Pagina's

vrijdag 29 september 2017

Patroon


Een tijdje geleden kreeg ik een mailtje van iemand die werkt 
voor een blad waar ik wel vaker wat voor doe, maar
meestal is dat een papieren dingetje, deze keer was de vraag
of ik voor een special een zelfmaker wilde maken van de tasjes.
Echt heel leuk, ik haak de tasjes af en toe tussendoor als ik er
zin in heb, een fijn gedachteloos werkje.
Ik haak nooit iets van een patroon, zeker als niet als het 
uitgeschreven is en vol staat met afkortingen, na 2 regels
denk ik al, dat is prachtig hoor, maar niet voor mij.
Het hele idee van handwerken is voor mij dat het een 
ontspannen werkje is, niet dat ik steeds mijn hoofd moet 
breken over wat de volgende stap is (dat doe ik al genoeg)


Natuurlijk was de vraag ook of ik het stap voor stap
uit wilde leggen, dan denk ik al ohoh, ik zou het liefst
zeggen, zoals ik ook hier al eens deed, haak wat steken,
haak er een lapje aan en naai het dicht, haak er dan nog 2
hengsels aan en klaar, maar dat gaat natuurlijk niet zo :-)
Voor de patronen in mijn boeken heb ik eindeloos zitten
puzzelen, dat vond ik veruit het lastigste stuk..
Dus ik haalde eens diep adem, zette mijn mobiele fotostudio,
oh haha, het is maar een tafeltje voor het raam en terwijl 
ik wachtte op het juiste licht, haakte ik allerlei voorbeelden,
zodat ik in detail kon laten zien wat ik deed.


Dat zijn dan uiteindelijk eindeloos veel foto's, een enorm 
gepriegel met de haaknaald en steeds schreef ik even op
welke stap ik gedaan had, ik zou het anders vergeten.
Daarna bewerkte ik alle foto's, schreef het patroon uit,
stuurde alles op en dan is het afwachten wat je allemaal 
terugkrijgt, wat er wel en wat er niet klopt..
Gelukkig is er altijd een redacteur die alles helemaal uitpluist
en de fouten er uit haalt, gelukkig waren alle foto's goed,
maar in het patroon zaten toch nog veel fouten.
Wat voor mij logisch is, is het meestal niet voor een ander,
ik moet zeggen dat ik opgelucht was toen alles
aangepast en goedgekeurd was..
Ik ben nu eenmaal geen patronen-maker/lezer, ik haak 
zomaar wat en ik zie wel of het wat wordt, en vaak gaat
dat goed, en soms helemaal niet maar in beide gevallen
vind ik het gewoon fijn om te doen..

Ik weet eigenlijk niet wanneer het patroon van het 
tasje gepubliceerd wordt, ik laat het wel zien als
ik het in het in de DIY special staat.

Ik wens je een heel fijn weekend
-X-

woensdag 27 september 2017

Het woud


Ik ben even paddestoelen zoeken in het woud,
dat was de zin die bij mij naar boven kwam vanochtend
toe ik nadacht over een blogbericht (ik plan nooit iets voor
mijn blog, mijn berichten waaien mee zoals de wind waait)
Er is hier in geen velden of wegen een woud te vinden,
al helemaal geen één die ik op de fiets zou kunnen bereiken
noch zag ik ooit eerder zo'n mooie rood-witte paddestoel,
maar ineens leek het me heerlijk om ver weg te zijn van alles.
Geen stad, drukte, overvliegende vliegtuigen, het 
verkeer wat je altijd hoort, als je er op let, de computer,
en alles wat zoal op een dag je aandacht vraagt
maar stilte, enkel de ritselende blaadjes, frisse lucht,
misschien een hertje hier en daar en het rode mutsje
van een kabouter, waarvan je niet zeker weet
of je dat nu wel echt zag en natuurlijk paddestoelen..

Maar omdat dat voor vandaag niet haalbaar lijkt
 moet ik mijn beginzin toch een beetje aanpassen;
in gedachten ben ik paddestoelen zoeken in het woud
en ik wens je een hele fijne kalme dag
-X-

dinsdag 26 september 2017

Machientje


De allereerste dingetjes die ik naaide waren voor een
klein teddybeertje wat ik had, ik vond het zo zielig 
dat hij geen kleren had, ik was toen een jaar of 7.
Ik knipte dan uit oude sokken iets wat op een truitje
moest lijken en omdat dat natuurlijk rafelde naaide 
ik dat een beetje om met een stompe naald en draad.
Ik weet nog heel goed hoe trots ik daar op was, 
als hij het (soort van) aan kon, ik meende de beer ook 
altijd te zien glimlachen, maar ik had toen al teveel fantasie.
Ik wilde natuurlijk dolgraag 'op de naaimachine' van
mijn moeder maar dat mocht pas een paar jaar later.


