Tinus de Tweede

Toen mijn zoon Daan een baby was kreeg hij een pop,

zo'n mooie Vrije school pop, om hem zo maar te noemen.

Van meet af aan was hij dol op de pop, die we Tinus

noemden, ik weet niet meer waar dat vandaan kwam.

De pop veranderde langzaam maar zeker in een ietwat

vettig vod, met gaten erin, die ik dan weer repareerde,

net zolang tot je eigenlijk niet meer kon zien

hoe de pop er ooit uit had gezien..

Ik herinner me het beeld nog goed waarbij Daan

het handje van de pop vasthad en daarmee over zijn 

eigen gezicht aaide (aaah, zo lief)

Toen hij een jaar of 5 was verloren we Tinus, die altijd

overal mee naar toe moest, terwijl we aan het fietsen 

waren, ohoh, drama en ontroostbaar...

Ik maakte daarna een nieuwe voor hem, Liesje, die ligt

hier in stukken nog in de kast, ik kan het niet over mijn 

hart verkrijgen om hem weg te doen.

Toen Timo, mijn kleinzoon, werd geboren wilde ik 

graag een Tinus de Tweede maken, ik had al heel lang

niet meer zo'n pop gemaakt, maar het is gelukt.

Na een eindeloze zoektocht naar de blauwe stipjes stof,

die Tinus de Eerste ook had, naaide ik de pop met de 

hand in elkaar, het was een eindeloos maar fijn werk.

Voor de gezelligheid breide ik er nog een bed bij, op de 

lange reis naar Wenen leek mij dat Tinus de tweede

wel moest kunne slapen, haha.

Nu heeft Timo, ook een Tinus, het is natuurlijk helemaal

niet gezegd dat het ook zijn lievelingspop wordt,

want dat kiezen ze helemaal zelf, misschien heeft hij 

liever een pluchen kangaroe of een hondje, je weet

het niet, mij maakt het niet uit, voor mij is het weer

een cirkel rond..

Ik wens je een fijn weekend

-X