar haar dat we met de metro zouden gaan,

om wat geld te besparen, maar nee zij betaalde de taxi,

geen discussie mogelijk, zo lief, zo onverwacht vriendelijk.

Ik was er gewoon ontroerd van en besloot dat er 

echt veel meer vriendelijke mensen zijn dan niet en dat dat

is waar het om gaat en dat zij je gedachten waard zijn.

Dat gebaar  en het bijbehorende is waar ik aan 

 terugdenk, het heeft het vervelende gevoel

(en het idee dat ik een idioot ben) helemaal uitgevlakt.

Ik wens je een goede dag

en heel veel (onverwachte) vriendelijkheid.

-X-

Lisbon adventures #1

De avond voordat wij naar Lissabon vertrokken,

kwam mijn dochter Judith hier al naar toe.

Ik had mijn spullen al in een klein koffertje gepakt

en was voor mijn gevoel al helemaal klaar..

Dat bleek helemaal niet zo te zijn...ik bedacht me
toen namelijk dat het misschien handiger zou zijn
om alles in 1 grote koffer te doen, hoewel
Judith daar geen voorstander van was,
deden we het uiteindelijk toch..

Daarnaast had ik er even niet aan gedacht dat ik

nog online moest inchecken, bij controle bleek

de "van" niet voor mijn achternaam te staan, dat konden we

online niet meer verbeteren dus er moest gebeld

worden met de vliegmaatschappij (en dat duurde lang..)

de stoom kwam uit mijn oren, werkelijk waar)

Na een kort nachtje kwamen wij in alle vroegte

op Schiphol aan, alwaar wij onze koffer wilde 

inchecken toen bleek dat het toch allemaal niet 

goed was doorgekomen, het telefoontje over de naam

en het aantal kilo's van onze grote rode koffer.

na wat geharrewar en heen en weer geloop 

van balie naar balie (ik voelde de stoom..haha

maar ik dacht meteen, -, adem in en uit.

We hadden een uitstekende vlucht en in Lissabon

aangekomen konden we nergens een pendelbus vinden,

dus we wachten bijna 3 kwartier in de rij voor een

metrokaartje, sjouwden omstebeurt de zware 

koffer trap op en af en zaten een uur in de metro.

Hierna moesten we nog een stukje lopen en 

we sleurden de koffer mee over de smalle stoepjes

(ooh dat doen we nooit meer, 1 grote koffer,

2 kleintjes is echt veel handiger..en je moet
al helemaal naar je dochter luisteren :-)

Maar toen was het moment eindelijk daar,

we vonden het adres, werden verwelkomt door een 

alleraardigste eigenaresse en konden eindelijk die 

koffer neerzetten, wat een prachtig moment..

Een heerlijk appartement, de geluiden van de stad,

een nieuwsgierige overbuurvrouw die Bom dia zegt,

vanaf het balkon aan de overkant van het steegje..

En ah het was elke minuut (en stoomwolk)

waard die we beleefden in de aanloop hier naar toe..

(zeg nou zelf, zou je hier niet even willen zitten?)

Wordt vervolgd

Ik wens je een fijne dag

-X-

Doing nothing

En ook al had ik mij voorgenomen alle foto's

zo snel mogelijk in orde te hebben, is me dat 

toch niet gelukt, ik dobber maar wat rond..

Dat heb ik altijd na een vakantie, ik sta dan nog

steeds in -ik hoef helemaal niets-stand en tegelijkertijd

voel ik een druk om weer bezig te gaan..

Dus nadat ik gisterochtend de hele ochtend wat 

rond hing besloten wij gistermiddag, na de regen,

naar het strand te gaan en met onze broekspijpen

opgerold door de branding te lopen.

We aten daarna zelfs een ijsje :-)

Hoewel de zee hier niet zo blauw is als in Portugal,

was het heerlijk en kon ik het niets hoeven

nog even vasthouden, want dat is toch wel

de fijnste stand, denk je niet?

