Hutje..

Laatst hoorde of las ik ergens, ik kan er soms 

helemaal geen wijs meer uit waar de dingen tot mij 

komen, dat een mens in de Middeleeuwen net zo

veel informatie te verwerken kreeg als de inhoud van

één New York Times (1 krant in een heel leven!)

Kijk, dacht ik, dat zou nu net precies informatie voor mij

zijn geweest en ik stelde me voor hoe heerlijk weinig

dat geweest zou zijn, wat veel ruimte in het hoofd

moet er overgebleven zijn terwijl ik daar in een 

hutje in een bos had geleefd...

Ik begrijp overigens heel goed dat zij weer hele 

andere zorgen gehad moeten hebben..

Maar je zou wel kunnen zeggen dat ik een overload

aan prikkels ervaar, de stad, het internet, zorgen

en ik ervaar druk om maar door te gaan en alles

fluitend te moeten verwerken.

(en ik kan helemaal niet fluiten, och hemel)

Hoewel het natuurlijk helemaal niet hip is om te zeggen

(ik heb via de social media het idee dat het een ieder

voor de wind gaat en dat de een nog harder 

fluit dan de ander, zo prachtig lijkt het allemaal)

maar ik kan het even niet meer bijbenen..

Dus ik trek mij even terug, niet in een hutje in het bos,

maar ik ga wel even achter de geraniums zitten,

hoewel niet zulke mooie als deze en ondanks het feit

dat ik eerder al eens zei dat ik dat niet ging doen..

(er zit geen enkele lijn in mijn gedachten op het moment)

Ik ga eens even ver van mijn pc wegblijven, dat scheelt

al weer, wel zal ik de bestellingen van de winkel versturen,

maar ik ga zo weinig informatie als mogelijk is tot mij nemen.

Je zou ook kunnen zeggen dat ik gewoon met zomervakantie

ben, de maand Augustus is daar meer dan geschikt voor.

Ik wens je een hele fijne vakantie en ik meld mij wel weer

als ik wat opgeladen ben en mij opgewassen voel

tegen de Dingen..

Met een hartelijke groet uit mijn spreekwoordelijke hutje

op de hei met geraniums :-)

-X-

Knutselen #123

Soms ben ik zo bezig met andere dingen dat ik mijn blog

helemaal vergeet, dat is een goed ding, denk je niet,

dat je meer bezig bent met het 'echte' leven in plaats

van in plaatjes te denken waarmee je op de social media

kan laten zien wat je allemaal aan het doen bent..

Niet dat ik dat afkeur hoor, helemaal niet, maar soms en

ik merk steeds vaker, heb ik er helemaal geen zin in..

Af en toe wordt ik er ook een beetje moe van om naar de 

fantastische spullen en gebeurtenissen van anderen

te kijken, maar ik neem aan dat iedereen dat wel eens heeft..

Ik dacht dus niet aan mijn blog en nam al helemaal 

geen foto's, daarom een oude zelfmaker uit mijn boek

Vive la vie, tenminste ik denk dat het daar uit is.

Misschien leuk om te doen met dit regenachtige weer.

Je hebt wat velletje zijdevloei papier nodig, 

dat vouw je een aantal keren op, je knipt

er een cirkel uit, die vouw je dubbel en nog eens.

Dan knip je de hoeken rond, zoals de blaadjes 

van een bloem en draai je een stukje ijzerdraad stevig 

om de punt heen, je kan hier bijvoorbeeld van dat 

groene ijzerdraad wat je gebruikt om planten in de

tuin mee op kunt binden, gebruiken.

Dan vouw je het vloeipapier uit en Voila, een bloem.

Ik laat mijn blog weer even voor wat het is, ga bestellingen

inpakken, de rust is wat weergekeerd in de webwinkel,

precies zo dat het fijn is om er mee bezig te zijn :-)

Ik wens je een stralende dag

-X-

Zoet

Ik wens je een zoet en zonnig weekend!

-X-

De onmetelijke zee

Eerst dacht ik dat het misschien geen goed idee zou

zijn om een webwinkel te openen, net op het moment

dat zo ongeveer iedereen zijn koffers inpakt om naar 

verre oorden af te reizen en helemaal geen tijd of zin

zou hebben om iets online te bestellen..

