Pagina's

vrijdag 1 december 2017

De loop der dingen


Van de week bewerkte ik deze foto's, die ik een paar
weken geleden nam, of eigenlijk nam P. ze, van mijn 
dochter Judith en mij in de tuin van mijn moeder.
Het was op de dag voordat ze 's nachts een kleine beroerte
kreeg en in het ziekenhuis werd opgenomen.
Het was een bijzondere dag, drie generaties vrouwen
even bij elkaar, dat komt bijna nooit voor en daarom
een gedenkwaardig fijne herinnering..


Toen ik van de week naar de foto's keek, dacht ik na 
over mijn plaats in de familie en hoe de dingen langzaam 
verschuiven, hoe de verhoudingen veranderen.
Mijn kinderen zijn al jaren de deur uit en hebben eigen 
levens, waar ik natuurlijk wel af en toe deel van ben
en waar ze dingen over vertellen maar van het grootste
deel weet ik helemaal niets (en dat is ook goed zo)
Ook merk ik dat zij af en toe zorgen over mij hebben,
en mij raad geven over dingen, je zou kunnen zeggen
dat we nu een min of meer gelijkwaardige relatie hebben.
Hoewel zij mijn moederlijk aandacht en soms advies
(hoewel ik niet het type ben wat gauw zou zeggen wat iemand 
moet doen, ik luister naar ze, probeer hun keuzes te begrijpen 
en ze daarin te bemoedigen) zeker nog kunnen waarderen.


Dan heb je mijn moeder, waar, onder andere ik, nu 
zorg voor hebben, veel zorg, mag ik wel zeggen.
Ze verblijft nog steeds in het ziekenhuis, maar kan,
met heel veel hulp, over een paar weken naar huis.
Dat idee jaagt mij wat schrik aan omdat wij allemaal
ver weg wonen en het eigenlijk niet meer verantwoord is
maar wij willen allemaal haar wens respecteren.
Van haar krijgen wij geen moederlijk zorg meer, zij stelt
zich volledig afhankelijk op van anderen, heel ingewikkeld.

Er is dus duidelijk een verschuiving gaande in de verhoudingen,
soms moeilijk maar er schuilt ook een schoonheid in,
om zo deel uit de maken van de loop van het leven..
Och jee, dat klinkt wel heel filosofisch, toch ervaar ik het zo.
Ik ben benieuwd of iemand zich hier in herkent..

Ik wens je een fijn weekend
-X-

12 opmerkingen:

  1. Ja Ingrid, mooi gezegd, de loop der dingen.......

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel herkenbaar ja, mijn moeder is nu een paar jaar ziek (borstkanker en uitzaaiingen in de hersenen) en dat gaat natuurlijk steeds verder achteruit. Ze is 65 en mijn vader zorgt voor haar. En toen ze laatst voor de 2e keer uitzaaiingen in haar hersenen bleek te hebben zag ik mijn vader ook een beetje instorten en ben ik dus meegegaan met mijn ouders naar het ziekenhuis. Ik heb maatschappelijk werk geregeld en ben bezig allerlei vervelende en verdrietige dingen te regelen voor wanneer haar leven dreigt op te houden. Pffff. Ja ik herken veel dingen. Alleen heb ik een zoontje van drie waar ik ook nog voor zorg dus nu ben ik een soort supermama die voor iedereen mag zorgen. Maar het is natuurlijk ook wel weer stoer om een supermama te zijn. Misschien moeten ik en mijn naaimachine daar maar eens een bijpassende supermama-jurk voor gaan maken... Ja en zo gaat het. We gaan gewoon maar door en doorlopen ons leven! Sterkte met je mama en geniet zoveel je kan, maak herinneringen. Fijne dag! Liefs Ivon

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Ingrid,
    Ik herken het echt: mijn grote zoon van 19 die steeds meer zijn eigen weg mag gaan en mijn (schoon)moeders die steeds minder het leven aankunnen. de rolwissel van zorgen voor je ouders en het dilemma omdat een volwassene toch niet het zelfde is als je kind en ook zijn eigen rol moet/ mag houden. En zelf toch ook wel iemans kind willen blijven... Ik wens je veel liefde en wijsheid in je dilemma's.. en veel genoegen met je kinders

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik heb geen kinderen, dus dat dele herken ik niet. Naar mijn mama toe wel, maar dat is een koppige vrouw en als ze het gevoel krijgt dat ik iets voor haar doe, dan noemt ze me 'betuttelend ' en krijg ik een standje dat zij de moeder is en ik het kind :D .

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Voor velen herkenbaar denk ik (zo ook deels voor mij), maar soms zo moeilijk om te accepteren...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik herken het helemaal. Wij zijn met 4 generaties, ik heb mijn oma nog! Zij is inmiddels 90. Zij verblijft sinds een paar jaar in een verzorgingstehuis. Gelukkig maar want mijn ouders hebben veel gezondheidsdsproblemen waardoor ze afhankelijker zijn van anderen dan ze willen. Heel fijn dat het verzorgingshuis diverse zorgtaken voor mijn oma uit handen neemt. Veel van de zorg voor mijn ouders en bepaalde dingen (administratie, halen en brengen enz) voor mijn oma komt op mij terecht aangezien mijn moeder enigst kind is. Naast mijn eigen gezin waarvan er 1 bijna uit huis gaat en mijn werk is dat best pittig. Maar ja de cirkel van het leven enzo.........
    Sterkte, ook voor jou Ivon.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heel herkenbaar.
    Wat een mooie dochter heb je (je zoon ws ook maar heb ik geen foto van gezien).
    Veel liefde en sterkte gewenst voor de komende tijd.
    Liefs Jeanette.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. De natuurlijk loop door de tijd heen. Iedere fase brengt mooie dingen en bepaalde zorgen. Goed om te merken dat jouw kinderen hun eigen weg gaan en het beste met jou en P voor hebben.
    Ook al maak je je grote zorgen om jouw moeder, voor haar is het fijn om naar haar vertrouwde thuis terug te gaan. Ik wens jullie veel wijsheid en sterkte toe.

    Groetjes, Margaret

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Je schuift een stukje op in de keten als je ouders er niet meer zijn, en je kinderen dus ook weer. En hopelijk komt er dan ooit een nieuw stukje keten bij in de vorm van kleinkinderen (dat lijkt me echt zó leuk he :))
    De zorg verschuift ook in de loop van de jaren...
    Gelukkig is jouw moeder er nog wel, ik hoop dat het steeds een stukje beter met haar gaat!
    Liefs, Tink

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ja, best wel confronterend allemaal...
    Koester de mooie herinneringen, dat in ieder geval!
    Lieve groet,
    Akkelien

    BeantwoordenVerwijderen
  11. 'the circle of life' song van Elton John zat opeens in m'n hoofd. xxx

    BeantwoordenVerwijderen

Met dank voor je reactie (thank you for your thoughts)