Ik wens je een mooi niets hoeft weekend.

-X-

And back again..

Wij gingen naar Lissabon en wij kwamen weer terug,

wij hadden een stralende week in alle opzichten.

(met wel een donkere wolkje, maar dat hebben

we over laten drijven, nadat we bekomen waren)

Nu kijk ik naar buiten en het regent, maar vandaag

zal ik al mijn foto's uploaden en bekijken, 

en dan zal de zon schijnen vanaf mijn beeldscherm..

Als ik dan alle foto's bewerkt heb, wat even zal duren

omdat ik bij elke foto even terug zal denken;

oh jaa en ach en ooh hier..en wat was dat heerlijk,

maar als ik alles nog eens beleefd heb, 

zal ik hier verder verslag doen van een bijzonder reisje.

Ik wens je hoe dan ook een stralende dag

-X-

P.s. dit is mijn dochter Judith :-)

On my way..

Vandaag zal ik mijn koffer inpakken en als ik 

goede zin heb misschien zelfs mijn kleren strijken.

Ik zal via internet inchecken, hoewel ik de dame

in haar mooie pakje en sjaaltje om zal missen..

Ik zal wat geruststellende woorden tegen mijzelf

spreken over de veiligheid van vliegtuigen

en misschien zelfs over het algemeen, dat is 

tegenwoordig nodig als je ziet wat er gebeurt in de wereld.

Ik zal vannavond niet in slaap kunnen komen

dat heb ik altijd als ik zo vroeg op moet..

Ondertussen klinkt dit liedje in mijn hoofd;

On my way, want dat ben ik, een klein weekje

lang samen met mijn dochter, heel bijzonder.

Ik zal mij weer melden als ik terug ben,

je kan meekijken op Instagram waar ik 

zo af en toe wat foto's zal posten, als alles

wel gaat met de Wifi en al :-)

Ik wens je een hele mooie week

Dagdag!

Stacks (stapeltjes)

De laatste dagen maak ik stapeltjes;

Stapeltjes spullen omdat ik aan het opruimen ben.

Stapeltjes om in de koffer te doen, die ik mee

mee zal naar Lissabon, overmorgen;

Stapeltjes boeken om te lezen.

Stapeltjes zomerkleren.

Stapeltjes leuke adresjes om te bezoeken.

Stapeltjes gedachten om te ordenen.

Verder maak ik stapeltjes van mijn zorgen,

om ze even in de kast te kunnen leggen..

(en dan doe ik de deur op slot, zodat ze niet 

per ongeluk in de koffer glippen)

Stapeltjes met allerlei klachten en kwaaltjes

waarvan ik hoop dat ik ze even thuis kan laten.

Stapeltjes bestellingen uit de webshop

om nog even te versturen.

Stapeltjes mails die nog beantwoord moeten worden...

Ja, ja ik heb het er maar druk mee..;-)

En oh, kijk even op de blog van Maandagdaandag

daar staat een mooi verslag van een feestje 

waar ik afgelopen zondag was,

dat was een stapeltje geluk en die heb ik gelegd

op het stapeltje mooie herinneringen..

Ik wens je een fijne dag

-X-

And then..

En toen was het ineens weer maandag,

vroeger begon ik altijd elke zin met en toen

als ik een opstel moest schrijven op de lagere school,

daar kreeg ik altijd een onvoldoende voor.

Sterker nog, de meester, een hele onaangename man,

kraste er met een rode pen; over! onder, met zo veel

nijd geschreven dat het papier er soms van scheurde..

Daar moest ik ineens aan denken toen ik deze

blogpost met en toen begon..dus..

En toen was het weekend voorbij, ik deed niet 

heel veel bijzonders..

Op zaterdag ruimde ik mijn kast op, en toen vond ik

allerlei dingetjes die ik gebruikte voor Lov-ing wool.

En toen maakte ik er een foto van.

