Fotootjes

Gisteren was het moederdag en ik voelde ineens de behoefte

om naar een foto van mijn moeder te kijken, dus ik rommelde

wat in een schoenendoos met oude fotootjes, er zaten veel van

die kleine, zwart wit foto's in, een leven in vierkantjes.

Ik vond er een paar die me aanspraken en ik keek er naar

terwijl ik aan mijn moeder dacht, ze zag er blij uit op de 

meeste foto's, maar ik weet dat ze het vaak moeilijk had,

dat ze ongelukkig was over hoe de dingen waren en gingen.

Ook vond ik een fotootje van mijzelf met mijn lange vlechten

toen ik twaalf jaar was en ik dacht terug aan toen.

Eigenlijk heb ik pas achteraf het verhaal van mijn jeugd

en de rol van mijn moeder daar in, gelabeld, zo van dit was

goed en dit was niet goed, toen ik jong was dacht ik daar niet

over na, het was zoals het was, of dat nu normaal was of niet.

Er is een hele periode geweest dat ik boos was op mijn 

moeder, omdat ze weigerde antwoord te geven op mijn 

vragen, dat ze geen verantwoording wilde afleggen en 

ik heb mij altijd voorgenomen nooit zo te zijn als zij..

Dat is natuurlijk niet gelukt, ik heb ook steken laten 

vallen en ik ben blij dat er uiteindelijk een punt is gekomen,

toen ze nog leefde, dat ik haar kon bezien met een grote

mildheid en dat ik niet omzag in wrok, 

Ze deed wat ze kon, ze was wie ze was, net zoals

 ik dat ook doe, net zoals ik ook ben, en af en toe, zoals

gisteren denk ik eens terug aan haar verhaal..

Ik wens je een fijne dag

-X-