Sterren knutselen

Voordat we gaan beginnen met knutselen of zoals bij 

de reacties stond; knusselen, die houdt ik er in, dat zegt het

 eigenlijk helemaal, wat een leuk nieuw woord, wil ik even 

melden dat de lucht vanochtend voor het eerst sinds lange

tijd blauw is, met wat prachtige roze wolken, zo heerlijk.

Nu ik het knusselwerkje ;-) terug zie denk ik dat het misschien

wel heel erg simpel is, maar ja het is uit een kinderboek.

Er stond ook nog een andere in, maar daar kwam wat rekenwerk 

bij kijken, en omdat ik vroeger nooit opgelet heb met

sommen maken, heb ik me daar maar niet aan gewaagd ;-)

Dus, zo maak je ze..

 Dat moet lukken toch, in het boek plakten ze de sterren 

aan elkaar met kinderlijm, ik moest meteen aan de 

kleuterschool denken, daar had je van die potten met

dikke witte lijm, wat dan altijd klonterde als je het op

het papier smeerde met een kwast, ik deed het altijd met

mijn vingers die ik dan afveegde aan mijn trui, maar 

dat mocht dan weer niet, haha, zo flauw..

Ik deed een splitpennentje in het midden, waarom lijm

gebruiken (met klonten) als er zoiets hips en makkelijks

bestaat als een roze splitpennetje (grapje)

Het papier van de eerste foto kocht ik bij de Sostere Grene,

niet gesponsord, voor de duidelijkheid, soms weet ik

niet meer zo goed waar ik naar kijk op Instagram en blogs,

is het nu reclame of vind men het product echt zo geweldig,

maar dat geheel en al terzijde, natuurlijk..

Alle fouten zijn vanzelfsprekend voor mijn rekening,

elke zelfmaker die ik plaats heeft er wel eentje, of meerdere.

Maar fouten of niet, hier kom je vast wel uit, denk je niet?

Ik wens je een stralende dag

-X-

Knutselwerkjes

Laatst gingen wij even naar Delft, dat doen we af en toe

omdat P daar uit de buurt komt en hij vind het leuk om

daar naar de markt te gaan, net als vroeger.

Hij loopt dan rond als een reisleider, hij heeft nog net

niet zo'n vlaggetje zodat ik hem niet kwijt kan raken, haha

en vertelt van alles over de stad, over de geschiedenis

(dat begint dan met; wist je dat..en dan zeg ik nee :-)

maar ook over zijn eigen ervaringen, die hij al vaker

vertelde, toch zeg ik dan; oh echt, wat leuk..

Deze keer liepen we op weg naar de auto langs een

klein rommelwinkeltje, precies zo als ik ze graag heb,

alles op elkaar gestapeld en een beetje een chaos.

Ik rommelde wat in de dozen en tussen de boeken

en tot mijn grote plezier vond ik twee hele oude 

(eind jaren '30 ) knutselboeken, die ik niet kenden.

Ze lagen helemaal uit elkaar maar ik wilde ze toch hebben,

toen ik ze af ging rekenen, zei de man van wie de winkel was

(hij zat verstopt tussen stapels met spullen) je bent je

er van bewust dat ze niet meer 100% in orde zijn ?

Oh haha, ja dat had ik gezien en vervolgens vroeg hij

of ik 1 euro teveel vond voor beide boeken, nee hoor.

Het zijn echt heerlijke boeken, vol met knutselwerkjes,

ook al zo'n geweldig woord, de knusheid spat er van af.

Het is jammer dat ik geen keukentafel heb anders kon ik

knutselen in de keuken terwijl de stoofpeertjes pruttelen.

Ik dacht dat het misschien een leuk idee was om regelmatig

een werkje uit het boek te maken en hier dan uitleg te geven,

want bovenal heb ik behoefte aan gezellige warme dingen.

Ik maakte er al eentje, die zal ik morgen laten zien.

Ik wens je een hele fijne dag, en oh dat weer, terwijl ik

hier zit te typen slaat de hagel tegen de ramen, ik denk dat 

ik tussen de buien door toch maar stoofpeertjes ga halen

en als die opstaan gezellig wat ga knippen en plakken..

-X--

Plaatje

Weet je nog dat als je vroeger iets goed had gedaan op 

school, bijvoorbeeld een voldoende had gehaald voor

rekenen (dat was bij mij heel bijzonder) dat je dan een

plaatje in je schrift geplakt kreeg..