En toen maakte ik wat visitekaartjes om bij de 

bestellingen uit mijn webwinkeltje te doen.

En toen ik er genoeg had, ging ik even naar 

de bibliotheek om wat boeken te halen voor mijn 

vakantie naar Lissabon met mijn dochter Judith.

En toen ging ik nog even boodschappen doen.

En toen ik thuiskwam deed ik de was, 

en toen ging ik eten en toen nog even haken 

en toen het donker werd ging ik slapen.

En toen ik de volgende dag wakker werd 

ging ik ontbijten en nog een beetje knutselen.

En toen ging ik naar een heel leuk feestje,

met allemaal hele inspirerende vrouwen en heel

veel lekker eten, dat was heel erg fijn..

En toen ging ik naar huis, en toen hoorde ik op

het nieuws van de vreselijke gebeurtenis in Amerika.

En toen maakte ik mij heel veel zorgen over de dingen.

En toen ben ik toch maar naar bed gegaan,

want ik los er niks mee op als ik de hele nacht

over akelige dingen ga denken.

Maar toen duurde het toch nog even voordat

ik er van kon slapen..

En toen was het toch ineens weer maandag.

En toen kon ik het toch nog heel erg goed.

een -en toen- opstel maken, ik snap het wel dat ik 

dat deed want het gaat echt heel erg lekker..;-)

En toen wenste ik je een een hele goede maandag!

-X-

Little house

Al jaren droom ik van een huisje op het platteland,

en dan het allerliefst in Frankrijk..

Ik heb altijd gedacht dat gaat er van komen...later..

bij wijze van een soort beloning van al het geploeter,

harde werk, verwerken van teleurstellingen,

het bijstellen van plannen en ga zo maar voort.

Maar ik realiseer me steeds meer dat het nu later is,

en wat meer is dat dat huisje er nooit gaat komen.

Met mijn wiebelige inkomen kan ik er geen 

in Nederland kopen en in Frankrijk staan 

wel bouwvalletjes te koop die ik nog wel 

zou kunnen betalen, ik heb jaren gespaard,

mijzelf van alles ontzegd, zuinig geleefd,

allemaal voor het grote plan..

of zoals ik het zelf dacht; de grote beloning..

Maar alleen een bouwval is niet genoeg,

daar komen zoveel kosten bij, dak repareren,

nieuwe keuken, elektriciteit en weet ik het allemaal

meer, dat het onbetaalbaar wordt.

Toch speur ik elke dag het internet af, een half uurtje

na het eten, bekijk ik foto's, mail naar makelaars,

stuur linkjes door naar mijn zoon Daan.

Zo van; wat denk je van deze, meestal komt hij dan

met een ontnuchterende opsomming van de kosten,

waardoor de gedachte van dat huis 

als een zeepbel uit elkaar spat..

Een keer was ik heel dichtbij maar nu denk ik

misschien is het maar goed dat het niet door is gegaan,

wie weet wat ik allemaal tegen was gekomen

en had ik nu tot aan mijn nek in de schulden gezeten..

Toch ben ik nog niet bereid het helemaal los 

te laten, hoewel dat punt steeds dichter bij komt.

De grootste teleurstelling is eigenlijk dat er 

helemaal geen pot goud aan het einde van de 

regenboog ligt, er komt geen magisch-later-moment

dat alles vergeven en vergeten is, en dat ik 

helemaal tevreden met alles in mijn Franse huisje

taarten ga bakken en in mijn moestuintje zal werken..

Toch blijf ik naar huisjes op het platteland kijken

want ook al zal ik er in echt nooit in wonen,

een half uurtje per dag kan ik het wel in gedachten..

Ik wens je een heel goed weekend

en mocht je toevallig weten van een betaalbaar

huisje te huur of te koop laat mij het dan even weten

(dan kan ik daar in mijn hoofd even in wonen ;-)

-X-

Flags that look like icecream

Eigenlijk denk ik helemaal nooit aan ijsjes,

ik eet er af en toe wel eens eentje, zo'n 1 of 2

in een zomer, als het zo toevallig uitkomt..

