Sometimes I wish..

In deze tijd van het jaar kan ik wel eens verlangen

naar de Zeeuwse rommelmarkten, van die gezellige 

ouderwetse bij voorkeur op het grasveldje rond de 

kerk in een van de vele kleine dorpjes.

Vaak ten behoeve van de plaatselijke fanfare of 

om de ietwat sjofele kerk te onderhouden.

Dat ik dan in alle vroegte over de kleine dijkjes rij

mijn auto parkeer op een weilandje in de buurt

van het dorp en dan ga staan wachten bij het lint

wat om het marktje heen is gedaan, samen met 

vele anderen, en dan wat bekenden groet.

Het zijn vaak dezelfde mensen die je tegenkomt,

oh wat mis ik dat hier in Amsterdam, ik wordt 

nooit door iemand begroet op straat..

Terwijl de spanning langzaam stijgt en ik een beetje

rondloop om te kijken waar ik denk dat de beste 

dozen staan, is het hier of toch daar, gonst 

het van verwachting, wat zullen we in die dozen vinden..

Als de klok dan 8 uur (of 1 uur, ligt er een beetje 

aan in welk dorp je bent) slaat valt het lint naar 

beneden en iedereen begint als een gek te rennen

en in de dozen te graven, binnen een paar minuten

heb ik al de leukste dingen gevonden, die ik dan 

afreken bij de juffrouw die op zondag de koffie

verzorgt na de kerk.. en ja, ze heeft een schort aan..

Uiteindelijk laad ik dan mijn autootje vol en rij naar huis..

Maar ik ben natuurlijk helemaal niet in Zeeland,

en dat soort markten heb ik hier nog niet gevonden,

wel fiets ik af en toe langs de kringloop, waar ik best 

wel eens wat vind, zoals deze mooie suikerpot..

Ik denk dat wij thuis vroeger dit servies hadden,

ik herkende het meteen 'ergens' van, mijn broer ook.

Maar misschien zagen wij het ook wel bij 

iemand anders in de familie, in ieder geval kregen

wij er meteen een fijn zoemend 'vroeger' gevoel van.

Net zoiets als denken aan de tijd dat ik nog 

naar die fijne rommelmarkten rond de kerk ging..

In gedachten doe ik nog wel eens zo'n rondje

en zelfs daar word ik nog blij van, maar soms

wou ik dat ik dat het echt was..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Pencils & drawings

Zo lang ik mij kan herinneren vind ik 

het fijn om te tekenen, gewoon voor de lol

een beetje proberen wat er uit komt.

Als kind tekende ik ook altijd in mijn schriften,

de hele zijkanten vol met wat je maar kon bedenken,

veel fijner dan rekenen, hoewel het ruitjespapier

van het rekenschrift dan wel weer heel fijn was.

(ik baseerde er zelfs een zelfmaker in 

in mijn boek Lov-ing wool op :-)

Ik heb ook potten vol met pennen, stiften en potloden,

ik hou van de geur van inkt en oh een net

geslepen potlood, dat is toch heerlijk..

Een heleboel potloden die ik heb kreeg ik gratis,

als ik in de kringloop een eenzaam potlood zie liggen

neem ik het altijd mee, bij de kassa zijn ze dan vaak

zo verbaasd dat ze zeggen die krijg je van ons :-)

De laatste dag heb ik ineens zin om vogels te 

tekenen, ik ben er helemaal niet goed in..

Het is zelfs de rede dat ik ooit moest stoppen

met de lerarenopleiding tekenen, waar het 

tekenen van dieren in Artis een belangrijk 

onderdeel van de opleiding was.

Vier uur per week gingen we daar heen met zo'n grote

map en houtskool en verf, aan het einde van de les

moest je vijf tekeningen hebben die je aan de docent

moest laten zien, waren ze niet goed dan verscheurde 

hij ze, zodat ik nooit aan de vereiste veertig goede 

schetsen aan het einde van het jaar kwam, ohoh..

Wat ik ook probeerde de dieren zagen er altijd

uit alsof ze uit een sprookjesboek kwamen,

ze zaten ook nooit stil, haha, kortom ellende..

Jarenlang tekende ik helemaal niet meer,

in de overtuiging dat het niks was..