Daarna dacht ik dat het misschien toch wel een goed idee

was, op deze manier zou ik rustig kunnen beginnen en 

eventuele fouten op mijn gemak kunnen herstellen.

Maandag toen ik naar de bestellingen keek, dacht ik;

och jee, dat zijn er wel heel erg veel, in de loop van

de dag raakte ik een beetje in paniek, ik wilde alle

bestellingen (bijna 40) op één dag wegwerken, wat mij 

niet lukte en daarna was ik helemaal gesloopt.

Het enige wat ik nog wilde was op een leeg strand zitten.

Op dinsdag dacht ik, terwijl ik met migraine op de 

bank lag, als het zo doorgaat doe ik de winkel dicht

en op woensdag, toen ik me wat beter voelde dacht ik,

dat moet anders en hervond ik er weer wat lol in..

Want natuurlijk is het heel erg fijn dat Zoveel mensen

hun weg vonden naar de winkel, dank je wel daarvoor,

maar ik moet wel een systeem vinden om het leuk te houden.

Ik doe alles alleen, hoewel P mij wel wil helpen, maar

een heleboel dingen, zoals de creatieve zaken, kan hij niet :-)

Dus ik heb besloten vaste tijden te hanteren voor het werk

aan de winkel, twee maal per week bestellingen te 

verzenden, ik moet natuurlijk ook allerlei dingen maken.

 En niet vergeten wat vrije tijd te nemen (als je thuis werkt

is het lastig om de grens te bewaken, ik heb de neiging 

toch nog iets even te gaan doen, ik ben er toch..)

om gewoon even naar de onmetelijke zee te staren.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Winkel

En eindelijk, nadat ik de oude webwinkel meer dan 

een half jaar geleden sloot, is er weer een nieuwe..

Het adres is; ingthings.nl  net een iets andere url

dan deze blog, iets met domeinnamen enzo..

Echt een nieuwe want hij is helemaal opnieuw opgebouwd,

en deze keer deed ik ook heel veel zelf, ik word nog eens

een technisch wonder, haha, ik heb mezelf echt overwonnen,

normaal krijg ik al de zenuwen als ik dingen

moet invoeren, aanpassen of wat dan ook..

Ik heb er echt maanden aan gewerkt, postzegels sorteren:-),

heel veel haakwerk gemaakt, foto's genomen, allemaal

bewerkt in Photoshop en allerlei dingen al ingepakt, zoals 

stoffen, kaarten geprint, dat doet een apparaat;-) maar 

ik heb ze wel allemaal met de hand gesneden, kortom;

ik heb mezelf lekker beziggehouden..

De afgelopen week hield ik me bezig met het invoeren

van de gewichten en de verzendkosten, och joh wat een

puzzel was dat zeg en toen dat eenmaal klaar was, 

vroeg ik me af of het allemaal wel zou werken en of 

het leuk genoeg was, een soort van koudwatervrees..

Het beste wat voor jezelf kan doen is als je twijfelt over

iets, bijvoorbeeld over je werk is het gewoon even te 

laten doen (dat zeggen we in het Zeeuws, lamadoen..

de eerste keer dat ik het tegen P zei dacht hij dat we het 

echt gingen doen, ik bedoelde juist we doe het niet..)

Het spreekwoordelijke 'er een nachtje over slapen'

helpt echt, je kijkt na een paar dagen weer heel anders 

tegen de dingen aan, probeer het maar eens..

Dus ik liet de hele winkel 'een paar dagen doen' en

zondag heb ik hem open gezet, pfff..

Na een paar uur keek ik even en oooh zoveel bestellingen,

ik durfde de rest van de dag niet meer te kijken.

Maar vanochtend ga ik dat wel doen en ga ik alles

inpakken, ik kan niet beloven dat alles vandaag op

de post kan, ik wil het in rust en met aandacht doen,

maar mocht je iets besteld hebben; het komt eraan, hoera!

Oh ja de slinger is voor Josien Hefting.

Ik wens je een hele fijne dag, het kan best zijn dat ik wat

minder blog deze week nu ik zo aan het inpakken ben..

-X-

Dank je en kleuren van de zomer.

Aaah dank jullie wel zeg, ik heb alle berichten gelezen

en dat is werkelijk meer dan aardig, ik waardeer het

bijzonder, vriendelijkheid is een groot goed.

