Pagina's

maandag 31 juli 2017

Hutje..


Laatst hoorde of las ik ergens, ik kan er soms 
helemaal geen wijs meer uit waar de dingen tot mij 
komen, dat een mens in de Middeleeuwen net zo
veel informatie te verwerken kreeg als de inhoud van
één New York Times (1 krant in een heel leven!)
Kijk, dacht ik, dat zou nu net precies informatie voor mij
zijn geweest en ik stelde me voor hoe heerlijk weinig
dat geweest zou zijn, wat veel ruimte in het hoofd
moet er overgebleven zijn terwijl ik daar in een 
hutje in een bos had geleefd...
Ik begrijp overigens heel goed dat zij weer hele 
andere zorgen gehad moeten hebben..
Maar je zou wel kunnen zeggen dat ik een overload
aan prikkels ervaar, de stad, het internet, zorgen
en ik ervaar druk om maar door te gaan en alles
fluitend te moeten verwerken.
(en ik kan helemaal niet fluiten, och hemel)

Hoewel het natuurlijk helemaal niet hip is om te zeggen
(ik heb via de social media het idee dat het een ieder
voor de wind gaat en dat de een nog harder 
fluit dan de ander, zo prachtig lijkt het allemaal)
maar ik kan het even niet meer bijbenen..


Dus ik trek mij even terug, niet in een hutje in het bos,
maar ik ga wel even achter de geraniums zitten,
hoewel niet zulke mooie als deze en ondanks het feit
dat ik eerder al eens zei dat ik dat niet ging doen..
(er zit geen enkele lijn in mijn gedachten op het moment)
Ik ga eens even ver van mijn pc wegblijven, dat scheelt
al weer, wel zal ik de bestellingen van de winkel versturen,
maar ik ga zo weinig informatie als mogelijk is tot mij nemen.
Je zou ook kunnen zeggen dat ik gewoon met zomervakantie
ben, de maand Augustus is daar meer dan geschikt voor.

Ik wens je een hele fijne vakantie en ik meld mij wel weer
als ik wat opgeladen ben en mij opgewassen voel
tegen de Dingen..

Met een hartelijke groet uit mijn spreekwoordelijke hutje
op de hei met geraniums :-)
-X-

dinsdag 25 juli 2017

Knutselen #123


Soms ben ik zo bezig met andere dingen dat ik mijn blog
helemaal vergeet, dat is een goed ding, denk je niet,
dat je meer bezig bent met het 'echte' leven in plaats
van in plaatjes te denken waarmee je op de social media
kan laten zien wat je allemaal aan het doen bent..
Niet dat ik dat afkeur hoor, helemaal niet, maar soms en
ik merk steeds vaker, heb ik er helemaal geen zin in..
Af en toe wordt ik er ook een beetje moe van om naar de 
fantastische spullen en gebeurtenissen van anderen
te kijken, maar ik neem aan dat iedereen dat wel eens heeft..
Ik dacht dus niet aan mijn blog en nam al helemaal 
geen foto's, daarom een oude zelfmaker uit mijn boek
Vive la vie, tenminste ik denk dat het daar uit is.
Misschien leuk om te doen met dit regenachtige weer.
Je hebt wat velletje zijdevloei papier nodig, 
dat vouw je een aantal keren op, je knipt
er een cirkel uit, die vouw je dubbel en nog eens.
Dan knip je de hoeken rond, zoals de blaadjes 
van een bloem en draai je een stukje ijzerdraad stevig 
om de punt heen, je kan hier bijvoorbeeld van dat 
groene ijzerdraad wat je gebruikt om planten in de
tuin mee op kunt binden, gebruiken.
Dan vouw je het vloeipapier uit en Voila, een bloem.

Ik laat mijn blog weer even voor wat het is, ga bestellingen
inpakken, de rust is wat weergekeerd in de webwinkel,
precies zo dat het fijn is om er mee bezig te zijn :-)

Ik wens je een stralende dag
-X-

vrijdag 21 juli 2017

Zoet


Ik wens je een zoet en zonnig weekend!
-X-

donderdag 20 juli 2017

De onmetelijke zee


Eerst dacht ik dat het misschien geen goed idee zou
zijn om een webwinkel te openen, net op het moment
dat zo ongeveer iedereen zijn koffers inpakt om naar 
verre oorden af te reizen en helemaal geen tijd of zin
zou hebben om iets online te bestellen..
Daarna dacht ik dat het misschien toch wel een goed idee
was, op deze manier zou ik rustig kunnen beginnen en 
eventuele fouten op mijn gemak kunnen herstellen.
Maandag toen ik naar de bestellingen keek, dacht ik;
och jee, dat zijn er wel heel erg veel, in de loop van
de dag raakte ik een beetje in paniek, ik wilde alle
bestellingen (bijna 40) op één dag wegwerken, wat mij 
niet lukte en daarna was ik helemaal gesloopt.