Dus ik teken en schilder soort van vogels,

zomaar voor mijn eigen plezier, ik heb tenslotte 

geen humeurige leraar meer en als ik hem had,

zou ik denken; je kletst maar een eind..

Want ook al vind een ander het niks, wat maakt 

uit, lekker bezig zijn met iets waar je van houdt,

lijkt mij een belangrijk iets, dus ik rommel lekker voort..

Ik wens je een fijne 'rommel'dag

-X-

Head above water..

Dank jullie wel voor de bemoedigende woorden,

hier op Instagram en in de mail, ik kreeg zelfs 

chocolade opgestuurd van Caroline een bloglezer

(things are getting worse, please send chocolate :-)

Gedurende de loop van deze week bleek toch weer

dat als je het grote geheel niet kan overzien, het toch

de kleine dingen en gebeurtenissen zijn

 waar je hart van opspringt; de klaprozen die bloeien,

een fijn muziekje, een beetje tekenen..

En dat de waarde van de mensen om je heen;

een goed eindeloos durend (heerlijk!)gesprek met Fem,

even skypen met mijn zoon en een bezoekje

aan mijn dochter, waar we het plan maakten

om over 3 weken een paar dagen naar Lissabon

te gaan, om eens even bij te komen van de dingen..

Dus ik heb besloten het helemaal te laten wat 

men doet (wie is men eigenlijk, haha) als ik 

per ongeluk (ik zoek er al helemaal nooit naar)

iets tegenkom waarvan ik denk: huh..

zal ik eerst tot 10 tellen of tot 100 of als het 

nodig is tot 1000 en mijn weg weer gaan, 

waarmee ik niet zeg dat ik het goedkeur en als het 

te erg is zal ik echt wel maatregelen nemen..

Maar ik ga  me niet meer afvragen; waarom

(daar krijg ik toch nooit een antwoord op)

noch ga ik mijn plezier in wat ik al jaren doe,

namelijk het delen van wat ik maak en weet,

laten bederven door mensen die enkel aan 

geldelijk gewin en het vergaren van spullen denken..

Iedereen moet voor zich maar bepalen wat zijn

of haar morele kompas is..

Uit ervaring kan ik zeggen dat alle spullen

van de wereld er echt niet meer toe doen als het

er echt op aankomt, het enige wat werkelijk telt

zijn de kleine dingen waar je hart van gaat zingen,

vriendelijkheid en de dierbaren om je heen..

Enfin, ik ben weer boven water of beter gezegd,

ik herinner me weer hoe ik moet zwemmen.

Ik wens je een heel fijn weekend

-X-

Under water..

Na al die redenen om opgewekt te zijn, kon 

ik er van het weekend ineens geen eentje meer bedenken,

misschien kwam het gevoel met het weer opzetten,

bewolkt en regenachtig werd het..

Het begon met verschillende foto's die ik zag van mensen

op de social media die spullen verkopen die ik 

had verzonnen en gemaakt, nu weet ik echt wel dat

van heel veel dingen niet meer kan zeggen wie het

bedacht heeft en dat ook ik varianten op een thema maak.

(Zo kijk ik er ook naar en van heel veel 

dingen die ik maak maakt het mij niet uit wat je 

er mee doet, of je laat je inspireren, ook heel fijn!)

Maar sommige dingen zijn zo specifiek van mij

en bovendien geef ik al mijn patronen al jaren gratis

weg met het idee anderen ermee te plezieren..

En natuurlijk vind ik het fijn als ze gemaakt worden,

en al maak je er 1000 en deel je ze uit op de Dam,

mij best, maar verkopen vind ik toch iets anders..

Het is een ingewikkelde discussie, dat snap ik,

en ik weet ook dat ik er weinig aan kan doen,

behalve hopen dat mensen zich afvragen of het 

goed voelt, als je het doet, en in gedachten het even

omdraaien, wat zou je ervan vinden als ik jouw 

patronen, waar je heel veel moeite en tijd in stak,

 maak en die ga verkopen alsof ze van mij zijn..