Ik weet dat nog heel goed, ik ben dol op plaatjes en ik 

kreeg ze niet zo vaak want ik keek liever uit het raam

naar de lucht en de vogels dan naar het bord..

Daar kreeg je geen plaatje voor, voor het heel goed naar

buiten kunnen kijken en een beetje mijmeren over de dingen.

dat hoefde ook helemaal niet, het was al beloning genoeg 

om even weg te kunnen dromen, weg van de realiteit..

Daar dacht ik vanochtend aan voordat ik begon met dit

bericht en al jullie reacties op mijn vorige bericht las..

Als die aardige woorden zijn eigenlijk hetzelfde als

een plaatje krijgen, niet zozeer omdat het allemaal zo 

mooi is wat ik schrijf maar ik heb wel het gevoel dat er

meegeleefd en gedacht wordt, echt heel erg fijn en lief.

Wat jammer eigenlijk dat je als volwassene nooit een plaatje 

krijgt voor alles wat je doet terwijl dat best heel fijn zou zijn.

Woorden vergeet je snel maar stel dat je een heel schrift

vol zou hebben en daar af en toe in kon bladeren zodat je 

zag wat je allemaal goed hebt gedaan, oh haha, ja.

Natuurlijk wil ik hier een virtueel plaatje aan jou geven,

ik waardeer het bijzonder, alle aardige woorden, die hier

altijd onder mijn berichten staan, dank je wel.

En zoals mijn meester (zo noemden we dat toen) in de 

vierde klas er nog wel eens bij schreef als je het echt goed

deed; ga zo door mijn kind en je zult spinazie eten :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Lalala en Hup

Net toen ik van de week weer de draad wilde oppakken,

hup, tegen mezelf had gezegd en besloten had mij door 

wat tegenwind en grijze dagen niet gek te laten maken,

kreeg ik een telefoontje van de belastingdienst.

Ze bellen tegenwoordig blijkbaar, toe ik vroeg waarom

was het antwoord dat ze graag persoonlijk contact willen.

Dat klinkt allemaal reuze gezellig maar de mededeling was

dat helemaal niet, ik moet een aanzienlijke som bij betalen

omdat kosten die in 2015 zijn opgevoerd zijn niet 

worden toegekend, dat waren voornamelijk

de kosten die ik maakte voor het laatste boek.

(het voert te ver om het hier helemaal uit te leggen)

Eigenlijk zou de uitgever die betalen, maar toen ze gemaakt 

waren, hadden ze toch ineens geen budget meer over..

Daar was ik toen al naar van en omdat het boek niet goed 

verkocht en ik alle kosten zelf moet betalen, kosten die 

niet verrekend mochten worden, kom ik op nul uit..

Oh, ik dacht dat ik er in bleef, 8 maanden voor niets 

gewerkt, en ik zakte echt als een plumpudding in,

geen Hup ter wereld kon mij overeind helpen..

Ik sliep er een paar nachten niet van, ken je dat, dat je

maar de hele tijd in cirkels rond blijft denken, eindeloos,

steeds weer hetzelfde, zo vermoeiend..

Ik deed de ene mindfulness oefening na de andere,

maar ook dat leek niet te helpen, dus ik besloot om alle 

gedachten de vrije ruimte te laten en gewoon te gaan breien,

meters heb ik gebreid deze week en inmiddels ben ik 

wat gekalmeerd (hoewel als ik er aan denk..)

Dit is natuurlijk niet het gezellige Lala bericht wat ik voor 

ogen had, maar dit is gewoon zoals de dingen zijn, mede 

door het hele social media gebeuren heb ik wel eens het idee

dat ik de enige ben die geen leien dakje heeft waar alle

problemen zo vanaf glijden..

Ik zal de belasting betalen, de komende maanden brood met

pindakaas eten, haha, proberen de draad weer op te 

pakken en ik zal op zoek gaan naar de Lalala mindset,

en de luchtigheid de dingen..

Ter geruststelling, ik weet uit ervaring dat ik dat echt wel 

weer zal vinden, dat heeft de ervaring mij geleerd.

Ik wens je een heel goed weekend

-X-

Kortom

Het was nu niet bepaald een weekend om over naar huis

te schrijven (dit is overigens niet mijn huis hoor) laat 

staan hier op mijn blog, ik zou iedereen meenemen in een 

soort van sombere november droefheid..

Lang geleden belde ik vaak met een vriendin, gewoon over

de dingen van de dag, over de leuke dingen maar ook

om eens lekker te klagen over wat er niet goed ging.