Zeker online en via de mail (zoals de uitgever deed)

is het erg makkelijk om scherp te zijn en bovendien is

er dan geen sprake van een gesprek omdat 

je niet op elkaar kunt reageren en de woorden

snel verkeerd begrepen kunnen worden, of hard aankomen.

Het hele ding met de boekenwereld is dat het uiteindelijk

alleen maar om geld gaat, je bent zo populair als je laatste

verkoopcijfers en als die tegenvallen, lig je er uit (zoals ik)

Ik heb geen ambitie om zelf een uitgever te benaderen,

daar ben ik veel te...ja, wat eigenlijk..ik deed het één maal

en dat is mij niet erg goed bekomen, dus ik laat het hierbij.

(aangaande het boeken maken, hoe jammer ik het ook vind)

Zelf probeer ik (en dat lukt heus niet altijd, ik kan 

ook wel eens uithalen) om bij wat ik zeg

de volgende drie vragen in gedachten te houden; 

is het waar, is het nodig (dat is een belangrijke) en is het 

vriendelijk, gewoon als richtlijn..

Enfin, eigenlijk wilde ik het over dit kaartje en de slinger

hebben, mijn reactie op jullie vriendelijke woorden 

werd iets langer dan gedacht, om te voorkomen dat dit 

een onleesbaar lang bericht wordt, even in het kort..

Misschien zag je het al op Instagram, maar ik zou graag

deze slinger die ik haakte naar aanleiding van mijn 

zomer kaartje, wat je er bij krijgt, weg geven.

Laat een reactie achter als je het leuk vind om mee

te doen en het zou leuk zijn als je mij zou willen

vertellen wat jij echt een zomer kleur vindt.

Maandag zal ik de slinger verloten.

Ik wens je een kleurrijk weekend met heel veel 

vriendelijke mensen op je pad.

-X-

Wachten

Sinds ik geen boeken meer maak ben ik toch een

beetje dolende, het gaf de afgelopen jaren een ritme 

aan mijn dagen en ik had iets om naar toe te werken.

Na de boodschap van de uitgever dat er niemand zit te

wachten op mijn 'gevoelige sfeerboekjes' ooh vooral dat

denigrerende boekjes, dacht ik eerst, nou ja

dat is jouw mening, maar het is toch ergens onder mijn

huid gekropen en had het meer impact dan ik dacht..

Het is blijkbaar een gevoelig punt, niet dat ik het nooit

eerder hoorde; in mijn vorige relatie werd er ook 

regelmatig gezegd dat er niemand zat te wachten

op de wereld volgens Ingrid..

Het is blijkbaar een manier van mensen om je iets 

duidelijk te maken, je ergens neer te zetten in een hoek..

Maar omdat ik geen vier jaar meer ben en geen

ondeugende kleuter heb ik besloten dat ik er niet in ga

staan, in die hoek, alleen, omdat er, zogezegd,

niemand op mij zou wachten..

Dat klinkt heel makkelijk nu, ik ben er echt mee bezig 

geweest de laatste maanden, tot aan het punt dat ik 

maar helemaal wilde stoppen met al die 'gevoelige werkjes'.

Maar ik heb besloten mij het plezier in wat ik doe en denk

niet te laten ontnemen, dus ik ben weer lekker dingen gaan

maken (ook uit mijn boeken :-) en gaan verzamelen.

Ik heb alles gefotografeerd en in een nieuwe

webshop gezet, ik ben bijna klaar, ik moet alleen nog even 

de puntjes op de I (van Ingrid, haha) zetten.

Ik laat het 'er zit niemand op je te wachten' achter me;

er hoeft helemaal niemand op mij te wachten, tenzij we

een afspraak hebben om koffie drinken en ik te laat ben,

want ik Ben er namelijk al!

Ik wens je een fijne dag

-X-

Free style tasjes

Meestal maak ik dingen in fases, zo heb ik slinger-fases,

dan zit ik weer een kussens-breien-fase, ook heb ik 

van die dagen dat helemaal niets lukt..

Dan begin ik steeds aan iets en dan haal ik het weer uit,

omdat het naar mijn idee helemaal nergens op lijkt.