Het enige wat ik nog wilde was op een leeg strand zitten.
Op dinsdag dacht ik, terwijl ik met migraine op de 
bank lag, als het zo doorgaat doe ik de winkel dicht
en op woensdag, toen ik me wat beter voelde dacht ik,
dat moet anders en hervond ik er weer wat lol in..
Want natuurlijk is het heel erg fijn dat Zoveel mensen
hun weg vonden naar de winkel, dank je wel daarvoor,
maar ik moet wel een systeem vinden om het leuk te houden.
Ik doe alles alleen, hoewel P mij wel wil helpen, maar
een heleboel dingen, zoals de creatieve zaken, kan hij niet :-)

Dus ik heb besloten vaste tijden te hanteren voor het werk
aan de winkel, twee maal per week bestellingen te 
verzenden, ik moet natuurlijk ook allerlei dingen maken.
 En niet vergeten wat vrije tijd te nemen (als je thuis werkt
is het lastig om de grens te bewaken, ik heb de neiging 
toch nog iets even te gaan doen, ik ben er toch..)
om gewoon even naar de onmetelijke zee te staren.

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 17 juli 2017

Winkel


En eindelijk, nadat ik de oude webwinkel meer dan 
een half jaar geleden sloot, is er weer een nieuwe..
Het adres is; ingthings.nl  net een iets andere url
dan deze blog, iets met domeinnamen enzo..
Echt een nieuwe want hij is helemaal opnieuw opgebouwd,
en deze keer deed ik ook heel veel zelf, ik word nog eens
een technisch wonder, haha, ik heb mezelf echt overwonnen,
normaal krijg ik al de zenuwen als ik dingen
moet invoeren, aanpassen of wat dan ook..
Ik heb er echt maanden aan gewerkt, postzegels sorteren:-),
heel veel haakwerk gemaakt, foto's genomen, allemaal
bewerkt in Photoshop en allerlei dingen al ingepakt, zoals 
stoffen, kaarten geprint, dat doet een apparaat;-) maar 
ik heb ze wel allemaal met de hand gesneden, kortom;
ik heb mezelf lekker beziggehouden..


De afgelopen week hield ik me bezig met het invoeren
van de gewichten en de verzendkosten, och joh wat een
puzzel was dat zeg en toen dat eenmaal klaar was, 
vroeg ik me af of het allemaal wel zou werken en of 
het leuk genoeg was, een soort van koudwatervrees..
Het beste wat voor jezelf kan doen is als je twijfelt over
iets, bijvoorbeeld over je werk is het gewoon even te 
laten doen (dat zeggen we in het Zeeuws, lamadoen..
de eerste keer dat ik het tegen P zei dacht hij dat we het 
echt gingen doen, ik bedoelde juist we doe het niet..)
Het spreekwoordelijke 'er een nachtje over slapen'
helpt echt, je kijkt na een paar dagen weer heel anders 
tegen de dingen aan, probeer het maar eens..
Dus ik liet de hele winkel 'een paar dagen doen' en
zondag heb ik hem open gezet, pfff..
Na een paar uur keek ik even en oooh zoveel bestellingen,
ik durfde de rest van de dag niet meer te kijken.
Maar vanochtend ga ik dat wel doen en ga ik alles
inpakken, ik kan niet beloven dat alles vandaag op
de post kan, ik wil het in rust en met aandacht doen,
maar mocht je iets besteld hebben; het komt eraan, hoera!

Oh ja de slinger is voor Josien Hefting.
Ik wens je een hele fijne dag, het kan best zijn dat ik wat
minder blog deze week nu ik zo aan het inpakken ben..
-X-

vrijdag 14 juli 2017

Dank je en kleuren van de zomer.