Ik laat mijn blog noch mijn boeken sponsoren

om onafhankelijk te blijven en ik moet echte moeite

doen om het hoofd boven water te houden,

daar kies ik zelf voor, natuurlijk, maar toch

vraag ik me af of ik het nog fijn vind om 

veel en hard te werken voor bijna niets..

terwijl sommige anderen er aan verdienen

 (uiteindelijk zijn het natuurlijk maar 

een paar mensen op die vele anderen die het 

wel begrijpen en gewoon voor hun 

plezier de dingen maken)

Bergrijp me goed, ik gun iedereen alles hoor, dat is 

het punt helemaal niet, en een ieder zal hier anders 

in staan en misschien zeggen zie het als een compliment.

(maar daar kan ik niet van leven, uiteindelijk)

Waarschijnlijk reageer ik weer veel te gevoelig,

en zou ik moeten denken je gaat je gang maar

en misschien zelfs: whatever..

(oh wat zou dat fijn zijn als ik dat voelde)

Soms heb ik het gevoel dat ik op geen enkele manier

ben opgewassen tegen dat hele online leven..

Misschien zeg je; leg het naast je neer, dat 

vind ik ook, maar het lukt me nu gewoon niet..

Het was alsof dit een dominosteen was, 

die de rest van het parcours langzaam maar zeker

omkieperde en ik zit hier nog steeds met de 

bergen steentjes en ik heb even geen idee 

waar ik moet beginnen met opbouwen..

Het begin is natuurlijk dat ik denk; ach nu ja,

laat iedereen maar doen wat ze willen, en ga door

met wat je aan het doen was, maar hoe harder 

ik dat probeer hoe minder het lukt..

Dit is natuurlijk geen goed bericht om een nieuwe 

week te beginnen maar soms schijnt de zon

en soms regent het, vandaag regent het..

Ik laat het wel weten als ik boven water ben,

ik denk hierbij onmiddelijk aan het Zeeuwse motto:

Luctor et emergo (ik worstel en ontzwem)

Dus het komt wel weer goed, maar ik

ben even in de tussentijd, op zoek naar Whatever..

-X-

Reasons to be cheerful

Redenen om opgewekt te zijn;

-het regent, dat is goed voor de planten

-de eerste klaprozen bloeien

-dat je zomaar naar de bibliotheek kan gaan en 

zomaar een stapel fijne boeken mee mag nemen

-het idee dat de zee er altijd is ook al zie je hem niet

-de vogels die fluiten zonder dat je je ziet

-een aardig gebaar van iemand die je niet kent

-iets zomaar weggeven wat je toch niet gebruikt

-schelpen op het strand die je in je zak kunt stoppen

-een witte roos die bloeit voor het raam

-een onweersbui die vanuit het niets komt opzetten

(vooral het eerste gerommel in de verte)

-een 'zomaar' mailtje van een bloglezer in je inbox

-dat je in gedachten altijd overal naar toe kunt gaan

-websites met Franse bouwvalletjes te koop

-de kat van de buren die even 'dag' komt mauwen

-de gedachte dat je zomaar met de zuidenwind mee

weg zou kunnen wandelen, met een knapzak op je rug

(ook al zou je dat natuurlijk nooit echt doen, hoewel..)

-de geur van de tuin na de regen

-een fijn pennetje en een leeg vel papier

-een opgeruimd huis (nadat je eerst hebt lopen

mopperen over de rommel en dat je 

wel bezig kan blijven..)

-verse aardbeien met slagroom

-de eerste aflevering kijken van een een televisieserie

(ik heb geen televisie dus in mijn geval Netflix op de laptop)

en denken, ah ja daar heb ik zin in..

(ik kijk nu naar 30 degrees in February, erg fijn)

-een mand met ongebruikte verse wol en een nieuw 

brei-of haakproject in gedachten

-een potlood vinden bij de kringloop en het dan

gratis meekrijgen bij de kassa

-dat je alleen maar een schaar en wat papier nodig hebt

om een slingertje te knippen, om al deze kleine

genoegens te kunnen vieren :-)

Ik wens je een heel goed weekend,

met veel groot en vooral klein plezier

-X-

Gone

Ik hoop dat ik niet verdwaal ;-)

Fijne dag

-X-

Little late, a how to and a mini-give-away

Nu ben ik een beetje uit mijn doen want ik werd 

pas om 9 uur wakker, dat is voor mij echt

verslapen, meestal ben ik voor zevenen wakker..

Ik kon vannacht niet slapen, niet dat ik niet moe was,

maar per ongeluk zet zich dan ineens een gedachte

vast, waar je dan vervolgens niet meer vanaf kan komen.

