Vertragen

Het allerfijnste aan mijn periode in Wenen was 

wel het feit dat ik zomaar bij mijn kleinzoon en 

natuurlijk zijn ouders op visite kon gaan, hoewel er ook 

een lockdown periode was waar het lastiger was, maar

 dan was het idee dat ze in de buurt waren voldoende.

Timo, mijn kleinzoon dus, is echt een schattebolletje,

maar dat zegt waarschijnlijk elke oma, echt zo'n lief 

en grappig kindje, hoewel hij ook heel erg goed

gedecideerd 'nein' kan zeggen als hij iets niet wil.

Wat op zich een goed ding is, dat ze een eigen wil 

ontwikkelen en ik merk dat ik dit als oma heel leuk

vind, veel leuker dan toen mijn kinderen klein waren :-)

Dus ik ging regelmatig op visite, na een aanvankelijke

aarzeling van zijn kant, hij had mij al maanden niet

gezien, was hij daarna heel enthousiast, riep oma, oma

als ik binnenkwam, ging op mijn schoot zitten en heb

ik veel met hem gespeeld en boekjes gekeken.

(wat zegt de eend? kwaaaak, goed zo, jongen)

 Omdat ik alle tijd had breide ik mutsjes, vooral de

aardbeienmuts die hij hier op heeft is favoriet, 

warme handjes, ook hier op de foto, dasjes en truitjes.

(waarvan eentje veel te kort, hij was groter dan ik dacht)

Regelmatig gingen we met Timo op stap en wat de

velen van ons kwijt zijn geraakt  als volwassene 

hebben kleine kindjes nog van nature; in het moment zijn.

Ze hoeven niet ergens naar toe, ze zijn er namelijk al,

elk moment lijkt een nieuw avontuur, iets bijzonders.

Hij wil best mee wandelen maar wel als hij elke meter

even mag stoppen om te kijken, naar een steentje (ooh)

of de tram die langskomt (de man van de tram liet het

 belletje rinkelen en zwaaide even, geweldig toch)

Of je nu wil of niet, vertragen is het motto als je op

stap bent met een anderhalf jarige en de dingen waar

jezelf langs heen zou lopen omdat je zo opgaat in je

gedachten, zorgen en haast om je doel te bereiken

blijken stuk voor stuk veel interessanter dan je dacht..

Enfin, ik kan nog wel een tijdje doorgaan over de 

geneugten van het oma zijn, maar het zou een veel te 

lang bericht worden en wie heeft of neemt daar de 

tijd nog voor, ik meestal niet, het vertragen zit niet

echt in mijn systeem, ik moet maar snel weer naar

Wenen om te gaan wandelen met Timo.

(Dat wil zeggen als de omstandigheden 

het toe laten, ohoh)

Ik wens je een fijne dag-X-