Nutteloze dingen

In mijn witte kast staan een heleboel doosjes en mandjes

met allerlei kleine nutteloze dingetjes, ik hou van

kleine nutteloze dingetjes..ook al zijn ze van geen enkele

waarde, ik vind het fijn om ze te hebben.

Er zit niet echt een systeem in, de dingetjes in kwestie 

belanden er op een gegeven moment gewoon in 

het ene mandje of het andere doosje..

Laats zag ik ergens op internet een filmpje van een 

meisje wat een mooi ingepakt doosje kreeg, toen ze

het openmaakte zat er een paperclip in, ze was er

echt verrukt van en zichtbaar heel blij..

Zo'n kind was ik ook, wij kregen bijna nooit cadeautjes,

en als we iets kregen, bijvoorbeeld bij Sinterklaas

(het is de tijd van het jaar :-) dan was het iets praktisch,

zoals een pyama of sokken, dat soort dingen.

Dat vond ik best leuk maar wat ik veel leuker vond,

waren de papiertjes, een stukje lint of een sticker,

die op of om het pakje zat, dat bewaarde ik.

In een mandje of een doosje, net als ik nog steeds doe..

Nu leek het mij een leuk idee om een klein pakje

weg te geven met wat nutteloze dingen, bij wijze 

van virtueel je schoen zetten, dat kan je doen hier

onder dit bericht of op Instagram (ik heb het idee

dat er veel mensen geen blogs meer lezen maar

overgestapt zijn naar Instagram, waarschijnlijk

omdat dat veel minder tijd kost, het lijkt er op

dat tijd een schaars goed is geworden)

Verwacht geen groot mooi cadeau, natuurlijk wel iets

meer dan een paperclip, maar ik hoop dat het een brede 

glimlach op je gezicht tovert, net als bij het blije meisje.

Nu kan ik natuurlijk niet bij iedereen iets in haar

schoen doen, ik wou dat ik het kon,

maar wij weten natuurlijk allemaal dat Sinterklaas

volgende week niet naar Spanje vertrekt, maar gewoon

zijn mantel voor een jaar aan de wilgen hangt..

Dus als je zin hebt in een nutteloos maar met liefde

en aandacht samengesteld pakje reageer dan even 

(dat kost echt niet zoveel tijd ;-)

Nb. er zit natuurlijk geen lid van de Little familie in,

stel je voor, die willen niet zomaar ingepakt worden.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Bevroren

Toen ik vanochtend even door het raam keek

om even te kijken naar de lucht en welk weer het was

(dat hoort ook echt bij mijn ochtendritueel) zag ik 

dat op het kanaal voor het huisje een flinterdun 

laagje ijs lag, zo dun dat het geen naam mag hebben,

maar toch, samen met het bevroren gras,

is het toch echt een winters plaatje, wat heerlijk..

Ik las op een nieuwssite dat het de koudste nacht

van deze eeuw was (dat klinkt wel, van de eeuw :-)

Ik moest meteen denken aan de eerste keer dat 

ik schaatste, dat was in Koudekerke in Zeeland,

waar ik woonde als kind en in mijn beleving vroor 

het daar elke winter, maar dat zal wel een

'vroeger was alles beter' herinnering zijn en niet 

de feitelijke waarheid, dat is vaak zo..

Ik had van die houten schaatsen met van die oranje 

stoffen bandjes die je moest strikken om je rubberen

laarzen heen, dat ging natuurlijk helemaal niet omdat 

je handen veel te koud waren om een goede knoop 

te maken, daarom zaten ze altijd veel te los.

We schaatsten dan, of beter gezegd deden we een 

poging, omdat de schaatsen steeds naar de zijkant

van mijn laars schoven, over de slootjes 

tussen de weilanden, wat een mooi beeld, al die

kinderen met hun houten schaatsjes die een beetje

over het ijs liepen met hun rode wangen..

Als we dan later totaal verkleumd en kletsnat van 

het vele vallen naar huis gingen, helemaal vervuld

van dit prachtige avontuur (oh, de pure blijheid over 

dit soort kleine gebeurtenissen, dat is iets wat 

toch wel verloren gaat in de loop der jaren, zo jammer)

kregen we droge kleren en warme chocomel.

Niet van die kant en klare maar met cacao uit zo'n gezellig

pakje, dat mengde je dan met suiker en een beetje water 

tot een papje (wat heel erg lekker was :-) en dan 

de warme melk erop, je kreeg dan een beetje 

klonterige chocomel, dat klinkt niet lekker,

maar dat was het wel, zo troostrijk..