Ik denk aan van alles maar bijna nooit aan eten,

ik eet natuurlijk wel (hoewel ik het ook wel eens 

vergeet) maar het neemt geen belangrijke plaats in.

Dus toen ik dit vlaggenlijntje haakte zag ik er

helemaal geen ijsjes is, pas toen de foto was 

genomen dacht ik het lijken wel Cornetto's.

Geen idee of ze nog bestaan maar vroeger

kregen wij altijd raketjes, van die waterijsjes,

en heel, heel soms bij een speciale gelegenheid

een Cornetto met zo'n stukje chocolade 

in de punt van het hoorntje, heerlijk.

Mocht je ze ook willen maken,

zo doe je het:

Bij het maken van de stokjes stak ik de naald

bij de eerste en de laatste steek onder 2 draden, zoals je 

normaal insteekt, bij de tussen liggende steken,

stak ik de haaknaald enkel onder het voorste draadje.

Het effect is dan wat gladder..

Ik heb de ijsjes (ha) aan elkaar gehaakt,

dat doe je door te beginnen met 10 lossen, dan 

haak je met vasten een ijsje er aan, dan haak je 3 lossen

en haak je weer een ijsje vast.

Als ze er allemaal aanzitten, je kan er zoveel haken 

als je wil, haak je nogmaals 10 lossen, et voila!

Ik wens je een fijne dag

-X-

ps. misschien ga ik vanmiddag maar eens

mijn jaarlijkse ijsje eten, heb er zomaar 

ineens zin in ;-)

Wind

Aaah, ik heb geen begin-zin deze morgen,

ik ben zo suf, hoofdpijnerig en wazig wakker geworden,

dat ik niets kan bedenken, behalve dat ik misschien

als een stoffige dekentje uitgeklopt moet worden

en eens fijn moet wapperen in de wind..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Ps, het dekentje is een zelfmaker uit het boek

Lov-ing wool, mocht je het willen maken.

Summer

Elke dag teken ik een beetje, zomaar voor de lol,

ik maak gewoon wat er in mijn hoofd opkomt.

een dag of wat geleden was het deze.

De lijst is natuurlijk helemaal niet compleet,

want ik tekende er een heleboel dingen niet bij..

De geluiden van de zomer:

-het geritsel van de bladeren in de bomen

-een duif die zit te koeren in een boom

-een hond die blaft in de verte

-het tikken van de regen op de tent

-het geluid van kwakende kikkers

-het gerommel in de verte van een naderende

onweersbui in de verte op een warme dag

En natuurlijk ook de geuren van de zomer;

-verse aardbeien

-de regen (die ruikt alleen lekker in de zomer)

-zonnenbrand

Ooh als ik eenmaal begin, maar misschien is het 

leuk als jij de lijst afmaakt, wat is voor jou

typisch het 'zomergevoel'?

Onder de degene die reageren verloot ik drie 

van deze kleine A6 printjes (bij verloten moet ik 

meteen denken aan zo'n rad met spijkers

wat zo ratelt en van die nummertjes,

maar ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen:-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Treasure..

Voor mijn boek Lov-ing wool schreef ik een stukje

over een gedroomde rommelmarkt vondst, namelijk

een doos vol oude handwerkspullen.

Terwijl ik daar mee bezig was, het is nooit in 

en keer goed, soms moet je het even een paar dagen

'laten doen' maar dat is misschien een Zeeuwse 

uitdrukking, de eerste keer dat ik tegen P. zei;

laat maar doen, dacht hij dat we het gingen doen,

terwijl ik bedoelde dat het niet ging gebeuren, 

of dat het op zijn minst op de lange

baan werd geschoven..

