Pagina's

woensdag 31 oktober 2018

Postzegeltoerist


Regelmatig ga ik naar een markt waar ook de 
postzegelmannetjes staan, ik schreef er al eens eerder
over omdat ik ze zo ontzettend leuk vind..
Voor de kraam staan een paar klapstoeltjes en daar 
zitten altijd allerlei mannen aan, die de postzegel-
boeken doorpluizen, op zoek naar die ene bijzondere,
die nog ontbreekt aan hun verzameling.
Ook hebben ze vaak een gids bij, waar ze dan in 
opzoeken wat een zegel waard is, ondertussen 
zitten ze dan een beetje in zichzelf te mompelen.
De mannetjes achter de kraam zijn uitermate
vriendelijk en altijd als ik aan kom lopen en er
is geen plek op één van de wiebelige stoeltjes
aan het krappe kraampje, zeggen ze; wil er
iemand op staan voor de vogeltjesdame :-)?


Waarschijnlijk omdat ik altijd naar vogel postzegels
zoek, haha en er is altijd wel iemand die opstaat.
Die bedank ik altijd hartelijk en dan krijg ik een 
plastic bakje om zegels in te doen, die ik vind.
Laatst zat ik naast een man, die helemaal uit Limburg
kwam, hij vroeg wat ik zocht, dus ik zeg; vogels, 
bloemen, voormalig Oostblok (die zijn qua 
vormgeving vaak echt geweldig) en kinder zegels..
En hij begint een hele verhandeling over series, 
welke ik wel of juist niet moet nemen, liet allerlei
voorbeelden zien, ooh , hij ging maar door..
Dus ik zeg tegen de man, aah, dat maakt mij allemaal
niet zoveel uit, ik ben een echte postzegeltoerist,
ik kijk alleen maar naar de mooie plaatjes.
Waarop de mond van de man een beetje openvalt,
dan is het even stil en hij zegt; maar je moet wel
kijken naar series en...ik lach naar de man en hij
valt stil en duikt in zijn catalogus en laat mij verder..
(je ziet hem denken; gek mens; oh, heerlijk)

Oh ja, omdat ik niet alle zegels kan houden staan
er regelmatig wat in mijn webwinkel.

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 29 oktober 2018

Kaartjes


Afgelopen weekend deed ik mijn webwinkeltje weer
open, dat was een tijdje geleden, er kwam ineens een
onverwachte maar zeer welkome vakantie tussen.
In de dagen ervoor maakte ik pakketjes, stempelde 
visitekaartjes, vouwde ik bootjes, naaide ik labeltjes in 
de gehaakte wantjes, fotografeerde alles en voerde
artikelen in (dat vind ik het minst leuke van alles)


Ook bestelde ik wat nieuwe kaarten van tekeningen die 
ik maakte, dat doe ik niet zo heel vaak, want hoewel er
regelmatig wat verkocht worden zijn ze niet echt een hit :-)
Maar ik dacht dat het voor de kerstperiode misschien
wel weer eens leuk zou zijn..
Omdat het vorig jaar steeds fout ging met mijn logo
(gewoon; ingthings:-) op de bestelde kaarten, het stond
steeds weer opnieuw op zijn kop, ohoh, nu vind ik wel
grappig, maar toen helemaal niet, nam ik ze deze
keer met een blanco achterkant.


Dus ik schreef het logo overal zelf op, de ene kaart na 
de andere, oh haha, als ik iets goed kan is het
dingen verzinnen die heel veel tijd kosten, echt veel tijd.
Maar de kaartjes staan in de webwinkel, ze zijn mooi 
geprint, precies de goede kleuren, gelukkig..
Ik overweeg nu om het winkeltje een paar weken open
te houden, één weekje is denk ik te weinig om al die
kaartjes met handgeschreven logo te verkopen :-)

Ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 26 oktober 2018

Bloemetje


Fijn weekend (ik hoop dat je een klein bloemetje vindt
en dat de zon nog een beetje zal schijnen, als ik zo
naar buiten kijk ziet het er nogal somber uit, maar 
we houden de moed er in, dat sowieso :-)

-X-

donderdag 25 oktober 2018

De bellenblaasman.