Aaah dank jullie wel zeg, ik heb alle berichten gelezen
en dat is werkelijk meer dan aardig, ik waardeer het
bijzonder, vriendelijkheid is een groot goed.
Zeker online en via de mail (zoals de uitgever deed)
is het erg makkelijk om scherp te zijn en bovendien is
er dan geen sprake van een gesprek omdat 
je niet op elkaar kunt reageren en de woorden
snel verkeerd begrepen kunnen worden, of hard aankomen.
Het hele ding met de boekenwereld is dat het uiteindelijk
alleen maar om geld gaat, je bent zo populair als je laatste
verkoopcijfers en als die tegenvallen, lig je er uit (zoals ik)
Ik heb geen ambitie om zelf een uitgever te benaderen,
daar ben ik veel te...ja, wat eigenlijk..ik deed het één maal
en dat is mij niet erg goed bekomen, dus ik laat het hierbij.
(aangaande het boeken maken, hoe jammer ik het ook vind)


Zelf probeer ik (en dat lukt heus niet altijd, ik kan 
ook wel eens uithalen) om bij wat ik zeg
de volgende drie vragen in gedachten te houden; 
is het waar, is het nodig (dat is een belangrijke) en is het 
vriendelijk, gewoon als richtlijn..

Enfin, eigenlijk wilde ik het over dit kaartje en de slinger
hebben, mijn reactie op jullie vriendelijke woorden 
werd iets langer dan gedacht, om te voorkomen dat dit 
een onleesbaar lang bericht wordt, even in het kort..
Misschien zag je het al op Instagram, maar ik zou graag
deze slinger die ik haakte naar aanleiding van mijn 
zomer kaartje, wat je er bij krijgt, weg geven.
Laat een reactie achter als je het leuk vind om mee
te doen en het zou leuk zijn als je mij zou willen
vertellen wat jij echt een zomer kleur vindt.

Maandag zal ik de slinger verloten.
Ik wens je een kleurrijk weekend met heel veel 
vriendelijke mensen op je pad.
-X-

donderdag 13 juli 2017

Wachten


Sinds ik geen boeken meer maak ben ik toch een
beetje dolende, het gaf de afgelopen jaren een ritme 
aan mijn dagen en ik had iets om naar toe te werken.
Na de boodschap van de uitgever dat er niemand zit te
wachten op mijn 'gevoelige sfeerboekjes' ooh vooral dat
denigrerende boekjes, dacht ik eerst, nou ja
dat is jouw mening, maar het is toch ergens onder mijn
huid gekropen en had het meer impact dan ik dacht..
Het is blijkbaar een gevoelig punt, niet dat ik het nooit
eerder hoorde; in mijn vorige relatie werd er ook 
regelmatig gezegd dat er niemand zat te wachten
op de wereld volgens Ingrid..
Het is blijkbaar een manier van mensen om je iets 
duidelijk te maken, je ergens neer te zetten in een hoek..


Maar omdat ik geen vier jaar meer ben en geen
ondeugende kleuter heb ik besloten dat ik er niet in ga
staan, in die hoek, alleen, omdat er, zogezegd,
niemand op mij zou wachten..
Dat klinkt heel makkelijk nu, ik ben er echt mee bezig 
geweest de laatste maanden, tot aan het punt dat ik 
maar helemaal wilde stoppen met al die 'gevoelige werkjes'.
Maar ik heb besloten mij het plezier in wat ik doe en denk
niet te laten ontnemen, dus ik ben weer lekker dingen gaan
maken (ook uit mijn boeken :-) en gaan verzamelen.
Ik heb alles gefotografeerd en in een nieuwe
webshop gezet, ik ben bijna klaar, ik moet alleen nog even 
de puntjes op de I (van Ingrid, haha) zetten.
Ik laat het 'er zit niemand op je te wachten' achter me;
er hoeft helemaal niemand op mij te wachten, tenzij we
een afspraak hebben om koffie drinken en ik te laat ben,
want ik Ben er namelijk al!

Ik wens je een fijne dag
-X-

dinsdag 11 juli 2017

Free style tasjes


Meestal maak ik dingen in fases, zo heb ik slinger-fases,
dan zit ik weer een kussens-breien-fase, ook heb ik 
van die dagen dat helemaal niets lukt..
Dan begin ik steeds aan iets en dan haal ik het weer uit,
omdat het naar mijn idee helemaal nergens op lijkt.
Dat zijn misschien wel de meeste uren, de uren dat ik zo
maar een beetje zit te rommelen en ik uiteindelijk een
hele berg met halve handwerkjes heb.