We eindigden het klaag gedeelte altijd met dat één van ons

zei; kortom..en dan zei de ander; ellende, vervolgens 

schaterden we het dan het uit, het werkte heerlijk relativerend.

Daan was toen nog een klein Daantje en vaak als ik dan zei;

kortom, riep hij al; ellende, hij dacht dat het iets heel

grappigs was, omdat we er zo om moesten lachen.

(dat was het natuurlijk ook)

Ik bel allang niet meer met die vriendin, zo gaan die 

dingen soms, en ook mis ik Daan die ellende roept,

eigenlijk mis ik mijn hele relativeringsvermogen op het moment..

Ik zit een beetje mee te somberen met het weer,

zelfs de foto's die ik maakte stralen nu niet een fijne

lichtheid der dingen uit..

Dus ik besloot om weer eens even een tijdje te gaan

lala bloggen, wat zoveel wil zeggen dat ik een bericht

zal maken als ik iets gezelligs te zeggen heb, misschien

elke dag maar soms misschien ook niet..

Ik heb het gevoel dat ik ruimte nodig heb om de dingen 

te ervaren zoals ze zijn en op zoek te gaan naar lichtheid,

in welke vorm dan ook..kortom..haha

Ik wens je, hoe dan ook, een mooie maandag

-X-

Breilesje

Nu het zo snel donker is zit ik meer te handwerken dan

ik in de zomer doe, dan is het fijn om na het eten nog 

even naar buiten te gaan, maar op het moment moet je

al om een uur of 4 het licht aan doen..

Het lijkt wel of ik eerder stil val op deze dagen en dan 

pak ik sneller een handwerkje, een tijdje haakte ik wantjes,

dat ging zo lekker, dat ik er waarschijnlijk veel te veel

maakte, ik verkocht er al best veel, maar er zijn er

nog meer dan genoeg over..

Na al dat gehaak had ik zin in een breiwerkje, 

ondertussen keek ik op Netflix naar Alias Grace, heel fijn,

een kostuumdrama, daar hou ik van, wel met een moord,

ik zeg het maar even, mocht je daar niet van houden,

maar vooral een prachtig psychologisch drama.

Nadat ik een foto op Instagram zette van het kussen

kreeg ik verschillende malen de vraag naar het 

stekenpatroon, ik prijs natuurlijk mijn kussen, wat in de

webwinkel staat, uit de markt, maar vooruit, ik gun 

natuurlijk iedereen een fijn breiwerkje.

Ik schreef het enthousiast op het breiwerk zelf, maar ik

weet nu al dat ik er vragen over ga krijgen, omdat

het misschien niet goed genoeg leesbaar is, dus;

Zet de steken op; dat moet een veelvoud zijn van 4 steken

en dan nog 3 extra (dat is belangrijk anders kom je niet uit)

Rij 1; 1 recht *1 averecht, 3 recht* Herhaal van * tot * tot er

nog 2 steken overblijven. Brei 1 averecht, 1 recht.

Rij 2: brei alle steken averecht.

Rij 3: *3 recht, 1 averecht*  Herhaal van * tot * 

tot er 3 steken overblijven. 3 steken recht breien.

Rij 4: averecht breien.

Deze 4 rijen steeds herhalen.

Het is wel een breiwerk waarbij je steeds moet 

tellen en goed moet opletten, ik haalde verschillende 

keren een stuk uit, als je 1 steek verkeerd doet,

klopt het patroon niet meer, maar op den duur herken

je dat patroon en gaat het steeds makkelijker.

En dit is het kussen geworden, mocht je er ook eentje

willen maken, maakt dan eerst een proeflapje met het garen

en de naalden die je wil gebruiken, zet bijvoorbeeld 

10 steken op, haal het van de naalden af en meet het op,

meet dan het kussen en reken uit hoeveel steken je nodig hebt.

Let wel op dat veelvoud van 4 plus 3 steken om mee te

beginnen, anders krijg je het niet goed.

Het klinkt altijd veel ingewikkelder als je het opschrijft,

ik zou zeggen; gewoon proberen :-)

Ik wens je een fijn weekend

-X-

Stem

Ik wens je een mooie dag, en oh zullen we allemaal

even een zonnedansje doen, want dat sombere weer..

ik heb het gevoel dat de grijze hemel op me is gevallen..

De luidste stem in mij zegt hard weg te rennen naar het

zuiden om daar in de zon te gaan zitten, maar omdat dat

niet mogelijk is, ik kan helemaal niet hard rennen,

daarnaast heb ik allerlei verplichtingen hier, dus ik zal

vandaag stil zijn en goed luisteren wat het mij nog meer zegt..

