Tussentijd

Vanwege de bescheiden feestelijkheden van dit

weekend ben ik helemaal niet aan fotograferen toegekomen.

Ook het eindeloos durende grijze regenachtige weer,

helpt niet echt, gisteren hadden we een minuutje zonlicht,

tegen de tijd dat ik mijn camera had gepakt, was 

het al weer verdwenen..

Het is gewoon te donker in het huisje om foto's te 

maken, nu ja het kan natuurlijk altijd en overal

een foto maken, haha, maar dan ziet het er niet uit..

Dus het kan zomaar zijn dat ik even in de tussentijd ben,

breiend en ondertussen wachtend op licht..

Tot later, dagdag

-X-

Roze tulpen dag.

En ooh, was ik daar toch even jarig zeg, niet dat

ik het zo gepland had, maar onverwachte fijne 

dingen zijn toch wel het allerleukste..

Er waren moccataartjes, als verassing meegenomen,

door onverwacht bezoek, chocolade met de post,

lieve kleine cadeautjes en heel veel tulpen,

stapels tulpen, allemaal roze, ik denk dat het 

stiekem ook 'roze tulpen dag' was..

Ik had er niet eens genoeg vazen voor, ik heb de 

laatste tijd nogal opgeruimd en ik had een grote

en een kleine vaas, ik bedoel maar, hoeveel vazen

heb je normaalgesproken eigenlijk nodig:-)

Maar samen met Fem, bezochten we wat kringloopwinkels,

en vond ik er nog twee, de roze met geel, is eigenlijk

een waterkan, er zaten zelfs bekers in, hoe leuk is dat?

Ook werd ik meer dan 200 keer gefeliciteerd, 

virtueel weliswaar, maar evengoed heel erg leuk,

en het gaf de hele dag een feestelijk tintje.

In gedachten stelde ik me even voor dat ik al

die mensen in het echt even een hand zou geven..

Dat ik hier op het bankje voor mijn huisje zou zitten,

met een feestelijke jurk aan, en dat iedereen

hier door de straat zouden lopen en mij zou feliciteren

haha, dat zou wat zijn, maar evengoed bedankt allemaal!

Kortom, ik had een heerlijk dag en een bijzonder

fijn weekend met Fem samen (ik zou veel te veel woorden

nodig hebben om het te beschrijven en wat het voor mij

betekent om zo'n goede vriendin te hebben:-)

Dus ik vat het samen als een paar dagen met een 

gouden randje, of misschien moet ik wel zeggen een roze..;-)

Ik wens je een hele mooie maandag

-X-

Tot zover..

Tot zover zijn we gekomen, dat is een zin uit een boek

van Mankell, die ik altijd heb onthouden, omdat het

zo'n mooie zin is en het eigenlijk alles zegt..

Ik moest er vanochtend aan denken, omdat 

het mijn verjaardag is en ik tot hier gekomen ben..

Nu vier ik al in geen jaren mijn verjaardag meer,

ik denk dat de laatste keer dat ik een feestje gaf

op de lagere school was..

Zo'n feestje waarbij je alle meisjes uit de klas uitnodigde,

spelletjes deed, taart at en cadeautjes kreeg..

Meestal was dat van iedereen een weerbeeldje,

ik weet niet of ze nog bestaan, maar het kleurde roze

als het warm was en blauw als het koud was..

Het winkeltje in het dorp, had niet zoveel keuze:-)

Ik had een grote collectie van die beeldjes tegen

de tijd dat ik twaalf was.

Tot zover ben ik gekomen, het is niet zo, dat ik blij

word van mijn spiegelbeeld, soms schrik ik er zelfs een 

beetje van, ouwe heks, denk ik dan, haha, vervolgens haal 

ik mijn schouders op, ik heb er nooit bijzonder veel

om gegeven hoe ik er uit zag, en dit is het..

Ook denk ik dan vaak aan een aantal vrouwen die ik 

gekend heb en die helaas veel te jong zijn overleden 

en die niet zo gezegend waren hun kinderen

volwassen te zien worden..

Op de een of andere manier zijn de dagen rond 

een verjaardag, een tijd van overdenkingen, over wat

was, wat is en wat komen gaat.

Dus vandaag vier ik mijn jaren in alle bescheidenheid,

op deze hele gewone vrijdag.

Vanmiddag komt mijn vriendin Fem, uit Zeeland,

 in al die jaren dat ik haar ken, is ze nog

nooit op mijn verjaardag geweest..

