Hoera, hoera, hoera..

Op deze feestelijke koningsdag (eerlijk gezegd denk ik 

er nog steeds aan als koninginnedag ) wil ik graag wat

lintjes uitdelen, hoewel ik natuurlijk geen koningin ben,

vind ik dat ik er ook best wat mag uitdelen.

Ik wil aan een ieder een lintje geven die;

-elke dag onzichtbare bergen beklimt en best vaak de 

top bereikt, soms ook niet, maar wat geeft het,

in het dal kan het ook best goed toeven zijn,
en bovendien kan je het altijd weer proberen..

-altijd maar weer de leeuwen en beren op de weg

weet te omzeilen en weer veilig thuis komt..

-rechtop blijft staan in de storm, maar blij is

als de wind weer is gaan liggen..

-soms voorop loopt maar evenzo vaak kilometers

achterop aan het sjokken is, soms struikelt

maar toch altijd weer verder gaat..

-de eindjes aan elkaar moet knopen maar toch

tevreden kan zijn met wat er wel is

-die elke dag haar best doet en altijd maar weer

de moed en het plezier weet te vinden

om er samen iets moois van te maken..

Bij deze geef ik jou je virtuele lintje,
wat fijn dat je tot zover gekomen bent en 

je hebt het verdiend, echt waar.

Driewerf hoera voor jou!

Ik wens je een stralende dag

-X-

Thijm

Behalve wat gewone planten heb ik altijd wel wat kruiden

in huis staan, meestal in de keuken om wat van te knippen

voor in het eten maar ook een pot thijm in de kamer.

Daar haal ik dan even mijn hand doorheen en ruik er aan,

net als mooie woorden kunnen geuren je ook 

terugbrengen naar een fijn moment.

Als ik die thijm dan zo ruik denk ik altijd even terug, al is het

 maar in een flits naar een vakantie in het zuiden van Turkije.

Daar reden wij met een huurauto rond door de bergen, over

lege stoffige wegen, het was heel erg warm en we kwamen

niet veel meer tegen dan wat bijenvolken die in prachtige 

blauwe kisten woonden en af en toe iemand met een

ezel, waar ik dan altijd naar zwaaide.

Op een gegeven moment reden wij door een klein

dorpje met een paar huizen, het leek verlaten op een terras 

na, waar een grote familie in de schaduw van een paar

bomen zat te eten, het was een vrolijk luidruchtig gezelschap.

Het was ons niet helemaal duidelijk of het een uitspanning 

maar een oude vrouw wenkte ons en gebaarde dat we plaats 

moesten nemen aan een wiebelig tafeltje iets verder op.

Het was duidelijk dat de oude vrouw, prachtig gekleed in

een gebloemde jurk met dito schort en hoofddoek, de scepter

zwaaide over het hele gebeuren.

Er was geen kaart maar we kregen heerlijk te eten en elke 

keer dat de vrouw iets kwam brengen, streek ze even met

haar hand door de grote pot met thijm op ons tafeltje,

vervolgens rook ze dan tevreden lachend aan haar hand.

Dat was zo'n prachtig gezicht dat ik sindsdien altijd

wel ergens een pot met kruiden heb staan en hetzelfde doe,

en even, heel even ben ik dan weer daar, in dat kleine

dorp, ver weg van hier.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Live is tough

Het gaat het toch niet helemaal worden met de natuur 

week, gisteren kwam ik er niet aan toe om de andere

foto's die ik in gedachten had te bewerken..

Ik sloot de webwinkel (voor een paar weken) ruimde 

alles op en het schoot in mijn schouder, wat dat het is

weet ik niet precies maar het doet onwaarschijnlijk

veel zeer en ik kan me nauwelijks bewegen..

Nu heb ik al jaren verschillende bijzonder vervelende

gezondheidsklachten, waar ik het eigenlijk nooit over

heb hier, ze zijn ook alleen vervelend voor mij..

Waarschijnlijk ligt de oorzaak in een ernstig auto

ongeluk wat ik ooit had, hoewel ik niet reed.