Die gaat dan in de repeteerstand en begin ik in gedachte

tegen mijn gedachtes te praten, zo in de ochtend 

klinkt dat gek maar 's nachts lijkt dat heel normaal..

Vervolgens probeerde ik van alles om er vanaf 

te komen, zei tegen mijzelf dat het maar het babbelen

van mijn drukke hoofd was, deed de oefening 

langs de kant van de weg staan en het verkeer

zien als mijn gedachten, die ik voorbij kon 

laten razen zonder er deel aan te nemen..

Maar niets van dat alles hielp, ondertussen voelde 

het bed als een plank en wist ik niet meer hoe ik moest

liggen, pas op het punt dat ik dacht, nu ja, dan slaap

ik toch een keertje niet, wat zou het, viel ik in slaap..

Maar daar gaat deze post eigenlijk helemaal niet 

over, de foto's laten ook iets heel anders zien,

dan een slapeloze vrouw in het midden van de nacht.

Geloof me, dat wil je helemaal niet zien, haha.

Maar goed, ik haakte een bloemenslingertje,

zo deed ik het:

Nog even voor de duidelijkheid, de grote bloemen

hakte ik met dikke katoen, haaknaald nummer 4,5.

De kleine bloemetjes met hele dunne katoen met 

haaknaald nummer 2,5, maar als je dat te veel priegel

werk vind kan dat ook met naald nummer 3.

De verhuiskaart die je hier boven ziet staan, maakte

ik voor Liesbeth van Sloppop , maar dat terzijde..:-)

Omdat, inmiddels wel bekend, ik eigenlijk niets

met het handwerk doe wat ik maak

(ik vind het gewoon fijn om te maken)

dacht ik dat het misschien leuk zou zijn als ik het 

minislingertje weg zou geven, dus mocht je het willen

ontvangen laat maar een berichtje achter.

(dat kan ook op Instagram, als dat je voorkeur heeft)

Wel, ik ga even wakker worden en koffie drinken.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Little beach house..

Wij gingen vroeger nooit op vakantie, daar waren

om het zo maar te zeggen de middelen niet voor,

maar een paar zomers hadden wij een kotje,

zo noemden wij het strandhuisje wat wij huurden.

Het was niet zo'n mooie als deze, het was een vierkant

hokje in een rij, de ene helft was groen en de 

andere helft was wit geverfd, tegen de duinen aan

erbij hoorde een grote sleutel met een blokje

eraan waar het nummer van het huisje op stond..

Als het mooi weer was, in de eindeloze zee 

van tijd die de grote vakantie was, weet je nog,

de vakantie heeft nooit meer zo lang geduurd

als toen, maakten wij broodjes klaar, pakten 

onze tassen, ik had zo'n geruite met een vakje 

er op, waar je een briefje in kon doen met je naam,

en fietsten wij langs het paadje naar het strand.

Het was niet zo ver fietsen, en dat was maar 

goed ook want ik fietste staande op de pedalen,

dat heb ik jaren gedaan want ik durfde niet zo goed

te gaan zitten en trappen tegelijk..

Daarna sjokten we over het schijnbaar eindeloze 

duinpad richting het strand, waar we dan nog een 

kilometer of wat over moesten wandelen om

bij het hokje te komen..

Het stelde niet zo veel voor het hokje, er stonden enkel

een oranje canvas windscherm en twee houten 

strandstoelen in, van die stoelen die zo lastig 

uit te klappen zijn, maar wij vonden het geweldig.

Zo snel als wij konden trokken wij onze zwempakken

aan en renden naar de zee om als eerste 'door' te zijn.

Wat zoveel betekende als met je hoofd onder water.

Aan het begin van elke zomervakantie kreeg wij

(mijn broer, zus en ik) een plastic luchtbedje en 

een Donald Duckpocket die wij moesten delen.

Daar werden hele schema's voor bedacht wie wat

wanneer kreeg, maar als je een van de twee dan 

eindelijk in handen had, oh wat een plezier..

