Weltschmerz

Sinds ik regelmatig in Wenen kom en er nu zelfs

naar toe ga verhuizen, probeer ik mijn Duits wat

te verbeteren, ik deed er niks meer mee sinds ik

op de middelbare school les in had.

Ik kan me zelfs de lerares nog herinneren, ik weet 

zelfs haar naam nog, maar ik zal die niet noemen,

het voegt niets toe en ook  omdat ze regelmatig huilend

de klas verliet, ik weet niet meer waarom, misschien

had ze last van 'Weltschmerz' een prachtige Duitse

uitdrukking die onder andere betekent; droefgeestig

pessimisme (geweldig, dat heb ik ook regelmatig :-)

Maar goed daarna liet ik het Duits voor wat het was,

totdat ik mijn zoon Daan moest overhoren; hij had

er een gloeiende hekel aan en riep regelmatig waarom

zou ik dat allemaal moeten weten, wat een onzin.

Oh haha, je moest het weten jongen,  omdat je in 

Wenen zou gaan wonen, maar dat wist hij toen nog niet,

net als ik, wie had dat ooit gedacht, het leven heeft

soms bijzondere verassingen in petto.

Enfin, nu leer ik Duits, eerst in Wenen uit een lesboek,

maar dat schoot niet erg op, ik deed daar wel erg 

mijn best om Duits te praten, maar zodra ik mijn 

mond opendeed antwoordde iedereen in het Engels.

Dus nu zet ik een tandje bij en leer het via een app,

aah zo hip, elke dag een half uur en daarnaast luister

ik naar Duitse podcasts, dat is natuurlijk allemaal

passieve kennis maar ik hoop toch dat er

toch wat van zal blijven hangen.

(hoewel het Weens dan toch weer anders klinkt

dan het hoog Duits wat ik nu leer)

Dan kan ik straks mijn kleinzoon verstaan, hoewel 

hij tweetalig wordt opgevoed is het toch leuk

dat ik ook het Duits versta, als hij dan 'nein' zegt

dat ik weet wat hij bedoeld (grapje ;-)

Ik wens je een fijne dag en zoals ze in Wenen

onder een bericht zetten Liebe Gruße!

-X-