Plastic been.

Laatst fietste ik met P. naar een rommelmarktje hier

in de stad, niet dat hij rommelmarken leuk vind, of zelfs

maar iets tweedehands, maar hij gaat altijd geduldig

ergens zitten wachten tot ik klaar ben met rondkijken.

Op dit rommelmarktje vond ik eindelijk zo'n plastic been,

wat ooit gebruikt werd om kousen aan te prijzen in 

een etalage, ik hoopte al heel lang zo'n been te vinden.

Ik zag ze wel eerder maar dat waren ze zo duur,

dat ik ze maar liet staan, deze was maar een paar euro.

Ik weet ook niet waarom ik ze zo leuk vind want wat

is er nu eigenlijk zo grappig aan een half plastic been,

maar ik ben blij dat ik er nu eentje heb.

Dus ik wandelde rond op het marktje met het been,

als je nu om een praatje verlegen zit, moet je dat echt

eens doen, zo ongeveer iedereen zei er wat van.

Zelfs toen we terug fietsten met het been in de fietstas,

dat zag er ook een beetje gek uit, werden we aangesproken :-)

Het been staat nu hier in de kamer (en ja, die kast staat

echt zo scheef, ik denk dat de vloer een beetje afloopt)

naast het grote potlood waar je niet mee kunt tekenen

en ik moet er nog regelmatig om glimlachen.

Misschien doe ik het in de winter wel een gezellige sok 

aan, want koude voeten, oh haha, wat een lalala

we babbelen nog maar wat bericht..

Ik wens je een stralende dag

-X-