Ik schaats al jaren niet meer, ik ben gewoon 

bang om te vallen maar ik ga straks wel even 

om een pakje cacao en dan fiets ik een rondje om te

genieten van de knisperende heldere kou en als ik dan 

thuiskom, drink ik chocomel met zoete klontjes

en denk ik even aan de slootjes in Zeeland.

Ik wens je een fijne, warme dag

-X-

De namiddagvrouw

Nu zeggen ze altijd dat je ochtend- en avond mensen heb,

in beide herken ik me niet, dus ik wil graag een 

derde variant toevoegen, de middagmens, of 

preciezer gezegd; de namiddagvrouw..

Ik ben helemaal niet goed in ochtenden, ik wordt altijd

op dezelfde tijd wakker, uitslapen kan ik helemaal niet,

dat zou fijn zijn als ik dat zou kunnen want het

zou een hapje uit de lange ochtend nemen.

Nee, ik ben altijd om ongeveer half acht wakker,

of ik nu vroeg of laat ga slapen..

Ik kom uit bed, zet koffie en de computer aan, 

het liefst kom ik niemand tegen en in praten heb

ik al helemaal geen zin, vervolgens typ ik (door de week)

mijn blogbericht, gek genoeg is dat het beste tijdstip.

Ik heb wel eens geprobeerd om het in de middag of

avond te typen, maar dan ga ik er veel te veel 

over nadenken en kom ik er helemaal niet uit.

In de ochtend heb ik blijkbaar de juiste wazigheid 

waarbij het fijn schrijven is, maar dat is dan ook

zo ongeveer het enige..

Vervolgens veeg ik het huisje, doe de was,

dat soort dingen, ik kan alleen maar werken als 

er een zekere mate van opgeruimdheid :-) is 

in het huisje, als dat hele ritueel achter de rug 

is ga ik aan het werk, mail beantwoorden,

misschien een opdracht of wat bestellingen inpakken.

Daarna de boodschappen en wat er zoal gedaan moet

worden en dan is het ineens een uur of twee.

Dan begin ik me al stukken beter te voelen, 

het huis is opgeruimd, verplichte zaken gedaan en

begint er een serene rust in het huisje neer te dalen.

De zon (als hij schijnt) komt via het voor-raam 

naar binnen en het licht is prachtig en helder,

en ik voel een soort vrijheid om te doen wat ik wil.

Al mijn tekeningen en vrij werk maak ik altijd

in dit deel van de dag, muziekje aan en werken..

Natuurlijk heeft ook de avond zo zijn eigen charme,

lange warme zomeravonden of zoals nu, vroeg donker

kaarsen aan en vroeg op de bank kruipen maar de middag..

Ja, de middag is mijn deel van de dag en 

daarom wil ik graag de namiddagvrouw een plaats 

geven tussen de ochtend-en avondmensen..

Ik wens je een fijne dag, en ik ben best

benieuwd wat jouw beste dagdeel is, of misschien 

ben je wel altijd op zijn best, dat kan natuurlijk ook :-)

-X-

Vleugels

Ik wens je een fijn weekend en laat ze groeien

die vleugels :-)

Oh ja, ik maakte voor Liesbeth van Sloppop 

een winterse illustratie voor haar site,

altijd als ik zo'n vraag krijg denk ik, dat kan ik 

helemaal niet joh, maar als ik dan begin heb ik er 

heel veel plezier en gaat het best (zacht bergje, haha)

-X-

Zachte bergen

Nu ik dan toch helemaal in de bergen zit, dacht ik 

ook nog na over de spreekwoordelijke bergen,

die als metafoor staan voor alle dagelijkse 

hindernissen die je moet nemen..

Je beklimt ze natuurlijk niet echt maar in gedachten.

Ik heb er vele, echt de Alpen zijn er niets bij,

elke dag weer opnieuw, grote en kleine..

Sinds ik de cursus mindfulness deed vind ik het 

makkelijker om ze te nemen, dat wel.

Als zich een probleem voordoet, of iets wat ik

ervaar als een mogelijk probleem :-) stel ik mijzelf

de vraag, kan/moet ik dat nu oplossen ?

Als het antwoord nee is (oh opluchting) dan blijf

ik lekker in het dal, genietend van het uitzicht..

Moet ik er wel iets mee, dan doe ik dat direct,

of nadat ik moed verzameld heb, per slot van rekening,

vind ik het, als ik het uitstel, later net zo 

eng/vervelend/spannend.

Meestal blijkt als je gaat klimmen met kloppend hart

vanwege de mogelijke diepe afgronden van de berg

en je angst, het meestal allemaal nogal meevalt.