Dus dat is bijzonder en ook wel een beetje feestelijk,

en samen gaan we een taartje eten, een moccataartje,

geen echte verjaardag zonder dat, en zullen we even stil

staan bij het feit dat we tot zover zijn gekomen..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Duifje (en een kleine give-away)

Er komt een moment in de winter dat ik het

eigenlijk wel weer mooi vind geweest, meestal

is dat zo rond mijn verjaardag..

Dat moment dat je af en toe een vleugje lente meent

te ruiken, maar dat het net zo snel weer verdwenen is..

Vanuit mijn raam ziet alles er nog heel winterachtig uit,

wel zie ik dat er al katjes aan de boom hangen, zo heet dat toch,

het klinkt een ineens een beetje gek; katjes in bomen :-)

Ook zie ik regelmatig vogels, vooral parkieten, hoewel je die

nu niet meteen een inheemse vogel zou kunnen noemen,

geen idee hoe het komt dat er zoveel in het wild rondvliegen.

Vanochtend zag ik een duif op een tak, hoog in de boom,

de tak zwiepte heen en weer in de wind, de duif

bleef gewoon zitten, nu zeg ik niet dat duiven kunnen lachen,

maar toch zag hij er vrolijk uit, meebewegend met de wind..

Ah ja, dacht ik dat is een mooi beeld, gewoon meebewegen

met wat er is en dan ook nog eens glimlachend..

En ik dacht aan de duifjes die ik eens maakte voor mijn

voorheen webshop, het is een print waar er twee opstaan,

die je zelf uit kunt knippen en op kunt hangen.

Mocht je graag zo'n print willen ontvangen, laat dan 

een reactie achter, ik geef er drie weg..

Oh ja, mocht deze foto je bekend voorkomen, dat

kan kloppen ik plaatste hem al eens eerder..

Maar omdat ik blogberichten maak zoals de wind waait,

en ik dit op het laatste moment verzon, had ik geen 

tijd om nog een andere foto te maken.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Wild

Nu ben ik niet iemand van de krachttermen,

ik vloek nooit en zelfs de bovenstaande zin,

zou ik nooit hardop uitspreken, daar ben ik veel te 

beleefd voor, terughoudend en ik zou nooit iemand

opzettelijk kwetsen, met welke woorden dan ook..

Ik zou niet veel verder komen dan; jee, wat vervelend

of misschien; och hemel en nu?

Maar toen ik deze quote las, moest ik er wel om lachen 

en wat zou het bevrijdend zijn om het eens te zeggen..

Tegen al die dagelijkse muizenissen in je hoofd,

de dingen die gebeuren in de wereld, het dagelijkse gedoe.

Ik kwam de quote tegen op het Instagram account

van de Wild woman sisterhood, echt een aanrader..

Hoewel ik helemaal geen 'wild woman' ben, integendeel,

maar soms voel ik het verlangen om er uit te breken,

onafhankelijk en vrij te zijn, me niets aan te trekken

van wat anderen zeggen, de boel de boel te

laten, mijn gebloemde koffer in te pakken en op

pad te gaan, de wijde wereld in..

Ik weet nu al dat ik dat nooit zou doen, de eerste 

gedachte die bij mij opkomt is al; maar waar zou

ik naar toe moeten, haha, dat is niet echt avontuurlijk.

Maar in gedachten zal ik het wel eens zeggen en als ik

het durf misschien wel een keer hardop ;-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Andere wereld

De allereerste keer dat ik de Flow kocht was in Ovezande,

een dorpje vlakbij Driewegen in Zeeland waar ik woonde.

Daar was of misschien wel is, ik kom er nooit meer

zo'n klein supermarktje met van alles 2 soorten dingen,

en een man met een stofjas aan, ik weet niet of dat echt 

zo is maar zo denk ik er graag aan terug..

Tussen de paar tijdschriften die ze verkopen, meestal

alleen roddelbladen, zag ik ineens een Flow staan..

Ik kocht het blad, samen met een pak melk of zoiets

denk ik en thuis bladerde ik het door..

Wat een leuk blad, anders vooral dan anderen, fijne 

artikelen, tekeningen, mooi papier (ik hou van mooi papier)

maar vooral een heel andere wereld die op de een 

of andere manier onbereikbaar leek..

En wat moest het fijn zijn om samen met anderen 

zo'n blad te maken en er deel van te zijn.