(het luchtbedje was vaak al na 3 dagen lek en de 

pocket helemaal uit vorm door al het zand,

ondanks dat waren beide een kostbaar bezit)

Ik denk niet zo vaak aan vroeger, er is niet heel 

veel feestelijks om aan terug te denken maar 

het kotje, de dagen op het strand dat waren 

dagen met een gouden randje, magisch, dus daar

 ga ik in gedachten nog wel eens naar terug..

Net als dit weekend, toen ik dit knipvel tekende

voor de webwinkel tekende, ik bedacht me dat het

leuk zou zijn om wat zand en schelpen mee te sturen,

mocht iemand het leuk vinden om het te maken.

Dus wij reden naar het strand, daar zocht ik schelpen,

en schepte een emmertje vol met zand

en ging even liggen op het zand en terwijl 

ik daar zo lag, zag ik mijzelf in gedachten rennen 

over het strand, in mijn blauwe badpak met een 

lek luchtbedje onder mijn arm, blij, huppelend,

en ik verlangde even naar dat perfecte moment

in de tijd, inmiddels lang vervlogen..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Flower or seafish..

Van de week wilde ik dit bericht posten, maar ik

kreeg enkel foutmeldingen, ik kon niet in het 

dahsboard van mijn blog komen, oe daar schrik ik 

altijd even van, ik begrijp helemaal niets van de 

techniek van een pc, en als het dan niet werkt..

Het bleek een probleem van blogger te zijn,

ik kijk tegenwoordig altijd eerst even of 

een probleem is waar ik iets aan kan doen of niet..

Dat scheelt een heleboel paniek, als ik er niets 

aan kan doen kan ik het laten gaan..

Dus ik wilde iets zeggen over deze bloemetjes

die ik haakte, ik zag een plaatje in een Japans

haakboek en maakte ze na, dacht ik..

Het pakte bij mij net iets anders uit, in plaats 

van een bloemetje werd het een zeester,

of een zeester die op een bloemetje lijkt,

het is maar hoe je het bekijkt..

Ik haakte het met hele dunnen katoen en naald

nummer 2,5 maar je kan het haken met wat je fijn vind.

Ik wens je een heel fijn Pinkster weekend,

ik geloof dat het niet zulk mooi weer wordt,

maar daar doe je niets aan, en dingen waar je niets

aan kan doen...haha..

-X-

Tulip fields..

Een week of wat geleden gingen wij naar 

Den Haag, dat doen we zo heel af en toe, daar is 

een tentje waar je Indonesisch kan eten, P kwam 

daar al in zijn studententijd en soms wil hij even 

zien of het er nog is en het eten nog steeds zo lekker..

We reden een beetje binnendoor omdat ik graag

de bollenvelden wilde zien, die zag ik vorig jaar 

voor het eerst en ik vond het nogal bijzonder.

(beetje hysterisch ook, al die kleuren, dat wel)

Naarmate wij de velden naderden werd het steeds 

drukker op de weg, het was zondagmiddag, 

en wij waren bepaald niet de enige die op dit

 idee kwamen (soms ben je gewoon niet origineel:-)

Bussen, auto's, het was een gekkenhuis, zelfs 

de bermen stonden vol en we moesten moeite doen

om de auto ergens kwijt te raken..

Evenzo veel moeite moest ik doen om een foto

te nemen waar geen mensen opstonden, hele hordes

liepen door de velden, met selfiesticks

(oh dat vind ik toch zoiets, leuk misschien als

 je 15 bent, maar anders..)

Liggend tussen de bloemen, de een nog in een 

gekkere pose dan de ander..ondanks de bordjes

waarop stond dat je niet tussen de bloemen mocht staan.

Ook maakte ik van verschillende families een 

portret, hun camera werd gewoon in mijn handen 

geduwd en dan kreeg ik ook nog aanwijzingen..

Camera to the left, do it again, please..

Oh haha, ik ben dol op aanwijzingen,

maar dit was toch een beetje te gek allemaal,

dus ik luisterde niet en klikte maar wat..

Nadat ik een paar foto's had genomen en wij 

eindelijk weg konden rijden (in de file) mijmerde 

ik even over dit hele merkwaardige uitje.

 Over of het door de explosie van kleuren kwam

dat iedereen zo over zijn toeren leek en aan de Japanse

familie die bij thuiskomst ziet dat de foto van de

hele familie in een bollenveld, door mij genomen,

onscherp blijkt te zijn..