Sindsdien heb ik chronische hoofdpijn, zie ik dubbel

(alles geprobeerd, niets aan te doen) ben ik vaak duizelig

en ga zo maar voort, akelig verhaal.

Ik wil ook op geen enkele manier 'die vrouw die altijd 

wat heeft' zijn, en ik ben die klachten niet, ik heb ze

en ik weet nu dat ik meer ben dan dat.

Ook heb ik een manier gevonden, eindelijk, om er

mee te leven en mijn bezigheden er op aan te passen.

Maar soms overvalt het me ineens, en staat alles

weer even stil, zoals nu..

Ik zeg er nu één keertje iets over, ook om anderen

die misschien met iets kampen een hart onder de 

riem te steken er is vaak wel een manier te vinden

om, met vallen en weer opstaan, er mee om te gaan,

 hoewel het een lange, lange weg is..

Live is though and so am I and you!

Ik wens je een fijne dag

-X-

Fluitenkruid

Elk jaar kijk ik er weer naar uit, naar het eerste fluitenkruid,

het bloeit hier langs het kanaal en in het kleine bosje,

wat door Guusje het Konijnenbosje wordt genoemd,

hier aan het einde van de dijk.

De eerste signalen dat het het eraan komt zijn de blaadjes,

die net als de varens ineens de grond uitschieten, vanaf

die dag fiets ik altijd even door het Konijnenbosje, waar

ik overigens nog nooit een konijn heb gezien.

En oh, dan de eerste keer dat ik wat bloemen zie, 

wat een heerlijk moment, die pluk ik dan nog niet want

misschien zijn er wel meer 'fluitenkruid speurders' en die

wil ik het plezier van de eerste bloemen niet afnemen.

Ik wacht dan tot zo ongeveer alles in de bloei staat

en dan pluk ik er een paar en zet ze in een vaas.

Sommige mensen noemen ze ook Zeeuws kant en 

misschien is dat het wel met het fluitenkruid, het doet

mij verlangen naar de dijkjes op Zuid Beveland, vol

met fluitenkruid, waar ik altijd zo graag fietste..

Ik wens je een fijne dag en natuurlijk

 wat fluitenkruid langs je pad.

-X-

(ps, het lijkt er op dat dit een natuurweek gaat 

worden hier op mijn blog :-)

Varenveldje

Hier achter het huisje, in de tuin die niet de mijne is,

maar ik heb wel een stoel achter tegen de keukenmuur 

staan, en ik kan er natuurlijk naar kijken, staan onder

de boom een heel veldje met varens.

In de winter zijn ze helemaal verdwenen maar in het 

voorjaar piepen ze ineens boven de grond.

Ik vind dat de mooiste fasen van de groei, van die

frêle opgerolde blaadjes die in kleine kringetjes bij 

elkaar staan alsof ze met elkaar in vergadering zijn,

de hoofden naar elkaar toegebogen..

De viooltjes proberen zich er een beetje mee te bemoeien,

maar de varens lijken ze niet op te merken, ze hebben 

het veel te druk met zichzelf en elkaar.

Als je heel stil zou zijn zou je ze kunnen horen fluisteren

en als je lang genoeg zou blijven zitten zou je ze zien 

groeien, want dat gaat echt met centimeters per dag.

In nog geen anderhalve week tijd groeiden ze van een

paar centimeter naar wel een halve meter, ik vroeg aan

P. of het met kleine schokjes ging en of je het 

echt zou kunnen zien, waarop hij glimlachte

en zei; nee, het is een kwestie van celdeling.

Oh haha, niet goed opgelet bij de biologieklas..

Het varenveldje achter is inmiddels helemaal groen 

en ze staan nu in de ochtendzon een beetje te wuiven,

alsof ze tevreden zijn dat het dit jaar weer gelukt is,

het is echt sprookjesachtig mooi, dat veldje.

