Pagina's

maandag 4 maart 2019

Bijbenen


Een week of twee geleden was ik bij mijn moeders
huis, het is natuurlijk haar huis niet meer maar zo voelt
het wel, ik was daar om even te kijken of alles goed was.
Het staat al een tijdje leeg en behalve de makelaar komt 
er eigenlijk niemand dus af en toe gaan we even.
Ik vroeg me af waarom het maar niet verkocht werd,
er kwamen wel kijkers, dat wel, maar iedereen vond er
iets van, vooral iets wat ze niet beviel :-)
Terwijl ik het echt een prachtige plek vind, ik zou er zo
zijn ingetrokken en mijn was aan de lijn 
hebben gehangen, haha, maar het was niet voor mij..
Nog geen week later was er ineens een bod, er kwam een 
stel kijken en ze waren om (dat snap ik) en na overleg 
met mijn broer en zus hebben we dat aanvaard.
En nu ineens is het huis verkocht, onder voorbehoud van
financiering, dat wel, maar we gaan er van uit dat het in orde is.
Het voelt toch een beetje gek dat nu anderen daar gaan 
wonen, het gaan verbouwen, en in mijn moeders zo
geliefde tuin gaan spitten en snoeien, maar zo gaan de 
dingen, alles wat je bezit is onderweg naar anderen..

Dus nu gaan wij de laatste dingen uit het huis halen,
het aanvegen en uiteindelijk de sleutel inleveren.
Er kan een hoop veranderen in een jaar, dat kan heel 
goed zijn maar ook wat beangstigend, alles verandert 
constant, ook dit verandert in een herinnering
 en soms kan ik het bijna niet bijbenen..

Ik wens je een fijne dag
-X-

7 opmerkingen:

  1. Ik ging na een paar jaar terug naar het huis waar ik gewoond heb toen mijn beide ouders nog leefden. Het ligt behoorlijk afgelegen, toen mijn vader overleed wilde mijn moeder naar het dorp verhuizen. Ik ging samen met een neef van mij kijken bij het oude huis. Tenminste dat was de bedoeling. Toen we aankwamen was de oude brug er nog wel, maar het huis was weg en er stond een gloednieuw huis niet eens op de dezelfde plek. Ik was ontgoocheld , verdrietig al snap ik wel waarom ze het oude huis gesloopt hadden , er moest te veel aan gebeuren om het weer leefbaar te maken, mijn ouders kochten het toen het al behoorlijk uitgeleefd was en hadden niet het geld om te verbouwen. Maar het blijft raar en triest, al je jeugdherinneringen weggevaagd.Ans

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is vast een dubbel gevoel en toch is het ook fijn dat het nu verkocht is, dat er andere mensen van kunnen gaan genieten.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mijn ouderlijk huis stond vier jaar leeg, is nu twee jaar geleden verkocht. Moet zeggen dat dat een enorme opluchting was, het huis was een last geworden in plaats van het thuis van mijn jeugd

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik begrijp dat dubbele gevoel, het is het allerlaatste 'bezit' van jullie moeder. Maar wel fijn dat het nu verkocht is aan mensen die er vast met veel plezier gaan wonen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja, dubbel is dat he? Ik weet nog dat ik zat te wachten in het huis van mijn ouders, daar stond nog 1 leunstoel die die middag zou worden opgehaald en verder was het leeg.
    Daarna moest de sleutel worden ingeleverd bij de mensen die het gekocht hadden, en hoewel dat aardige mensen waren kon ik ze op dat moment wel sláán. Jullie gaan in óns huis wonen, er dingen aan verbouwen en veranderen, dat kan toch niet zomaar?! Ik ben daar geboren. Jullie moeten er af blijven!
    Nouja, het kon natuurlijk wél ;). En als ik er nu langs fiets (het is in de tussentijd geloof ik alweer 2x verkocht...) dan zou ik er wel eens een blik in willen werpen. Zomaar even rondkijken, rondlopen, mijn slaapkamertje opzoeken. Op Funda-foto's heb ik wel een keer wat dingen gezien toen het huis weer te koop stond en dat waren grotendeels wel verbeteringen gelukkig, maar toch he. Het voelt ergens nog steeds als 'mijn huis'.
    Maar wat je zegt vind ik mooi: alles wat je bezit is onderweg naar anderen. Zo is het wel...
    Sterkte met afscheid nemen van die fijne plek. Hopelijk zullen de nieuwe bewoners er fijne jaren gaan hebben.
    Liefs, Tink

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Het is moeilijk om het huis vol herinneringen aan jouw moeder los te laten. Ik denk dat het ook voor jou een perfect huis zou zijn geweest als het tot de mogelijkheden had behoord.
    Loop nog een laatste keer door het huis met al zijn verhalen, maak nog wat mooie foto's en neem de herinneringen en foto's en het mama-gevoel mee naar huis.
    Nu komt er weer nieuw leven in het huis met mensen die net zo van het huis gaan houden als jouw moeder. Dat is toch beter dan dat het huis leeg staat weg te kwijnen.

    Lieve groetjes, Margaret

    BeantwoordenVerwijderen

Met dank voor je reactie (thank you for your thoughts)