Patroon

Een tijdje geleden kreeg ik een mailtje van iemand die werkt 

voor een blad waar ik wel vaker wat voor doe, maar

meestal is dat een papieren dingetje, deze keer was de vraag

of ik voor een special een zelfmaker wilde maken van de tasjes.

Echt heel leuk, ik haak de tasjes af en toe tussendoor als ik er

zin in heb, een fijn gedachteloos werkje.

Ik haak nooit iets van een patroon, zeker als niet als het 

uitgeschreven is en vol staat met afkortingen, na 2 regels

denk ik al, dat is prachtig hoor, maar niet voor mij.

Het hele idee van handwerken is voor mij dat het een 

ontspannen werkje is, niet dat ik steeds mijn hoofd moet 

breken over wat de volgende stap is (dat doe ik al genoeg)

Natuurlijk was de vraag ook of ik het stap voor stap

uit wilde leggen, dan denk ik al ohoh, ik zou het liefst

zeggen, zoals ik ook hier al eens deed, haak wat steken,

haak er een lapje aan en naai het dicht, haak er dan nog 2

hengsels aan en klaar, maar dat gaat natuurlijk niet zo :-)

Voor de patronen in mijn boeken heb ik eindeloos zitten

puzzelen, dat vond ik veruit het lastigste stuk..

Dus ik haalde eens diep adem, zette mijn mobiele fotostudio,

oh haha, het is maar een tafeltje voor het raam en terwijl 

ik wachtte op het juiste licht, haakte ik allerlei voorbeelden,

zodat ik in detail kon laten zien wat ik deed.

Dat zijn dan uiteindelijk eindeloos veel foto's, een enorm 

gepriegel met de haaknaald en steeds schreef ik even op

welke stap ik gedaan had, ik zou het anders vergeten.

Daarna bewerkte ik alle foto's, schreef het patroon uit,

stuurde alles op en dan is het afwachten wat je allemaal 

terugkrijgt, wat er wel en wat er niet klopt..

Gelukkig is er altijd een redacteur die alles helemaal uitpluist

en de fouten er uit haalt, gelukkig waren alle foto's goed,

maar in het patroon zaten toch nog veel fouten.

Wat voor mij logisch is, is het meestal niet voor een ander,

ik moet zeggen dat ik opgelucht was toen alles

aangepast en goedgekeurd was..

Ik ben nu eenmaal geen patronen-maker/lezer, ik haak 

zomaar wat en ik zie wel of het wat wordt, en vaak gaat

dat goed, en soms helemaal niet maar in beide gevallen

vind ik het gewoon fijn om te doen..

Ik weet eigenlijk niet wanneer het patroon van het 

tasje gepubliceerd wordt, ik laat het wel zien als

ik het in het in de DIY special staat.

Ik wens je een heel fijn weekend

-X-

Het woud

Ik ben even paddestoelen zoeken in het woud,

dat was de zin die bij mij naar boven kwam vanochtend

toe ik nadacht over een blogbericht (ik plan nooit iets voor

mijn blog, mijn berichten waaien mee zoals de wind waait)

Er is hier in geen velden of wegen een woud te vinden,

al helemaal geen één die ik op de fiets zou kunnen bereiken

noch zag ik ooit eerder zo'n mooie rood-witte paddestoel,

maar ineens leek het me heerlijk om ver weg te zijn van alles.

Geen stad, drukte, overvliegende vliegtuigen, het 

verkeer wat je altijd hoort, als je er op let, de computer,

en alles wat zoal op een dag je aandacht vraagt

maar stilte, enkel de ritselende blaadjes, frisse lucht,

misschien een hertje hier en daar en het rode mutsje

van een kabouter, waarvan je niet zeker weet

of je dat nu wel echt zag en natuurlijk paddestoelen..

Maar omdat dat voor vandaag niet haalbaar lijkt

 moet ik mijn beginzin toch een beetje aanpassen;

in gedachten ben ik paddestoelen zoeken in het woud

en ik wens je een hele fijne kalme dag

-X-

Machientje

De allereerste dingetjes die ik naaide waren voor een

klein teddybeertje wat ik had, ik vond het zo zielig 

dat hij geen kleren had, ik was toen een jaar of 7.

Ik knipte dan uit oude sokken iets wat op een truitje

moest lijken en omdat dat natuurlijk rafelde naaide 

ik dat een beetje om met een stompe naald en draad.