Dat zijn misschien wel de meeste uren, de uren dat ik zo

maar een beetje zit te rommelen en ik uiteindelijk een

hele berg met halve handwerkjes heb.

Niet dat ik dat erg vind hoor, het hoort er bij, in ieder

geval bij mij, hoewel het me op een gegeven moment

wel gaat irriteren, dan wil ik resultaat zien :-)

De afgelopen tijd zat ik in de tasjes-fase, die heb ik 

regelmatig, in mijn boek Kringloopgeluk van inmiddels

al weer jaren geleden staan er ook een aantal.

Nadat ik de foto op Instagram zette, vroegen veel mensen

om een patroon, dat heb ik niet, het leuke aan de tasjes is

dat je lekker kunt free-stylen omdat het model

zo gemakkelijk te maken is.

Je haakt, als je met katoen en haaknaald no.3,5 haakt,

50 lossen, maak een ring en daarna kun je welke steek

of kleur dan ook gebruiken, verzin het maar.

Wel moet je steeds als je rond bent, de rij sluiten en weer 

een nieuwe ronde beginnen voor het mooiste resultaat.

Dan haak je tot een centimeter of 20, naai of haak je de

onderkant dicht en haak je wat rijen op de bovenkant,

en natuurlijk 2 hengsels (ongeveer 30 lossen lang)

Mocht je dit toch te algemeen vinden en zeggen; ja zeg,

Ingrid, daar heb ik natuurlijk helemaal niets aan (oh haha)

dan wil ik best een keer een patroontje uitschrijven..

Voor nu wens ik je een hele mooie dag

-X-

La-la.

Pas tegen de tijd (mooie uitdrukking; tegen de tijd)

dat ik op Instagram enzo foto's zie van mensen

die allerlei prachtige vakantie plannen hebben bedenk ik 

me (al jaren) dat ik ook best weg had gewild..eigenlijk..

Het liefst naar Frankrijk, zeker nu ik zo af en toe even 

naar de Tour kijk waar de renners door de heuvels rijden,

in prachtige lege landschappen met eindeloze graanvelden.

Maar dan ben ik natuurlijk al te laat, alle fijne huisjes zijn

al lang besproken en ik heb wel een oude tent in de kelder,

maar helemaal geen kampeeruitrusting.

Dus ik laat het hele idee weer varen en leg mij erbij neer

dat het weer een zomer in de stad wordt..

(je maakt het jezelf zoveel makkelijker door de dingen

te nemen zoals ze komen, maar zien uit welke richting

 de wind waait en gewoon mee bewegen; goede oefening :-)

Wel ga ik de komende zomer periode weer een beetje

la-la bloggen, bij wijze van vakantie.

Wat zoveel betekent dat ik blog wanneer ik zin heb 

en iets te zeggen, dat kan elke dag zijn, maar ook wel 

eens een paar dagen niet, mocht het zo uitkomen.

Ik wens je alvast een heel fijn weekend en een 

goede vakantie mocht je al gaan en ik hoop dat je de 

wind in de zeilen zult hebben en bovenal een mooie reis.

-X-

Fietsje

Bij mijn moeder in het schuurtje staat een fiets,

of misschien beter gezegd een fietsje, want echt groot

is het niet maar het is een geweldig fietsje.

Er rijdt al jaren niemand meer op en het is helemaal

verroest, toch heb ik mijn oog op dat fietsje laten vallen.

Ik ben dol op dit soort Frans/ Belgische fietsen en alles 

er aan vind ik leuk, de vorm, de kleur, de remkabels..

Lag geleden had ik ook eens zo'n fietsje, een witte,

ik had het maar een paar uur, hoewel ik er maanden

voor gespaard had, door model te zitten bij een beeldhouwer.

Elke keer ging ik weer bij de fietsenmaker kijken

of het fietsje er nog stond en week na week deed ik

een paar tientjes in een blik waar 'fiets' op stond.

Ik had al wel zo'n stevige praktische moederfiets,

maar deze wilde ik voor mezelf, ik zag me al over

het platteland zweven op het fietsje, want dat dacht ik,

dat de fiets me een beetje zou laten zweven, 

van plezier en door alle versnellingen..

Eindelijk had ik genoeg geld in mijn blik om het fietsje

te gaan kopen, het was er nog en even later was het van mij.