Wat zeg ik, de meeste bergen blijken boterzacht en helemaal

niet van graniet, ze smelten als je er eenmaal aan begint

en vaak wandel je er (hup) zo overheen..

Enfin, dus nog maar een bergen-zelfmakertje vandaag.

Ik vergat in het patroon nog te zetten dat ik het haakte

met dikke wol en haaknaald no. 5,5 en hoe strakker je 

haakt hoe mooier het bergje blijft hangen.

Ik wens je een fijne dag

-X-

Bergen

Oh, ik hou echt van bergen, om naar te kijken,

niet om overheen te lopen of klauteren, ik ben

een echte "door het dal wandelaar"

Niet in de minste plaats omdat ik hoogtevrees heb,

dat staat mij eigenlijk nooit in de weg omdat we hier

 helemaal geen bergen hebben..

Ik heb wel in de bergen gewandeld, maar dan op brede 

paden en het liefst een hekje als het pad smaller wordt :-)

Lang geleden vond ik eens dat ik het maar eens 

moest proberen; wandelen over een smal pad,

een hoge berg op, dat ging een tijdje goed, ik keek gewoon

de hele tijd naar mijn voeten, maar op een gegeven 

moment keek ik naar beneden en aaah het benam

mij werkelijk de adem, het was prachtig maar ook

echt ontzettend eng, en ik ging zitten tegen de rotswand.

Tegen mijn gezelschap zei ik; ik ga niet meer voor

of achter uit, ik blijf hier, ik kan me niet meer bewegen.

En daar zaten we, ik denk wel 3 uur lang, soms 

deed ik een poging om op te staan maar mijn benen

leken wel van vla en dan ging ik weer zitten..

Tegen de tijd dat het begon te schemeren wist ik dat 

ik boven mezelf uit moest stijgen, op moest staan

en naar beneden wandelen, dat deden we, hand in hand.

Ik schuifelend tegen de rotswand, proberend niet naar

beneden te kijken, en we hebben het gehaald.

Anders zat ik niet hier, maar nog steeds op

die berg, misschien hadden ze dan wel een tentje gebracht

en zo af en toe wat te eten en was ik bekend geworden

als het vrouwtje dat de berg opging en er nooit 

meer afkwam, ook wel grappig (hoewel..)

Dus ja, daarna ben ik nooit meer een berg 

opgelopen, ik kijk wel vanuit het dal, ook prachtig.

Ik wens je veel plezier met het vouwen van jouw 

berg, mocht je ze gaan maken en natuurlijk

een hele fijne dag (veilig in het dal:-)

-X-

Haken

(Eigenlijk is het me nog steeds niet gelukt 

om wat goede foto's te nemen, deze vond ik nog

op mijn camera, wel maakte ik er gisteren een paar,

van een klein d.i.y projectje, toen het zo 

 ongeveer 10 minuten licht was, haha,

maar die heb ik nog niet bewerkt,

dus die komen morgen..)

Ik wens je een fijne dag.

Kleurrijk en een cadeautje.

En zo was het dan weer maandagochtend,

ik beleefde een bijzonder kleurrijk weekend,

ondanks het grijze weer..

Ik had een bijzonder verhelderend gesprek met 

iemand, zo'n gesprek wat je al jaren geleden eens

had moeten voeren en wat veel gedoe en onbegrip 

had gescheeld, maar soms hebben de dingen ruimte

nodig en gebeuren ze pas als de tijd rijp is.

Gisteren hadden we natuurlijk die heerlijke storm,

waarbij het huisje stond te wapperen in de wind,

het kalme kanaal (het lijkt wel een Suske en Wiske titel)

hiervoor veranderende in een kolkende massa,

met zelfs wat golven en het sneeuwde blaadjes

(ze waren dan wel niet wit, maar het is iets :-)

Ik bezocht Flavourites live en sprak met 

verschillende enthousiaste en lieve vrouwen.

Eigenlijk had ik mij voorgenomen wat foto's te 

maken voor mijn blog, maar het is gewoon te donker 

binnen, dus het kwam er niet van, nog een paar

van dit soort donkere dagen en dan zijn mijn 

foto's op en kan ik niet verder bloggen, haha.

Dus ik probeer wat andere oplossingen te vinden voor 

mijn foto schaarste, soms moet je om het probleem,

heen te denken, en zo vond ik deze van vandaag.

Daarnaast is het natuurlijk echt weer voor gezellige

dingen, zoals kleuren, en daarom geef ik vandaag 

een kleurboek weg, mocht je zin hebben om het

te ontvangen laat dan een berichtje achter..