Terwijl ik het stukje liet doen :-) ging ik naar

een rommelmarkt, niet om speciaal om iets te zoeken,

de leukste vondsten zijn die waarvan je pas weet

dat je het zocht als je ze gevonden hebt.

Ik zag een grote oude doos met een deksel er op,

en ik moet altijd even kijken wat er in zit.

En aah, toeval of niet het was de doos, of in 

ieder geval de inhoud die ik had beschreven

 in mijn 'laat maar even doen' stukje.

Een hele stapel oude schriften vol getekend met

borduurpatronen, losse velletjes papier

met in prachtig geschreven brei- en haakpatronen,

restjes garen, kromme breinaalden enzovoort..

Het is werkelijk ontroerend, ooh wat denk je 

van dit schortje, misschien wel gemaakt door de 

dochter van de vrouw die de patronen schreef.

Het doet mij denken aan de eerste dingen die

ik maakte voor mijn pandabeertje toen ik

een jaar of zeven was..

De patronen zijn vaak gedateerd, allemaal geschreven

in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw.

Ik heb de indruk dat de vrouw patronen maakster 

was voor bladen of misschien wel boeken.

Er staan overal aanwijzingen bij die je niet

voor jezelf zou schrijven, zoals: zet erbij dat

het ook met ander garen kan, of het roze kan 

ook vervangen worden door rood, dat

soort dingen, echt geweldig..

Daarnaast lijkt het allemaal nog heel hip,

je zou het zo kunnen gebruiken, terwijl dit 

meer dan 80 jaar geleden werd bedacht..

(hoewel het garen in de doos niet zo oud lijkt)

Laatst heb ik de hele doos gesorteerd, een heleboel

spullen waren min of meer vergaan.

In een envelop vond ik nog deze kleine plaatjes,

ik denk om ergens op te strijken, of het zijn 

borduurvoorbeelden, ik weet het eigenlijk niet..

Wel weet ik dat het bijna zonde is om de patronen

hier in de kast te laten liggen en hoewel er wel een 

naam op de schriftjes staat, kan ik de mevrouw

die het maakte natuurlijk niet meer vinden..

Tot de tijd dat ik bedacht heb (ik laat het even doen:-)

wat ik er mee zou kunnen doen, staat het veilig 

bij mij in de kast, en steeds als ik de doos 

zie staan, zie ik even de mevrouw voor me.

met een potloodje en een schriftje waarin ze tekent..

en voel ik me, ondank het feit dat ik haar 

helemaal niet ken, toch verwant met haar.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Whenever

Ik wens je een fijn weekend

-X-

Imagine..

Een tijdje geleden was ik bij een fysiotherapeut

omdat ik problemen had met mijn kaak, lang verhaal

maar het kwam er op neer dat het spanningsklachten waren.

Hij behandelde die dan maar het zat allemaal zo vast 

dat hij op een gegeven moment vroeg of ik misschien

onder hypnose wilde om mij wat te laten ontspannen.

Dat wilde ik wel, ik was benieuwd, het was een 

bijzondere ervaring mag ik wel zeggen..

Het was niet zo dat ik helemaal weg was, zoals

ik altijd dacht, ik was heel helder maar voelde

me diep ontspannen en heel fijn..

Ik liet mij leiden door zijn stem, hij vroeg mij 

in gedachten naar een veilige plek te gaan waar

ik me thuis voelde, ik ging naar het strand.

Ik voelde de wind, het zand tussen mijn vingers,

hoorde de golven, de meeuwen..

Het enige jammere aan de hele sessie, die drie kwartier

duurde, het voelde als vijf minuten, was het moment

dat hij zei; ik ga nu terugtellen naar 1 en als ik daar

ben kom je weer terug, en ik dacht; neee, niet terug..

Daarna vertelde hij mij dat ik alle tekenen had

van diep onder hypnose zijn, dat ik me heel goed

kon ontspannen (?) en dat ik dit gevoel ook zelf

weer kan oproepen als ik weer eens helemaal 

in de knoop zit met mezelf, of op welk moment dan ook.