Op één van de prachtige pleintjes van Lucca, stond elke
dag een bellenblaasman, hij had enkel een emmer zeepsop
en wat materiaal om de bellen te maken bij zich.
Dat waren stokjes met draad die hij dan door het sop haalde
en dan in de lucht bewoog, er kwamen dan honderden
bellen uit die over het plein zweefden..
Op hetzelfde plein zat vaak een man klarinet te spelen, 
melancholische liedjes, dit samen met de bellen was zo
wonderlijk dat mensen bleven staan, kinderen achter de
bellen aanrenden en wij gingen zitten om te kijken.
Het was een bijna magisch gebeuren, de bellenblaasman
die compleet mindful, glimlachend, opging in het maken
van de bellen, de klarinetspeler die vol overgave speelde 
en de bellen die, het leek wel op de maat van de muziek,
rondzweefden en weer verdwenen.

Terwijl ik daar zo zat overwoog ik even om mij aan te
sluiten bij de bellenblaasman, misschien als assistente,
om, in een zwierende jurk, glimlachend, rond te gaan
met de pet om wat geld op te halen, waar we dan van
zouden kunnen leven, rondtrekkend van plein naar plein..

Maar deze gedachte spatte natuurlijk, net als alle 
zeepbellen uiteen, maar ik zal nog vaak even mijmeren
over dat moment daar op het pleintje in Lucca..

Ik wens je een fijne dag
-X-

woensdag 24 oktober 2018

Schone-was-zaken


Het ligt het natuurlijk teveel voor de hand dat ik
me foto's van wasgoed kom, het is geen geheim dat
ik dol ben op waslijnen met een fijn wasje er aan, 
licht wapperend in een zacht briesje.
En oh, de Italiaanse wasjes, echt geweldig, zo aan de
gevel van die prachtige huizen, aan een rekje bij het
raam of helemaal mooi, lijnen gespannen van
ene huis naar het andere, ik keek mijn ogen uit.
Als ik helemaal geluk had, hing iemand net de was 
op, hangend uit het raam op vier hoog, ondertussen
luid converserend met iemand die op straat stond..
(daar nam ik geen foto's van want ik vind dat je 
in alle rust je wasje op moet kunnen hangen en niet
dat je wordt gestoord door een toerist, ik in dit geval :-)


Eigenlijk zou ik wel minister van Schone-was-zaken
willen zijn, ik zou dan veel reizen moeten maken om te 
kijken hoe ze de was ophangen in Zuidelijke landen,
gesprekken hebben met vrouwen (het zijn toch vaak
vrouwen) die alles weten van de perfecte lijn en knijpers.
Dan zou ik in Nederland het hangen van de was aan de
gevel kunnen promoten en het misschien zelfs verplicht 
stellen, oh haha, ik ben er niet het type naar om iemand
iets op te leggen, maar ik zou het kunnen vragen ;-)
Bijkomende voordelen van al die gezelligheid aan de huizen
is dat mensen weer met elkaar gaan praten, hangend
uit hun raam lekker kletsen met de buren 
en toevallige passanten die in zijn voor een praatje.
Bovendien zou iedereen veel beter slapen onder die
fris ruikende lakens die buiten droogden en daarom
in een veel beter humeur zijn...
Kortom, het zou een nuttige functie zijn en ik stel
me beschikbaar, maar voorlopig zal ik me tevreden
moeten stellen met een wasrekje in de achtertuin,
waar niemand het ziet, jammer he :-))?

Ik wens je een fijne dag
-X-

dinsdag 23 oktober 2018

Fietsjes


Tijdens onze eerste wandeling door het stadje was het
eerst wat me opviel, de geweldige fietsjes, echt zo leuk,
kleine fietsjes met een mandje voorop en in allerlei
kleuren, van geel tot roze, van blauw tot groen.
Ik maakte niet zoveel foto's maar ik heb er zeker
twintig genomen van verschillende fietsen, haha.
Bij het appartement wat wij huurden hoorden ook 
twee fietsen, maar niet zulke mooie, het waren twee
soort kinder mountainbikes, maar we hebben er de
hele week met veel plezier op gereden.
Lucca is bij uitstek geschikt om te fietsen, het is plat,
dat vond ik heel fijn, het heeft een rondom een
stadsmuur met een brede laan er op, omzoomd door 
bomen waardoor je nooit kwijt kunt fietsen, je gaat
in geval van een 'beetje verdwaald' gewoon de muur op..