Ik geef het vrijdag weg.

Ik wens je een hele goede week, ik ga op zoek

naar wat licht, om foto's te maken en sowieso

lijkt mij op zoek gaan naar licht(heid) 

altijd een goed idee.

-X-

Sneeuw

Het is toch niet teveel gevraagd, ik weet niet precies

aan wie of wat, als ik graag zou willen, dat het 

deze winter dan eindelijk een beetje zal sneeuwen.

Dat de lucht urenlang zwaar en grijs is en dat er

dan eindelijk wat kleine vlokjes naar beneden dwarrelen,

eerst zo klein dat je echt goed moet kijken en dat

de vlokken dan langzaam groter worden en 

de wereld witter en stiller, steeds witter en stiller..

Daarna je eerste stappen in de sneeuw, waar niemand

nog liep en oh dat knerpende geluid..

Daar dacht ik aan toen ik de ze sneeuwballen haakte,

heb je ook zin in sneeuw of in deze slinger,

ze zijn heel makkelijk om te maken:

Neem hele pluizige of fluffy wol, haak 3 lossen

Haak dan 12 stokjes, waarbij je je naald steeds 

terugsteekt in de eerste losse, trek het draadje

daarna stevig aan, haak nog een rondje van 

12 stokjes, minder steeds 1 steek in de derde

ronde, zodat je 6 stokjes over houdt.

Vul je sneeuwbal op met wat restjes witte wol,

en rijg met het draadje wat overbleef aan de 

bovenkant van de bal en een naald, 

door de rand heen, trek aan en kant af.

Werk het beginddraadje weg en haak zoveel

sneeuwballen als je nodig hebt, rijg ze aan

een draadje en dat is het, makkelijk toch?

Denk terwijl je dit aan het maken ben aan 

dwarrelende sneeuwvlokken en een witte,

stille wereld, zo maak je er een meditatief moment van,

oh haha, en wie weet, als we dat allemaal doen,

zal het misschien nog wel eens echt gaan sneeuwen,

gewoon voor een dagje, wat zou dat fijn zijn..

Ik wens je een heel goed weekend

-X-

De grijze dagen

Oh oh die grijze grauwe dagen, waarbij je de hele licht

aan moet hebben, waar de lucht maar grijs blijft

en je steeds natregent als je om een boodschapje gaat..

Een tijdje vind ik het wel fijn om mee te somberen

met het humeur van het weer, maar als ik zoals nu

mijn tweede verkoudheid/griepje te pakken heb,

ik was net 4 dagen hersteld van de vorige, begin ik 

het wat minder fijn te vinden om mij over te geven

aan de melancholie van dit jaargetijde..

Dus ik slik vitamines, doe het rustig aan, handwerk wat,

bestudeer de buienradar op zoek naar gaten in 

de bewolking, eet fruit, alles in de hoop 

wat lichtheid en energie te vinden om deze

periode door te komen..

En oja, ik vouw bootjes, schilder de zee op elk kaartje

waar om gevraagd is, zodat ieder zijn eigen oceaan 

ontvangt om op rond te dobberen.

Ik wil iedereen hartelijk bedanken voor alle post die 

ik al ontving, al die lieve kaartjes en attenties, dat 

waardeer ik bijzonder, heel bijzonder, het maakt de 

abstracte online contacten soort van echt..

Ik doe mijn best om alle bootjes en roze schoenen

zo snel mogelijk op te sturen, maar daarbij moet ik soms

de verleiding, om als een beer in een winterslaap te 

vallen en pas weer in april wakker te worden, weerstaan..

Dus mocht het iets langer duren of als er hier ineens

geen bericht verschijnt ben ik toch in slaap gevallen..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Wol

Nu heb ik me helemaal verslapen, ik bleef vannacht

maar woelen, deken eraf, deken erbij, linkerzij,

rechterzij maar wat ik ook probeerde..

Misschien heeft het toch te maken met die onzichtbare 

supermaan die zijn invloed had..je weet het niet..

Dus ik viel uiteindelijk in slaap en werd veel te laat

wakker, beetje suffig en uit mijn doen, dus ook het 

hele blogritueel is ietwat verstoord.

Aangezien ik mij voorgenomen heb (haha, echt waar)

om de dingen te nemen zoals ze komen, hoort daar

ook zo'n lala blogbericht bij, met een foto die er helemaal

 niet bij past (de boog kan niet altijd gespannen staan..)

Ik rommel gewoon een beetje de dag door

en vanavond ga ik vroeg onder de wol

ha, toch nog een verband gevonden tussen 

de foto, genomen in Frankrijk, en de tekst.