Ik zou echt dolblij zijn geweest met dit naaimachientje
wat ik laatst vond op een rommelmarkt en mee nam.
Ik ben altijd gefascineerd geweest door het maken van
iets uit bijna niets, een das van een wollen draadje,
een rok van een lapjes stof en dat is nooit veranderd
tot op de dag van vandaag..
Toen ik uiteindelijk op de naaimachine van mijn moeder,
mocht,ooh, dat was wat, ik naaide kleertjes voor de 
enige Barbie die ik had, ik naaide lapjes op mijn eigen kleren
ter versiering en kussentjes voor op mijn bed, heerlijk..
Nu naai ik eigenlijk nooit meer, hoewel er tijden 
zijn geweest dat ik al mijn eigen kleren naaide, bloesjes
en jurken voor de kinderen maar ik ben een beetje
vergeten hoe leuk ik dat vond (tot ik dit bericht schreef)


Hoewel ik ook heel ongeduldig kan zijn, ooit gooide 
ik een naaimachine die het niet goed deed zo door de 
tuindeuren naar buiten, mijn zoon Daan die het hele
gebeuren aanschouwde reageerde daar op met de woorden;
zo, nu doet hij het helemaal niet meer (oh haha, nee inderdaad)

Misschien moet ik het weer eens oppakken, ik heb hier 
nog steeds een naaimachine staan, nee, niet deze, maar
een echte 'grote mensen' machine.
Hoewel deze het tot mijn grote plezier  ook doet, ik heb m
overigens in de webshop gezet, ik kan hem hier wel laten
staan verstoffen maar hoe leuk zou het zijn als er ergens een
meisje van een jaar of 7 is die dolgraag iets wil naaien
voor haar beer, gewoon omdat hij het zo koud heeft..

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 25 september 2017

Blaadjes


Nu het alweer maandag is, de weken gaan zo snel
voorbij, dacht ik vanochtend tijdens het koffie drinken,
buiten, ik drink het liefste koffie buiten, zolang het kan.
Gewoon even daar zitten, naar de tuin kijken en op de 
achtergrond dan de vogels die fluiten, oh nee, eigenlijk hoor je
het gezoem van het verkeer in de verte op de ring, maar dat
doet natuurlijk afbreuk aan mijn mooie beschrijving ;-)
Ook dacht ik wat ik dan zou kunnen vertellen over het weekend,
maar ik kwam niet tot zoveel, er schoten wel wat dingen door
mijn hoofd; mooi zacht herfstweer, webwinkeldingen, fietsen,
breien, bestellingen inpakken, bootjes vouwen, maar geen van
allen bracht mij naar een verhaal wat ik zou kunnen vertellen..
Eigenlijk was ik wel tevreden met die conclusie, ik hou van
die naamloze kabbelende dagen die je je nooit meer precies
kan herinneren maar waar je later nog wel eens naar terug
kan verlangen als de tijden wat roeriger zijn..
Daar dacht ik aan vanochtend toen ik mijn koffie dronk,
terwijl ik keek naar de blaadjes die uit de beuk dwarrelden,
 wat een prachtig gezicht.
  Als je de tijd hebt of beter gezegd neemt,
zou je dat ook eens even moeten doen; kijken naar het 
trage kalme zweven van de blaadjes en je gedachten, net zo
 door je hoofd laten dwarrelen, heel fijn, echt waar..

Oh ja, bedankt voor de reacties op de wantjes, ik zou ze graag
willen sturen naar Sandra, als je mij je adres wil mailen, dank je.

Ik wens je een fijne maandag
-X-

vrijdag 22 september 2017

Voorwinteren en een give away


Sinds een paar dagen heb ik weer een dikke trui aan in
huis, ik vind het echt nog te vroeg voor de verwarming 
en het eerste virus van dit jaar heeft ons huis al bereikt..
(zo klinkt het een beetje eng, haha, alsof ze buiten in een soort
mist rondwaren en dan door de brievenbus naar binnen komen)
En oh, ik ben zo'n ongelofelijke koukleum, het hele begrip 
opvliegers is volledig aan mij voorbij gegaan, ik heb het juist
in de omgekeerde zin, een soort van bibberaanvallen :-)
Dus ik wapen mij met enorme wollen vesten, dikke dekens,
en natuurlijk wanten, waarvan ik een mandje vol heb, want 
ik raak er regelmatig eentje kwijt.
Soms zie je ook wel eens zo'n eenzame want op straat
liggen dat vind ik altijd een beetje zielig..


