Van het weekend vond ik in een bakje op de rommelmarkt,
deze diploma B, ik weet niet of je je deze nog herinnert
maar die kreeg je als je je zwemdiploma had gehaald,
en vervolgens op je zwempak moest naaien.
Ik heb nooit een diploma B gehaald, wel een A, dat was
groen plaatje, want ik durfde niet te duiken.
De zwemles was zo ongeveer mijn dieptepunt in de week,
hoewel de gymles zo ongeveer op dezelfde plaats staat :-)
Op woensdag kwam de bus voorrijden en dan reden we
naar Vlissingen, dat zwembad bestaat al lang niet meer,
ik zat dan al te bibberen in de bus van de zenuwen.
Het zwemmen op zich ging nog wel, maar als we dan
in het water moesten springen of erger nog duiken, stond
ik trillend als een riet op de startblokken..
Ik bleef ook gewoon staan ondanks de boze woorden van de
badmeester en het eindigde ermee dan hij mij bij mijn enkels
pakte, optilde zodat ik met mijn hoofd boven water hing
en dan liet hij los, ik gilde dan altijd van angst (aaah)
Het zijn natuurlijk methoden die tegenwoordig ondenkbaar
zijn en terecht, wat een bruut, maar toen leek het gewoon.
(het hielp natuurlijk ook helemaal niet)
Ik heb uiteindelijk mijn A diploma gehaald, maar veel
gezwommen heb ik nooit meer, ja, in zee, maar altijd zo
dat ik kon gaan staan en niet met mijn hoofd onder.
Ik heb erg geen trauma aan overgehouden hoor,
het is gewoon een herinnering, ik ga gewoon
nooit meer zwemmen, dat is het eigenlijk.
Het embleem met de B erop is voor het
kastje-met-dingen-van-vroeger van mijn broer
(dat heeft hij echt :-) ik heb tenslotte mijn
B diploma nooit gehaald, hij wel, wat een held ;-)
Ik wens je een fijne dag
-X-
Arme Ingrid, zo ondersteboven met je hoofd boven het water...inderdaad: Wat een bruut! Ik begrijp helemaal wat je bedoelt hoor: sommige kinderen kunnen alles vlotjes en bij anderen gaat het zo moeizaam. Wij hebben zelf 2 zo'n gevoelige kindjes die het soms erg moeilijk hebben met de dingen die op school (lees: in het leven) van hen gevraagd worden. Ik ben als moeder erg geduldig omdat ik het herken van mijn kindertijd. Weet je wat het geluk is: die gevoelige kinderen/mensen, die zijn nu net dat ietsje anders en, in mijn ogen, interessanter dan al die andere 'doorsnee'-mensen. En zo ben jij ook ;-)
BeantwoordenVerwijderenGelukkig gaat het tegenwoordig niet meer zo, dit klinkt wel akelig. Maar mijn zoon, die nu op zwemles zit, heeft ook maanden buikpijn gehad en dikke tranen als hij naar de zwemles moest. Omdat in onze omgeving veel water is, is het wel belangrijk dat hij het leert en gelukkig gingen ze er goed mee om: stapje voor stapje. Inmiddels vindt hij het leuk, hij kan het nu ook al vrij goed maar hij moet nog even doorzetten voor A.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig heb jij er geen trauma aan overgehouden, en tegen je zin gaan zwemmen hoeft ook helemaal niet.
Ik vind zwemmen trouwens heerlijk en zou het juist wat vaker moeten doen (overigens heb ik ook heel lang gedaan over mijn A-diploma destijds, ik was ook doosbang om erin te springen).
hoi Ing, heb jij soms ook les gehad van Meester Cees, met zijn enge lange HAAK? Ik hou inmiddels wel heel erg van zwemmen, mijn C heb ik nooit kunnen halen tot mijn spijt, omdat ik niet lang onder water kan zwemmen. De gymles was voor mij ook een wekelijk terugkerende martelgang! Soms ben ik zo ontzettend blij dat ik inmiddels van school af ben. Groetjes Edith
BeantwoordenVerwijderenO jé....wat een eng verhaal! Ik zwom 8in een leren band aan een lange haak....als een mislukte vis! Brrr...wat was dat erg! En ook nog eens helemaal alleen op m´n zesde naar het zwembad lopen. Wij wioonden aan het water, dus moest ik vroeg leren zwemmen. Gelukkig begon ik toen ik haak-af was het heel erg leuk te vinden, maar ik heb er wel een eeuwige hekel aan zwembaden van over gehouden! Geef mij maar zee! X
BeantwoordenVerwijderenJij had tenminste nog een zwembad om in te zwemmen,
BeantwoordenVerwijderenwij moesten met school in het water bij het
Goesse Sas, vreselijk vond ik dat. Ik was bang voor
vieze beesten en je voelde altijd van alles kriebelen.
Nee, je zal mij niet meer in het water vinden.
Groetjes, Betsy
Oh ja, herkenbaar. Ik was ook geen fan, maar heb uiteindelijk wel alle diploma's gehaald. Het omkleden vond ik het ergste. Ik was nooit zo snel en dan die kousen aantrekken over voeten die nog half nat zijn, vreselijk. Heel lang geleden heb ik daar ook een keer over geblogd. Fijne woensdag.
BeantwoordenVerwijderenOp zijn kop bungelend boven het water. Wat erg. Ik leerde zwemmen in buitenzwembad de Ganzenwiel. Om 7.00 uur ‘s ochtends stond ik al bibberend in het water. De zwemleraar op de kant in een lange leren jas.
BeantwoordenVerwijderenOh ja, de badmeester, Brrr. De lieve badjuf probeerde me nog over te halen met een mandarijntje (wat niet werkte) maar de badmeester gooide het op een zwemmen of verzuipen. Toch kwam er een a en b diploma en heb ik nog heel wat afgezwommen in mijn leven.
BeantwoordenVerwijderenDe badmeesters en -juffen van onze klas hadden altijd zo'n lange ijzeren stok met een haak eraan.. Als je op je rug zwom kreeg je soms die haak in je nek, vreselijk. En schreeuwen dat ze deden, van schrik slikte ik soms het halve zwembad ik, bah. Nee, geen goeie herinneringen daar, en nooit een waterrat geworden :)
BeantwoordenVerwijderenHe Ingrid. Datzelfde had ik ook. In hetzelfde zwembad. Oh...Ik was er 2 dagen zenuwachtig van. Net als bordjes opduiken. Oh.....zo naar. Ik wilde dat ik toen.assertiver was en gewoon NEE IK DURF NIET had gezegd. Nooit haalde ik mijn B.
BeantwoordenVerwijderenIk vind zwemmen heerlijk. Gewoon in zee.
Of in bad met lekker water...Maar toch doe ik het bijna nooit