Ik wens je een zonnige dag ondanks het grauwe weer

-X-

Super maan

Het zal je waarschijnlijk niet ontgaan zijn, 

alle berichten op de social media over de supermaan.

Ook ik raakte soort van in de ban van die grote maan

die dichter dan anders bij de aarde zal staan vanavond.

Nu hoorde ik gisteravond op het nieuws dat het waarschijnlijk

bewolkt zal zijn en een lichte teleurstelling maakte zich van mij

meester, wat jammer (ik had zo gehoopt dat ik eindelijk

misschien het mannetje op de maan zou kunnen zien;-)

Daarna vroeg ik me af waarom ik teleurgesteld was

dat ik iets zou missen wat ik nog helemaal niet gezien

of meegemaakt had, het zit hem natuurlijk in

de verwachting en veronderstelling dat iets gaat gebeuren..

En juist dat is waarover je vaak teleurgesteld raakt;

een supermaan, die je hoopte te zien, en zich achter 

de wolken verschuilt, een zonvakantie waar je je veel 

van voor had gesteld en het regent de hele week,

een reactie die je van iemand verwacht en hij/zij

doet heel iets anders wat je niet gedacht had.

Ik zou een eindeloze lijst van dingen op kunnen 

noemen van alle veronderstellingen die 

totaal anders uit blijken te pakken..

De sleutel zit hem er natuurlijk in dat je met open

en vooral milde blik kijkt naar de dingen die gebeuren

die je niet had verwacht of anders gaan 

zoals je had gehoopt, maar dat is natuurlijk

makkelijker gezegd dan gedaan...

Uiteindelijk levert die supermaan mij iets heel anders

op dan ik gedacht had, namelijk het inzicht dat 

de dingen soms anders gaan dan verwacht

en dat dat eigenlijk helemaal niet erg is..

(hoewel ik vanavond toch stiekem wel even

zal kijken of ik de maan misschien toch zie ;-)

Ik wens je een fijne dag

-X-

A little (little) bit of happiness..

Van de week zat ik 's avonds op de bank, 

het was donker, het regende en de wind gierde om 

het huis, maar binnen was het warm en gezellig.

Ik keek naar alle beschouwingen over de wereld

op het nieuws en daar werd ik niet erg blij van,

ik bedacht me hoe weinig je eigenlijk kan doen

om een positieve invloed te hebben op allerlei

ellende die er gaande is, je zit erbij en kijkt er naar.

Het enige wat je kan doen is meegaan met de stroom

en zorgen dat je niet kopje onder gaat..

Vervolgens dacht ik; je zou een boot moeten,

haha, van altijd maar zwemmen wordt je zo moe..

Terwijl ik zo verder mijmerde hoorde ik ineens

dit liedje in mijn hoofd, I need a little bit of happiness.

Dus ik zocht het op op You tube en begon bootjes 

te vouwen, het ene bootje na het andere..

Dat op zich was al een kalmerende fijne bezigheid en 

gaandeweg kwam het idee om ze uit te delen, aan een 

ieder die ook wel een bootje kan gebruiken, zo af en toe.

Omdat je natuurlijk niet altijd in een boot wil zitten

maar ook wel eens vaste grond onder je voeten wil hebben,

dacht ik aan mijn roze schoenen..

Oh haha, hoe je gedachten werken als je ze gewoon 

de vrije loop laat, nu denk ik Ah Ingrid, is dat niet een 

beetje warrig allemaal, je ideetjes..maar enfin.

Ik dacht dat het naast de bootjes leuk zou zijn om

ook roze schoenen uit te delen, dus ik 

tekende de schoenen en maakte er kaartjes van.

Als je het leuk vind, stuur ik je roze schoenen om 

lichtvoetig op pad te gaan en een bootje om 

met de stroom mee te varen beide als symbool om 

je 'A little hapiness' en alle goeds te wensen op je pad..

Als je mij een envelop stuurt met je naam en adres

en een postzegel stuur ik het naar je toe, je mag mij

mailen om mij om mijn adres te vragen.

Nb. ik begrijp heel goed dat ik hiermee het Grote nieuws

en alles wat er gaande is in de wereld hiermee 

geen positieve draai kan geven maar het is wat ik 

kan doen op een mini-mini schaal..

Ik wens je een goed weekend

-X-

Ps. mijn emailadres staat hier
rechtsboven op mijn blog.

