Bevroren

Toen ik vanochtend even door het raam keek

om even te kijken naar de lucht en welk weer het was

(dat hoort ook echt bij mijn ochtendritueel) zag ik 

dat op het kanaal voor het huisje een flinterdun 

laagje ijs lag, zo dun dat het geen naam mag hebben,

maar toch, samen met het bevroren gras,

is het toch echt een winters plaatje, wat heerlijk..

Ik las op een nieuwssite dat het de koudste nacht

van deze eeuw was (dat klinkt wel, van de eeuw :-)

Ik moest meteen denken aan de eerste keer dat 

ik schaatste, dat was in Koudekerke in Zeeland,

waar ik woonde als kind en in mijn beleving vroor 

het daar elke winter, maar dat zal wel een

'vroeger was alles beter' herinnering zijn en niet 

de feitelijke waarheid, dat is vaak zo..

Ik had van die houten schaatsen met van die oranje 

stoffen bandjes die je moest strikken om je rubberen

laarzen heen, dat ging natuurlijk helemaal niet omdat 

je handen veel te koud waren om een goede knoop 

te maken, daarom zaten ze altijd veel te los.

We schaatsten dan, of beter gezegd deden we een 

poging, omdat de schaatsen steeds naar de zijkant

van mijn laars schoven, over de slootjes 

tussen de weilanden, wat een mooi beeld, al die

kinderen met hun houten schaatsjes die een beetje

over het ijs liepen met hun rode wangen..

Als we dan later totaal verkleumd en kletsnat van 

het vele vallen naar huis gingen, helemaal vervuld

van dit prachtige avontuur (oh, de pure blijheid over 

dit soort kleine gebeurtenissen, dat is iets wat 

toch wel verloren gaat in de loop der jaren, zo jammer)

kregen we droge kleren en warme chocomel.

Niet van die kant en klare maar met cacao uit zo'n gezellig

pakje, dat mengde je dan met suiker en een beetje water 

tot een papje (wat heel erg lekker was :-) en dan 

de warme melk erop, je kreeg dan een beetje 

klonterige chocomel, dat klinkt niet lekker,

maar dat was het wel, zo troostrijk..

Ik schaats al jaren niet meer, ik ben gewoon 

bang om te vallen maar ik ga straks wel even 

om een pakje cacao en dan fiets ik een rondje om te

genieten van de knisperende heldere kou en als ik dan 

thuiskom, drink ik chocomel met zoete klontjes

en denk ik even aan de slootjes in Zeeland.

Ik wens je een fijne, warme dag

-X-