(ik wenste ineens dat ik toch naar de kunstacademie 

was gegaan, zodat ik een creatieve loopbaan had gehad)

In de jaren daarna bleef ik het blad lezen en tot mijn 

onuitsprekelijke plezier werd ik een keer gevraagd

voor de rubriek; wat ben je aan het doen in de Flow..

Dat ging over bloggen, en daarna deed ik regelmatig iets

voor hen; blogberichten, kleine zelfmakers voornamelijk

met papier voor de Flow specials en ik stond zelfs een paar

maal op een markt om voor hen in te pakken, zo leuk allemaal..

Vorige week kreeg ik een special opgestuurd, dus ik vroeg

me af waarom, ik bladerde erdoor heen en ik zag mijn naam

staan, aah ja, vergeten, een klein interview over 

de liefde voor papier..

Ook bewerkte ik een zelfmaker voor de Duitse Flow,

alle tekst die ik schreef moest in het Duits, dat viel 

nog niet mee, met al die umlauten en al, maar het is gelukt..

En als klap op de vuurpijl (zo voelde het echt)

kreeg ik een mailtje dat er een tekening van mij als 

mini postertje zal worden geplaatst in volgende een special..

Een tekening...van mij.. echt?! (het is er overigens eentje

die helemaal niet verkocht werd in mijn voorheen-winkeltje :-))

En ik dacht terug aan de eerste keer dat ik de Flow kocht,

aan dingen die mijlen buiten bereik lijken en 

waar je toch deel van uit kan maken..

Dat je gewoon door moet gaan met wat je het liefste doet

ook al verwacht je niet dat je daar succes mee

zal hebben (zoals ik al die jaren ben blijven bloggen,

zonder een enkele verwachting maar omdat ik het leuk vind)

Dat je op welke leeftijd dan ook, nog iets anders

kan gaan doen en als je dat doet met liefde en 

toewijding, andere werelden best

bereikbaar zijn, als je maar door blijft lopen..

(ook nadat je vele malen gestruikeld bent)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Feuilleton

Wat je ook zou kunnen lezen als;

Eigenlijk had ik gisteren geen zin meer om de foto's van 

mijn camera af te halen en ze te bewerken, dus ik bladerde

wat door de mappen met foto's die ik al had.

Ik koos deze foto die ik maakte voor Lov-ing Wool,

(waar je overigens ook het patroon in kan vinden)

op een snikhete dag in Turkije ergens op een bergtop.

Wij reden daar rond met een doos vol haakwerk,

voor het geval ik iets leuks zag om het aan/op te hangen,

of om neer te leggen..en dat was vaak zo.

Om helemaal precies te zijn, dit was de deur van een

verlaten schuurtje bij een grint-hoop.

De foto heeft het boek nooit gehaald, omdat er

zoveel anderen waren, toch bewaarde ik hem.

Ik tekende er wat op in Photoshop en omdat ik geen 

idee had wat ik over de foto zou moeten zeggen,

dacht ik dat het leuk zou zijn om te verwijzen 

naar het bericht van gisteren, zo lijkt mijn blog een beetje

op een feuilleton (vervolgverhaal)

wat je vroeger wel zag en kon lezen in damesbladen..

(leest er nog wel eens iemand een feuilleton?)

Enfin, wie weet wat het weekend brengt..

Geniet ervan.

-X-

Op pad en wat ganzen

Laatst waren ze hier bij de buren een enorme boom 

aan het omzagen, het was op zich al jammer 

van de prachtige oude kastanjeboom, maar daarnaast

was het een ongelofelijke herrie, jee wat een akelig geluid..

Na een paar uur vond ik het echt niet meer om uit te houden

en vertrok ik op mijn oude fiets, die rammelt en al,

maar ik heb hem al 15 jaar en ik ben er aan gehecht..

Ik wilde een tijd wegblijven omdat het ernaar uit zag

dat het zagen nog lang niet klaar was.

(ik sta in de babbel-stand, ik voel het aan alles ;-)

Dus ik fietste naar het IJ om de pont te nemen, in dit

geval het allerkleinste pontje wat er vaart, het 

heet ook nog eens Jumbo, zo grappig.

Het vaart naar het Java eiland, het is een beetje een omweg,

maar dat was precies wat ik nodig had; een omweg,

ik wilde immers vele uren wegblijven vanwege de herrie.

Eerst ging ik naar de bibliotheek, die is enorm groot

en ik dwaalde een uurtje of wat rond.