Ik was er zo ongelofelijk blij mee, hij reed inderdaad

soepel en licht en ik reed meteen een rondje.

Ik stopte even ergens om wat te gaan drinken en ik deed

hem zorgvuldig op slot, toen ik terug kwam kon ik hem niet

vinden, eerst dacht ik nog dat ik op de verkeerde plek zocht

maar het was al snel duidelijk; de fiets was gestolen..oooh..

Ooit had ik zo'n fijn fietsje al was het maar voor even,

nu hoop ik ooit deze van mijn moeder mee te mogen 

nemen, hoewel ik het nooit hier in de stad neer zou zetten,

stel je voor dat iemand hem meeneemt..

Dus ik laat hem daar maar staan en elke keer als ik 

kom haal ik de fiets even tevoorschijn en zie mezelf

in gedachten over kleine weggetjes zweven.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Dank je

Dank je wel voor alle reacties gisteren en eigenlijk

voor alle reacties, hier en in de mail, zo fijn dat er 

mensen zijn die meedenken en hun eigen ervaringen

delen, dat maakt dat ik niet zomaar (de virtuele) ruimte

in zit te kletsen maar dat ik het gevoel heb dat ik 

tegen echte mensen praat..

Voor mij is het hele internet en social media toch een 

soort van abstract gebeuren, een soort wereld naast 

de wereld, die weg is als ik alle apparaten uitzet..

Het maakt ook dat ik zin heb om te blijven bloggen,

dus het werkt van twee kanten, bedankt daarvoor

en daarom bloemen voor jou :-)

Als ik tussendoor het werken aan de webshop, wat

veel meer werk is dan ik had ingeschat, tijd heb

zal ik weer eens iets verzinnen, zoiets als een kaartje,

zodat we weer eens echte post kunnen uitwisselen..

Ik wens je een fijne dag, ik blijf nog een paar uurtjes

achter mijn beeldscherm zitten om producten in te

voeren in de webshop, vandaag zijn het de postzegels..

-X-

Achter de geraniums

En toen was het al weer maandag, de dagen lijken

zomaar uit mijn handen te glippen, ik neem mij steeds

voor en ik doe ook van alles en tegelijk ook weer niet..

Elke dag neem ik mij voor van alles af te maken of

iets nieuws te beginnen maar het lijkt niet zo te lukken.

Omdat de dingen meer tijd kosten dan ik dacht, 

omdat ik veel hoofdpijn heb op het moment,

omdat ik mij nogal zorgen maak over sommige dingen,

omdat ik heel veel dingen tussendoor doe, 

omdat ik mij er niet toe kan zetten,

omdat het niet lukt zoals ik dat wil en ik dan

vervolgens denk dat ik het helemaal niet kan..

Dat is eigenlijk de vervelendste gedachte van allemaal,

dat je aan jezelf en al je pogingen om er iets van

te maken begint te twijfelen, dat is de meest

verlammende van allemaal..

En ondanks het feit dat ik het liefste achter de 

geraniums zou gaan zitten, gewoon zitten en kijken

wat er buiten gebeurt ga ik dat toch niet doen.

Ten eerste heb ik helemaal geen geraniums voor mijn

ramen, deze staan voor de ramen van mijn moeder

Ten tweede denk ik niet dat ik er uiteindelijk 

van op zal knappen, dus, mijn voornemen van deze week 

is, en dat is dan ook de enige, is om gewoon te doen

wat ik kan en daar vervolgens geen oordeel over te 

geven, of er een kaartje van goed of niet goed aan 

te hangen, dat lijkt mij ingewikkeld genoeg..

(het gekke is dat ik nooit zo hard over een ander

zou oordelen als over mijzelf, ken je dat?)

Het lijkt mij een mooie oefening in mildheid,

als ik mild kan zijn over anderen moet ik dat toch

ook over mezelf kunnen zijn/leren?

De eerste stap heb is dat ik blij ben dat ik weer

een blogbericht heb geschreven of het nu goed is

of niet, ik deed het toch maar weer, haha..

Ik zou graag de postzegels naar Nadine sturen,

als je mij je adres wil mailen (dat was ook best 

aardig dat ik die zegels weggaf, ah de tweede stap ;-)

Ik wens je een hele mooie maandag

-X-