Moed

Komende woensdag ga ik weer naar Wenen, ik zal daar

een dag of 10 blijven en de kerstdagen daar vieren,

samen met mijn zoon, zijn vriendin de familie

Helaas heb ik geen mooie roze geruite koffer, noch

zal ik een strik in mijn haar doen en zoals altijd zal ik 

wat zenuwachtig zijn, ik ben gewoon geen reiziger..

Het liefst zou ik de hele reisdag overslaan en maar ik 

zal mijn koffer en al mijn moed pakken en op pad gaan.

Waar ik wel naar uitzie is om in Wenen te zijn, om 

mijn kleinzoon te zien, die zo gegroeid is sinds ik daar

van de zomer was..oh haha straks wordt ik nog zo'n oma 

die gaat zeggen; ooh kom eens hier wat ben je toch groot

geworden terwijl ik een kneepje in zijn wang geef ;-)

Eigenlijk heb ik het gevoel dat ik hier wat mooie, wijze

woorden zou moeten typen bij wijze van kerstwens,

maar ik kan er geen enkele verzinnen die niet cliché klinken.

In deze tijd kan je makkelijk wat van slag raken (ik wel)

door alle oogverblindende plaatjes op de social media,

de bijzondere kerstbomen, prachtig gedekte tafels en 

al die shiny, happy people, en denken och jee, zo is het

bij mij helemaal niet, nog niet bij benadering..

Ik probeer het inderdaad maar te zien als mooie plaatjes,

niet als het echte verhaal wat er achter zit, je weet nooit

hoe het werkelijk is en mij vooral niet te spiegelen aan 

anderen, je zou het gevoel kunnen krijgen dat je 

mislukt bent of iets dergelijks, een gedachte waar je 

werkelijk verre van moet blijven, lijkt mij.

Zoals Edel Maex in zijn geleide meditaties zegt;

er is niet wat er niet bij hoort, kijk gewoon met een milde

blik naar wat er is, zonder er een oordeel over te geven,

dat zeg ik vaak tegen mezelf en als je dat maar vaak

genoeg doet helpt het wel, mij wel in ieder geval.

Ik wens jou ook alle moed, en natuurlijk ook alle plezier

op je weg en ik meld mij weer aan het einde van het jaar.

-X-