Niet dat ik dat erg vind hoor, het hoort er bij, in ieder
geval bij mij, hoewel het me op een gegeven moment
wel gaat irriteren, dan wil ik resultaat zien :-)
De afgelopen tijd zat ik in de tasjes-fase, die heb ik 
regelmatig, in mijn boek Kringloopgeluk van inmiddels
al weer jaren geleden staan er ook een aantal.
Nadat ik de foto op Instagram zette, vroegen veel mensen
om een patroon, dat heb ik niet, het leuke aan de tasjes is
dat je lekker kunt free-stylen omdat het model
zo gemakkelijk te maken is.


Je haakt, als je met katoen en haaknaald no.3,5 haakt,
50 lossen, maak een ring en daarna kun je welke steek
of kleur dan ook gebruiken, verzin het maar.
Wel moet je steeds als je rond bent, de rij sluiten en weer 
een nieuwe ronde beginnen voor het mooiste resultaat.
Dan haak je tot een centimeter of 20, naai of haak je de
onderkant dicht en haak je wat rijen op de bovenkant,
en natuurlijk 2 hengsels (ongeveer 30 lossen lang)

Mocht je dit toch te algemeen vinden en zeggen; ja zeg,
Ingrid, daar heb ik natuurlijk helemaal niets aan (oh haha)
dan wil ik best een keer een patroontje uitschrijven..

Voor nu wens ik je een hele mooie dag
-X-

vrijdag 7 juli 2017

La-la.


Pas tegen de tijd (mooie uitdrukking; tegen de tijd)
dat ik op Instagram enzo foto's zie van mensen
die allerlei prachtige vakantie plannen hebben bedenk ik 
me (al jaren) dat ik ook best weg had gewild..eigenlijk..
Het liefst naar Frankrijk, zeker nu ik zo af en toe even 
naar de Tour kijk waar de renners door de heuvels rijden,
in prachtige lege landschappen met eindeloze graanvelden.
Maar dan ben ik natuurlijk al te laat, alle fijne huisjes zijn
al lang besproken en ik heb wel een oude tent in de kelder,
maar helemaal geen kampeeruitrusting.
Dus ik laat het hele idee weer varen en leg mij erbij neer
dat het weer een zomer in de stad wordt..
(je maakt het jezelf zoveel makkelijker door de dingen
te nemen zoals ze komen, maar zien uit welke richting
 de wind waait en gewoon mee bewegen; goede oefening :-)
Wel ga ik de komende zomer periode weer een beetje
la-la bloggen, bij wijze van vakantie.
Wat zoveel betekent dat ik blog wanneer ik zin heb 
en iets te zeggen, dat kan elke dag zijn, maar ook wel 
eens een paar dagen niet, mocht het zo uitkomen.

Ik wens je alvast een heel fijn weekend en een 
goede vakantie mocht je al gaan en ik hoop dat je de 
wind in de zeilen zult hebben en bovenal een mooie reis.

-X-

donderdag 6 juli 2017

Fietsje


Bij mijn moeder in het schuurtje staat een fiets,
of misschien beter gezegd een fietsje, want echt groot
is het niet maar het is een geweldig fietsje.
Er rijdt al jaren niemand meer op en het is helemaal
verroest, toch heb ik mijn oog op dat fietsje laten vallen.
Ik ben dol op dit soort Frans/ Belgische fietsen en alles 
er aan vind ik leuk, de vorm, de kleur, de remkabels..


Lag geleden had ik ook eens zo'n fietsje, een witte,
ik had het maar een paar uur, hoewel ik er maanden
voor gespaard had, door model te zitten bij een beeldhouwer.
Elke keer ging ik weer bij de fietsenmaker kijken
of het fietsje er nog stond en week na week deed ik
een paar tientjes in een blik waar 'fiets' op stond.
Ik had al wel zo'n stevige praktische moederfiets,
maar deze wilde ik voor mezelf, ik zag me al over
het platteland zweven op het fietsje, want dat dacht ik,
dat de fiets me een beetje zou laten zweven, 
van plezier en door alle versnellingen..


