Zachte bergen

Nu ik dan toch helemaal in de bergen zit, dacht ik 

ook nog na over de spreekwoordelijke bergen,

die als metafoor staan voor alle dagelijkse 

hindernissen die je moet nemen..

Je beklimt ze natuurlijk niet echt maar in gedachten.

Ik heb er vele, echt de Alpen zijn er niets bij,

elke dag weer opnieuw, grote en kleine..

Sinds ik de cursus mindfulness deed vind ik het 

makkelijker om ze te nemen, dat wel.

Als zich een probleem voordoet, of iets wat ik

ervaar als een mogelijk probleem :-) stel ik mijzelf

de vraag, kan/moet ik dat nu oplossen ?

Als het antwoord nee is (oh opluchting) dan blijf

ik lekker in het dal, genietend van het uitzicht..

Moet ik er wel iets mee, dan doe ik dat direct,

of nadat ik moed verzameld heb, per slot van rekening,

vind ik het, als ik het uitstel, later net zo 

eng/vervelend/spannend.

Meestal blijkt als je gaat klimmen met kloppend hart

vanwege de mogelijke diepe afgronden van de berg

en je angst, het meestal allemaal nogal meevalt.

Wat zeg ik, de meeste bergen blijken boterzacht en helemaal

niet van graniet, ze smelten als je er eenmaal aan begint

en vaak wandel je er (hup) zo overheen..

Enfin, dus nog maar een bergen-zelfmakertje vandaag.

Ik vergat in het patroon nog te zetten dat ik het haakte

met dikke wol en haaknaald no. 5,5 en hoe strakker je 

haakt hoe mooier het bergje blijft hangen.

Ik wens je een fijne dag

-X-