En terwijl we daar zo reden op weg naar Den Haag,

zag ik in de kant van de weg, een enkele tulp staan,

helemaal alleen en dat vond ik misschien nog wel 

de mooiste die ik die middag gezien had, 

die eigenwijze tulp die dacht, haha, ik ga niet 

tussen de anderen staan, ik vind het hier veel fijner..

En oja, het eettentje was er nog en het eten was 

nog steeds zo lekker, P was weer gerustgesteld ;-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

Enjoy The Little Things

  

Ha, dit verwacht je natuurlijk niet, het nichtje

van Ingrid, Guusje (misschien heb je mij wel eens

gezien hier of op instagram.

Voor school heb ik de opdracht gekregen om een

stage te gaan lopen. Toen ik dat hoorde dacht ik 

meteen aan Ingrid. Waarom ik zo graag bij mijn tante 

wilde stage lopen is omdat ze een creatieve zelfstandige

ondernemer is. We hebben eigenlijk gelijk contact 

gezocht. Wanneer ik het idee aan haar vertelde stemde

ze er meteen mee in!

Ik moest verschillende opdrachten doen voor mijn

stage. Dat was onder andere een kaart ontwerpen en

vervolgens bewerken in Photoshop. Uiteindelijk heb ik

de kaart ook uitgeprint. Ingrid heeft een instagram 

account waarop de kaart te zien is. Leuk genoeg kreeg 

de kaart heel veel likes!

Geniet van de kleine dingen he!

Soms kan iets wat je totaal niet verwacht 

opbloeien tot iets moois. 

Adios (jaja ik heb Spaans op school ;-) )

-X-

Early bird..

Het mooiste moment van de dag, op onverwachte 

zomerse dagen als deze zijn wat mij betreft

het vroege uur, ik ben altijd vroeg wakker,

altijd voor zevenen, buiten in de tuin.

Het is natuurlijk helemaal mijn tuin niet, dat geeft

ook helemaal niets, ik kan er naar kijken en 

je hoeft iets niet te bezitten om ervan te kunnen genieten.

Ik heb ongeveer een metertje tegen mijn huisje aan,

waar een stoel staat en een tafeltje, waar ik erg 

aan gehecht ben als een van de weinige dingen,

het is een oud keukentafeltje uit de tijd 

dat ik nog in Kattendijke woonde, dat was nog

voordat ik begon met bloggen, ik wist toen 

niet eens wat een blog was..

Het tafeltje is inmiddels helemaal versleten, 

afgebladderd en oud, maar het staat nog steeds,

ook al wankelt het een beetje (soms voel ik me een

beetje verwant met het tafeltje, haha)

Het is het tafeltje waar ik spelletjes aan deed met Judith

en waar ik 's nachts soms aan zat te wachten

al ik niet kon slapen omdat Daan de stad in

was en nog steeds niet thuis was en ik me zorgen 

maakte of hij wel het licht van zijn fiets aan had

gedaan terwijl hij over het gevaarlijke donkere

dijkje naar huis moest fietsen..

Ik heb een zeiltje over het tafeltje heen gelegd,

om het te beschermen tegen verder verval,

er op staan wat kruiden en een geranium, bij wijze

van het 'eigen tuintje' gevoel er ligt ook een steen op

in de vorm van een hart die ik ooit eens vond.

Enfin, op het vroege uur, zit ik dan op de stoel

met een glaasje koffie, ik drink altijd koffie uit

een glas, dat ziet er lekkerder uit en ik luister

naar de vogels die boven het geruis van de weg

in de verte heen zingen.

Als ik geluk heb hoor ik de duif koeren, dat 

maakt het echt een zomerochtend, ik zie hem 

nooit want hij zit ergens verscholen tussen de 

bladeren van de grote bomen, die in de tuinen staan.

De zon komt op aan deze kant van de tuin en 

het gefilterde licht is zacht en goudachtig, precies 

wat je nodig hebt zo vroeg op de dag.

Dan zit ik daar een beetje wakker te worden en soms

als je heel goed luistert hoor ik ineens de gesprekken

die gevoerd zijn aan het tafeltje, hoor ik de 

kinderen lachen en dat vervult mij met melancholie,

maar net voordat ik sentimenteel wordt, is de koffie 

op en ga ik naar binnen..

