Mijn stemming is zo wiebelig als wat de laatste weken,
ik ben een echte Jantje huilt en Jantje lacht geworden,
als ik het altijd al niet een beetje was, maar nu lijkt
het zich wat scherper af te tekenen allemaal.
Ik wapper maar een beetje in de wind, het ene moment
is de lucht inktzwart met donderwolken, het volgende is
hij dan toch weer redelijk blauw met wat lieve wolkjes.
Soms denk ik ik ga er iets over zeggen op mijn blog
dan denk ik weer nee, alleen maar gezellige berichten.
Soms zit ik kalm te handwerken, dan ben ik ineens weer
overvallen door alles wat op ons afkomt en loop ik
maar wat te ijsberen door het huisje, en zou ik
er het liefst uit rennen (maar waar moet je heen :-)?
Soms lig ik tot diep in de nacht wakker maar evengoed
val ik meteen in slaap en slaap ik als een roosje.
Soms denk ik het komt nooit meer goed, andere
momenten ben ik hoopvol gestemd en denk ik dat
het op de één of andere manier wel goed komt.
Dus eigenlijk klopt de quote op de tekening niet
helemaal, hoewel ik het een prachtig mantra vind,
voor mij zou het moeten zijn; Al is de situatie zorgelijk
ik raak soms in paniek. (waar ik dan vervolgens weer
niet van in paniek raak, ik laat het over me heen komen
omdat ik weet dat het ook altijd weer over gaat :-)
Ik wens je een goed weekend
-X-
oh Ingrid, I know just what you mean. Personally, listening to the constant statistics makes it so much worse. I am lucky I have a garden and I sit in it as much as I can with my knitting or kruissteek. One day, it will be over and there will be a new normal. Hang in there, and thank you so much for your posts. I enjoy them so very much.
BeantwoordenVerwijderenZo fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Op sommige momenten kan het me ook zo 'aanvliegen' dan denk ik: komt het ooit nog goed, hoelang gaat de situatie zo door.... en dan voel ik me schuldig, want ik heb niets te klagen, iedereen in mijn omgeving is nog gezond, ik heb nog een baan, kan thuiswerken, ik woon in een fijn huisje met een piepklein tuintje..... Op andere momenten kan ik me (gelukkig) even verliezen in een goed boek, of fijn gesprek en is er op dat moment geen vuiltje aan de lucht. Zo word ik maar heen en weer geslingerd. Maar ik denk dat je gelijk hebt. We moeten het maar over ons heen laten komen. Blijf vooral schrijven, zig-zagwandelen etc. Fijne dag en veel liefs!
BeantwoordenVerwijderenHet nieuwe nu kost bakken energie. Het duwt en trekt aan ons als persoon. Ik word er heel onzeker van. Ik kwam vandaag thuis uit de supermarkt en zat eerst een potje te huilen op een stoel. Bij alles moet je nadenken of je het goed doet volgens de regels en of je niemand kwaad doet dwz te langzaam zijn, teruglopen, zonder kar lopen, te snel zijn als de ander nog niet klaar is. Daarnaast staan overal strepen en aanwijzingen en lopen mensen in opvallende hesjes. Dat geeft een soort gevaargevoel. Ik was bang om boodschappen te vergeten want dan moest ik nog een keer naar de winkel. Ik snap wel dat je wiebelig bent. Ik ben het ook.
BeantwoordenVerwijderenLieve Ingrid, hier is het ook wiebel en wankel hoor. Ik begrijp het HELEMAAL en ik denk dat de meeste mensen zich zo voelen. Misschien een beetje mindfulness...het gevoel aanvaarden en laten passeren. Makkelijker gezegd dan gedaan hè maar ik denk dat je het goed doet. Bedankt voor je berichtjes, foto's van al je heerlijke handwerkjes en je eerlijke verhalen. Liefs voor jou, Tiny
BeantwoordenVerwijderenZo herkenbaar allemaal, maar we houden vol!
BeantwoordenVerwijderenIk kan me niet meer concentreren op boek of handwerk, snap goed hoe je je voelt. Het nieuwe normaal valt echt niet mee .....
BeantwoordenVerwijderenWat lucht het me op wat je hier schrijft en wat hierboven geschreven wordt. Dat maakt dat ik merk dat ik niet de enige ben. Voel me schuldig door de wisselende gevoelens, ik heb niets te klagen. Behalve mijn zorgen om mijn kwetsbare man, schoondochter die corona heeft, en mij kinderen en kleinkinderen die ik niet zie. Het kan allemaal veel erger! Ik leef mee met de mensen die alleen zijn, en ik zoveel mogelijk aandacht probeer te geven. Het valt niet mee, maar zeker weten dat positief zijn en blijven, scheelt!
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar en zoals ik in de andere opmerkingen zie ben jij en ook ik niet de enige die worstelen met hun gevoelens/gemoedstoestand in deze huidige situatie. Ik heb het vermoeden dat jij een jaartje ouder bent dan ik omdat er 63 in je mailadres staat (ik ben uit 64) en dat het ook wel aan de leeftijd ligt. Gisteren toevallig ook heel wat geijsbeerd door de kamer, gek van mezelf terwijl er genoeg leuks klaarligt mijn quilt, borduur of lezen. Het is zelfs mooi weer en ik kon er gewoon niet van genieten. Gelukkig komen we er weer op en de volgende dag is het leven weer anders. Zoals je dus leest ook hier het leven is wiebel wankel. Schrijf het lekker van je af zou ik zeggen, het hoeft niet altijd een happy verhaaltje te zijn toch. Hou je taai, een virtuele hug, geniet van de zon en met elkaar komen we er wel X
BeantwoordenVerwijderenik moet zeggen dat ik dit heel herkenbaar vind. het hele heen en weer slingeren tussen de emoties door, dat is best vermoeiend. maar hou vol....HUP. groet Renee
BeantwoordenVerwijderenJa! Ik heb dat ook! Dan ben ik ineens zonder reden keislechtgezind en ongelukkig! En zo ineens is dat weer over. Veel scherper dan gewoonlijk, die ups en downs.
BeantwoordenVerwijderenHet is zoals het is. Dat hpudt mij stabiel
BeantwoordenVerwijderenErg herkenbaar! Maar houd moed het komt goed... blijven we als nieuwe mantra houden.
BeantwoordenVerwijderenFijne dag Ingrid!
X Liza