Landje

Er zijn van die plekken die je meteen betoveren,

al je er voor de eerste keer komt, omdat het ze zo mooi zijn,

zo stil en gewoon iets magisch hebben..

Zo ontdekte ik er een tijd geleden weer eentje, bij toeval

eigenlijk, we stonden op de dijk net buiten de stad en zagen 

een man een weiland inlopen, we hadden geen idee dat

dat een weggetje ergens heen was..

We volgden de man op gepaste afstand, ik heb altijd al

detective willen worden, haha, nee hoor, ik was gewoon

benieuwd waar hij heen ging..

Achter de rietkragen, was er een binnenmeertje, wat je

vanaf de dijk helemaal niet kon zien, een prachtige

verborgen plek, met heel veel vogels en van een 

bijzondere schoonheid, de man was op een bankje 

gaan zitten en hij leek te mediteren, 

Omdat we hem niet wilde storen

het voelde toch een beetje als zijn landje was,

 zijn we weer vertrokken..

Maar we gaan vaak terug naar dat bijzondere landje

(met meertje :-) gewoon om even te kijken hoe het

er bij ligt en daar even te zijn..

Zo ook afgelopen weekend, het paadje er naar toe was

nogal drassig en ik zat tot aan mijn enkels in de blubber

(of; slik, zouden we in Zeeland zeggen) maar slik of niet

het landje lag er prachtig bij, zo kalm, stil en ver weg van alles.

Je hoorde enkel het geluid van de ganzen, ze snaterden

dat het een lieve lust was en er vloog een enorme V over,

ik meende zelfs nog even dat ik het rode mutsje van

Nils Holgersson zag (uit het sprookje van de jongen die

met de ganzen meevloog) maar dat zal ik me 

waarschijnlijk wel verbeeld hebben..

Ik wens je een fijne dag

-X-