En er zijn twee viooltjes, die zich toch hebben kunnen

mengen in de conversatie van de varens, helaas heb ik

niet kunnen ontdekken waar ze het over hebben, 

maar dat is het wonder van de natuur :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Wolberg

Een paar weken geleden kwam P. thuis van de markt,

daar gaat hij elke zaterdag heen, en zei dat er een kraampje

op de markt stond met allerlei wol, hij had geen idee of

ik het wat zou vinden maar ik ging toch even kijken.

En ooh, zoveel mooie wol bij elkaar, het was echt 

fantastisch, prachtig materiaal als merino en zijde..

Mijn hart ging even sneller slaan en een ongelofelijke

hebberigheid maakte zich van mij meester, haha.

Ik werk al jaren met wol die ik vaak in de kringloop

vind, of in de aanbieding is, ik kan me het gewoon

niet veroorloven zomaar te kopen wat ik mooi vind..

Ik heb ook geen sponsor, zelfs voor mijn laatste boek over

wol, wilde niemand dat (ze hadden een vooruitziende

blik, het boek verkocht ook helemaal niet goed)

Dat geeft verder helemaal niets, ik doe het gewoon met

wat ik heb, maar dit was een kans om eens met hele

fijne materialen te werken, dus ik kocht een hele berg,

er stond nog een tegoed in de webwinkel, gelukkig.

Ze waren bijzonder goedkoop, geen fractie van de waarde,

ik zag er bolletjes tussen zitten met een prijsje van 15 euro :-)

Het allerleukste bolletje, een lichtblauwe, kreeg ik van 

het zoontje van de verkoopster, hij zei dat ik er eentje

cadeau kreeg en ik vroeg hem of hij het wilde uitzoeken,

oh, dat glunderende gezicht van het jongetje..

Omdat ik maar twee kratjes wol kwijt kan hier in huis,

verkocht ik mijn oude voorraad voor een paar cent

en elke keer als ik nu langs de kratjes loop, denk ik oh

en ah en jee dat dit geluk mij ten deel mag vallen,

echt waar!

Ik wens je een heerlijk weekend, ik las net dat het

zondag gaat onweren, dus geniet van het mooie weer,

hoewel ik een goede onweersbui ook kan waarderen.

-X-

Ps, ik snap best dat het veel te mooi weer is om 

achter je pc te zitten maar mijn webwinkel is nog

tot en met dinsdag open, daarna weer grote vakantie, haha

It's wonderful

Oh wat een heerlijkheid, deze dagen met het zonnetje,

vooral zo in alle vroegte in de tuin, met een kopje koffie,

terwijl ik daar zo zat en zat te mijmeren over een goede

openingszin, hoorde ik in gedachte zomaar dit liedje 

en dat zegt eigenlijk genoeg voor vandaag, denk ik..

Geniet ervan, fijne dag

-X-

Poetsen

In deze dagen, of misschien is het wel op deze dagen

waarbij de webwinkel open is, ben ik daar zo mee bezig

dat ik eigenlijk niet zo toe kom aan andere dingen.

Er ligt een berg was en als je met je vinger over de randjes

zou gaan, niet dat ik dat ooit doe, zou je zien dat er overal

stof ligt, ook mijn kledingkast is een zootje, ik was op

zoek naar wat zomerkleren en propte de hele stapel

wintertruien er zo terug in, die valt nu zo uit de kast

als ik de deur open doe (ik prop 'm dan weer terug)

Ik zie het als een goed ding, het betekent dat  er lekker

veel besteld is en dat het mij lukt om op één ding 

te focussen zonder helemaal uit te wapperen in mijn hoofd.

(ken je dat, dat je helemaal geen grip hebt op wat je

moet doen, en van de hak op de tak springt?)

Vandaag lijken de bestellingen stil gevallen, wie gaat

er ook dingen kopen terwijl je heerlijk naar buiten kan,

P is naar mijn moeder, heel fijn dat ik soms niet mee hoef

en een lange lege zonnige dag strekt zich voor mij uit.

Ik denk dat ik maar eens wat ga huishouden, of zoals

wij dat noemen 'de grove kuis' dat grove laat wat ruimte 

om het een beetje af te raffelen en wat stof te laten 

liggen hier en daar, het ligt er morgen ook nog wel.

