Postzegeltoerist

Regelmatig ga ik naar een markt waar ook de 

postzegelmannetjes staan, ik schreef er al eens eerder

over omdat ik ze zo ontzettend leuk vind..

Voor de kraam staan een paar klapstoeltjes en daar 

zitten altijd allerlei mannen aan, die de postzegel-

boeken doorpluizen, op zoek naar die ene bijzondere,

die nog ontbreekt aan hun verzameling.

Ook hebben ze vaak een gids bij, waar ze dan in 

opzoeken wat een zegel waard is, ondertussen 

zitten ze dan een beetje in zichzelf te mompelen.

De mannetjes achter de kraam zijn uitermate

vriendelijk en altijd als ik aan kom lopen en er

is geen plek op één van de wiebelige stoeltjes

aan het krappe kraampje, zeggen ze; wil er

iemand op staan voor de vogeltjesdame :-)?

Waarschijnlijk omdat ik altijd naar vogel postzegels

zoek, haha en er is altijd wel iemand die opstaat.

Die bedank ik altijd hartelijk en dan krijg ik een 

plastic bakje om zegels in te doen, die ik vind.

Laatst zat ik naast een man, die helemaal uit Limburg

kwam, hij vroeg wat ik zocht, dus ik zeg; vogels, 

bloemen, voormalig Oostblok (die zijn qua 

vormgeving vaak echt geweldig) en kinder zegels..

En hij begint een hele verhandeling over series, 

welke ik wel of juist niet moet nemen, liet allerlei

voorbeelden zien, ooh , hij ging maar door..

Dus ik zeg tegen de man, aah, dat maakt mij allemaal

niet zoveel uit, ik ben een echte postzegeltoerist,

ik kijk alleen maar naar de mooie plaatjes.

Waarop de mond van de man een beetje openvalt,

dan is het even stil en hij zegt; maar je moet wel

kijken naar series en...ik lach naar de man en hij

valt stil en duikt in zijn catalogus en laat mij verder..

(je ziet hem denken; gek mens; oh, heerlijk)

Oh ja, omdat ik niet alle zegels kan houden staan

er regelmatig wat in mijn webwinkel.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Kaartjes

Afgelopen weekend deed ik mijn webwinkeltje weer

open, dat was een tijdje geleden, er kwam ineens een

onverwachte maar zeer welkome vakantie tussen.

In de dagen ervoor maakte ik pakketjes, stempelde 

visitekaartjes, vouwde ik bootjes, naaide ik labeltjes in 

de gehaakte wantjes, fotografeerde alles en voerde

artikelen in (dat vind ik het minst leuke van alles)

Ook bestelde ik wat nieuwe kaarten van tekeningen die 

ik maakte, dat doe ik niet zo heel vaak, want hoewel er

regelmatig wat verkocht worden zijn ze niet echt een hit :-)

Maar ik dacht dat het voor de kerstperiode misschien

wel weer eens leuk zou zijn..

Omdat het vorig jaar steeds fout ging met mijn logo

(gewoon; ingthings:-) op de bestelde kaarten, het stond

steeds weer opnieuw op zijn kop, ohoh, nu vind ik wel

grappig, maar toen helemaal niet, nam ik ze deze

keer met een blanco achterkant.

Dus ik schreef het logo overal zelf op, de ene kaart na 

de andere, oh haha, als ik iets goed kan is het

dingen verzinnen die heel veel tijd kosten, echt veel tijd.

Maar de kaartjes staan in de webwinkel, ze zijn mooi 

geprint, precies de goede kleuren, gelukkig..

Ik overweeg nu om het winkeltje een paar weken open

te houden, één weekje is denk ik te weinig om al die

kaartjes met handgeschreven logo te verkopen :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Bloemetje

Fijn weekend (ik hoop dat je een klein bloemetje vindt

en dat de zon nog een beetje zal schijnen, als ik zo

naar buiten kijk ziet het er nogal somber uit, maar 

we houden de moed er in, dat sowieso :-)

-X-

De bellenblaasman.

Op één van de prachtige pleintjes van Lucca, stond elke

dag een bellenblaasman, hij had enkel een emmer zeepsop

en wat materiaal om de bellen te maken bij zich.