Maretak

Als kind las ik bijzonder graag stripboeken, 

vooral Asterix en Obelix, ik was vooral erg dol op

Panoramix, het kruidenmannetjes, die met maretak

de toverdrank maakte waar je onoverwinnelijk van werd,

als je er iets van dronk, dat wilde ik ook wel..

Heel veel later zag ik in Frankrijk van die ronde struikjes

die in de bomen groeiden, vond ik ook al zo bijzonder,

omdat het er zo mooi uitzag.

Daarna begreep ik dat, dat de maretak was en nog veel

later dat de maretak en de mistletoe dezelfde plant zijn.

De plant heeft vele bijnamen zoals heksennest en er worden 

allerlei magische krachten aan de plant toegeschreven.

Het werd gebruikt bij vruchtbaarheidsrituelen en

als je er met iemand onder gaat staan mag je diegene

zoenen, ah ja, dat kan heel fijn zijn natuurlijk..

(ik ken dat gebruik alleen van rond de kerst)

Ik vond dit patroontje in een oud haakboekje en 

ik heb het een beetje aangepast, het randje wat

ik erom heen haakte voorkomt dat de blaadjes

om gaan krullen (want omgekrulde blaadjes..ohoh ;-)

Nu we weer richting de kerst hollen dacht ik dat 

het misschien een leuke zelfmaker was.

Je kan er een slinger van haken, hem ophangen

zodat je meer kans hebt om er ineens met iemand

die je lief vind, onder te staan maar je kan er

natuurlijk ook een toverdrankje van maken.

Hoe dan ook, beide gevallen lijken me uitstekend,

want we kunnen best wat liefde en magie

gebruiken in deze tijden, denk je niet?

Ik wens je een fijne dag

-X-

Och hemel en ohoh..

Nu onthoud ik mij altijd van politieke commentaren

op mijn blog, niet dat ik geen mening heb maar

die voelt als persoonlijk en ik wil daar best met mensen

over praten in een gesprek maar ik voel er 

niets voor om die zomaar te verkondigen.

Ik heb respect voor de mening van een ieder, mits

goed onderbouwd natuurlijk :-)

Waar ik geen begrip voor op kan brengen is minachting 

voor vrouwen, haat zaaien en het uitsluiten van groepen

mensen vanwege hun afkomst of levensovertuiging..

Ik moet zeggen dat ik vanochtend met stijgend ongeloof

keek naar de uitslag van de verkiezingen in Amerika.

Och hemel, waar moet het heen met de wereld,

was mijn eerste gedachte, hoewel ik dan wel

erg begin te klinken als een bezorgde tobberige vrouw..

Welke impact gaat dit hebben op mensenrechten,

klimaatverdragen en de onderlinge verhoudingen

in de wereld en ik bedenk me meteen dat we het

niet weten wat ons te wachten staat..

Volgens de lessen die ik leerde bij het mindfulness 

klasje zou je, dat waar je geen invloed op hebt

moeten laten gaan en accepteren wat nu er is..

Wel zal ik proberen en ik ben ervan overtuigd dat

er vele met mij zijn, om op welke schaal dan ook,

te blijven geloven in compassie, liefde, vriendelijkheid

 en verdraagzaamheid en ik hoop het vertrouwen 

om weer op pad te gaan te hervinden..

(misschien moet een ieder die

hier ook voor staat, roze schoenen gaan dragen ;-)

Ik wens je alle goeds

-X-

Lichtvoetig

Terwijl ik op zoek ging naar mijn stevige wandelschoenen,

om te gaan lopen richting vertrouwen, bedacht ik mij

ineens dat ik een tijdje geleden deze roze gympen kocht..

Ik moet zeggen dat ik even aarzelde omdat roze gympen 

misschien wel heel erg hip zijn voor mij, maar ik werd er

zo blij van dat ik ze besloot toch te kopen.

En nu komen ze goed van pas, ik ga ze dragen in plaats

van mijn degelijke wandelschoenen, wat hoe kan ik 

nu lichtvoetiger op pad gaan dan met roze voeten ;-)?

Ik wens je een fijne dag

(wat heerlijk dat het een beetje gevroren heeft,

zo'n fijne knisperende atmosfeer, echt een goede dag

om op pad te gaan..)

-X-

Klein

De afgelopen dagen voelde ik me klein en kwetsbaar,

ik ben grieperig, dat helpt al niet en ook de 

donkere sombere dagen doen er geen goed aan..

Alles om mij heen voelt op de een of andere manier

wankel, het gevoel dat de dingen zomaar kunnen

veranderen, als blaadjes van de boom vallen

zonder dat je daar veel invloed op hebt,

maken mij onzeker en zelfs wat wiebelig..