Het schortje, wat maar een paar centimeter groot is

vond ik op een rommelmarkt, ik denk dat iemand het

ooit maakte voor haar pop, echt onroerend lief..

(dat piepkleine poetsdoekje er in..)

Ah dit is weer een ouderwetse babbelpost, zonder

kop of staart ;-) ik wens je een heerlijke dag.

-X-

De achterzijde van de mooie plaatjes..

Natuurlijk weet ik niet of het zo is, maar het lijkt mij dat 

achter alle mooie plaatjes op de social media, een

verhaal schuilt wat misschien veel minder fraai is dan 

doet vermoeden, maar misschien ook wel niet, misschien

bestaan er echt wel perfecte levens, zonder problemen

van welke aard dan ook, ik gun het werkelijk iedereen..

Sommige dingen zijn ook lastig om te delen en waarom 

zou je ook, je hebt natuurlijk geen idee wie het leest

of meekijkt en vooral wil je natuurlijk niet onder doen

 voor een ander of zielig gevonden worden (oh gruwel)

Gisteren plaatste ik een klein oproepje op mijn stories

van Instagram en op Twitter, niet dat ik enige reactie 

kreeg hoor, maar het was in het kader van; je probeert

nog eens wat en een balletje kan raar rollen.

Ik deed dat omdat P. eigenlijk op zoek is naar werk,

nee, niet eigenlijk, hij is hele dagen op zoek en dat 

al twee jaar, honderden solliciaties, de één na de ander.

Het levert niks op, niet dat hij geen goede opleiding

heeft, hij is econoom, of te weinig ervaring, maar zodra

zijn leeftijd (dik boven de 50) ter sprake komt is het klaar.

Dit hele gedoe levert achter de schermen flink wat 

spanning op, zo nu en dan, het huisje is nogal klein

om hele dagen samen in te zitten, daarnaast zou wat extra

inkomen heel fijn zijn, niet dat ik me arm voel hoor,

helemaal niet, ik tel mijn zegeningen.

We mogen van mijn broer in dit huisje wonen, 

op een plek die eigenlijk kilometers boven onze stand is,

normaal zouden we hier echt nooit kunnen wonen.

Laatst kochten we een andere auto, die hebben we nodig

om naar mijn moeder te gaan, hij kostte niet meer

dan de prijs van een aardige fiets, maar hij rijdt (voorlopig:-)

Verder heb ik geen spullen nodig, ik heb er geen verlangen

naar, noch de plek om het op te bergen.

We zijn al twee jaar niet op vakantie geweest, mijn reisjes

naar Wenen betaalde mijn zoon en zijn vriendin (lief!)

maar fietsen in en buiten de stad is ook fijn.

Kleding is overal tweedehands te vinden, dus wij redden 

het wel, ik heb voor hetere vuren gestaan.

P. geeft tegenwoordig wat bijles, wiskunde en economie

en doet voor wat mensen de administratie, dus ik dacht

ik vraag eens of er ZZPers of kleine zelfstandigen zijn voor

wie hij dat zou kunnen doen (hij is niet op de social media)

Ik voelde me een beetje bezwaard, want het lijkt wat af te

steken, tegen al die mooie plaatjes, maar soms kan het me

ineens zo overvallen deze hele situatie en ben ik in tranen..

Maar de volgende dag denk ik Hup en ga ik weer verder,

we hebben een prachtig dak boven ons hoofd, we hebben

te eten en vooral Goede Moed..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Wat gebabbel en drie tips.

Van het weekend ging ik naar de rommelmarkt bij 

de IJhallen, hier in de buurt, vanaf april is dat altijd buiten

en het is een heerlijke markt om overheen te dwalen.

Ik zoek eigenlijk niks speciaals, wat ik wel altijd hoop

een jurk van Cos of zo'n soort merk tegen te komen,

hoewel ik nooit in die bergen kleren ga staan graven :-)

Deze keer had ik geluk, ik vond er eentje, keurig aan 

een hangertje aan de kraam, die hing op mij te wachten.