Dat waren stokjes met draad die hij dan door het sop haalde

en dan in de lucht bewoog, er kwamen dan honderden

bellen uit die over het plein zweefden..

Op hetzelfde plein zat vaak een man klarinet te spelen, 

melancholische liedjes, dit samen met de bellen was zo

wonderlijk dat mensen bleven staan, kinderen achter de

bellen aanrenden en wij gingen zitten om te kijken.

Het was een bijna magisch gebeuren, de bellenblaasman

die compleet mindful, glimlachend, opging in het maken

van de bellen, de klarinetspeler die vol overgave speelde 

en de bellen die, het leek wel op de maat van de muziek,

rondzweefden en weer verdwenen.

Terwijl ik daar zo zat overwoog ik even om mij aan te

sluiten bij de bellenblaasman, misschien als assistente,

om, in een zwierende jurk, glimlachend, rond te gaan

met de pet om wat geld op te halen, waar we dan van

zouden kunnen leven, rondtrekkend van plein naar plein..

Maar deze gedachte spatte natuurlijk, net als alle 

zeepbellen uiteen, maar ik zal nog vaak even mijmeren

over dat moment daar op het pleintje in Lucca..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Schone-was-zaken

Het ligt het natuurlijk teveel voor de hand dat ik

me foto's van wasgoed kom, het is geen geheim dat

ik dol ben op waslijnen met een fijn wasje er aan, 

licht wapperend in een zacht briesje.

En oh, de Italiaanse wasjes, echt geweldig, zo aan de

gevel van die prachtige huizen, aan een rekje bij het

raam of helemaal mooi, lijnen gespannen van

ene huis naar het andere, ik keek mijn ogen uit.

Als ik helemaal geluk had, hing iemand net de was 

op, hangend uit het raam op vier hoog, ondertussen

luid converserend met iemand die op straat stond..

(daar nam ik geen foto's van want ik vind dat je 

in alle rust je wasje op moet kunnen hangen en niet

dat je wordt gestoord door een toerist, ik in dit geval :-)

Eigenlijk zou ik wel minister van Schone-was-zaken

willen zijn, ik zou dan veel reizen moeten maken om te 

kijken hoe ze de was ophangen in Zuidelijke landen,

gesprekken hebben met vrouwen (het zijn toch vaak

vrouwen) die alles weten van de perfecte lijn en knijpers.

Dan zou ik in Nederland het hangen van de was aan de

gevel kunnen promoten en het misschien zelfs verplicht 

stellen, oh haha, ik ben er niet het type naar om iemand

iets op te leggen, maar ik zou het kunnen vragen ;-)

Bijkomende voordelen van al die gezelligheid aan de huizen

is dat mensen weer met elkaar gaan praten, hangend

uit hun raam lekker kletsen met de buren 

en toevallige passanten die in zijn voor een praatje.

Bovendien zou iedereen veel beter slapen onder die

fris ruikende lakens die buiten droogden en daarom

in een veel beter humeur zijn...

Kortom, het zou een nuttige functie zijn en ik stel

me beschikbaar, maar voorlopig zal ik me tevreden

moeten stellen met een wasrekje in de achtertuin,

waar niemand het ziet, jammer he :-))?

Ik wens je een fijne dag

-X-

Fietsjes

Tijdens onze eerste wandeling door het stadje was het

eerst wat me opviel, de geweldige fietsjes, echt zo leuk,

kleine fietsjes met een mandje voorop en in allerlei

kleuren, van geel tot roze, van blauw tot groen.

Ik maakte niet zoveel foto's maar ik heb er zeker

twintig genomen van verschillende fietsen, haha.

Bij het appartement wat wij huurden hoorden ook 

twee fietsen, maar niet zulke mooie, het waren twee

soort kinder mountainbikes, maar we hebben er de

hele week met veel plezier op gereden.

Lucca is bij uitstek geschikt om te fietsen, het is plat,

dat vond ik heel fijn, het heeft een rondom een

stadsmuur met een brede laan er op, omzoomd door 

bomen waardoor je nooit kwijt kunt fietsen, je gaat

in geval van een 'beetje verdwaald' gewoon de muur op..