Vervolgens fietste ik door de Chinese buurt, daar kom

ik nooit maar ik had pas een ergens gelezen dat het goed

voor je is om op avontuur te gaan en nieuwe dingen

te gaan zien en doen, dus ik dacht vooruit (haha)

Ik dwaalde wat door een Chinese winkel, ik bekeek op

mijn gemak de bijzondere verpakkingen, wokpannen,

lampionnen, eetstokjes (zoveel verschillende) en ik vond

een doosje met een plaatje van ganzen er op.

Toen ik het opende sprongen er prachtige, fluweelachtige

gansjes, met een beetje boze oogjes, uit..

Ik vond ze prachtig en beneden ging ik ze afrekenen,

er stond een lief oud Chinees mevrouwtje achter de kassa.

Ooh zei ze, wat fijn dat u die koopt, zei ze, ze zijn heel

oud, ze liggen daar al jaren, ze komen nog uit de 

voorraad van mijn moeder, ze zijn wel 50 jaar oud..

Ah dat is een mooi verhaal, geen idee of het waar is,

maar het maakt ze voor mij extra bijzonder..

Tevreden fietste ik naar het pontje en thuis aangekomen

was de boom omgezaagd en in stukken (ach..)

En hoewel het niet echt een spannend avontuur was,

was het wel heel leuk (misschien is het 

toch wel waar wat ik las)en ik bedacht me dat ik 

maar eens vaker op stap moest gaan ook op dagen

dat er geen bomen omgezaagd worden..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Koffie drinken?

Al heel lang proberen Hester (van voorheen House of Dots)

een afspraak met elkaar te maken, op de een of 

andere manier lukte het steeds niet..

Dan had de een weer wat, dan de ander, of het werd 

op het laatste moment afgezegd..

Ik vind het best lastig om iets met mensen af te spreken,

niet met mensen die je al goed kent, maar diegenen 

die je ergens bij een gelegenheid ontmoette

soms snap ik het gewoon niet helemaal, geloof ik..

Als je iemand ontmoet die je niet kent en er wordt

gezegd, zullen we een keer koffie drinken, betekent dat

in de praktijk meestal niet dat dat er van komt..

Als je zelf mensen vraagt om iets af te spreken,

en je krijgt steeds een onduidelijk antwoord,

hebben ze het dan te druk, of gewoon geen zin?

Moet je nu zelf mensen benaderen, wachten tot ze 

het aan jou vragen, ik weet het echt niet..

Meestal laat ik het dan maar zitten, en ik wacht af,

maar misschien ben ik wel veel te terughoudend..

(En het is helemaal niet zo dat ik verlegen ben,

ik praat met iedereen, ook op straat, haha..)

Allemaal vragen waar ik geen antwoord op weet, jij?

Enfin, Hester komt vanochtend, we gaan haken,

en misschien wel op het bankje in de zon zitten,

want het word heerlijk weer..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Wachten

Hoeveel tijd brengen we niet door met wachten?

Voor het raam totdat de sneeuw komt..

Op inspiratie zodat je aan het werk kunt..

Op een tochtig perron, turend in de verte..

Op het verlossende woord..

Op dat ene telefoontje, dagenlang..

Op een onweersbui na een warme dag..
Totdat je eindelijk naar huis kan..
Op iemand naar wiens gezelschap je verlangt..

Op een huisje in Frankrijk wat je kunt betalen..

Op de bus die veel te laat is..

In de (altijd verkeerde) rij voor de kassa..

Op een verklaring..

In de wachtkamer van de tandarts..

Op betere tijden..
Tot het feest gaat beginnen..

Op de zon na een regenbui..

Op de deuren die open zullen gaan..

Totdat de boot eindelijk de haven uitvaart..

Op post die je vorige week al had verwacht..
Tot de pijn overgaat..
Op de zuidenwind die je mee zal voeren..

Tot de storm weer gaat liggen..

De eerste blaadjes aan de bomen verschijnen..

Het eten eindelijk klaar is..

Tot in de pruimentijd..

Tevergeefs op een antwoord..

Een beloning..

Voor de brug die eindeloos lang open staat..

Totdat je een ons weegt..;-)

Op de sneeuw die weer zal smelten,

zodat je weer op pad kunt..

En we wachten en we wachten, soms geduldig

soms kunnen we niet wachten tot het zover is..