Ik heb er ondertussen een hele stapel gehaakt, waarvan er
een aantal zijn voor mijzelf, nog een paar als cadeautjes
en de rest staat in de webwinkel te koop.
Nu leek het mij een leuk idee om een paar weg te geven,
mocht je ook behoefte hebben aan Warme handjes, kijk dan 
hier op de pagina handwerk staan er een heleboel.
Laat mij weten welke je graag zou willen ontvangen
en misschien stuur ik ze wel naar jou, tenzij ze natuurlijk
inmiddels verkocht zijn (dat is dan weer fijn voor mij)
Je mag ook een tweede keuze opgeven, je kan hier reageren,
maar ook op Instagram als je dat makkelijker vind.
Ik zal ze maandag weggeven (even duidelijk zijn, Ingrid ;-)

Ik wens je een heel fijn weekend, ik geloof dat we nog even
gaan nazomers maar je zou ook kunnen zeggen; voorwinteren
(zo voelt het voor mij)
-X-

donderdag 21 september 2017

Ah liefjes toch..


Ach liefjes toch, nu open ik mijn blog, ik kijk er eigenlijk
zelf nooit op, tussendoor het maken van mijn berichten en
oooh, jee, ach, nou toch, wat veel reacties, ook via de mail
en Instagram, echt ongelofelijk zo veel en Zo Lief!
Als ik een beetje zit te typen achter of voor mijn tafeltje,
het is maar hoe je het bekijkt, heb ik vaak helemaal geen idee,
wie dit bericht zal lezen, waar het terecht komt of zelfs
welke impact het heeft op iemand..
(en aan de reacties te lezen komt het best aan, allemaal :-)
In het Duits heb je daar een mooie uitdrukking voor;
ins blaue hinein, ik blog zomaar de blauwe hemel in,
zonder plan, bijzondere bedoeling, behalve dat ik het 
leuk vind om te doen, dat ik er plezier in heb..
Ik heb er de laatste dagen over nagedacht en het zou
eigenlijk gek zijn als ik mezelf (en misschien zelfs jullie ook)
af zou nemen omdat anderen een ander pad kiezen.
Het is natuurlijk een klassieke val; jezelf afmeten aan 
anderen en dan denken dat je niet voldoet, dat het
allemaal wat magertjes afsteekt, je kan het ook gewoon
tot je nemen en denken; dat is allemaal prachtig, werkelijk,
maar ik doe het gewoon op mijn manier, wat 
uiteindelijk ook de enige weg is die je kan gaan..

Dus zolang ik nog steeds het plezier kan vinden en
hervinden als ik weer even verdwaald ben, misschien 
is het helemaal niet zo erg om af en toe verdwalen,
wie weet waar je terecht komt, zal ik blijven bloggen.
(het zou wel fijn zijn als er bordjes zouden staan
bij al die dagelijkse valkuilen met een grote pijl;
pas op, niet in vallen, dat deed je al vele malen..)

Ik was ook niet vast voornemens te stoppen, ik wist het
gewoon niet zo goed meer, maar ik ben door alle 
lieve reacties hier weer mijn eigen pad op gedragen,
echt waar, zo hartverwarmend fijn.
En als ik het weer eens niet weet, dat gaat vast gebeuren,
het hoort nogal bij mij, zal ik alles nog eens teruglezen.

Enne, Liefjes, dank je wel
ik wens je een hele mooie dag
-X-

dinsdag 19 september 2017

Afgehaakt..