Ook vond ik een paar ongedragen gympen van Bensimon,

dat zijn Franse gympen die heel lekker zitten en zo'n

fijne ouderwetse look hebben, tip voor de zomer!

Om mijn aankopen te beperken op zo'n dag, ik heb 

nauwelijks opbergruimte hier, neem ik altijd een mand

mee en als die vol is, dan kan ik niks meer kopen,

oh wat een discipline, haha, maar voor mij werkt het.

(dat is meteen de tweede tip van deze dag :-)

Ook hoop ik altijd oude papieren dingetjes te vinden,

schriftjes, kaarten, of zoals deze keer oude poezie plaatjes,

ik zocht het op, zo schrijf je het, hoewel wij het 

zo'n album altijd een poesie noemden..

Op mijn vraag wat ze er voor wilde hebben, zei de 

verkoper, 10 cent per stuk, het was een schaal vol,

ik vraag dan altijd en als ik ze allemaal neem?

Toen waren ze vele malen goedkoper, het lijkt altijd te

werken, dat was dan de derde en laatste tip.

Wat een heerlijkheid al die plaatjes, waar het leven zo

simpel en gezellig op lijkt, waar het een en al zoetheid

en geluk is, je zou er zo in willen duiken..

Weet je nog, die albums, ik heb ze nog alle twee,

en sommige versjes weet ik zelfs zo uit mijn hoofd.

Zo schreef mijn broer toen ik een jaar of zeven was

(met een plaatje van een aap met schaatsen erbij)

Klein is mijn versje

veel zeg ik niet

enkel drie woorden

vergeet mij niet..

(ik ben hem niet vergeten, ik zie hem elke dag,

ik woon naast hem, maar dat terzijde)

Ik wens je een mooie maandag

-X-

Ps. dank jullie voor alle reacties op de mijmerkaartjes,

ik zou ze graag voor Tink maken, mail je je adres?

Mijmeren

Nu dacht ik echt dat ik alle tijd had toen ik de webwinkel

dicht deed een week of 3 geleden, zo'n soort gevoel

alsof ik grote vakantie kreeg toen ik nog op de 

lagere school zat, weet je nog hoe dat voelde?

Als het moment eindelijk daar was dat je de school uit

wandelde of waarschijnlijker huppelde (haha, dat 

kan ik denk ik helemaal niet meer)

Je dacht dat je er nooit meer heen hoefde, een eindeloze

lege tijd strekte zich voor je uit, waarin je

mocht doen waar waar je zin in had, heerlijk..

Van  de week zat ik daar over te mijmeren, zo'n mooi

woord over dat gevoel van vrijheid en vervolgens mijmerde

ik over het woord mijmeren, wat zoveel betekent als;

nadenken, bezinnen, reflecteren, overpeinzen, bespiegelen..

Daarop maakte ik de mijmerkaartjes, een kaartje wat je

boven je bureau of waar dan ook kan hangen en als je 

er naar kijkt zie je meteen het beeld voor je, tenminste ik wel.

Ik liet ze aan P. zien en bij hem werkt het niet, hij ziet

nooit dingen voor zich, hij vraagt zich af, als ik een kaartje

laat zien met strand; welk strand, is het zomer, winter,

is het in Domburg of ergens anders, kan ik mijn auto 

daar makkelijk parkeren, haha, dat soort dingen..

Ik zie het meteen voor me, precies zoals ik het het liefste

heb, daarom maakte ik er ook geen tekeningen bij

maar enkel wat kleuren zodat een ieder zijn eigen beeld

erbij kan bedenken, dat is het idee van de kaartjes.

Ik heb een paar setjes in de webwinkel, het was weer veel

meer werk dan ik dacht :-) en ook heb is er de mogelijkheid

om kaartjes te kopen met je eigen 'mijmerwoorden' 

ik maak de kaartjes dan als het waren op maat.