Daarbij is het makkelijk om te vergeten

dat alles hier en nu is..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Wit

En ja hoor, daar was het dan eindelijk, de sneeuw..

Het begon vrijdag met een beetje gemiezer,

maar langzaam, heel langzaam kleurde de wereld wit.

Zo'n prachtige witte deken over de grauwheid 

van deze koude winterse dagen..
Ik dronk een paar keer mijn koffie buiten,
gewoon om te genieten van al deze pracht..

Op zaterdag lag er al zoveel dat ook de weg wit was

en omdat ik toch wat boodschappen moest hebben

probeerde ik naar de winkel te fietsen, ohoh,

dat lukte ik niet helemaal, ik slipte steeds weg.

Dus ik liep, met de fiets aan mijn hand

de sneeuw knerpte onder mijn voeten en de lucht

was knisperend fris, zoals je dat alleen maar

kan hebben op een koude winterdag..

En het sneeuwde en het sneeuwde, ik werd helemaal

wit, de vlokken bleven aan mijn veel te dunne

jas plakken, ik heb wel een donsjas maar die liet ik

in Wenen achter omdat mijn koffer te vol was,

ik dacht dat het toch niet koud zou worden hier :-)

Kortom, het was heerlijk, even echt winter..

Ik hoop dat jij er ook van genoot want ik geloof dat

het alweer over is, de lente klopt aan de deur (ook fijn)

Ik wens je een hele mooie maandag

-X-

Verwachtingen (en een denkbeeldige vriend)

Dank je wel voor alle reacties op mijn vorige bericht,

via hier en de mail, echt heel aardig..

Sommige mensen waren bezorgd of ik er mee zat dat 

er aanvankelijk maar zo weinig adres aanvragen kwamen,

dat valt best mee hoor, de hele strekking van het bericht

ging eigenlijk over het managen van verwachtingen..

Dat je denkt dat er iets zal gebeuren maar dat het anders

uitpakt, ik noemde de bloemetjes als voorbeeld maar ik 

had het met hetzelfde gemak kunnen vervangen 

door iets anders, je verwachtingen moet je bijna 

constant bijstellen, soms naar beneden maar soms

gebeuren er ook dingen die je helemaal niet verwacht..

Het zou natuurlijk fijn zijn als je helemaal blanco

bent over wat er komen gaat, dat je wel ziet hoe het

gaat en dat je het neemt zoals het komt, maar zover

ben ik nog niet, dat vraagt veel oefening en een kalm

hoofd, wat ik niet altijd bezit, haha..

Ik had me wel al snel neergelegd bij de weinige 

reacties, ik stelde mij de vraag: kan ik er iets aan doen,

het antwoord was natuurlijk; nee...

Dus ik vouwde envelopjes om de bloemetjes in te doen

en nog meer en nog een paar, veel te veel, maar het 

is een fijne mindfullnes oefening..

En ik schreef kaartjes met de hand, stiekem vond ik 

het wel fijn dat ik er niet zoveel hoefde te verzenden 

want elk pakketje kostte me uiteindelijk een minuut of 10,

nog meer aanvragen had me uren en uren gekost..

Haha, later opende ik mijn mail en de aanvragen

stroomden binnen, de een na de ander..

Sommige berichten met zomaar een zinnetje, anderen

met lieve verhalen en aardige woorden, echt heel leuk,

soms zelfs ontroerend, dank daarvoor..

Het is voor mij lastig om in te schatten wat mijn 

woorden voor anderen kunnen betekenen, als ik hier

zit te typen, het is alsof ik praat tegen mijn

denkbeeldige vriend, ik weet helemaal niet

wie dit allemaal leest (van een paar mensen wel :-)

Om het verhaal van de aannames en verwachtingen nog 

even af te maken; eerst verwacht ik iets, dan is het

anders dan ik gedacht had, daarna laat ik het los

en worden mijn verwachtingen overtroffen, snap jij het nog?

Des te meer reden om veel sneller, ach nu ja te denken

en je energie aan andere dingen te besteden, denk je niet?

Ik wens je een heel fijn weekend, en oh

waar is de zon toch gebleven, mocht je hem zien,

vraag dan even of hij zich overal kan laten zien?

-X-

Ach nu ja..

Regelmatig zeg ik tegen mezelf; ah ja, of soms ach nu ja,

als er iets is wat ik jammer vind, van die dingen die

je eigenlijk zo achter je zou kunnen laten, maar je toch even

bezighouden (hoe beschrijf je een jammer-gevoel?)