-X-

Foto studio

Nu de donkere dagen zijn aangebroken, is het eigenlijk

een wonder dat ik hier in huis nog wat foto's kan maken.

Ik heb maar een heel klein stukje witte muur, voor de 

andere witte muur staat een grote kast en in de rest van de 

kamer zit een lambrisering, die een beetje creme-achtig

geverfd is, niet helemaal mijn keuze, maar het is een huurhuisje..

Ik heb voor en achter een raam, maar voor het raam achter

staat een boom die het licht wegneemt, dus ik moet het hebben

van het voorraam en wachten tot de zon goed staat.

Dat is op deze dagen ongeveer van 2 tot 3 

en dan moet hij ook nog schijnen..soms doe ik zelfs een 

zonnedansje, als ik echt foto's nodig heb, om hem te

verleiden om te gaan schijnen, haha, dat moet

je niet geloven hoor ;-)

Mijn werktafel staat precies op de plek voor het raam,

hij heeft zo ongeveer overal in de kamer gestaan 

maar dit lijkt de oplossing die het meeste ruimte geeft.

Dus blijft er ongeveer 40 centimeter over waar ik de

foto's kan maken voor de webshop en mijn blog.

Dus ik maak vaak close ups (zeg je dat zo?) en flatlays,

dat is een hip woord voor gewoon alles op de tafel leggen

en dan van boven af een foto maken, het duurde even voordat

ik dat in de gaten had, overigens, dat dat zo heette.

Omdat ik maar heb beperkte ruimte heb, zie je bij de mijne

vaak dezelfde vlek op de tafel, ohoh, nu ja, ik doe wat ik 

kan in mijn mini foto studio, maar ik denk dat het echt tijd 

word voor een gloriette :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Gloriette

De eerste keer dat ik een gloriette (een gebouw in een tuin

wat op een heuvel ligt, ik heb het even opgezocht)

zag was In Wenen, dat was een heel groot gebouw, wat

door het Oostenrijkse hof werd gebruikt voor ontvangsten

en feesten en natuurlijk ook door Sissi, die zo stel ik

me voor, daar thee ging drinken en over de stad uitkeek.

Vorige week wandelden wij even in het park in Putte,

om even de gedachten te verzetten en tot mijn verbazing

stond daar ook een gloriette, alleen het woord is al fijn..

Een heel kleintje maar oh, mij fantasie ging meteen

met mij op de loop, stel je voor dat ik een gloriette had..

Dan zou ik regelmatig mijn kleine huisje temidden van 

de drukte en het lawaai van de stad verlaten.

Dan zou ik over de lange laan in het bos kuieren, langzaam

ernaar toe wandelen hoort bij een gloriette, lijkt mij.

Dan zou ik het in de verte al zien liggen en mij verheugen

op het moment dat ik daar aan zal komen.

Dan zou ik de luiken openen, de frisse lucht binnen laten

stromen en een kopje thee zetten (thee past beter dan koffie)

Dan zou ik buiten op het heuveltje voor het gebouwtje zitten,

helemaal alleen en luisteren naar het fluisteren van de 

blaadjes aan de bomen en het zingen van de vogels.

Dan zou ik alle gedachten door mijn hoofd laten fladderen

en in vrede zijn met de dingen..

Oh ja, ik wou dat ik een gloriette had, zomaar een heel

kleintje op een heel klein heuveltje in een klein bosje..

Hoewel ik weet dat ik het nooit zal bereiken, maar mijn 

nieuwe doel in het leven is een gloriette, haha..

Soms moet je gewoon groot dromen, denk je niet?

Ik wens je een fijne maandag

-X-

Nacht regenboog

Dank jullie wel voor alle aardige woorden, ik wens je 

een heel goed weekend!

-X-

Windstil

En steeds weer lopen de dingen anders dan je verwacht 

had, alles kan in een vingerknip weer anders zijn.

Ik word er soms een beetje zenuwachtig van, dat de dingen

altijd anders gaan dan verwacht of gedacht..

Zo gingen wij maandag naar mijn moeder, zoals wij

zeer regelmatig doen om haar wat gezelschap te bieden

en allerlei klusjes te doen die nodig zijn.

We namen de kaarten mee, een hele doos vol, ze vond het

geweldig, hoewel het even duurde voordat ze begreep

dat ze allemaal voor haar waren, hartelijk bedankt namens haar..