En iedereen, echt iedereen rijdt op deze wonderschone 
fietsjes, zo zagen we; een heer op leeftijd met zwartgeverfd
haar, (oh dat haar :-) in een wit pak, wat uit de jaren 70
leek te komen met een zwart overhemd eronder op
een roze fiets, een oude man met een paars met roze
trainingspak op een blauw fietsje rijden.
Een oude dame met een flapperende blauwe regenjas,
met een rode muts op en een enorme witte zonnebril,
op zo'n fietsje, kwetterend aan de telefoon, misschien
had ze het over de boodschappen maar evengoed besprak
ze met iemand de schilderkunst in de 15de eeuw, geen 
idee, ze sprak Italiaans (luid en duidelijk)


We zagen, geblondeerde dames met jurken in tijgerprint
en naaldhakkken fietsen, mensen met bloemen, hondjes,
boodschappen in het mandje voor op..
Kinderen met schooltassen, mannen in pak met aktetassen,
kortom, iedereen rijdt (in mijn beleving ;-) op zo'n fietsje.
Natuurlijk overwoog ik even of ik op de één of andere
manier zo'n fietsje mee zou kunnen nemen, in onderdelen
in de koffer ofzo maar dat gaat natuurlijk niet.
Of zoals iemand op Instagram opperde toen ik een foto
van een fiets plaatste, koop er eentje en fiets er gewoon
op naar huis, wel haha, dat zou nog eens een mooie 
tocht worden met mijn koffer in het mandje over de
Alpen heen, het beeld is prachtig maar ik denk niet
dat ik het zou halen en dat ik met mijn prachtige roze 
fiets zou stranden op een bergtop.. 

Nee, ik rijdt nu weer gewoon op mijn grote oude 
boodschappenfiets, maar in gedachten is het zo'n
geweldig klein, vrolijk gekeurd Italiaans fietsje..

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 22 oktober 2018

We gingen en kwamen weer terug


Dus wij gingen naar Italië en we kwamen weer terug,
niet lopend natuurlijk, zoals mijn dochter Judith op 
deze foto, ik vind het gewoon een mooi beeld, maar
in de auto, vliegtuig, trein en met de bus :-)
Alles liep van een leien dakje, echt alles eigenlijk, het 
was precies Zo als je hoopt dat een ontspannen, rustige,
vakantie zal zijn, het was een cadeautje..
Nadat wij in de avond aankwamen in het appartement,
superchic overigens, maakte de eigenaresse ons wegwijs,
ze bleef maar praten.. hoewel ze erg vriendelijk was.
Iedereen was overigens overal erg aardig, hoewel ons
Italiaans zich beperkte tot een paar woorden..
(espresso, prego, grazie, ciao, dat is het wel zo ongeveer)
Nadat ze eindelijk was vertrokken, deden wij als eerste 
het TL licht uit, knipten wat gezellige lampjes aan en 
begonnen meteen te schuiven met de tafel, legden
 een plaid en kussentjes op de bank, om het ons
zo knus mogelijk te maken (we legden alles weer 
keurig op zijn plaats toen we weggingen)
En oja, we hadden nog een hilarische jacht op
soort vliegende torren die in de slaapkamer van Judith
zaten, staande op stoelen met stukken papier in onze 
handen omdat we ze niet zo durfden te pakken :-)


Als je in het donker ergens aankomt waar je nog nooit 
geweest bent is het natuurlijk een verrassing als je in de 
ochtend de luiken open doet, en ooh dit is wat we zagen..
Ik weet niet precies wat ik verwacht had, maar niet dat
het zo mooi zou zijn, de roze huizen, de bergen op de
achtergrond en de fantastische torens..
Eigenlijk heb ik niet veel foto's genomen, en degene
die ik nam, nam ik met mijn telefoon, ik ben het 
gewoon vergeten, maar met degene die ik heb zal
ik de komende dagen nog wat berichten maken..
Ik denk overigens dat het een goed ding is, dat ik 
er niet aan dacht, het betekent dat ik er Helemaal was.
met al mijn aandacht, daar in Lucca, waar we naar
toe gingen, een heerlijke week hadden en 
nu een herinnering is..

Ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 5 oktober 2018

Dagdag


Nu zit ik hier voor, of achter mijn werktafeltje, het is maar
hoe je het bekijkt, starend naar de plank erboven waar
de dingetjes van de foto staan, ondertussen nadenkend
 over wat ik zou kunnen zeggen voordat ik een weekje
 op vakantie ga, soms komen de woorden zomaar, soms niet..