Om het einde van mijn grote vakantie (die zo voorbij was)

en de heropening van mijn part-time-pop-up shop te

vieren geef ik 4 mijmerkaartjes op maat weg.

Laat mij 4 woorden weten waar je op weg mijmert

en misschien maak ik de jouwe wel, ik zie 

uit naar je reactie, dank je wel

Ik wens je een heel fijn weekend

-X-

Het woud in..

Vandaag ben ik even op zoek naar mijn innerlijke

Roodkapje, je weet wel, zo iemand die zo moedig is

om alleen het woud in te gaan en helemaal niet bang is

voor wolven (en beren ;-) op haar pad en gewoon op weg

gaat ondanks alles wat ze tegen zou kunnen komen..

Zo iemand die nog vol verwondering naar de wereld kan

kijken en wolven voor grootmoeders aan ziet,

misschien omdat ze graag het mooie wil blijven zien..

Zo iemand die ook al wordt ze door de wolf opgegeten

het toch gewoon weer goed komt en niet eens

haar blijheid is verloren, en nog lang en gelukkig leeft..

Ja, ik ga vandaag op pad, al is het maar in het kleine

bosje aan het einde van mijn straat en ik hoop

dat ik haar kan vinden..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Gedachteloos haken..

Soms heb je gewoon zin in een gedachteloos haakwerk,

wat zo gemakkelijk gaat dat je ondertussen gewoon 

naar Netflix of zoiets kan kijken (ik heb geen tv, dus

ik kijk gewoon op mijn Ipad naar een serie of film)

Terwijl ik deze baby deken haakte voor de webshop 

keek ik naar Wild wild country over de Bagwan en 

zijn volgelingen, een fascinerende serie waarbij de

volgelingen en de mensen die tegen de commune 

waren in Amerika aan het woord komen.

Ook bekeek ik de film The butler, over een man die

lange tijd in het Witte huis werkte, hij maakte 8

presidenten mee en geeft een prachtig beeld van de 

Afro-amerikaanse geschiedenis in Amerika.

Ik haakte alle restjes wol weg die ik nog had, om te 

beginnen haak je 90 steken met haaknaald nummer 4,5,

je kan heel makkelijk met een andere dikte naald haken,

dan pas je het aantal begin gewoon aan, als het 

maar een even aantal is, gaat dat prima.

De eerste rij haak je door steeds 2 dubbele stokjes in 

1 steek te haken, dan sla je een steek over en dit herhaal 

je tot je aan het einde van de rij bent.

De volgende rijen haak je steeds de twee dubbele stokjes

op de vorige, je kan je haaknaald tussen de twee halve

stokjes insteken, dan wordt het haakwerk wat steviger.

Of je steekt met je haaknaald in een lus bovenop de 

twee halve stokjes, probeer gewoon even wat je het

mooiste vind, het klinkt moeilijker dan het is..

Tenslotte werk je alle draden, als je streepjes haakt 

zoals ik, zijn dat er heel erg veel, netjes weg.

Veel plezier met haken, mocht je het dekentje gaan 

maken en ik wens je een fijne dag

-X-

Over een tapijt dat mijn plan in de war stuurde..

Eigenlijk was ik al een tijdje bezig met het Wenen plan,

ik had contact met een aardige vrouw via Airbnb, zij had 

een leuk appartement in een fijne buurt in een huis met een tuin.

Vooral de tuin sprak mij aan, ik was van plan om eind mei

te vertrekken, toen ik haar mailde over mijn idee, zei ze;

wacht even met boeken, ik heb binnenkort een apprtement

wat grenst aan de tuin, nog veel fijner natuurlijk.

Ze zou mij laten weten wanneer het er op stond, in de weken

daarvoor wiebelde ik heen en weer over het plan, maar

ik werd steeds enthousiaster en dapperder over het hele

idee, en ik dacht als het erop staat boek ik..

En ja hoor, gisteren mailde ze, dus ik dacht Hup, daar ga je

en ik bekeek de foto's, als het een film was geweest had je

de Weense wals als muziek erbij gehoord en dan ineens

een krassend geluid en de muziek die stopte..