Zoals bijvoorbeeld het boeken maken, ik heb bijna

4 jaar keihard gewerkt en met 1 mailtje is het over.

Relaties waar je veel tijd en moeite in investeerde,

zijn met een paar (verkeerde) woorden voorbij.

Mijn webwinkel die uit de lucht ging vanwege 

technische- en wat andere problemen..

Wat zeker was, is lijkt nu onzeker en ergens dit weekend

moest ik ineens denken aan de uitdrukking:

vertrouwen komt te voet en gaat te paard..

In gedachten zag ik het paard in de verte

met op zijn rug al dat vertrouwen 

in zadeltassen in draf achter de horizon verdwijnen..

(ik zie de dingen vaak letterlijk voor me:-)

Dus wat ik nu gaan doen is mijn wandelschoenen

zoeken, ze aandoen en weer op pad, het heft 

opnieuw in eigen handen nemen en gaan lopen

richting vertrouwen in de dingen..

Daarnaast ga ik op zoek naar het paard en als ik

hem gevonden heb zet ik hem veilig op stal.

Ik wens je een goede maandag

-X-

ps. als de webwinkel weer open is zal ik dit laten

weten, je ken mij natuurlijk altijd mailen als je 

mij iets wil laten maken.

Onder de wol..

Aaah, nu voel ik aan alles dat ik ziek wordt,

dat begint dan met dat je slikt en denkt, hmm,

dat voelt niet lekker, het zal toch niet, nee, 

natuurlijk niet dat is geen keelpijn, maar een uurtje 

later kan je er niet meer omheen..

Dan hoop je nog dat het 's nachts zal verdwijnen,

maar nee hoor, toen ik wakker werd was het erger.

Dat komt helemaal niet uit, maar dat doet het nooit..

Het is er overigens wel weer voor, grijs, guur,

en regenachtig, dus ik leg een stapel boeken 

op het krukje naast mijn bed, leg daar een flanellen

lakentje op en kruip onder de wol..

(ik heb nog steeds een echte wollen geruite deken,

zoveel gezelliger dan een dekbed :-)

De collages bij deze blog maakte ik van wollabels

die ik van allerlei oude wollabels die bloglezers 

mij opstuurden voor Lov-ing wool, niet gebruikt

want er was gewoon veel te veel materiaal.

Nog bedankt voor alle reacties op de postzegels,

ik wil ze graag opsturen naar Sanne, als je mij 

je adres wil mailen, dan stuur ik ze op, maar pas nadat

ik van onder de wol ben gekropen en weer 

een beetje boven Jan ben of beter gezegd Ingrid..

Ik wens je een heel warm en goed weekend

-X-

Thuis

Er zijn van die dagen dat ik zo ongelofelijk graag

terug naar 'huis' wil, terug naar Zeeland..

Voordat ik daar weg ging had ik nooit verlangen naar

een plek (ja, soms om op vakantie te gaan :-)

en toen ik daar eenmaal weg was werd ik compleet

overvallen door het gevoel van heimwee..

Nu is het echt niet zo dat ik elke keer dat ik elke

keer als ik aan Zeeland denk huilend ter aarde stort,

het is mee het gevoel dat ik al heel lang op vakantie

ben, dat ik ergens ben waar ik niet thuis hoor..

Ik heb het ook altijd als iets tijdelijks ervaren,

maar de weken werden maanden en de maanden jaren.

Nu, hier in Amsterdam, in dit fijne huisje naast mijn 

broer en zijn gezin, ervaar ik iets wat het meest

in de buurt komt van een thuisgevoel, maar oh,

soms denk ik ok, het heeft lang geduurd, ik pak 

mijn koffer in (en mijn witte kast met spullen ;-)

en ga gewoon weer naar huis,

het is mooi geweest..

Zo makkelijk gaat dat natuurlijk allemaal niet,

ik heb een wiebelig inkomen , iets kopen kan dus niet

en de eisen om iets te kunnen huren op de vrije markt

zijn vaak zo belachelijk, dat het niet meevalt..

Ook wil ik mijn focus niet helemaal richten op weggaan,

want als dat eenmaal het besluit is, dan is het hier zijn,

helemaal niet fijn meer (zo'n gevoel als op je laatste 

vakantiedag, als je neus richting huis staat, 

de tent is afgebroken en de koffers zijn gepakt

en je hebt zin om weer terug te gaan en dat dan

de auto niet wil starten en je moet onverwacht nog

een week blijven, dat voelt anders dan daarvoor..)

