Er komt niets meer..

Gisteren gingen wij een dagje naar mijn moeder,

dat zijn lange intensieve dagen, waar ik tegelijkertijd naar

uit- en tegenop zie, ik vrees altijd voornamelijk hoe we

haar aan zullen treffen, hoewel ik natuurlijk best 

weet hoe ze er aan toe is.

Zij is een zielig hoopje mens geworden, brandende 

mager, ze was altijd een struise vrouw zoals ze dat 

zo mooi zeggen, en ze kan niets meer, behalve liggen.

Eerlijk gezegd is het niet om aan te zien, in ieder 

geval niet voor mij maar ik kijk natuurlijk toch.

Tussen de middag gaan we altijd even naar een 

schuur in Kapellen, een Belgisch dorp daar in de buurt,

in die schuur verkopen ze fruit en groente, echt heel leuk.

Daar viel mijn oog op deze Maria, die daar hangt

tussen de harken en de schoffels, ik liep er even heen,

en maakte deze foto.

Hoewel ik niet gelovig ben opgevoed, heeft een 

Mariabeeld een sterke aantrekkingskracht op mij,

altijd al gehad, en ik zet altijd kaarsjes neer in elke 

kerk waar ik kom, en dan praat ik wat tegen haar.

In gedachten natuurlijk, misschien heb ik toch wat genen

van, de voor mij grotendeels onbekende katholieke

Belgische vader, je weet het niet, toch..

Deze keer vroeg ik haar om een zacht en snel einde voor

 mijn moeder, of verder lijden haar bespaard kan worden.

Ik heb geen idee of het helpt maar het voelt troostrijk.

Later gingen wij nog even terug naar mijn moeder,

ik vroeg waar ze nog op hoopte, het antwoord was,

dat ze graag op een ochtend wakker zou worden en

dat ze dan zou kunnen zeggen; hehe, deze ellende

is over, dat zou ik willen..

Maar meteen zei ze; maar dat komt niet meer toch, 

er komt niets meer, denk je.. (ohoh, ik denk dat ook)

Op de weg terug had ik dit liedje in mijn hoofd,

I waited for something.....and nothing arrived..

Ik wens je een heel goed weekend.

-X-