En iedereen, echt iedereen rijdt op deze wonderschone 

fietsjes, zo zagen we; een heer op leeftijd met zwartgeverfd

haar, (oh dat haar :-) in een wit pak, wat uit de jaren 70

leek te komen met een zwart overhemd eronder op

een roze fiets, een oude man met een paars met roze

trainingspak op een blauw fietsje rijden.

Een oude dame met een flapperende blauwe regenjas,

met een rode muts op en een enorme witte zonnebril,

op zo'n fietsje, kwetterend aan de telefoon, misschien

had ze het over de boodschappen maar evengoed besprak

ze met iemand de schilderkunst in de 15de eeuw, geen 

idee, ze sprak Italiaans (luid en duidelijk)

We zagen, geblondeerde dames met jurken in tijgerprint

en naaldhakkken fietsen, mensen met bloemen, hondjes,

boodschappen in het mandje voor op..

Kinderen met schooltassen, mannen in pak met aktetassen,

kortom, iedereen rijdt (in mijn beleving ;-) op zo'n fietsje.

Natuurlijk overwoog ik even of ik op de één of andere

manier zo'n fietsje mee zou kunnen nemen, in onderdelen

in de koffer ofzo maar dat gaat natuurlijk niet.

Of zoals iemand op Instagram opperde toen ik een foto

van een fiets plaatste, koop er eentje en fiets er gewoon

op naar huis, wel haha, dat zou nog eens een mooie 

tocht worden met mijn koffer in het mandje over de

Alpen heen, het beeld is prachtig maar ik denk niet

dat ik het zou halen en dat ik met mijn prachtige roze 

fiets zou stranden op een bergtop.. 

Nee, ik rijdt nu weer gewoon op mijn grote oude 

boodschappenfiets, maar in gedachten is het zo'n

geweldig klein, vrolijk gekeurd Italiaans fietsje..

Ik wens je een fijne dag

-X-

We gingen en kwamen weer terug

Dus wij gingen naar Italië en we kwamen weer terug,

niet lopend natuurlijk, zoals mijn dochter Judith op 

deze foto, ik vind het gewoon een mooi beeld, maar

in de auto, vliegtuig, trein en met de bus :-)

Alles liep van een leien dakje, echt alles eigenlijk, het 

was precies Zo als je hoopt dat een ontspannen, rustige,

vakantie zal zijn, het was een cadeautje..

Nadat wij in de avond aankwamen in het appartement,

superchic overigens, maakte de eigenaresse ons wegwijs,

ze bleef maar praten.. hoewel ze erg vriendelijk was.

Iedereen was overigens overal erg aardig, hoewel ons

Italiaans zich beperkte tot een paar woorden..

(espresso, prego, grazie, ciao, dat is het wel zo ongeveer)

Nadat ze eindelijk was vertrokken, deden wij als eerste 

het TL licht uit, knipten wat gezellige lampjes aan en 

begonnen meteen te schuiven met de tafel, legden

 een plaid en kussentjes op de bank, om het ons

zo knus mogelijk te maken (we legden alles weer 

keurig op zijn plaats toen we weggingen)

En oja, we hadden nog een hilarische jacht op

soort vliegende torren die in de slaapkamer van Judith

zaten, staande op stoelen met stukken papier in onze 

handen omdat we ze niet zo durfden te pakken :-)

Als je in het donker ergens aankomt waar je nog nooit 

geweest bent is het natuurlijk een verrassing als je in de 

ochtend de luiken open doet, en ooh dit is wat we zagen..

Ik weet niet precies wat ik verwacht had, maar niet dat

het zo mooi zou zijn, de roze huizen, de bergen op de

achtergrond en de fantastische torens..

Eigenlijk heb ik niet veel foto's genomen, en degene

die ik nam, nam ik met mijn telefoon, ik ben het 

gewoon vergeten, maar met degene die ik heb zal

ik de komende dagen nog wat berichten maken..

Ik denk overigens dat het een goed ding is, dat ik 

er niet aan dacht, het betekent dat ik er Helemaal was.

met al mijn aandacht, daar in Lucca, waar we naar

toe gingen, een heerlijke week hadden en 

nu een herinnering is..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Dagdag

Nu zit ik hier voor, of achter mijn werktafeltje, het is maar

hoe je het bekijkt, starend naar de plank erboven waar

de dingetjes van de foto staan, ondertussen nadenkend

 over wat ik zou kunnen zeggen voordat ik een weekje

 op vakantie ga, soms komen de woorden zomaar, soms niet..