Dus ik laat het een beetje in het midden,

om mijn gemoedsrust te bewaren maar zo af 

en toe slinger ik mijn wens in gedachten 

het universum in, en vandaag slinger ik het

mijn blog op, haha.

Mocht je ooit eens iets te huur weten, 

ergens op Walcheren (ik heb niet veel eisen;

 een dak en een kachel lijken mij te volstaan)

denk dan even aan mij, dank je wel

Ik wens je een fijne dag

-X-

Wollen winter confetti

Samen met mijn nichtje Guusje, ook mijn nichtje

en buurmeisje heb ik een abonnement op Netflix.

Zij wilde dat heel graag, ik vond het eerst niet zo nodig,

maar om haar een plezier te doen deed ik het toch.

Nu kijk ik vaker dan zij dat doet, ondanks dat houdt ze

precies bij wanneer ze mij moet betalen.

Regelmatig komt ze vragen of ze mij ergens mee kan 

helpen, nu ben ik inmiddels zo geregeld in mijn 

huisje dat er niet veel meer op te ruimen is..

Van het weekend kwam ze ook en ik bedacht dat

we wel mijn wolmanden op konden ruimen.

Dus ik kieperde alle wol op de grond, de beste 

manier om iets echt op te ruimen vind ik om met een 

grote zwaai de hele plank, kast of mand leeg te gooien.

En dan opnieuw inruimen, anders blijf je maar

wat herschikken, dus samen zaten we op de grond

tussen alle bolletjes en vooral draden in de knoop.

We sorteerden de wol bij de wol, de katoen bij de

katoen en alle wol die zo met elkaar verstrengeld was

dat het nooit meer een enkele draad zou worden,

deden we weg, aan het einde van de middag hadden we

alles keurig in mandjes gesorteerd.

Na zo'n klusje 'betaal' ik haar altijd in Netflix maanden,

zo van dit was het abonnementsgeld voor 

januari en februari ik geloof dat ze inmiddels

 al een jaar niet meer hoeft te betalen , haha..

(van haar hoeft het helemaal niet ze komt voor de

gezelligheid maar ik vind het fijn haar iets te geven)

Ik had wat restjes dikke wol apart gelegd en daar 

haakte ik 's avonds de wollen winter confetti van,

terwijl ik naar de laatste delen van de serie

de Americans keek op Netflix..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Postzegelmannetjes

Een weekend per maand is het hier in Noord

rommelmarkt in de IJhallen, daar fiets ik altijd even

naar toe het is tenslotte vlakbij.

De entree is 5 euro, dat vind ik best veel en heel vaak

is koop ik minder dan dat bedrag, de meeste dingen

die er verkocht worden zijn namelijk kleren.

Bergen kleren, zoveel dat ik er altijd een beetje

moedeloos van wordt, ik loop er altijd zo langs heen.

Waar ik wel altijd blij van wordt zijn de postzegelmannetjes,

ik schreef er al eens eerder over, de kraam netjes

georganiseerd met wat klapstoeltjes ervoor.

Daar zitten altijd oude mannen op, met een pincet

in hun hand en een plastic bakje met daarin precies

de postzegel die ze al jaren zochten (oh het plezier)

Er wordt ook altijd over postzegels gepraat,

heb je die deze al gezien en wat ik nu toch vond,

en ik zoek een zegel uit de serie zo en zo uit 1952.

Ik kijk altijd naar bloemen, dieren en vogels,

deze keer had het postzegelmannetje al twee zakken

helemaal uitgesorteerd en hij is altijd verheugd als ik iets 

mee neem, wat ik meestal ook doe.

Deze keer zei hij tegen zijn vriend Postzegelmannetje 2,

ik dacht wel dat ze deze leuk zou vinden, aah..

(blijkbaar word ik al herkend als het 

'postzegelbloemenvrouwtje' haha)

Ik gaf een briefje van vijf, en het ene mannetje zegt 

tegen de ander, geniet er maar even van,

thuis moet je het weer inleveren, waarop ze beiden

in een hinnikende schaterlach uitbarsten..

Enfin, ik heb nu zoveel postzegels dat ik het leuk vind

om een zakje te delen, 25 dieren- en 25 bloemenzegels.

Als je ook blij wordt van die mooie kleine kunstwerkjes

en de nerd in jou wil koesteren ;-) laat dan een 

reactie achter, ik geef ze vrijdag weg.

Een aantal van de zegels zet ik in de webshop

en zelf hou ik er ook een paar..

Mocht je ze ontvangen denk dan even aan de

blije mannetjes die ze zo keurig gesorteerd hebben.

Ik wens je een fijne dag

-X-