Toen ik begon met bloggen, alweer jaren geleden
begon ik ook andere blogs te lezen, daarvoor wist ik niet
van het bestaan af, en ik had daar veel plezier in.
Gewoon even buurten en kijken wat een ieder aan het doen
was, wat ze gemaakt hadden of wat dan ook..
Ik weet niet precies meer wanneer maar ergens is 
 het hele blog- en social media landschap veranderd.
(in ieder geval voor mijn gevoel)
Ik geloof dat ik nog één van de weinigen ben wiens blog niet
mee veranderd is, veel blogs zijn  professioneel
uitziende perfecte pagina's geworden en hoewel niet altijd 
duidelijk zie je regelmatig berichten die gesponsord
zijn door grote bedrijven of soms ook betaald.
Begrijp me goed, het is absoluut geen kritiek, helemaal niet,
een ieder moet dit echt voor zich weten, dat zijn 
keuzes waar ik niet over ga (stel je voor :-)
maar ik voel me niet meer zo thuis in dit hele gebeuren.
Laatst las ik ergens; I am getting too old for this shit, haha
misschien is dat wel zo, ik begrijp er soms niets meer van,
alle zelfbenoemde infuencers, entrepreneurs, wat bedoelen
ze daar toch allemaal mee, voor mijn idee schrijf ik 
regelmatig verhaaltjes op internet en dat is het eigenlijk..
Ik kan niet ontkennen, dat het toch invloed op me heeft,
ik vraag me de laatste tijd regelmatig af of het allemaal 
nog wel de moeite waard van het vermelden is, ik 
maak niet zoveel mee, ik heb geen groots en meeslepend 
leven (ik lees het woord 'episch' ook ineens nogal vaak)
geen bijzondere inrichting of grote cadeaus te geven..
(ik heb hier nog een hele mand met dingetjes liggen 
van give aways, voor mensen die nooit hun adres mailden
als ze het gewonnen hadden, dat scheelt mij in verzendkosten,
en moeite, maar jammer vind ik het wel)

Kortom, ik merk dat ik zo langzamerhand een beetje
aan het afhaken ben en ik weet best dat je ten alle tijden
gewoon je eigen pad moet gaan en dat probeer ik ook,
maar soms verdwaal ik een beetje in het hele social media 
gebeuren en weet ik niet of ik mijn pad nog wel kan vinden..

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 18 september 2017

Alles wat je bezit..


Vorige week nam ik mij voor om eens lekker te gaan
rommelmarkten, en nee dat is natuurlijk geen werkwoord,
maar je begrijpt vast wel wat ik bedoel.
Er zijn niet zo vaak leuke markten hier, oh wat mis ik
de Zeeuwse rommelmarkten rondom de kerk in de dorpen..
Omdat ik dacht dat het leuk was om ook wat oude dingetjes,
of veel hipper om te zeggen, vintage, te verkopen in 
de webwinkel en ik wel zo ongeveer door mijn eigen voorraad
spullen-die-weg-kunnen heen ben, het huis wordt steeds leger,
ga ik regelmatig op zoek naar leuke dingen.
Niet dat ik veel vind hoor, de kringloopwinkels hier in Noord,
hebben niet helemaal het juiste aanbod, en als ik iets zie,
is het zo duur dat er niets meer bovenop de prijs kan.
Eén keer per maand heb je hier de IJ hallen markt, 
echt heel leuk qua sfeer, maar voornamelijk kleren,
toch nam ik me voor die is helemaal uit te pluizen 
dit weekend, maar op zaterdag regende het dat het 
goot, waar komt al die regen toch vandaan?
(het enige juiste antwoord is natuurlijk uit de lucht ;-)


Niet getreurd, in de middag was er nog een marktje 
in het park, hier tegenover, aan de de andere kant
van het kanaal, misschien zou ik daar iets vinden..
Ik dacht, ik lees nog even wat op bed en dan ga ik daar
heen, maar oh ik viel in slaap en werd 5 uur later wakker,
dat was natuurlijk helemaal niet de bedoeling en ik 
was zomaar een halve dag kwijt..
Zondag ging ik alsnog naar de IJ hallen, ik was er nog maar
net toen ik gebeld werd door de vriendin van mijn zoon,
ze was in Nederland en wilde wel even mee rommelmarkten.
Dat was zo gezellig dat ik niet meer echt toe kwam 
aan goed zoeken en zo was mijn hele 'marktweekend'
zomaar voorbij zonder dat ik iets vond (ja, een trui)
Nu ja, er staan nog wat leuke dingen in de webshop en
misschien moet ik nog eens door mijn spullen heen,
er is vast nog wel iets wat weg kan..
Ooit las ik eens ergens; alles wat je bezit is onderweg
naar anderen en zo is het maar net, denk je niet?

Ik wens je een fijne maandag
-X-

vrijdag 15 september 2017

Borduren


Voor mijn boek Lov-ing Wool maakte ik van vervilte 
truien kussens, nu ik dat zo schrijf, lijkt het alweer 
zo lang geleden dat ik dat boek maakte.
(ik verkocht de laatste twee die ik nog op voorraad heb
van de week in de webshop, ik ga geen boeken meer
bij bestellen, ik wil dat hoofdstuk graag sluiten :-)
Ik bedacht me dat dat misschien, ik heb het nu over
de kussens, misschien ook wel leuk zou zijn om te verkopen.
Omdat ik geen geschikte truien kon vinden om te 
vervilten kocht ik een paar oude dekens.