Het is een mooi moment van de dag, net voordat 

de hele wereld wakker wordt en ik koester deze,

net als mijn tuintje van een meter breed.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Wait and see..

Vorig jaar om deze tijd was ik nog maar net 

begonnen met het boek Lov-ing wool,

zo heette het toen nog niet, de werktitel was 

het-iets-met-wol-boek, ook leuk maar ik denk niet 

dat de uitgever dat een goed titel idee had gevonden..

Het leuk van dingen maken is natuurlijk het proces,

dat je ergens aan gaat beginnen en dat je zelf 

eigenlijk ook nog niet weet wat het gaat worden.

Dat je wel een idee hebt van een richting maar

dat je benieuwd bent wat je er zelf van gaat maken.

De meeste dingen ontstaan bij toeval, je ziet iets

en ineens denk je; ah ja dat zou ik kunnen doen,

dat zijn meteen ook de allerfijnste momenten 

in het proces, alsof de mist optrekt en je het

ineens heel helder ziet..

Op de een of andere manier kan ik dat proces 

niet versnellen, het idee komt als het komt.

Dat vind ik ook helemaal niet erg, het is juist de

charme ervan, het enige wat ik nodig heb is 

vertrouwen dat het wel zal komen..

Ik had geen enkele zelfmaker in mijn hoofd 

toen ik begon, ik dacht enkel iets met wol,

schreef dat op (letterlijk) en ik liet het met rust,

na een paar dagen kwam het eerste idee al 

langs drijven en ben ik begonnen..

Het is zoiets als eindelijk het begin van een 

bolletje wol vinden, als je de draad te pakken 

hebt kan je het afwikkelen..

Nu het boek klaar is, denk ik, aah dit is het geworden..

Ik heb geen idee hoe het bij anderen werkt,

maar ik kan je aanraden om het eens te proberen.

Een richting voor iets te verzinnen, het vervolgens 

laten gaan, er vertrouwen in hebben dat het goed komt

en gewoon zien hoe de dingen zich ontvouwen..

(misschien geldt dit wel voor het leven in het algemeen :-)

Ik wil natuurlijk iedereen hartelijk bedanken

voor alle leuke reacties op het boek, heel fijn.

Ik wil graag een boek sturen naar Liza Veenendaal en 

de kaarten naar Simone de Klerk, als jullie je adres

mailen dan stuur ik het op.

Alle foto's bij dit bericht zijn gemaakt voor het boek,

allemaal varianten van foto's die in het boek staan,

van sommige dingen maakte ik er wel 20 verschillende.

Ik wens je een heel mooi weekend

(ooh dat weer, eindelijk, zo fijn)

-X-

Blessings..

Het lijk mij vandaag een perfecte dag

om even stil te staan bij al onze zegeningen,

die we, in ieder geval ik, nogal eens vergeten

in alle drukte met en over de Dingen..

Ik wens je een stralende dag

-X-

A little crochet lesson

Het is al weer een tijdje geleden dat ik een 

soort van lesje op mijn blog plaatste, ik ben zo 

op gegaan in andere dingen die ik ook leuk vind om 

te doen, zoals tekenen enzo dat het er niet zo van kwam.

Ik had eigenlijk ook niet zo'n idee wat ik zou kunnen

maken want in tegenstelling wat iedereen misschien

zou denken, heb ik hier in huis eigenlijk geen 

enkel gehandwerkt dingetje liggen of hangen..

Ik vind het leuk om iets te maken, maar vervolgens

hoef ik het niet te hebben, het gaat mij om het 

bezig zijn en nieuwe dingen proberen..

Omdat ik het Tunisch haken nooit eerder had gedaan

zocht ik het op in een oud haakboekje, in nieuwe boeken

kom je het nauwelijks tegen, misschien is het 

per ongeluk uit de mode geraakt, terwijl het 

er echt heel mooi uitziet vind ik..

De achterkant lijkt wel een breiwerk.

Het duurde even voordat ik het begreep want 

ik kan eigenlijk helemaal niet goed patronen lezen,

al die afkortingen en schema's, ik denk de hele tijd; he..

dat kan helemaal niet, ik maakte vele proeflapjes

en uiteindelijk is het gelukt, of in ieder geval denk ik

dat het zo moet, haha:

Nog even een paar dingetjes; je moet met een dikkere

naald werken dan je normaal zou gebruiken.