Eindelijk had ik genoeg geld in mijn blik om het fietsje
te gaan kopen, het was er nog en even later was het van mij.
Ik was er zo ongelofelijk blij mee, hij reed inderdaad
soepel en licht en ik reed meteen een rondje.
Ik stopte even ergens om wat te gaan drinken en ik deed
hem zorgvuldig op slot, toen ik terug kwam kon ik hem niet
vinden, eerst dacht ik nog dat ik op de verkeerde plek zocht
maar het was al snel duidelijk; de fiets was gestolen..oooh..

Ooit had ik zo'n fijn fietsje al was het maar voor even,
nu hoop ik ooit deze van mijn moeder mee te mogen 
nemen, hoewel ik het nooit hier in de stad neer zou zetten,
stel je voor dat iemand hem meeneemt..
Dus ik laat hem daar maar staan en elke keer als ik 
kom haal ik de fiets even tevoorschijn en zie mezelf
in gedachten over kleine weggetjes zweven.

Ik wens je een fijne dag
-X-

dinsdag 4 juli 2017

Dank je


Dank je wel voor alle reacties gisteren en eigenlijk
voor alle reacties, hier en in de mail, zo fijn dat er 
mensen zijn die meedenken en hun eigen ervaringen
delen, dat maakt dat ik niet zomaar (de virtuele) ruimte
in zit te kletsen maar dat ik het gevoel heb dat ik 
tegen echte mensen praat..
Voor mij is het hele internet en social media toch een 
soort van abstract gebeuren, een soort wereld naast 
de wereld, die weg is als ik alle apparaten uitzet..
Het maakt ook dat ik zin heb om te blijven bloggen,
dus het werkt van twee kanten, bedankt daarvoor
en daarom bloemen voor jou :-)
Als ik tussendoor het werken aan de webshop, wat
veel meer werk is dan ik had ingeschat, tijd heb
zal ik weer eens iets verzinnen, zoiets als een kaartje,
zodat we weer eens echte post kunnen uitwisselen..

Ik wens je een fijne dag, ik blijf nog een paar uurtjes
achter mijn beeldscherm zitten om producten in te
voeren in de webshop, vandaag zijn het de postzegels..

-X-

maandag 3 juli 2017

Achter de geraniums


En toen was het al weer maandag, de dagen lijken
zomaar uit mijn handen te glippen, ik neem mij steeds
voor en ik doe ook van alles en tegelijk ook weer niet..
Elke dag neem ik mij voor van alles af te maken of
iets nieuws te beginnen maar het lijkt niet zo te lukken.
Omdat de dingen meer tijd kosten dan ik dacht, 
omdat ik veel hoofdpijn heb op het moment,
omdat ik mij nogal zorgen maak over sommige dingen,
omdat ik heel veel dingen tussendoor doe, 
omdat ik mij er niet toe kan zetten,
omdat het niet lukt zoals ik dat wil en ik dan
vervolgens denk dat ik het helemaal niet kan..
Dat is eigenlijk de vervelendste gedachte van allemaal,
dat je aan jezelf en al je pogingen om er iets van
te maken begint te twijfelen, dat is de meest
verlammende van allemaal..


En ondanks het feit dat ik het liefste achter de 
geraniums zou gaan zitten, gewoon zitten en kijken
wat er buiten gebeurt ga ik dat toch niet doen.
Ten eerste heb ik helemaal geen geraniums voor mijn
ramen, deze staan voor de ramen van mijn moeder
Ten tweede denk ik niet dat ik er uiteindelijk 
van op zal knappen, dus, mijn voornemen van deze week 
is, en dat is dan ook de enige, is om gewoon te doen
wat ik kan en daar vervolgens geen oordeel over te 
geven, of er een kaartje van goed of niet goed aan 
te hangen, dat lijkt mij ingewikkeld genoeg..
(het gekke is dat ik nooit zo hard over een ander
zou oordelen als over mijzelf, ken je dat?)
Het lijkt mij een mooie oefening in mildheid,
als ik mild kan zijn over anderen moet ik dat toch
ook over mezelf kunnen zijn/leren?

De eerste stap heb is dat ik blij ben dat ik weer
een blogbericht heb geschreven of het nu goed is
of niet, ik deed het toch maar weer, haha..

Ik zou graag de postzegels naar Nadine sturen,
als je mij je adres wil mailen (dat was ook best 
aardig dat ik die zegels weggaf, ah de tweede stap ;-)

Ik wens je een hele mooie maandag
-X-