Vervolgens deed ik die in de wasmachine, ik heb sinds
een tijdje een nieuwe wasmachine, dat is misschien 
niet zo heel bijzonder ware het niet dat dit de allereerste
nieuwe wasmachine, zo recht uit de winkel, is die ik bezit.
Ik had altijd hele oude, die wel van soort van de was deden,
maar deze, oh, zo fijn, en zo droog als de als er al uitkomt,
ik was gewend aan nauwelijks gecentrifugeerde was..
Nu ja, op die heerlijke frisse stukken deken, borduurde ik,
gewoon zomaar ergens beginnen en dan maar zien
wat het wordt en of het er leuk uit ziet..
Dat ging zo lekker, dat ik er inmiddels al een paar
maakte, het is heel veel werk maar heel fijn om te doen.


Ik vond het nogal spannend om er eentje in de webwinkel
te zetten, maar tot mijn verbazing was hij binnen 
10 minuten verkocht, ook de volgende  twee waren echt
zo weg, zo ontzettend leuk als je werk gewaardeerd wordt.
Wel kreeg ik hier en daar het commentaar dat 'men' ze wel
leuk vond maar veel te duur..waarop ik toch maar eens 
uitgelegd heb, hoewel ik vind dat ik er voor mag vragen
wat ik wil, je hoeft ze niet te kopen, hoe de prijs tot stand komt.
(een kussen kost rond de 40 euro, daar gaat 21% BTW af, 
minimaal 10 euro materiaal en dan nog de kosten van de
doos etc, al met al hou ik zo'n 18 euro aan over, en dat voor
een uur of 10 werk, vind ik zelf best meevallen :-)
Wat veel belangrijker is dat ik er veel plezier in heb, en dat
mensen er heel blij mee zijn als ze ze ontvangen hebben..

Gisteren maakte ik er weer eentje af, een roze deze keer,
en goede kans dat ik vanavond begin aan de volgende,
ik zit blijkbaar in de 'ik-borduur-maar-wat-kussen-periode'

Ik wens je een heel goed weekend en oh, misschien 
moeten we een zonnendansje doen met z'n allen,
want ik geloof het nu wel met die regen, jij?

-X-

woensdag 13 september 2017

Vissen



Vanuit mijn raam kijk ik naar een kanaal, dat is 
werkelijk een prachtig uitzicht, zeker gezien het feit,
dat ik in de grote stad woon, ik kijk dan ook vaak naar buiten.
Er gebeurd van alles, mensen laten honden uit, kinderen
zwemmen er als het mooi weer is, er varen boten voorbij
en er zitten regelmatig mensen te vissen.
Meestal werp ik zomaar een blik, maar soms zie ik iets
wat echt mijn aandacht trekt, zoals dit mannetje.
Hij zat hier recht oor het huis, op een wiebelig stoeltje,
maar wat vooral op viel is dat hij de hele tijd zo krom
gebogen zat, alsof hij de vissen uit het water wou kijken.
Hij zat daar zo uren lang en ik geloof niet dat hij één visje
gevangen heeft, ik had het gewoon een beetje met hem te doen.


Uiteindelijk besloot ik om even bij het mannetje
te gaan kijken en te vragen of hij wel in orde was,
was het stoeltje leeg, ik zag hem echt nergens meer..
Wat ik wel zag was dat er heel veel vissen langs zwommen ;-)
net nu het mannetje in geen velden of wegen te bekennen was,
en er misschien eentje had kunnen vangen of misschien zelfs
uit het water had kunnen kijken..
Even vreesde ik dat het mannetje zo in het water was gekukeld
nadat hij iets te ver voorover was gebogen, maar toen kwam
hij aan lopen, keek een tijdje naar het water, maar de vissen
waren verder gezwommen, en hij pakte zijn hengel,
zijn stoeltje en verdween uit mijn zicht..
Ja, het is een prachtige plek hier, aan mijn bureau voor
het raam, er gebeurt hier van alles..