Dit is wol voor haaknaald nummer 3,5 maar ik gebruikte

een naald 5, dat deed ik eerst niet en het werd 

een soort wollen plankje, dat ten eerste.

Mijn eerst proeflapjes werden allemaal scheef,

of ik begon met 20 steken en eindigde met 10.

Ik geloof dat ik nu weet hoe dat komt.

De eerste steek van de rij waarbij je de steken

moet opnemen moet je niet haken, en de laatste

steek van die rij moet je echt even zoeken,

ik stopte steeds na het laatste verticale lusje,

maar dan ga je minderen, je moet echt je naald

in de laatste steken proppen ;-) en steeds

toch weer even tellen of je nog hetzelfde aantal

steken hebt als waarmee je begon.

Als het niet meteen lukt gewoon blijven proberen

als je daar tenminste zin in hebt..

Het kostte mij een paar avonden om een goed 

lapje te krijgen en als je een maal de slag te pakken

hebt gaat het echt heel lekker..

Oja, ik zie nu de roze verticale lusje over de gele wol,

dat krijg je door van kleur te wisselen, als je 

alle lussen op je naald hebt staan.

Ik hoop dat het een beetje duidelijk is zo, 

vragen erover via de mail zijn bijna niet te beantwoorden,

ik moet het werkje in handen hebben om er 

iets over te kunnen zeggen..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Bookparty #2 and a little give-away

En in gedachten nog even terug naar het feestje,

alsof ik het ooit zou vergeten, zoveel mensen

die speciaal voor mij kwamen, echt heel bijzonder..

 Van te voren zie ik altijd een beetje op

tegen dingen waarbij veel mensen aanwezig zijn,

ik had bijvoorbeeld vroeger al een hekel 

aan schoolreisjes, hoewel ik erg uit zag naar 

de witte kadetjes met hagelslag en kaas

die ik dan meekreeg ;-) was het een fijne dag..

Ik signeerde boeken alsof ik nooit anders deed,

kreeg stapels kadootjes alsof het een verjaardag was

en zoveel bloemen dat ik ze niet ineens allemaal 

mee kon nemen, ik had er geen plek voor gehad,

aan het einde van de middag heb ik ze gedeeld

met de mensen die mij hielpen met opruimen.

Maar vooral heb ik veel gepraat, met iedereen

veel te kort natuurlijk, ik was het liefste even met

een ieder apart gaan zitten, maar daarvoor 

was het veel te druk..

Waar ik nog helemaal niet aan toe was gekomen,

ik had tenslotte een kleine blogvakantie is 

om een exemplaar van het boek weg te geven.

Mocht je zin hebben in een gesigneerd exemplaar,

het mag ok zonder handtekening als je dat liever wil.

Laat hieronder een reactie achter en dan zal ik het

vrijdag weggeven, ik zal het niet vergeten deze keer,

net als de kaarten die ik laatst weggaf, ik stuurde

via Instagram al een setje naar iemand maar 

ik doe dat gewoon even over om het goed te maken.

Laat in je reactie even weten of je een setje

kaarten wil of het boek, of misschien wel allebei..

Ik kijk met grote tevredenheid terug op het maken

van dit boek, het was een prettig en vloeiend proces,

ik heb het gevoel dat ik het nu kan, boeken maken.

Het feestje was een mooie afsluiting van deze periode.

Wat mij het meest zal bijblijven is het Goede gevoel,

de bijzonder prettige sfeer met al deze mensen samen.

Wat ik ervan op heb gestoken is dat ik het aandurfde 

om in de stressvolle dagen ernaar toe,

een aantal mensen te benaderen en te zeggen wat er

speelde en dat dat zo goed uitpakte, de reacties

waren hartverwarmend, het heeft mij gesteund

en door alles heen geloodst..

Daarnaast heb ik opnieuw ervaren dat, ook al

denk je van niet, je jezelf altijd weer kan oprapen

en boven jezelf uit kunt stijgen, en ha,

als ik het kan..kan jij het ook..want..

-X-

Ps. de foto's zijn gemaakt door Liesbeth van Sloppop

de foto's van het bericht van gisteren zijn gemaakt

door Sabien van Engelpunt.