We went away and we came back..

Dus wij gingen naar Turkije en we kwamen weer terug,

als ik nu naar de foto's kijk lijkt het al weer

zo ver weg en kan ik me bijna niet voorstellen dat ik daar was..

Een paar weken geleden gingen wij in alle vroegte

naar het vliegveld met een superdeluxe taxi, dat deed ik 

nog nooit eerder, het was een reis van Eerste keren,

dat je met mijn leeftijd nog zoveel dingen voor het 

eerst kan doen..mooi eigenlijk..

Na gedoe met de bagage (de koffer met de camera's 

en laptops mocht aanvankelijk niet mee in de cabine)

hadden wij een prachtige vlucht, ik ben zowat 

voor alles bang maar niet om te vliegen, gek genoeg.

Op het vliegveld haalden wij de, vanuit Nederland 

gehuurde, auto op, we hadden geen idee wat het

zou zijn want de alles ging in het Turks.

Het bleek een splinternieuwe witte auto, dat waren twee

eerste keren in 1 klap, ik reed nog nooit in zo'n nieuwe

en bovendien gehuurde auto..:-)

Het viel al snel op dat witte auto's het Helemaal zijn

in het zuiden, de ene na de andere, zo grappig.

Het landschap was totaal niet wat ik verwachtte,

in mijn gedachten zouden het vriendelijk glooiende

 heuvels zijn, met hier en daar een wit huisje.

Maar het waren ruige bergen met bijbehorende,

engen bergweggetjes met steile afgronden,

en geen wit huisje te bekennen, maar het was prachtig,

eigenlijk overtrof het al mijn verwachtingen..

Zo af en toe vingen we een glimp op van de zee,

terwijl we daar zo reden door het adembenemende landschap

(en bijbehorende afgronden) som dichtbij, soms ver.

We volgden de aanwijzingen op het briefje,

wat we kregen van de eigenaresse van het pension:

neem het tweede bergweggetje rechts, sla dan links 

af bij de klein moskee met het blauwe dak, vervolg 

je weg langs de oude scheepswerf, prachtig, het leek

wel een gedicht, we reden niet 1 maal verkeerd

(dat was ook een eerste keer, wij kunnen Heel goed

verkeerd rijden zelfs met een tomtom)

Uiteindelijk kwamen wij aan bij het pension,

vlak aan het strand, werden vriendelijk ontvangen,

kregen een mooie kamer met uitzicht op het water.

En nadat ik eerst de spanning van de dag

(ter mij verdediging wil ik zeggen dat we 12 uur onderweg 

waren en ik nauwelijks geslapen had) afreageerde op P,

was ik een uurtje of wat later eindelijk geland (en gekalmeerd)

Ik liep het paadje naar beneden af en..

zag dit, wel..je mag wel zeggen dat ik gezegend ben,

dat ik daar zomaar aan de waterlijn mocht zitten,

terwijl de zon achter de bergen zakte..

-wordt vervolgd-

Ik wens je een mooie maandag, en een prachtige

zonsondergang vanavond.

-X-