Ik weet nog heel goed hoe trots ik daar op was, 

als hij het (soort van) aan kon, ik meende de beer ook 

altijd te zien glimlachen, maar ik had toen al teveel fantasie.

Ik wilde natuurlijk dolgraag 'op de naaimachine' van

mijn moeder maar dat mocht pas een paar jaar later.

Ik zou echt dolblij zijn geweest met dit naaimachientje

wat ik laatst vond op een rommelmarkt en mee nam.

Ik ben altijd gefascineerd geweest door het maken van

iets uit bijna niets, een das van een wollen draadje,

een rok van een lapjes stof en dat is nooit veranderd

tot op de dag van vandaag..

Toen ik uiteindelijk op de naaimachine van mijn moeder,

mocht,ooh, dat was wat, ik naaide kleertjes voor de 

enige Barbie die ik had, ik naaide lapjes op mijn eigen kleren

ter versiering en kussentjes voor op mijn bed, heerlijk..

Nu naai ik eigenlijk nooit meer, hoewel er tijden 

zijn geweest dat ik al mijn eigen kleren naaide, bloesjes

en jurken voor de kinderen maar ik ben een beetje

vergeten hoe leuk ik dat vond (tot ik dit bericht schreef)

Hoewel ik ook heel ongeduldig kan zijn, ooit gooide 

ik een naaimachine die het niet goed deed zo door de 

tuindeuren naar buiten, mijn zoon Daan die het hele

gebeuren aanschouwde reageerde daar op met de woorden;

zo, nu doet hij het helemaal niet meer (oh haha, nee inderdaad)

Misschien moet ik het weer eens oppakken, ik heb hier 

nog steeds een naaimachine staan, nee, niet deze, maar

een echte 'grote mensen' machine.

Hoewel deze het tot mijn grote plezier  ook doet, ik heb m

overigens in de webshop gezet, ik kan hem hier wel laten

staan verstoffen maar hoe leuk zou het zijn als er ergens een

meisje van een jaar of 7 is die dolgraag iets wil naaien

voor haar beer, gewoon omdat hij het zo koud heeft..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Blaadjes

Nu het alweer maandag is, de weken gaan zo snel

voorbij, dacht ik vanochtend tijdens het koffie drinken,

buiten, ik drink het liefste koffie buiten, zolang het kan.

Gewoon even daar zitten, naar de tuin kijken en op de 

achtergrond dan de vogels die fluiten, oh nee, eigenlijk hoor je

het gezoem van het verkeer in de verte op de ring, maar dat

doet natuurlijk afbreuk aan mijn mooie beschrijving ;-)

Ook dacht ik wat ik dan zou kunnen vertellen over het weekend,

maar ik kwam niet tot zoveel, er schoten wel wat dingen door

mijn hoofd; mooi zacht herfstweer, webwinkeldingen, fietsen,

breien, bestellingen inpakken, bootjes vouwen, maar geen van

allen bracht mij naar een verhaal wat ik zou kunnen vertellen..

Eigenlijk was ik wel tevreden met die conclusie, ik hou van

die naamloze kabbelende dagen die je je nooit meer precies

kan herinneren maar waar je later nog wel eens naar terug

kan verlangen als de tijden wat roeriger zijn..

Daar dacht ik aan vanochtend toen ik mijn koffie dronk,

terwijl ik keek naar de blaadjes die uit de beuk dwarrelden,

 wat een prachtig gezicht.

  Als je de tijd hebt of beter gezegd neemt,

zou je dat ook eens even moeten doen; kijken naar het 

trage kalme zweven van de blaadjes en je gedachten, net zo

 door je hoofd laten dwarrelen, heel fijn, echt waar..

Oh ja, bedankt voor de reacties op de wantjes, ik zou ze graag

willen sturen naar Sandra, als je mij je adres wil mailen, dank je.

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Voorwinteren en een give away

Sinds een paar dagen heb ik weer een dikke trui aan in

huis, ik vind het echt nog te vroeg voor de verwarming 

en het eerste virus van dit jaar heeft ons huis al bereikt..

(zo klinkt het een beetje eng, haha, alsof ze buiten in een soort

mist rondwaren en dan door de brievenbus naar binnen komen)

En oh, ik ben zo'n ongelofelijke koukleum, het hele begrip 

opvliegers is volledig aan mij voorbij gegaan, ik heb het juist

in de omgekeerde zin, een soort van bibberaanvallen :-)

Dus ik wapen mij met enorme wollen vesten, dikke dekens,

en natuurlijk wanten, waarvan ik een mandje vol heb, want 

ik raak er regelmatig eentje kwijt.