Ook mijn dochter Judith kwam langs en we hadden

een stralende, vrolijke dag met zijn allen en redelijk

gerustgesteld lieten we haar daar 's avonds achter.

(oh, dat is altijd het moeilijkste moment; haar daar

alleen achter laten, terwijl je weet hoe kwetsbaar ze is)

De volgende ochtend werden we gebeld, in eerste instantie

met het bericht dat ze midden in de nacht gevallen was

en uren op de grond had gelegen voordat er hulp kwam,

hoewel de hoogbejaarde buurman er al vrij snel was..

Zij was uiteindelijk met een ambulance naar het ziekenhuis

gebracht, waar bleek dat ze een CVA (beroerte) had gehad..

Ohoh en och hemel, dan draait je hart om als je dat hoort,

dus wij reden weer naar het huisje om spullen op te halen,

de taartjes die over waren van de dag ervoor op te ruimen

en een bloemetje naar de buurman te brengen..

Later troffen wij mijn moeder in het ziekenhuis aan als een 

zielig vogeltje, het gaat naar omstandigheden redelijk,

maar de vraag is of zij ooit nog naar haar huisje terug kan..

Tussen de bedrijven door maakten wij een wandelingetje 

in het park om even op adem te komen, maar de beelden

van mijn moeder op de grond en de doos met ongelezen post

in dat lege huisje lieten mij maar moeilijk los..

Je kan je onmogelijk schrap zetten tegen de dingen die

elke dag onverwacht op je pad komen, noch kan je voorbereid

zijn op wat dan ook, want je weet gewoon niet wat er 

komen gaat en dat is misschien maar goed ook, ik vind

het allemaal al ingewikkeld genoeg om je gewoon

mee te laten voeren met welke wind er dan ook opsteekt..

Soms een warme bries uit het zuiden, dan weer een 

storm uit het westen en soms een gure wind uit het oosten,

Maar daartussen is het altijd windstil, dat moet je niet

vergeten, er komt altijd weer een kalm moment, of als je geluk

hebt zelfs een kalme tijd, daar moet je (ik) vertrouwen in hebben..

Ik wens je een fijne windstille dag

-X-

Foto's

Vandaag ga ik naar mijn moeder om de kaarten te brengen,

het is een hele doos vol met meer dan 50 kaarten/brieven en

kleine cadeautjes, echt fantastisch, dank jullie wel..

Ik dacht dat het misschien leuk zou zijn om even te laten 

zien aan wie jullie je kaart hebben gestuurd, dus hierbij een 

foto van mijn moeder van heel lang geleden natuurlijk..

Het is bijzonder dat ik hem kan laten zien want tot een maand

of wat geleden heeft ze altijd gezegd dat er geen foto's waren

van vroeger, hoe vaak we er ook om vroegen..

Mijn broer vond een hele doos vol toen hij de administratie

op orde wilde brengen, tot zijn en onze grote verbazing,

mag ik wel zeggen, mijn moeder wist niet dat ze er nog waren..

Ik moet zeggen dat het nogal een bijzondere ochtend was,

de ochtend dat ik foto voor foto heb bekeken en samen met

mijn broer probeerden we iedereen die er op stond

een naam te geven, wat niet helemaal lukte, maar toch.

Wat helemaal speciaal was, was dat ik een foto vond van 

mij en mijn moeder samen, die zijn er bijna niet, ook niet

van mij als klein kind, ik denk dat ze op één hand te tellen zijn.

Deze is gemaakt toen ik al in Amsterdam woonde en een keer

een weekend naar huis was gelift, ik herken de trui die ik 

kocht op het Waterlooplein (rommelmarkt) dat was lang 

voordat tweedehands hip was, maar ik kocht toen alles 

al op rommelmarkten (er waren nog geen kringloopwinkels)

Ik kan me het moment niet herinneren, wel herken ik het 

lampje wat er hangt, het hing in de woonkamer van mijn moeder.

Zo af en toe kijk ik eens naar alle foto's, het is alsof je een 

even het gordijn van de tijd opzij schuift, een gordijn wat lang

gesloten bleef, en dan probeer ik dingen te plaatsen in de tijd

hoewel er nog veel vragen over blijven, maar ik ben blij dat 

de foto's gevonden zijn en dat ik nu een beeld heb van 

de dingen die eens waren..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Doosje

Eigenlijk vind ik ze bijna nooit meer, zo'n klein doosje 

of bakje met wat willekeurige rommeltjes er in.