Dat had ik gisteren ook, ik plaatste mijn blogbericht 

met de bloemetjes, ik haakte er vele, en vervolgens was ik 

de hele dag weg om te gaan fotograferen.

Eigenlijk verwachte ik toen ik mijn mailbox opende,

dat er vele enthousiaste reacties zouden zijn

(daar schreef ik laatst nog over; aannames en de verwachting

hoe de dingen zullen gaan en dat dat dan niet zo is..)

maar dat was niet zo, slechts een handjevol reacties..

Hmmm, mij bekroop toch een jammer-gevoel

maar bedacht vervolgens meteen dat ik het blij was

met de paar leuke reacties maar dat ik had gedacht

dat het anders zou zijn en dat daar het jammer in zat..

Ik vroeg me af of het aanbod van het bloemetje

als vriendelijk gebaar te onbeduidend was..

Daar kreeg ik natuurlijk geen antwoord op en zette

de gedachten uit mijn hoofd, dit is wat ik doe,

wie ik ben, respons of niet...

(Ik denk overigens dat de enige manier om zoveel

jaar te kunnen bloggen en je online staande te houden

er in zit, dat je volstrekt je eigen ding doet

en je niet gek laat maken door mooier, beter en groter)

Dus nu denk ik ah ja en zelfs ach nu ja,

wijze (maar toch lastige) les, en laat dit ook weer

achter me, ik ga maar eens wat bomen knuffelen,

wortelsoep maken, een opdracht doen voor de 

Duitse Flow (zo leuk) en mij herbezinnen over mijn blog,

en de waarde van kleine dingen.

Hierbij wat (virtuele) bloemetjes voor jou

en ik wens je fijne dagen, 

dagdag.

Flower power

Van de week moest ik echt even kijken, hoe lang mijn 

blog nu bestond, 5, 6, neeee, al bijna 7 jaar..

Kan je je dat voorstellen, eindeloos veel foto's, 

gedachten, en hoeveel werk zit daar wel niet in?

Ik lees zelf nooit, maar dan ook echt nooit iets terug,

maar dat zou ik kunnen doen, en dan zou ik weten

wat ik 4 jaar geleden op een donderdag dacht of

6 jaar geleden deed, eigenlijk is het een soort dagboek,

hoewel er natuurlijk vele dingen zijn, die ik daar

misschien wel in zou schrijven en niet hier..

Ik ben mij er natuurlijk zeer van bewust dat vele

mensen meelezen, die ik helemaal niet ken..

Hoewel ik van sommige wel een beetje dat gevoel

heb omdat ze al zolang meelezen en reageren.

Daar dacht ik zo over na terwijl ik bloemetjes haakte,

het ene bloemetje na het andere, met het idee om ze uit 

te delen, via hier, bij wijze van aardig gebaar.

Ik deed het natuurlijk al een aantal malen, ik vraag jou

mij een kaartje te sturen en ik stuur iets terug,

als je een er een envelop bij doet aan jezelf 

geadresseerd, met een postzegel en al..

(ik vind het overigens wel heel gezellig als er ook

een persoonlijk woord bij zit en niet 

alleen een enveloppe)

In dit geval ter viering van 7 jarig bestaan van 

deze blog en misschien ook wel een beetje 

mijn verjaardag, hoewel ik daar al jaren nies meer aan doe.

Ik stuur je dan een klein teken van waardering 

terug, een gehaakt bloemetje..

Een klein beetje Flower Power, als symbool voor 

Love and Peace, want dat kunnen we wel gebruiken,

in deze soort van duistere tijden..

Nu klink ik wel erg als een threehugging hippie, en 

misschien is dat nog niet eens zo'n slechte gedachte,

om bloemen in ons haar te doen en bomen 

te gaan knuffelen met z'n allen ;-)

Dus als je graag een bloemetje van mij wil ontvangen,

en mij misschien wil feliciteren, met al mijn jaren,

en dat ik de 7 jaar heb gehaald met deze blog,

mail mij dan met de vraag om mijn adres,

het staat rechtsboven op mijn blog, in het geval

je het niet zou kunnen vinden, ik dank je vast hartelijk

en ik wens je een fijne dag..

(doe een das om want het gaat weer winteren)

-X-

Piet, de knutselkoning.