Soms zie je ook wel eens zo'n eenzame want op straat

liggen dat vind ik altijd een beetje zielig..

Ik heb er ondertussen een hele stapel gehaakt, waarvan er

een aantal zijn voor mijzelf, nog een paar als cadeautjes

en de rest staat in de webwinkel te koop.

Nu leek het mij een leuk idee om een paar weg te geven,

mocht je ook behoefte hebben aan Warme handjes, kijk dan 

hier op de pagina handwerk staan er een heleboel.

Laat mij weten welke je graag zou willen ontvangen

en misschien stuur ik ze wel naar jou, tenzij ze natuurlijk

inmiddels verkocht zijn (dat is dan weer fijn voor mij)

Je mag ook een tweede keuze opgeven, je kan hier reageren,

maar ook op Instagram als je dat makkelijker vind.

Ik zal ze maandag weggeven (even duidelijk zijn, Ingrid ;-)

Ik wens je een heel fijn weekend, ik geloof dat we nog even

gaan nazomers maar je zou ook kunnen zeggen; voorwinteren

(zo voelt het voor mij)

-X-

Ah liefjes toch..

Ach liefjes toch, nu open ik mijn blog, ik kijk er eigenlijk

zelf nooit op, tussendoor het maken van mijn berichten en

oooh, jee, ach, nou toch, wat veel reacties, ook via de mail

en Instagram, echt ongelofelijk zo veel en Zo Lief!

Als ik een beetje zit te typen achter of voor mijn tafeltje,

het is maar hoe je het bekijkt, heb ik vaak helemaal geen idee,

wie dit bericht zal lezen, waar het terecht komt of zelfs

welke impact het heeft op iemand..

(en aan de reacties te lezen komt het best aan, allemaal :-)

In het Duits heb je daar een mooie uitdrukking voor;

ins blaue hinein, ik blog zomaar de blauwe hemel in,

zonder plan, bijzondere bedoeling, behalve dat ik het 

leuk vind om te doen, dat ik er plezier in heb..

Ik heb er de laatste dagen over nagedacht en het zou

eigenlijk gek zijn als ik mezelf (en misschien zelfs jullie ook)

af zou nemen omdat anderen een ander pad kiezen.

Het is natuurlijk een klassieke val; jezelf afmeten aan 

anderen en dan denken dat je niet voldoet, dat het

allemaal wat magertjes afsteekt, je kan het ook gewoon

tot je nemen en denken; dat is allemaal prachtig, werkelijk,

maar ik doe het gewoon op mijn manier, wat 

uiteindelijk ook de enige weg is die je kan gaan..

Dus zolang ik nog steeds het plezier kan vinden en

hervinden als ik weer even verdwaald ben, misschien 

is het helemaal niet zo erg om af en toe verdwalen,

wie weet waar je terecht komt, zal ik blijven bloggen.

(het zou wel fijn zijn als er bordjes zouden staan

bij al die dagelijkse valkuilen met een grote pijl;

pas op, niet in vallen, dat deed je al vele malen..)

Ik was ook niet vast voornemens te stoppen, ik wist het

gewoon niet zo goed meer, maar ik ben door alle 

lieve reacties hier weer mijn eigen pad op gedragen,

echt waar, zo hartverwarmend fijn.

En als ik het weer eens niet weet, dat gaat vast gebeuren,

het hoort nogal bij mij, zal ik alles nog eens teruglezen.

Enne, Liefjes, dank je wel

ik wens je een hele mooie dag

-X-

Afgehaakt..

Toen ik begon met bloggen, alweer jaren geleden

begon ik ook andere blogs te lezen, daarvoor wist ik niet

van het bestaan af, en ik had daar veel plezier in.

Gewoon even buurten en kijken wat een ieder aan het doen

was, wat ze gemaakt hadden of wat dan ook..

Ik weet niet precies meer wanneer maar ergens is 

 het hele blog- en social media landschap veranderd.

(in ieder geval voor mijn gevoel)

Ik geloof dat ik nog één van de weinigen ben wiens blog niet

mee veranderd is, veel blogs zijn  professioneel

uitziende perfecte pagina's geworden en hoewel niet altijd 

duidelijk zie je regelmatig berichten die gesponsord

zijn door grote bedrijven of soms ook betaald.