En ja, dat is ook zo, niet zo diep ontspannen als toen,

maar ik kan er wel naar terug gaan, naar het beeld 

van het strand en de zee.

Me voorstellen dat de golven komen en gaan,

het dan weer stormt en dan weer kalm is..

Dat ik me vooral niet moet verzetten maar 

het gewoon moet laten zoals het komt..

Misschien wil je het ook eens proberen,

je gaat ergens lekker liggen en je denkt aan een 

plek die voor jou mooi en kalm is, misschien de zee

maar het kan natuurlijk ook heel iets anders zijn.

Daar aangekomen probeer je alles wat om je heen is

te zien te voelen en te ervaren, je hebt er niets voor 

nodig, enkel een bank en je fantasie..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Not being a traveller..

Over 2 weken ga ik met mijn dochter Judith

 naar Lissabon, het leek mij fijn om even weg te zijn

en wat natuurlijk helemaal mooi is is dat Judith

met haar oude moeder, haha, mee wil..

Eigenlijk ben ik helemaal geen reiziger, ik zie er 

altijd een beetje tegenop...

Het begint al met het vliegticket, dat gepuzzel 

van welk vliegtuig heen en terug, dan betaal

je en krijg je een mailtje wat je moet uitprinten,

waarmee jezelf kan inchecken..

Ik vind dat een beetje wiebelig voelen, is dat

nu alles dat papiertje, ik wil het liefst zo'n 

kartonnen ticket en zo'n vrouw in een mantelpakje

met een sjaaltje om haar nek en een geruststellende

glimlach, die er een gaatje inmaakt met een tang, 

of een stempel, ook al goed..

En oh, het vliegveld, al die mensen, gangen, 

borden, van de zenuwen loop ik altijd de verkeerde

gang in, al helemaal omdat ik altijd een vliegtuig moet 

hebben wat heel vroeg in de ochtend gaat en ik ben 

helemaal niet goed in ochtenden, helemaal niet..

Tot voor kort had ik een gezellige gebloemde koffer,

maar omdat dat altijd zo'n gesjouw was, heb ik nu

zo'n lelijke met wieltjes, die de ene keer wel en de

andere keer ineens niet als handbagage mee mag..

Dan sta je daar zwetend te hannesen met je camera en 

je laptop omdat je niet wil dat die in het ruim 

wordt gegooid...als dat dan geregeld is, 

en je eindelijk in je te krappe stoel zit, moet ik 

tijdens de vlucht nog wel 2 keer naar de wc

en moet ik mij weer, met een rood hoofd,

langs de andere passagiers wurmen, oh oh..

Eenmaal aangekomen ben ik altijd bang 

dat mijn koffer niet op de band zal verschijnen,

iedereen lijkt al fluitend weg te lopen met zijn

bagage maar geen gebloemde koffer in zicht..

O nee, ik heb tegenwoordig een grijze..suf..

Op weg naar het appartement hoop ik dat de 

verhuurder niet vergeten is dat we komen, alles 

heb ik online geregeld en dat lijkt zo abstract,

maar er is natuurlijk nog nooit iets fout gegaan.

Oh man, de opluchting als ik er dan eindelijk ben..

Als ik dan naar buiten loop en op een terrasje 

even bij ga komen snap ik niet waar ik me zo

druk over heb gemaakt, dat ging van een leien dakje..

Vervolgens heb ik altijd heerlijke dagen en op de 

terugweg heb ik nergens last van..

Eenmaal thuisgekomen neem ik me altijd voor

de volgende keer de hele stress riedel van te voren

achterweg te laten, maar ik voel het nu alweer,

ik ben nu eenmaal geen reiziger..

Mocht je wat Lissabon tips hebben, graag!

(we logeren in de wijk Alfama, heet het, geloof ik)

Ik wens je een fijne dag

-X-