Ik zou kunnen vertellen wat ik allemaal nog moet doen
voordat ik weg ga; morgen naar het huis van mijn moeder
omdat er een open huizen dag is, mijn koffer inpakken,
twijfelen over welke schoenen ik mee zal nemen,
naar een bruiloft, me zorgen maken of het allemaal
wel goed zal gaan, in een vliegtuig stappen..

Of ik zou wat wijze woorden van iemand anders, 
over kunnen typen, zoals;
When you see someone putting on his Big boots, you can 
be pretty sure that an Adventure is going to happen, 
uit Winnie de Pooh (A.A Milne) 
(Dat lost in ieder geval het schoenen probleem op, 
haha, ik moet Big boots aan doen in plaats van sandalen;-)

Maar op de één of andere manier voelt dat allemaal
net niet het juiste, enfin, voordat dit een bericht wordt van
een meter lang, zeg ik dus gewoon
dagdag, tot gauw weer eens.
-X-

Ps. mijn emailadres staat rechts boven op de pagina,
mocht je een mailtje willen sturen om mee te doen
met de kaartjes-loterij, zie vorige post.

donderdag 4 oktober 2018

Kaartje


Misschien zag je al ongeveer dezelfde foto op 
Instagram, ik probeer altijd op mijn blog andere foto's
te laten zien dan daar, maar soms is het wel even
makkelijk, dat mag ook wel eens zo af en toe.
Altijd als ik op vakantie ben, nu klinkt het net alsof
ik dat heel vaak doe, dat is niet zo, ik ga wel regelmatig
naar mijn zoon in Wenen, maar de laatste keer dat
ik met P. ging is inmiddels al weer jaren geleden.
(en ook nu, gaat hij niet mee, och arme ;-)
Maar goed, altijd als ik vakantie ben, vind ik het leuk
om wat kaarten te versturen, je weet wel, van die
groeten uit en dan met een foto van een stadsgezicht
waarop de lucht echt veel te blauw is, zo eentje..
Het leek mij leuk om er weer 5 te versturen naar
lezers van mijn blog en kijkers op Instagram.
Mocht je er eentje willen ontvangen, dan kan je op
Instagram reageren, of mij een mailtje sturen.
Zet daar niet je adres in, als ik er eentje naar jou stuur,
dan zal ik je om je adres vragen via de mail.
Ik doe het nu zo, omdat er eigenlijk bijna nooit
iemand reageert als ik op mijn blog namen zet
en vraag om te reageren, vandaar ..

Ik wens je een fijne dag, ik ga mijn vakantie 
kleren maar eens strijken (ik strijk bijna nooit, dus
dat is echt wel Iets, haha, want ik wil natuurlijk
wel in een gestreken blouse door Lucca flaneren :-))

-X-

woensdag 3 oktober 2018

Het perfecte boek


Dit is mijn boekenkast, nu ja, boekenplank, boven de 
trap, ik kan ze nergens anders kwijt..
Nadeel van het stapelen, hoewel het er erg leuk uit ziet,
althans dat vind ik, is dat de stapels altijd gaan scheefzakken,
ik heb natuurlijk altijd een boek nodig wat toevallig 
ergens onder op ligt, dus ik stapel regelmatig opnieuw.
De meeste romans die ik gelezen heb, of boeken waar ik
nooit meer in kijk, zet ik in het kleine kastje hier op de 
dijk, dan hebben anderen er weer plezier van, ik neem
zelf ook regelmatig eens wat mee..
Deze week ben ik op zoek naar het perfecte boek om mee
te nemen op vakantie, dat vind ik één van de fijnste dingen
als ik een weekje weg ga, een goed boek bij je hebben.
Omdat ik het altijd leuk vind om iets over het land te
lezen waar ik dan ben zoek ik een boek over Italië,
omdat ik nog nog niet zo kan vinden, vroeg ik me af
of iemand een tip heeft, je weet maar nooit :-)
Ik hou van historische romans, detectives of gewoon
iets heerlijks om te lezen, haha, daar heb je niet veel aan.
Ik hoor het wel, of niet, dat kan natuurlijk ook,
hoe het ook zij, ik wens je een mooie dag.
-X-