Begrijp me goed, het is absoluut geen kritiek, helemaal niet,

een ieder moet dit echt voor zich weten, dat zijn 

keuzes waar ik niet over ga (stel je voor :-)

maar ik voel me niet meer zo thuis in dit hele gebeuren.

Laatst las ik ergens; I am getting too old for this shit, haha

misschien is dat wel zo, ik begrijp er soms niets meer van,

alle zelfbenoemde infuencers, entrepreneurs, wat bedoelen

ze daar toch allemaal mee, voor mijn idee schrijf ik 

regelmatig verhaaltjes op internet en dat is het eigenlijk..

Ik kan niet ontkennen, dat het toch invloed op me heeft,

ik vraag me de laatste tijd regelmatig af of het allemaal 

nog wel de moeite waard van het vermelden is, ik 

maak niet zoveel mee, ik heb geen groots en meeslepend 

leven (ik lees het woord 'episch' ook ineens nogal vaak)

geen bijzondere inrichting of grote cadeaus te geven..

(ik heb hier nog een hele mand met dingetjes liggen 

van give aways, voor mensen die nooit hun adres mailden

als ze het gewonnen hadden, dat scheelt mij in verzendkosten,

en moeite, maar jammer vind ik het wel)

Kortom, ik merk dat ik zo langzamerhand een beetje

aan het afhaken ben en ik weet best dat je ten alle tijden

gewoon je eigen pad moet gaan en dat probeer ik ook,

maar soms verdwaal ik een beetje in het hele social media 

gebeuren en weet ik niet of ik mijn pad nog wel kan vinden..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Alles wat je bezit..

Vorige week nam ik mij voor om eens lekker te gaan

rommelmarkten, en nee dat is natuurlijk geen werkwoord,

maar je begrijpt vast wel wat ik bedoel.

Er zijn niet zo vaak leuke markten hier, oh wat mis ik

de Zeeuwse rommelmarkten rondom de kerk in de dorpen..

Omdat ik dacht dat het leuk was om ook wat oude dingetjes,

of veel hipper om te zeggen, vintage, te verkopen in 

de webwinkel en ik wel zo ongeveer door mijn eigen voorraad

spullen-die-weg-kunnen heen ben, het huis wordt steeds leger,

ga ik regelmatig op zoek naar leuke dingen.

Niet dat ik veel vind hoor, de kringloopwinkels hier in Noord,

hebben niet helemaal het juiste aanbod, en als ik iets zie,

is het zo duur dat er niets meer bovenop de prijs kan.

Eén keer per maand heb je hier de IJ hallen markt, 

echt heel leuk qua sfeer, maar voornamelijk kleren,

toch nam ik me voor die is helemaal uit te pluizen 

dit weekend, maar op zaterdag regende het dat het 

goot, waar komt al die regen toch vandaan?

(het enige juiste antwoord is natuurlijk uit de lucht ;-)

Niet getreurd, in de middag was er nog een marktje 

in het park, hier tegenover, aan de de andere kant

van het kanaal, misschien zou ik daar iets vinden..

Ik dacht, ik lees nog even wat op bed en dan ga ik daar

heen, maar oh ik viel in slaap en werd 5 uur later wakker,

dat was natuurlijk helemaal niet de bedoeling en ik 

was zomaar een halve dag kwijt..

Zondag ging ik alsnog naar de IJ hallen, ik was er nog maar

net toen ik gebeld werd door de vriendin van mijn zoon,

ze was in Nederland en wilde wel even mee rommelmarkten.

Dat was zo gezellig dat ik niet meer echt toe kwam 

aan goed zoeken en zo was mijn hele 'marktweekend'

zomaar voorbij zonder dat ik iets vond (ja, een trui)

Nu ja, er staan nog wat leuke dingen in de webshop en

misschien moet ik nog eens door mijn spullen heen,

er is vast nog wel iets wat weg kan..

Ooit las ik eens ergens; alles wat je bezit is onderweg

naar anderen en zo is het maar net, denk je niet?

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Borduren

Voor mijn boek Lov-ing Wool maakte ik van vervilte 

truien kussens, nu ik dat zo schrijf, lijkt het alweer 

zo lang geleden dat ik dat boek maakte.

(ik verkocht de laatste twee die ik nog op voorraad heb

van de week in de webshop, ik ga geen boeken meer

bij bestellen, ik wil dat hoofdstuk graag sluiten :-)

Ik bedacht me dat dat misschien, ik heb het nu over

de kussens, misschien ook wel leuk zou zijn om te verkopen.