Fijne dag,
-X-

dinsdag 12 september 2017

De tijd er tussen


Regelmatig kom ik op de Social media de quote;
If life gives you lemons, make lemonade, tegen.
Dat klinkt natuurlijk geweldig, dat je alles wat niet leuk
is, zomaar in iets fijns zou kunnen veranderen, iets wat
zuur is, zoet zou kunnen maken..
Soms gebeuren er dingen, zeker de onverwachte (oh wat 
heb ik een hekel aan onverwachte dingen, maar je kan niet
constant gewapend zijn) waar je niet zomaar limonade
van kan maken, dat zijn en blijven gewoon citroenen.
Van de mindfull lessen heb ik geleerd om alle gedachten
en emoties die daarbij komen kijken uit te laten razen,
er juist even voor te gaan zitten en te kijken wat er gebeurd.
Ik moet zeggen dat mij dat erg helpt, het blijkt dat de 
storm uiteindelijk altijd weer gaat liggen, hoewel de
citroenen even zuur blijven als ze waren..
De laatste tijd heb ik zo vele citroenen weggewerkt,
soms hele grote soms een klein dagelijks citroentje,
toch zou ik zeggen als iemand zou vragen, 
hoe gaat het nu met je, goed.
Er zijn wat citroenen op mijn pad, die ik moet verwerken
maar in de tijd daar tussen ben ik een tevreden mens :-)


Oh ja, ondanks het feit dat de printer weggebracht is
ter reparatie (citroentje) is mijn webwinkel gewoon open,
niet alle prints zijn op voorraad maar er zijn er nog wel wat.
Er staan nog vele andere dingen in, zo haakte ik veel nieuwe
wantjes, die we binnenkort echt nodig hebben, zo te voelen
duiken we zo koudere tijden in (ik heb sokken gevonden!)
Oh ja 2, ik krijg bij mijn reacties steeds allerlei rare
berichten in een schrift wat ik niet kan lezen, er staan ook
links in, klik daar alsjeblieft niet, ik markeer ze steeds
als spam en verwijder ze, maar ik kan niet 
de hele dag op mijn blog kijken..
Als het zo doorgaat zal ik de reacties pas kunnen publiceren
na mijn toestemming, heel vervelend, maar het is 
niet anders, ik kijk het nog even aan..

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 11 september 2017

Maandag (weer)


En aah, de herfst is nu toch echt begonnen, vorige week
heeft het hier zoveel geregend dat het grondwater in 
de keuken naar boven kwam, het huisje is gebouwd op een
dijk en ik denk dat die verzadigd was, ook de dijk had 
genoeg van de regen, net als ik eigenlijk, haha.
Ik hou best van de herfst maar ik zie wel een beetje op 
tegen de eindeloze sombere koude dagen die voor ons liggen.
Ik probeer elk jaar om zo lang mogelijk nog geen sokken
te dragen, ik heb een hekel aan sokken, en op het moment
dat mijn voeten toch te koud worden en ik ze aan doe,
geef ik me pas echt over aan de komende koude seizoenen..
Deze gedroogde blaadjes vond ik overigens in een bloemen-
persje wat ik ooit kocht bij de kringloopwinkel,
echt een klein cadeautje wat er in zat.


Over kleine cadeautjes gesproken, kijk, dat is nog eens
een mooie toevallig bruggetje, soms lopen de dingen
zomaar mooi in elkaar over, het was inderdaad een
naaldenmapje, hoewel zonder al te veel naalden.
Ik moet zeggen dat jullie veel beter zijn in raden dan
ik het ben, want ik zag geen verband tussen het mannetje
en de naalden, maar vooruit.
Ik wil graag een setje kaarten sturen naar Wil Donkers 
sturen, zij had het het eerst gezien, als je mij je adres
wil mailen, dan stuur ik ze naar je op..
Nog zo'n bruggetje; over kaarten gesproken, gisteren
hield mijn super printer er mee op, wat een mij een
heel andere zondag bracht dan verwacht.
Na 4 uur handleidingen lezen, dingen proberen, 
en ga zo maar voort, deed hij het nog niet, wat heel
vervelend is omdat ik nu een aantal dingen niet kan leveren..
Vandaag maar eens verder naar oplossingen zoeken,
en misschien moet ik ook twee passende sokken bij
elkaar gaan zoeken want ik heb nu al koude voeten.
Allemaal heeft het iets te maken met het mee bewegen
met de dingen die op je pad komen, hoe lastig soms ook.

Ik wens je een mooie maandag
-X-

donderdag 7 september 2017

Guess what..