dinsdag 2 oktober 2018

Kastje


Kastruimte is echt wel een 'dingetje' hier in huis,
ook al heb ik niet zoveel spullen meer (als vroeger:-)
toch blijft het lastig, zeker in de woonkamer.
Omdat ook al mijn spullen voor de webshop hier
een plek moeten hebben, is het af en toe stapelen,
of wat zeg ik, proppen, haha.
Naast mijn grote witte kast was nog ruimte, niet veel
een centimeter of 60, daar stonden wat kleine laden-
blokjes, waarvan de laden het niet meer deden,
nou ja, met wat geweld kon je ze in beweging krijgen.
Daarboven op stonden wat kleine kastjes met wol 
en een hele stapel dozen met webshopdingetjes,
zoals postzegels, kaarten en lintjes.


Dus ik was al een tijdje op zoek naar een ander kastje,
zodat het er wat geregelder uit zou zien hier,
meer 'woonkamer-achtig' om het zo maar te zeggen :-)
Ik keek naar nieuwe ladenkasten maar daar werd ik 
niet blij van, ik zocht iets dat zo'n hupje van plezier
in je lijf zou veroorzaken, zo van oooh, ja, die!
En ik vond het, een klein apothekerskastje, het is maar 
57 centimeter breed, het is duidelijk gebruikt en het 
komt uit Hongarije, ik voelde zelfs een groot plezier,
toen mijn oog er op viel.
Allemaal laatjes, bakjes en een uitschuifbaar plankje,
ik zie de apotheker er zo voor staan terwijl hij het
plankje uitschuift en de pillen en poeders in orde maakt.
Het kastje past perfect, de spullen die er in moesten 
wat minder, ik had verschillende dozen over, ohoh.
Maar uiteindelijk, nadat ik weer alles uitgezocht had
en zo logisch mogelijk opgeborgen had, past alles 
er in, pfff, het blijft een 'dingetje' hier in huis,
dat opbergen van spullen, haha.

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 1 oktober 2018

Het zalige niets doen


Van het weekend kwam mijn dochter Judith even langs,
dat is op zich al fijn want we zien elkaar niet zo vaak.
Deze keer had ze wel een hele bijzondere verassing..
ze had bedacht dat het misschien wel leuk zou zijn als 
we samen weer eens een weekje weggingen.
(wel leuk, haha, echt heel erg leuk :-)
We zijn al eerder eens samen weggeweest, naar Parijs,
toen ze 16 was en waar ze, bovenop de Eiffeltoren
werd gebeld door een jongen waar ze verliefd op
was, oh, haar blije reactie, het was geweldig..
Later gingen we eens naar Frankrijk om foto's
te maken voor mijn boek Lov-ing wool.
Dat was heel fijn, totdat er 's nachts iemand rond het
afgelegen huisje scharrelde, wij bang waren dat het
inbrekers waren en een slapeloze nacht beleefden 
met giechel buien van de zenuwen..
Heel vroeg in de ochtend gooiden wij al onze bagage
in de auto en reden we met piepende banden weg,
achteraf vinden we het hilarisch, maar toen..
En een paar jaar geleden naar Lissabon, waar deze foto
is genomen, waar we beroofd werden, ohoh, maar 
ondanks dat hadden we een geweldige tijd.


Enfin, nu vroeg ze of ik het leuk vond om met haar
naar Italië te gaan, naar Lucca, om daar een beetje 
bij te komen, lekker te eten, boeken te lezen etc.
Eigenlijk het prachtige Italiaanse: Dolce far niente
wat vertaald zoiets betekent als; het zalige nietsdoen
Het was een cadeautje, oh, zo lief en attent
van haar en ik heb het in dank aanvaard.
Dus volgende week dinsdag vertrekken we samen,
zo heerlijk, ik ben benieuwd welke (voor ons)
memorabele avonturen we zullen beleven..
Ik begon meteen op internet te zoeken naar anti-diefstal
tassen enzo, maar ik ben ermee gestopt om dat ik 
een beetje doorsloeg, oh haha, ik zal alles veilig opbergen
en vooral vertrouwen hebben dat het wel goed zal gaan.
Je weet daarnaast nooit hoe de dingen lopen, 
ik ga er van uit dat het gewoon heel fijn zal zijn :-)

Ik wens je een fijne dag
-X-