Omdat ik geen geschikte truien kon vinden om te 

vervilten kocht ik een paar oude dekens.

Vervolgens deed ik die in de wasmachine, ik heb sinds

een tijdje een nieuwe wasmachine, dat is misschien 

niet zo heel bijzonder ware het niet dat dit de allereerste

nieuwe wasmachine, zo recht uit de winkel, is die ik bezit.

Ik had altijd hele oude, die wel van soort van de was deden,

maar deze, oh, zo fijn, en zo droog als de als er al uitkomt,

ik was gewend aan nauwelijks gecentrifugeerde was..

Nu ja, op die heerlijke frisse stukken deken, borduurde ik,

gewoon zomaar ergens beginnen en dan maar zien

wat het wordt en of het er leuk uit ziet..

Dat ging zo lekker, dat ik er inmiddels al een paar

maakte, het is heel veel werk maar heel fijn om te doen.

Ik vond het nogal spannend om er eentje in de webwinkel

te zetten, maar tot mijn verbazing was hij binnen 

10 minuten verkocht, ook de volgende  twee waren echt

zo weg, zo ontzettend leuk als je werk gewaardeerd wordt.

Wel kreeg ik hier en daar het commentaar dat 'men' ze wel

leuk vond maar veel te duur..waarop ik toch maar eens 

uitgelegd heb, hoewel ik vind dat ik er voor mag vragen

wat ik wil, je hoeft ze niet te kopen, hoe de prijs tot stand komt.

(een kussen kost rond de 40 euro, daar gaat 21% BTW af, 

minimaal 10 euro materiaal en dan nog de kosten van de

doos etc, al met al hou ik zo'n 18 euro aan over, en dat voor

een uur of 10 werk, vind ik zelf best meevallen :-)

Wat veel belangrijker is dat ik er veel plezier in heb, en dat

mensen er heel blij mee zijn als ze ze ontvangen hebben..

Gisteren maakte ik er weer eentje af, een roze deze keer,

en goede kans dat ik vanavond begin aan de volgende,

ik zit blijkbaar in de 'ik-borduur-maar-wat-kussen-periode'

Ik wens je een heel goed weekend en oh, misschien 

moeten we een zonnendansje doen met z'n allen,

want ik geloof het nu wel met die regen, jij?

-X-

Vissen

Vanuit mijn raam kijk ik naar een kanaal, dat is 

werkelijk een prachtig uitzicht, zeker gezien het feit,

dat ik in de grote stad woon, ik kijk dan ook vaak naar buiten.

Er gebeurd van alles, mensen laten honden uit, kinderen

zwemmen er als het mooi weer is, er varen boten voorbij

en er zitten regelmatig mensen te vissen.

Meestal werp ik zomaar een blik, maar soms zie ik iets

wat echt mijn aandacht trekt, zoals dit mannetje.

Hij zat hier recht oor het huis, op een wiebelig stoeltje,

maar wat vooral op viel is dat hij de hele tijd zo krom

gebogen zat, alsof hij de vissen uit het water wou kijken.

Hij zat daar zo uren lang en ik geloof niet dat hij één visje

gevangen heeft, ik had het gewoon een beetje met hem te doen.

Uiteindelijk besloot ik om even bij het mannetje

te gaan kijken en te vragen of hij wel in orde was,

was het stoeltje leeg, ik zag hem echt nergens meer..

Wat ik wel zag was dat er heel veel vissen langs zwommen ;-)

net nu het mannetje in geen velden of wegen te bekennen was,

en er misschien eentje had kunnen vangen of misschien zelfs

uit het water had kunnen kijken..

Even vreesde ik dat het mannetje zo in het water was gekukeld

nadat hij iets te ver voorover was gebogen, maar toen kwam

hij aan lopen, keek een tijdje naar het water, maar de vissen

waren verder gezwommen, en hij pakte zijn hengel,

zijn stoeltje en verdween uit mijn zicht..

Ja, het is een prachtige plek hier, aan mijn bureau voor

het raam, er gebeurt hier van alles..

Fijne dag,

-X-

De tijd er tussen

Regelmatig kom ik op de Social media de quote;

If life gives you lemons, make lemonade, tegen.

Dat klinkt natuurlijk geweldig, dat je alles wat niet leuk

is, zomaar in iets fijns zou kunnen veranderen, iets wat

zuur is, zoet zou kunnen maken..