Vorige week ging ik mijn spullen die nog bij 

Twirre van Handmade Heaven  stonden van mijn 

shop voor een weekend, al weer een tijd geleden,

uit te zoeken, dat deed ik en ik verkocht ze allemaal

in een koop, ook weer opgeruimd :-)

Terwijl ik daar bezig was zag ik tussen haar spullen 

een boek liggen van Piet Marée liggen..

(even tussendoor maar ik ben blij dat het accent

op de e lukte, ik ben altijd in gevecht met welk 

leesteken dan ook op het mac toetstenbordje :-)

Van alle oude knutselboeken vind ik die van Piet

(ik laat zijn achternaam met accent maar even weg,

straks krijg ik het weer niet voor elkaar en dan

ben ik helemaal uit mijn verhaal) echt de allerleukste.

Er zijn vele boeken van hem en ik denk dat je 

hem echt wel de Knutselkoning mag noemen.

Als ik dan bedenk dat al die boeken zonder een computer

en photoshop gemaakt zijn, alles is dus met de hand

getekend enzo, heb ik echt bewondering voor hem.

Ook de titel van zijn boeken zijn geweldig,

wat denk je bijvoorbeeld van; 

Zelf gemaakt. Nuttige vrijetijdsbesteding voor de vrouw,

dat is er natuurlijk eentje om in te lijsten, haha.

Ik zoek altijd naar zijn boekjes, maar ze zijn lastig te vinden 

(wel op marktplaats maar dat vind ik niet leuk)

Ooit vond ik er eentje in een kringloopwinkel in de 

Achterhoek, samen met Fem, later stopten we bij een bakker

in een dorpje  (van kringlopen krijg je honger)

en ik was zo blij met het boekje dat ik het op

de parkeerplaats liet zien (terwijl we een appelflap aten) 

Later toen we thuiskwamen was het boekje nergens meer 

te vinden, ik had het op het dak van de auto laten liggen

(en daar is het verloren gegaan, oh oh ;-)

Enfin, ik kreeg het boek van Twirre, eind goed al goed.

Ik heb nog 2 knutselboeken weg- of door te geven,

die van vorige week, bedankt voor alle enthousiaste reacties.

Ik wil het haakboek graag sturen naar Puup en het feestboek

naar Guusje van Juniper, als jullie mij je adres willen mailen.

Ik wens je een fijne dag,

ik denk dat ik maar eens een viltfantasie (oh haha)

ga maken uit het boek van Piet, kan het knusser dan dat?

-X-

Aardige woorden

Mijn garderobe stelt niet zoveel voor, ik heb ook

niet zoveel kleren, meestal koop ik tweedehands dingen.

Ik heb de kledingkast de laatst helemaal opgeruimd,

alles wat niet goed zat, waar een vlek of gaatje inzat

of wat ik een jaar niet meer heb aangehad deed ik weg.

(de kans dat je het dan ooit nog draagt is nul..:-)

Er bleef niet zoveel meer over, enkel wat redelijk goede

dingen waar ik echt blij mee ben.

Heel soms vind ik iets tweedehands wat echt een blijver is,

zo kocht ik vorig jaar een zwarte lange jas op een rommelmarkt.

Ik zag meteen dat het een sjieke jas was, de vrouw van

wie ik hem kocht beaamde dat, ze wilde er daarom

40 euro voor hebben, oei, dat vond ik best veel.

Dus ik liep nog een rondje om er over na te denken,

en ik kocht hem toen toch, hij glimlachte naar me,

de jas, wat zeg ik, hij schaterlachte..

Thuis gekomen googelde ik het merk, het bleek een

peperdure Deense designjas en ik kocht hem

voor een fractie van wat hij gekost had..

Ik draag de jas alleen bij speciale gelegenheden,

zo'n bijzondere jas, daar ben ik zuinig op.

(dat klinkt wel heel Zeeuws, haha, zuunig)

Zoals vorige week toen ik ging winkelen met mijn 

dochter Judith, dat is heel speciaal want ik ga eigenlijk 

nooit winkelen en Judith is een drukbezette vrouw.

(ik wou bijna zeggen meisje, maar dat is ze allang niet

meer, maar ze blijft mijn meisje)

In de tram werd ik aangesproken door een vrouw,

die mij complimenteerde met mijn prachtige jas.

Zo leuk, ik werd er blij van, van die attente woorden..

Nu vraag je je misschien af, wat is dit nu voor een verhaal

en de foto's kloppen er helemaal niet bij, ah ja

dat is ook zo, ik heb geen foto van de jas..