Ik zou kunnen vertellen wat ik allemaal nog moet doen

voordat ik weg ga; morgen naar het huis van mijn moeder

omdat er een open huizen dag is, mijn koffer inpakken,

twijfelen over welke schoenen ik mee zal nemen,

naar een bruiloft, me zorgen maken of het allemaal

wel goed zal gaan, in een vliegtuig stappen..

Of ik zou wat wijze woorden van iemand anders, 

over kunnen typen, zoals;

When you see someone putting on his Big boots, you can 

be pretty sure that an Adventure is going to happen, 

uit Winnie de Pooh (A.A Milne) 

(Dat lost in ieder geval het schoenen probleem op, 

haha, ik moet Big boots aan doen in plaats van sandalen;-)

Maar op de één of andere manier voelt dat allemaal

net niet het juiste, enfin, voordat dit een bericht wordt van

een meter lang, zeg ik dus gewoon

dagdag, tot gauw weer eens.

-X-

Ps. mijn emailadres staat rechts boven op de pagina,

mocht je een mailtje willen sturen om mee te doen

met de kaartjes-loterij, zie vorige post.

Kaartje

Misschien zag je al ongeveer dezelfde foto op 

Instagram, ik probeer altijd op mijn blog andere foto's

te laten zien dan daar, maar soms is het wel even

makkelijk, dat mag ook wel eens zo af en toe.

Altijd als ik op vakantie ben, nu klinkt het net alsof

ik dat heel vaak doe, dat is niet zo, ik ga wel regelmatig

naar mijn zoon in Wenen, maar de laatste keer dat

ik met P. ging is inmiddels al weer jaren geleden.

(en ook nu, gaat hij niet mee, och arme ;-)

Maar goed, altijd als ik vakantie ben, vind ik het leuk

om wat kaarten te versturen, je weet wel, van die

groeten uit en dan met een foto van een stadsgezicht

waarop de lucht echt veel te blauw is, zo eentje..

Het leek mij leuk om er weer 5 te versturen naar

lezers van mijn blog en kijkers op Instagram.

Mocht je er eentje willen ontvangen, dan kan je op

Instagram reageren, of mij een mailtje sturen.

Zet daar niet je adres in, als ik er eentje naar jou stuur,

dan zal ik je om je adres vragen via de mail.

Ik doe het nu zo, omdat er eigenlijk bijna nooit

iemand reageert als ik op mijn blog namen zet

en vraag om te reageren, vandaar ..

Ik wens je een fijne dag, ik ga mijn vakantie 

kleren maar eens strijken (ik strijk bijna nooit, dus

dat is echt wel Iets, haha, want ik wil natuurlijk

wel in een gestreken blouse door Lucca flaneren :-))

-X-

Het perfecte boek

Dit is mijn boekenkast, nu ja, boekenplank, boven de 

trap, ik kan ze nergens anders kwijt..

Nadeel van het stapelen, hoewel het er erg leuk uit ziet,

althans dat vind ik, is dat de stapels altijd gaan scheefzakken,

ik heb natuurlijk altijd een boek nodig wat toevallig 

ergens onder op ligt, dus ik stapel regelmatig opnieuw.

De meeste romans die ik gelezen heb, of boeken waar ik

nooit meer in kijk, zet ik in het kleine kastje hier op de 

dijk, dan hebben anderen er weer plezier van, ik neem

zelf ook regelmatig eens wat mee..

Deze week ben ik op zoek naar het perfecte boek om mee

te nemen op vakantie, dat vind ik één van de fijnste dingen

als ik een weekje weg ga, een goed boek bij je hebben.

Omdat ik het altijd leuk vind om iets over het land te

lezen waar ik dan ben zoek ik een boek over Italië,

omdat ik nog nog niet zo kan vinden, vroeg ik me af

of iemand een tip heeft, je weet maar nooit :-)

Ik hou van historische romans, detectives of gewoon

iets heerlijks om te lezen, haha, daar heb je niet veel aan.

Ik hoor het wel, of niet, dat kan natuurlijk ook,

hoe het ook zij, ik wens je een mooie dag.