Soms gebeuren er dingen, zeker de onverwachte (oh wat 

heb ik een hekel aan onverwachte dingen, maar je kan niet

constant gewapend zijn) waar je niet zomaar limonade

van kan maken, dat zijn en blijven gewoon citroenen.

Van de mindfull lessen heb ik geleerd om alle gedachten

en emoties die daarbij komen kijken uit te laten razen,

er juist even voor te gaan zitten en te kijken wat er gebeurd.

Ik moet zeggen dat mij dat erg helpt, het blijkt dat de 

storm uiteindelijk altijd weer gaat liggen, hoewel de

citroenen even zuur blijven als ze waren..

De laatste tijd heb ik zo vele citroenen weggewerkt,

soms hele grote soms een klein dagelijks citroentje,

toch zou ik zeggen als iemand zou vragen, 

hoe gaat het nu met je, goed.

Er zijn wat citroenen op mijn pad, die ik moet verwerken

maar in de tijd daar tussen ben ik een tevreden mens :-)

Oh ja, ondanks het feit dat de printer weggebracht is

ter reparatie (citroentje) is mijn webwinkel gewoon open,

niet alle prints zijn op voorraad maar er zijn er nog wel wat.

Er staan nog vele andere dingen in, zo haakte ik veel nieuwe

wantjes, die we binnenkort echt nodig hebben, zo te voelen

duiken we zo koudere tijden in (ik heb sokken gevonden!)

Oh ja 2, ik krijg bij mijn reacties steeds allerlei rare

berichten in een schrift wat ik niet kan lezen, er staan ook

links in, klik daar alsjeblieft niet, ik markeer ze steeds

als spam en verwijder ze, maar ik kan niet 

de hele dag op mijn blog kijken..

Als het zo doorgaat zal ik de reacties pas kunnen publiceren

na mijn toestemming, heel vervelend, maar het is 

niet anders, ik kijk het nog even aan..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Maandag (weer)

En aah, de herfst is nu toch echt begonnen, vorige week

heeft het hier zoveel geregend dat het grondwater in 

de keuken naar boven kwam, het huisje is gebouwd op een

dijk en ik denk dat die verzadigd was, ook de dijk had 

genoeg van de regen, net als ik eigenlijk, haha.

Ik hou best van de herfst maar ik zie wel een beetje op 

tegen de eindeloze sombere koude dagen die voor ons liggen.

Ik probeer elk jaar om zo lang mogelijk nog geen sokken

te dragen, ik heb een hekel aan sokken, en op het moment

dat mijn voeten toch te koud worden en ik ze aan doe,

geef ik me pas echt over aan de komende koude seizoenen..

Deze gedroogde blaadjes vond ik overigens in een bloemen-

persje wat ik ooit kocht bij de kringloopwinkel,

echt een klein cadeautje wat er in zat.

Over kleine cadeautjes gesproken, kijk, dat is nog eens

een mooie toevallig bruggetje, soms lopen de dingen

zomaar mooi in elkaar over, het was inderdaad een

naaldenmapje, hoewel zonder al te veel naalden.

Ik moet zeggen dat jullie veel beter zijn in raden dan

ik het ben, want ik zag geen verband tussen het mannetje

en de naalden, maar vooruit.

Ik wil graag een setje kaarten sturen naar Wil Donkers 

sturen, zij had het het eerst gezien, als je mij je adres

wil mailen, dan stuur ik ze naar je op..

Nog zo'n bruggetje; over kaarten gesproken, gisteren

hield mijn super printer er mee op, wat een mij een

heel andere zondag bracht dan verwacht.

Na 4 uur handleidingen lezen, dingen proberen, 

en ga zo maar voort, deed hij het nog niet, wat heel

vervelend is omdat ik nu een aantal dingen niet kan leveren..

Vandaag maar eens verder naar oplossingen zoeken,

en misschien moet ik ook twee passende sokken bij

elkaar gaan zoeken want ik heb nu al koude voeten.

Allemaal heeft het iets te maken met het mee bewegen

met de dingen die op je pad komen, hoe lastig soms ook.

Ik wens je een mooie maandag

-X-

Guess what..

Van de zomer was mijn broer met zijn vrouw en

mijn nichtje Sophia naar Amerika, ze waren 3 weken weg

en ondertussen pasten wij op hun huis, wat nogal makkelijk

was omdat wij de buren zijn :-)

Ook gaven wij de vissen eten, zorgden we voor de kat,

die elke dag even een praatje kwam maken, of beter gezegd;

ik maakte een praatje tegen de kat en gaf hem wat lekkers.