Er zit ook helemaal geen moraal in dit verhaal,

of misschien toch wel: als eerste je hebt niet veel

spullen nodig om blij te zijn of te worden,

enkele hele mooie stuks volstaan wel.

En als tweede; een aardig woord tegen iemand die

je al dan niet kent is van grote waarde..

Dus vandaar de foto's; ik wens je heel veel geluk,

aardige woorden en een heel fijn weekend.

-X-

Over de wolmand en een virus.

En weer zit ik in de lappenmand, of in dit geval

de wolmand, het lijkt er op dat ik deze winter 

van het ene virus naar het andere hol, of misschien 

is het wel andersom en hollen de virussen achter

mij aan, en omdat ik niet zo hard kan lopen,

ik ben ook de jongste niet meer, halen ze me steeds in..

Ik hoop dat het deze keer zo over is, dat het virus denkt;

foutje, ik heb haar al een paar keer aangetikt.

Of ik pas de magische methode van Judith, mijn dochter

toe; als we vroeger met de auto voor een rood stoplicht 

stonden, riep ze altijd; Ga op groen, ga op groen,

net zolang tot het groen werd, en we verder konden.

Ze was daarna altijd bijzonder tevreden en

ze dan; zie je wel dat het werkt..

(ik moet zeggen, ze had een punt)

Dus misschien kunnen we samen roepen; ga weg

virus, dan helpt het meteen bij iedereen,

die zich niet helemaal wel voelt, haha.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Je probeert nog eens wat..

De meeste dingen die ik maak lukken helemaal niet,

dat zijn niet de dingen die ik vaak laat zien,

meestal belanden ze in een mandje "dingen waar ik

nog eens naar moet kijken en verbeteren"

Dat doe ik natuurlijk nooit en als ik dan in een

opruimbui ben (heb je dat ook, dat opruimen met

vlagen gaat, dat je ineens in de goede stand staat?)

gewoon in de vuilnisbak want ik kan niet alles bewaren.

Zo probeerde ik laatst blaadjes te breien maar die zien

er uit als visjes, bovendien krullen ze op,

deze zijn dan in de categorie; leuk geprobeerd,

maar het is het net (helemaal:-) niet..

Ook deze, hoewel hij er op de foto nog best wel 

aardig uitziet, valt in diezelfde categorie..

Ik kocht de poef bij de kringloop, er zat een grijze hoes

om, dat was op zich nog wel aardig, maar er waren rode

hartjes op geborduurd, wat ik niet mooi vond.

Dus ik haalde de hoes eraf en haakte met allerlei

restjes witte wol een hoes.

Terwijl ik ermee bezig was dacht ik al dat de wol veel

te dun was, maar ik haakte dapper verder.

Nu de hoes er een paar weken omzit, ziet het er

echt niet mooi meer uit, de witte wol is grijzig geworden,

ik zit er vaak met mijn voeten op, hoewel ik 

 altijd op sokken loop en ik de vloer van het 

huisje regelmatig veeg, daarnaast is hij gaan lubberen,

wat een gek woord, nu ja, het zit niet strak meer..

Dus ik ben een nieuwe gaan haken, van hele dikke 

blauwachtige wol, misschien dat dat er wat minder

snel grijzig uit gaat zien..

Mocht je zelf ook een nieuwe hoes voor een poef willen

haken, je vind ze best vaak bij de kringloop, het is heel

 eenvoudig; haal eerst de hoes eraf.

Neem dikke wol, misschien beter niet in wit, 

en een haaknaald die iets te dun is voor de wol,

het moet een strak haakwerk worden.

(anders gaat het lubberen:-)

Begin met 5 lossen, maak een ring en haak daar

 10 stokjes in, meerder daarna in elke volgende

rij, de eerste rij om de steek, de volgende rij om de twee

steken, de rij daarna om de drie steken, en zo voort, net zo lang

totdat je bij de rand bent, dan haak je gewoon rij na rij 

totdat de zijkant lang genoeg is, tenslotte rijg je er een 

elastiek door heen, en doe je de hoes om de poef.

Maar misschien denk je wel na mijn hele verhaal,

huhu, daar ga ik niet aan beginnen, haha.

Mijn blauwe hoes is bijna af, en mocht die er na een 

tijdje niet meer uit zien, dan doe ik de hoes met de hartjes

er gewoon weer omheen, all you need is love, nietwaar.

Ik wens je een fijne dag

-X-