In het hele appartement lag tapijt, prachtig hoor, maar ik

ben echt heel allergisch voor ruimtes met vloerbedekking,

niet een beetje maar ik krijg meteen hoofdpijn en ik kan 

er echt ziek van worden, ah neee...

Dus dat kan niet en alle andere appartementen die in

aanmerking kwamen (prijs, ligging, vrij etc) zijn inmiddels

verhuurd, ik zocht nog een halve dag.

Dus, het loop altijd weer anders dan gedacht en nu 

ga ik even hergroeperen en het plan  uitstellen naar een 

later tijdstip, als het niet uit mijn vingers glipt het hele idee..

Bij mijn moeder staat nog dit groene fietsje, misschien kan

ik dat ophalen en hier door de stad gaan fietsen, haha.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Een rood fietsje

Toen ik in Wenen was, zag ik dit fietsje staan, ik hou van 

dit soort kleine, een beetje onbeholpen fietsjes en

toen dacht ik, ik wou dat dat mijn fietsje was..

Dan zou ik in zo'n mooi pastel huis wonen, die er zoveel

staan in de stad, dan zou ik elke dag op dat fietsje de stad

verkennen en een Wiener melange drinken in mijn

favoriete koffiehuis en er zo af en toe een taartje erbij nemen.

Dan zou ik door de tuinen fietsen van het paleis waar

Sissi lang geleden haar middag wandeling maakte..

terwijl ik dit liedje zou fluiten (ik zou dan

ook ineens kunnen fluiten, dat kan ik helemaal niet :-)

Dan zou ik door de wijnheuvels aan de rand van de stad

fietsen, puffend en wel, want soms moest ik dan ook

heuvel op en genieten van het prachtige uitzicht op de stad.

Dan zou ik naar de Donau fietsen om daar in het gras

te gaan zitten en kijken naar traag stromende rivier..

Dat dacht ik, toen ik dat geweldige fietsje zag en 

thuisgekomen liet het idee mij niet los, dus ik ben

op het moment aan het onderzoeken of ik niet eens een

 maand iets kan huren in de stad van mijn verlangen..

Zoiets deed ik nog nooit eerder, maar ik heb mij 

voorgenomen om de dingen te gaan doen die ik altijd

al eens wilde maar gewoon nooit durfde.

Ik hou je op de hoogte mocht het er van komen, als ik 

er nooit meer iets over zeg, dan heb ik het toch niet

gedurfd en zal ik elke keer als ik een rood fietsje zie

denken; had het nu maar gewoon gedaan!

Ik wens je een heel fijn zonnig weekend, ik geloof 

dat je je jas wel thuis kan laten, zo lekker wordt het.

-X-

Tasjes in Flow :-)

Al een paar maanden geleden kreeg ik een mailtje 

van de Flow (magazine) of ik misschien een zelfmaker 

had voor een DIY special, dat had ik, haha

Ik maak wel vaker zelfmakers voor de Flow, meestal

van papier maar deze keer vroegen ze om haakwerk,

wat ik dan weer erg leuk vond en ik dacht meteen aan 

de tasjes, omdat ze niet zo moeilijk te maken zijn.

Ik hou de dingen graag simpel :-)

Vorige week zag ik de cover al op Instagram en ik keek

nog eens goed en toen zag ik mijn tasjes op de cover

staan, joehoe, dat is fijn, ik voel me vereerd.

Gisteren kreeg ik de special opgestuurd van de Flow,

en het is echt een heel mooi boek, zo kan je het wel

noemen denk ik, geworden met heel veel DIY 

projectjes met allerlei verschillende materialen.

Ik krijg er gewoon weer zin van om te gaan knutselen,

lang leve de zelfmakers, ik ga er maar gewoon mee

door, jullie ook bedankt voor alle lieve reacties

op mijn wel-of-niet-knutselen-vraag!

Op de een of andere manier zien de tasjes er ook

veel mooier uit op de foto dan in het echt, neemt niet

weg dat ik het een leuk idee vond om een tasje 

van de foto weg te geven, je kan mij laten weten of

je het naturel of het blauwe tasje, gemaakt van 

linnen garen, leuker vind om te ontvangen.