Van de zomer was mijn broer met zijn vrouw en
mijn nichtje Sophia naar Amerika, ze waren 3 weken weg
en ondertussen pasten wij op hun huis, wat nogal makkelijk
was omdat wij de buren zijn :-)
Ook gaven wij de vissen eten, zorgden we voor de kat,
die elke dag even een praatje kwam maken, of beter gezegd;
ik maakte een praatje tegen de kat en gaf hem wat lekkers.
P. leerde de ietwat schuwe kippen uit zijn hand eten
en elke dag deed hij verslag van zijn vorderingen..
Toen ze terugkwamen, vol met prachtige verhalen
(wij heden er wat minder want wat zeg je over vissen,
behalve dat ze rondjes zwemmen?) daarnaast hadden ze
allemaal lieve cadeautjes meegenomen als dank voor de zorg.
Eén ervan was dit dingetje, wat ze in een tweedehands winkel
kochten (oh zo leuk, iets tweedehands uit een ver land)
Ik had geen idee wat het was, totdat ik het open vouwde,
mijn vraag aan jou is nu, heb jij enig idee?
Ik hoop dat je mee wil raden, het is natuurlijk zomaar
een grapje, of een grolletje zoals wij dat hier zeggen,
ik geloof niet dat het een woord is want de spellingcorrector
blijft er een dikke rode streep onder zetten..
Voor degene die het raad, of de meest originele 
oplossing heeft heb ik hier een setje kaarten 
van mijn hand liggen, die ik op zal sturen.
Mocht het heel makkelijk zijn en meerdere mensen
het raden, zal ik ze verloten..

Ik ga maar eens wat kleurenkaartjes inpakken,
nadat ik P aan het werk heb gezet, hij moet ze snijden
want ik had ineens toch weer wat bestellingen :-)

Ik wens je een fijne dag
-X-

woensdag 6 september 2017

Eeh, welke kleur zal ik kiezen..


Soms komt een idee zomaar binnenvallen, dan zou 
je niet eens kunnen zeggen waar het vandaan kwam.
De beste krijg ik vaak als ik helemaal niet bezig ben
met iets te verzinnen, maar gewoon aan het fietsen ben
of aan het handwerken, van die bezigheden waarbij je
gedachten zomaar door je hoofd heen dwarrelen..
Zo zag ik ineens de kleurenkaarten voor me, ik tekende ze,
bewerkte ze in Photoshop, printte ze uit en sneed ze..


Daarna zette ik een plaatje op Instagram en kreeg 
zo veel enthousiaste reacties dat ik nog maar wat pagina's
printte en ze op maat sneed, maar oh oh wat een werk.
Omdat een A4 pagina niet precies 30 centimeter lang is,
waren de kaartjes niet precies gelijk en moest ik ze allemaal
met een klein snij-apparaatje op maat snijden.
Dat was zo'n rotwerk dat ik er na 5 setjes wel genoeg van
had en nog steeds waren het ongelijke stapeltjes..
Dus ik zette op Instagram dat het een 'very limited edition'
zou worden, waarop mensen vroegen of ze niet 
op een wachtlijst konden, oh haha, een wachtlijst..


De 5 setjes waren in no time verkocht, ik vertelde even
aan P over de kaartjes en dat het leuk was maar nu al 
afgelopen, waarop hij zei, welnee joh, we gaan
gewoon regelen dat al de gevraagde setjes er komen.
(hij is altijd veel optimistischer dan ik, hij ziet nooit
problemen, maar mogelijkheden :-)
Na een heleboel ja maren van mijn kant, bedacht hij een
goed systeem om de kaartjes te snijden, ik doe dat soort
dingen op gevoel, hij bekijkt het nuchter en technisch.


Dus samen maakten we heel, heel veel setjes, 
we zaten uren te printen, hij te snijden, terwijl ik ze inpakte.
Dat klinkt gezelliger en makkelijker dan het was, soms
haperde de printer (vaak) maakte ik heel veel misdrukken
omdat ik een knipperend lampje negeerde, lagen er stapels
verkeerd gesneden kaartjes in een schaal en werden kaartjes 
door elkaar gehaald en zaten we eindeloos te sorteren.
P bleef kalm, ik was nogal eens paniekerig, maar het is gelukt,
een ieder die een setje wilde heeft er eentje.
Ze staan nog wel steeds in de webshop, maar de grote
berg bestellingen is weggewerkt en daar ben ik stiekem
wel een beetje blij om, want het zomaar een ideetje,
wat binnen kwam vallen terwijl ik iets heel anders deed.