P. leerde de ietwat schuwe kippen uit zijn hand eten

en elke dag deed hij verslag van zijn vorderingen..

Toen ze terugkwamen, vol met prachtige verhalen

(wij heden er wat minder want wat zeg je over vissen,

behalve dat ze rondjes zwemmen?) daarnaast hadden ze

allemaal lieve cadeautjes meegenomen als dank voor de zorg.

Eén ervan was dit dingetje, wat ze in een tweedehands winkel

kochten (oh zo leuk, iets tweedehands uit een ver land)

Ik had geen idee wat het was, totdat ik het open vouwde,

mijn vraag aan jou is nu, heb jij enig idee?

Ik hoop dat je mee wil raden, het is natuurlijk zomaar

een grapje, of een grolletje zoals wij dat hier zeggen,

ik geloof niet dat het een woord is want de spellingcorrector

blijft er een dikke rode streep onder zetten..

Voor degene die het raad, of de meest originele 

oplossing heeft heb ik hier een setje kaarten 

van mijn hand liggen, die ik op zal sturen.

Mocht het heel makkelijk zijn en meerdere mensen

het raden, zal ik ze verloten..

Ik ga maar eens wat kleurenkaartjes inpakken,

nadat ik P aan het werk heb gezet, hij moet ze snijden

want ik had ineens toch weer wat bestellingen :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Eeh, welke kleur zal ik kiezen..

Soms komt een idee zomaar binnenvallen, dan zou 

je niet eens kunnen zeggen waar het vandaan kwam.

De beste krijg ik vaak als ik helemaal niet bezig ben

met iets te verzinnen, maar gewoon aan het fietsen ben

of aan het handwerken, van die bezigheden waarbij je

gedachten zomaar door je hoofd heen dwarrelen..

Zo zag ik ineens de kleurenkaarten voor me, ik tekende ze,

bewerkte ze in Photoshop, printte ze uit en sneed ze..

Daarna zette ik een plaatje op Instagram en kreeg 

zo veel enthousiaste reacties dat ik nog maar wat pagina's

printte en ze op maat sneed, maar oh oh wat een werk.

Omdat een A4 pagina niet precies 30 centimeter lang is,

waren de kaartjes niet precies gelijk en moest ik ze allemaal

met een klein snij-apparaatje op maat snijden.

Dat was zo'n rotwerk dat ik er na 5 setjes wel genoeg van

had en nog steeds waren het ongelijke stapeltjes..

Dus ik zette op Instagram dat het een 'very limited edition'

zou worden, waarop mensen vroegen of ze niet 

op een wachtlijst konden, oh haha, een wachtlijst..

De 5 setjes waren in no time verkocht, ik vertelde even

aan P over de kaartjes en dat het leuk was maar nu al 

afgelopen, waarop hij zei, welnee joh, we gaan

gewoon regelen dat al de gevraagde setjes er komen.

(hij is altijd veel optimistischer dan ik, hij ziet nooit

problemen, maar mogelijkheden :-)

Na een heleboel ja maren van mijn kant, bedacht hij een

goed systeem om de kaartjes te snijden, ik doe dat soort

dingen op gevoel, hij bekijkt het nuchter en technisch.

Dus samen maakten we heel, heel veel setjes, 

we zaten uren te printen, hij te snijden, terwijl ik ze inpakte.

Dat klinkt gezelliger en makkelijker dan het was, soms

haperde de printer (vaak) maakte ik heel veel misdrukken

omdat ik een knipperend lampje negeerde, lagen er stapels

verkeerd gesneden kaartjes in een schaal en werden kaartjes 

door elkaar gehaald en zaten we eindeloos te sorteren.

P bleef kalm, ik was nogal eens paniekerig, maar het is gelukt,

een ieder die een setje wilde heeft er eentje.

Ze staan nog wel steeds in de webshop, maar de grote

berg bestellingen is weggewerkt en daar ben ik stiekem

wel een beetje blij om, want het zomaar een ideetje,

wat binnen kwam vallen terwijl ik iets heel anders deed.

Ik wens je een fijne dag, hier is het echt herfstachtig..

(dat zijn kaartjes in de tinten grijs, bruinachtig en 

nog wat groen hier en daar :-)

-X-

Ken wel so wese

En aaargh, nu had ik gisteren eindelijk een goede

zin bedacht om dit bericht mee te beginnen, maar toen deed

iets technisch met mijn blog het niet (ik word daar altijd

heel gespannen van omdat ik niks snap van computers,

ik kan alleen iets als het werkt zoals altijd)

Daarna sprak ik mijn broer, die naast mij woont, even 

over een ietwat verontrustend bericht over mijn moeder,

kortom het was nog geen half 9 en ik had het al gehad..