Er zijn al heel veel mensen die mee deden via Instagram,

ik had geen idee dat het zo'n vlucht zou nemen,

maar je kan het gewoon proberen, denk je niet?

Ik zal maandag laten weten naar wie ik het op zal

sturen, alvast bedankt voor je reactie en ik

wens je een fijne dag!

-X-

Ik kan het wel proberen..

Heel lang geleden knipte, plakte en tekende ik het meisje

met de breinaalden, ik verkoop hem (haar) ook als kaart

en ik begreep dat de afbeelding ook rondzwerft op Pinterest,

regelmatig zonder bronvermelding, hmmm..

Daar vond de eigenaresse van de wolwinkel Weldraad

hem, omdat ze niet wist van wie de tekening was vroeg

ze aan een kennis wat speurwerk te doen, en ze vond mij :-)

De vraag was of ik de tekening kon aanpassen met de 

kleuren van de winkel (ik gebruik nooit paars) en het logo

erbij kon zetten voor een uithangbord van de winkel.

Mijn eerste reactie was, aah nee, dat kan ik helemaal niet,

omdat ik dat inmiddels ken van mezelf, besloot ik die 

reactie te laten voor wat het was en fietste ik toch naar

de winkel hier in de stad op de Haarlemmerdijk.

Ik beloofde uiteindelijk te proberen, met de nadruk op 

proberen, om het te gaan maken, hoewel ik geen idee

had hoe ik dat voor elkaar moest krijgen..

Dus ik vroeg Guusje, mijn nichtje, eens mee te denken,

twee weten tenslotte meer dan eentje, nietwaar?

Zij kwam op het goede idee het logo van de winkel

uit te printen en op de originele tekening te plakken,

die we daarna scanden, het resultaat was een beetje lala

(niet zo goed, vooral het logo was heel wazig)

Maar ik bewerkte de tekening in Photoshop, tekende

het hele logo zo ongeveer pixel voor pixel over,

en paste de kleuren aan in die van de winkel..

Enfin, na heel veel heen en weer gemail met bestanden

enzo en een een hele tijd waar ik niets hoorde, ik dacht

dat het niet meer door was gegaan, is het bord daar :-)

Afgelopen zondag ben ik even gaan kijken, er zit zelfs

een lampje in, haha, echt heel erg leuk en bijzonder dat 

er nu ergens in de stad iets van mijn hand te zien is.

(oh ja, de moraal van het verhaal, soms moet je 

gewoon iets proberen, je kan meer dan je denkt!)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Knutselen of niet?

En jee, toen was het al ineens dinsdag, ik moet altijd

even nadenken over de dagen, als er zo'n maandag is

die eigenlijk voelt als een zondag..

Ik zag dat er niet veel mensen heel erg enthousiast 

waren over mijn paasknutsels, dat geeft natuurlijk 

helemaal niets, maar ik vraag me wel af of er nog publiek

is voor die geknutselde dingetjes, berichten die echt heel

veel tijd kosten en die ik altijd met plezier maakte.

Ik zou graag eens van je horen of je dit soort berichten,

van die 'knutsel dingen die je helemaal niet nodig hebt

maat wel gezellig zijn om te maken' nog leuk vindt.

Zeg gerust nee, dat begrijp ik hoor, toen mijn kinderen

klein waren knutselden we heel vaak, 

nu doe ik het speciaal en alleen voor mijn blog..

Zeg gerust ja, als je het wel leuk vindt (fijn :-)

of het gewoon bij mijn blog vindt horen..

Uiteindelijk zal ik dan een afweging maken en het precies

zo doen als ik het wil (haha) omdat ik na bijna 

8 jaar (8 jaar!) bloggen wel geleerd heb dat ik het

onmogelijk iedereen naar de zin kan maken.

Ik hoor dus graag van je en ik wens je een fijne dinsdag

die voelt als een maandag.

-X-