Ik wens je een fijne dag, hier is het echt herfstachtig..
(dat zijn kaartjes in de tinten grijs, bruinachtig en 
nog wat groen hier en daar :-)
-X-

dinsdag 5 september 2017

Ken wel so wese


En aaargh, nu had ik gisteren eindelijk een goede
zin bedacht om dit bericht mee te beginnen, maar toen deed
iets technisch met mijn blog het niet (ik word daar altijd
heel gespannen van omdat ik niks snap van computers,
ik kan alleen iets als het werkt zoals altijd)
Daarna sprak ik mijn broer, die naast mij woont, even 
over een ietwat verontrustend bericht over mijn moeder,
kortom het was nog geen half 9 en ik had het al gehad..
Eigenlijk wilde ik een verhaal vertellen over een echtpaar
wat stond af te rekenen bij een warenhuis.
De vrouw was echt zo'n Amsterdam Noord mevrouw,
met iets te geblondeerd haar, teveel blauwe oogschaduw
en een schelle stem met een plat Amsterdams accent.


De vrouw wilde iets hebben uit het aanbiedingen krantje,
maar dat was op, het meisje achter de kassa zei dat op, op was.
Nou zegt de vrouw; dat ken wel so wese, maar ik wil het toch 
hebben, het meisje ging nog eens omstandig uitleggen dat
dat niet mogelijk was, ken wel so wese zei de vrouw, maar..
Zo ging het een tijdje door, het meisje begon wat schichtig om 
zich heen te kijken, en de rij achter mij groeide.
De vrouw begon steeds harder te praten en bleef maar ken wel
so wese roepen en vervolgens ik heb er recht op (ohoh, het ging
over 30 cent of zo'n soort bedrag)
Uiteindelijk werd er iemand bijgehaald die de overhitte boze
mevrouw even apart nam, ik kon eindelijk af rekenen
en toen ik de winkel uitliep hoorde ik de mevrouw nog tetteren


De man stond er de hele tijd maar een beetje bij,
hij zal wel meer dan genoeg ken wel so wesens naar zijn
hoofd hebben gehad en dacht waarschijnlijk, ik zeg maar zo.
ik zeg maar niks, dat is veel rustiger..

Dat ken wel so wese, bleef nog een hele tijd in mijn hoofd
hangen en het lijkt me heerlijk om het af en toe ook te zeggen,
waren het niet dat ik het nooit zo mooi zou kunnen zeggen
in het plat Amsterdams, ik kan helemaal geen accenten :-)
Als je zegt, dat kan wel zo zijn, en dan niet met zo'n
harde stem klinkt het toch heel wat minder krachtig..

Ondertussen zit ik de hele tijd de pagina van mijn blog 
te verversen en opnieuw op te starten omdat er iets 
niet werkt, dus de geweldige afsluiter die ik bedacht had
voor dit bericht moet ik je schuldig blijven, haha.
Het enige wat ik nu wil is op verzenden drukken en dan
hoop ik dat het bericht verschijnt, want het 
ken toch niet so wese dat ik op de tweede dag na mijn
blogvakantie al weer geen bericht heb..

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 4 september 2017

Het was wat het was


Toen ik vanochtend in even buiten zat om koffie te 
drinken dacht ik; ooh ja, ik zou weer gaan bloggen vandaag.
Ik heb nogal de neiging om mijn blog te vergeten als ik
er een tijdje niet mee bezig ben..
Vervolgens dacht ik aan een goede openingszin, goede 
openingszinnen zijn belangrijk, maar ik kwam niet zo ver..
Het had kunnen zijn; ooh dat is lang geleden, of ineens was het
september, maar alles kwam op mijn wat afgezaagd over,
misschien moet ik er nog inkomen of misschien ben ik 
het hele vermogen om een verhaal te vertellen wel verloren..
Ook dacht ik dat ik iets zou moeten vertellen over hoe ik
gevaren ben, in spreekwoordelijke zin dan, want ik zit nooit
op een boot, behalve op het pontje naar het centrum, dat wel..
Het was..ja wat was het eigenlijk..het was was het was,
een eindeloze reeks van prints maken, pakjes inpakken,
naar mijn moeder gaan, zorgen maken, de dagen regen zich
aan één als een lange ketting van min of meer 
dezelfde handelingen en gedachten.

Maar dat is natuurlijk niet het goede online verhaal,
wat misschien wel verteld moet worden, met ongelofelijke
vakantie foto's, fabuleuze gebeurtenissen en interessante
ontmoetingen, maar zoals ik al zei, het was zoals het was.

Ik hoop dat jij wel zo'n zomer had die je kunt toevoegen
aan je top 10 van beste ooit, dat hoop ik echt..
Ik wens je een hele fijne maandag en vandaag zal ik mijn
gedachten eens laten gaan over een goede openingszin
voor morgen, je kunt immers elke dag weer opnieuw
beginnen (min of meer) denk je niet
-X-