Eigenlijk wilde ik een verhaal vertellen over een echtpaar

wat stond af te rekenen bij een warenhuis.

De vrouw was echt zo'n Amsterdam Noord mevrouw,

met iets te geblondeerd haar, teveel blauwe oogschaduw

en een schelle stem met een plat Amsterdams accent.

De vrouw wilde iets hebben uit het aanbiedingen krantje,

maar dat was op, het meisje achter de kassa zei dat op, op was.

Nou zegt de vrouw; dat ken wel so wese, maar ik wil het toch 

hebben, het meisje ging nog eens omstandig uitleggen dat

dat niet mogelijk was, ken wel so wese zei de vrouw, maar..

Zo ging het een tijdje door, het meisje begon wat schichtig om 

zich heen te kijken, en de rij achter mij groeide.

De vrouw begon steeds harder te praten en bleef maar ken wel

so wese roepen en vervolgens ik heb er recht op (ohoh, het ging

over 30 cent of zo'n soort bedrag)

Uiteindelijk werd er iemand bijgehaald die de overhitte boze

mevrouw even apart nam, ik kon eindelijk af rekenen

en toen ik de winkel uitliep hoorde ik de mevrouw nog tetteren

De man stond er de hele tijd maar een beetje bij,

hij zal wel meer dan genoeg ken wel so wesens naar zijn

hoofd hebben gehad en dacht waarschijnlijk, ik zeg maar zo.

ik zeg maar niks, dat is veel rustiger..

Dat ken wel so wese, bleef nog een hele tijd in mijn hoofd

hangen en het lijkt me heerlijk om het af en toe ook te zeggen,

waren het niet dat ik het nooit zo mooi zou kunnen zeggen

in het plat Amsterdams, ik kan helemaal geen accenten :-)

Als je zegt, dat kan wel zo zijn, en dan niet met zo'n

harde stem klinkt het toch heel wat minder krachtig..

Ondertussen zit ik de hele tijd de pagina van mijn blog 

te verversen en opnieuw op te starten omdat er iets 

niet werkt, dus de geweldige afsluiter die ik bedacht had

voor dit bericht moet ik je schuldig blijven, haha.

Het enige wat ik nu wil is op verzenden drukken en dan

hoop ik dat het bericht verschijnt, want het 

ken toch niet so wese dat ik op de tweede dag na mijn

blogvakantie al weer geen bericht heb..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Het was wat het was

Toen ik vanochtend in even buiten zat om koffie te 

drinken dacht ik; ooh ja, ik zou weer gaan bloggen vandaag.

Ik heb nogal de neiging om mijn blog te vergeten als ik

er een tijdje niet mee bezig ben..

Vervolgens dacht ik aan een goede openingszin, goede 

openingszinnen zijn belangrijk, maar ik kwam niet zo ver..

Het had kunnen zijn; ooh dat is lang geleden, of ineens was het

september, maar alles kwam op mijn wat afgezaagd over,

misschien moet ik er nog inkomen of misschien ben ik 

het hele vermogen om een verhaal te vertellen wel verloren..

Ook dacht ik dat ik iets zou moeten vertellen over hoe ik

gevaren ben, in spreekwoordelijke zin dan, want ik zit nooit

op een boot, behalve op het pontje naar het centrum, dat wel..

Het was..ja wat was het eigenlijk..het was was het was,

een eindeloze reeks van prints maken, pakjes inpakken,

naar mijn moeder gaan, zorgen maken, de dagen regen zich

aan één als een lange ketting van min of meer 

dezelfde handelingen en gedachten.

Maar dat is natuurlijk niet het goede online verhaal,

wat misschien wel verteld moet worden, met ongelofelijke

vakantie foto's, fabuleuze gebeurtenissen en interessante

ontmoetingen, maar zoals ik al zei, het was zoals het was.

Ik hoop dat jij wel zo'n zomer had die je kunt toevoegen

aan je top 10 van beste ooit, dat hoop ik echt..

Ik wens je een hele fijne maandag en vandaag zal ik mijn

gedachten eens laten gaan over een goede openingszin

voor morgen, je kunt immers elke dag weer opnieuw

beginnen (min of meer) denk je niet

-X-