-X-

Kastje

Kastruimte is echt wel een 'dingetje' hier in huis,

ook al heb ik niet zoveel spullen meer (als vroeger:-)

toch blijft het lastig, zeker in de woonkamer.

Omdat ook al mijn spullen voor de webshop hier

een plek moeten hebben, is het af en toe stapelen,

of wat zeg ik, proppen, haha.

Naast mijn grote witte kast was nog ruimte, niet veel

een centimeter of 60, daar stonden wat kleine laden-

blokjes, waarvan de laden het niet meer deden,

nou ja, met wat geweld kon je ze in beweging krijgen.

Daarboven op stonden wat kleine kastjes met wol 

en een hele stapel dozen met webshopdingetjes,

zoals postzegels, kaarten en lintjes.

Dus ik was al een tijdje op zoek naar een ander kastje,

zodat het er wat geregelder uit zou zien hier,

meer 'woonkamer-achtig' om het zo maar te zeggen :-)

Ik keek naar nieuwe ladenkasten maar daar werd ik 

niet blij van, ik zocht iets dat zo'n hupje van plezier

in je lijf zou veroorzaken, zo van oooh, ja, die!

En ik vond het, een klein apothekerskastje, het is maar 

57 centimeter breed, het is duidelijk gebruikt en het 

komt uit Hongarije, ik voelde zelfs een groot plezier,

toen mijn oog er op viel.

Allemaal laatjes, bakjes en een uitschuifbaar plankje,

ik zie de apotheker er zo voor staan terwijl hij het

plankje uitschuift en de pillen en poeders in orde maakt.

Het kastje past perfect, de spullen die er in moesten 

wat minder, ik had verschillende dozen over, ohoh.

Maar uiteindelijk, nadat ik weer alles uitgezocht had

en zo logisch mogelijk opgeborgen had, past alles 

er in, pfff, het blijft een 'dingetje' hier in huis,

dat opbergen van spullen, haha.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Het zalige niets doen

Van het weekend kwam mijn dochter Judith even langs,

dat is op zich al fijn want we zien elkaar niet zo vaak.

Deze keer had ze wel een hele bijzondere verassing..

ze had bedacht dat het misschien wel leuk zou zijn als 

we samen weer eens een weekje weggingen.

(wel leuk, haha, echt heel erg leuk :-)

We zijn al eerder eens samen weggeweest, naar Parijs,

toen ze 16 was en waar ze, bovenop de Eiffeltoren

werd gebeld door een jongen waar ze verliefd op

was, oh, haar blije reactie, het was geweldig..

Later gingen we eens naar Frankrijk om foto's

te maken voor mijn boek Lov-ing wool.

Dat was heel fijn, totdat er 's nachts iemand rond het

afgelegen huisje scharrelde, wij bang waren dat het

inbrekers waren en een slapeloze nacht beleefden 

met giechel buien van de zenuwen..

Heel vroeg in de ochtend gooiden wij al onze bagage

in de auto en reden we met piepende banden weg,

achteraf vinden we het hilarisch, maar toen..

En een paar jaar geleden naar Lissabon, waar deze foto

is genomen, waar we beroofd werden, ohoh, maar 

ondanks dat hadden we een geweldige tijd.

Enfin, nu vroeg ze of ik het leuk vond om met haar

naar Italië te gaan, naar Lucca, om daar een beetje 

bij te komen, lekker te eten, boeken te lezen etc.

Eigenlijk het prachtige Italiaanse: Dolce far niente

wat vertaald zoiets betekent als; het zalige nietsdoen

Het was een cadeautje, oh, zo lief en attent

van haar en ik heb het in dank aanvaard.

Dus volgende week dinsdag vertrekken we samen,

zo heerlijk, ik ben benieuwd welke (voor ons)

memorabele avonturen we zullen beleven..

Ik begon meteen op internet te zoeken naar anti-diefstal

tassen enzo, maar ik ben ermee gestopt om dat ik 

een beetje doorsloeg, oh haha, ik zal alles veilig opbergen

en vooral vertrouwen hebben dat het wel goed zal gaan.

Je weet daarnaast nooit hoe de dingen lopen, 

ik ga er van uit dat het gewoon heel fijn zal zijn :-)

Ik wens je een fijne dag

-X-