De meeste kringloopwinkles sorteren alles zo uit, dat het

meer op een warenhuis lijkt, er blijven er weinig verassingen

 over en van schatzoeken is al helemaal geen sprake meer..

Gelukkig is er nog een winkel over hier in Noord, die 

wel gewoon alles neer zet zoals ze het aantroffen in de 

gegeven dozen (en de kleren hangen niet op kleur, vind 

ik ook veel leuker) en daar vind ik nog wel eens wat.

Zo vond ik een tijdje geleden dit doosje, echt geweldig,

kijk ook even naar de tekst op het plakband..

Geel lint en garneergalon, geen idee wat het is, ik geloof 

ook niet dat het nog in het doosje zit, het bruine... was 

blijkbaar op want het is doorgestreept :-)

Ik denk dat er een hele stapel van deze doosjes geweest 

is zodat je in één oog opslag kon zien wat er in zat,

want als het er maar eentje was, kon je het net zo 

goed even open doen om er in te kijken, toch?

De inhoud van het doosje is al even ontroerend als het

doosje zelf ; een piepklein bolletje borduurgaren, 

wat naam-band om in kleding te naaien, ik vraag me 

af hoe diegene of misschien haar kind heette met die Z.

Was het Zacharius, Zinzi, Zelda, Zebedeus?

En oh, het prachtige band, is het een restje

van een kraagje wat ze op een jurkje naaide 

(van Zinzi ;-) en zou het een kerst feestjurk geweest 

zijn, vanwege het kransje met de paddestoelen,

wat ook in het doosje zit?

Dat met kerst zou best kunnen, gezien de twee glimmende

rolletjes met cadeau lint, alleen heeft ze het nooit gebruikt..

Verder zat er nog een begin van een haakwerkje in, het is zo

klein dat ik niet zou weten wat het moest worden, twee naalden

en een leeg zakje, misschien van een fournituren winkel.

Ik doe er verder helemaal niets mee met deze dingetjes, 

bij mij gaan ze in een mandje met verloren zaken die 

weer gevonden zijn en misschien dat ooit iemand mijn mandje 

zal vinden op een rommelmarkt, daar over nadenkt en het weer

in een mandje of doosje stopt, zou dat niet mooi zijn ?

Ik wens je een heel fijn weekend

-X-

Verhaaltjes

Weet je wat nu zo grappig is aan de hele kaarten actie

voor mijn moeder, hier op mijn blog, dat zij niet eens 

weet wat een blog is, zij kijkt nooit op een computer,

er ligt daar wel een tablet maar ze weet niet hoe die aan moet.

Ik heb het wel eens geprobeerd uit te leggen wat een blog is,

zoiets als regelmatig een klein verhaaltje vertellen

(inmiddels ruim 2300 verhaaltjes, kan je dat geloven?)

en daar wat foto's bij zetten, die verhalen staan dan allemaal

bij elkaar en mensen kunnen dat lezen als ze dat willen

en misschien er iets bij schrijven, zoiets :-)

Ik snap het beste dat ze dat niet weet, voordat ik aan deze

blog begon, had ik ook geen idee..

En aaah de kaarten, ik kreeg echt een hele stapel, zo lief,

allemaal met zorg en aandacht uitgekozen, soms zelfs

een aardigheidje erbij, op de één de vriendelijke groetjes,

op de andere kaart een heel verhaal, echt heel ontroerend..

Ik heb al heel wat tijd kaarten zitten schrijven, eerst een

stapeltje met mijn vulpen, om ze de bedankjes extra zwierig

te maken, maar het bleek dat ze allemaal gingen vlekken.

Niet erg, want ik heb een heleboel kaarten met mijn logo

op zijn kop, dus ik deed het gewoon opnieuw.

Ik kan van alles maar het beste ben ik toch wel in het

verzinnen van dingen die heel veel tijd kosten, haha.

Maar ik doe het met liefde en volgende week zal ik alle

kaarten naar mijn moeder brengen en haar vragen elke dag

een kaartje uit de mand te kiezen en te lezen, op die manier,

heeft ze heel lang elke dag een berichtje.

Eigenlijk is dat net zoiets als een blog, elke keer een ander

verhaaltje, misschien moet ik mijn laptop eens meenemen

en haar laten zien waar ik nu al jaren mee bezig ben..

Nogmaals hartelijk bedankt voor alle post, ontelbaar veel

karmapunten zijn inmiddels gegeven ;-)

Ik wens je een hele fijne dag

-X-