Dekentje

En net zoals ik het vroeger heerlijk vond als ik een 

weekje ziek was, echt waar, zo vervelend vind ik het nu.

Dat er dan naar school werd gebeld dat je toch echt niet

kon komen en dan wankelend naast je bed stond en mijn

moeder het verschoonde en een ontbijtje voor je maakte.

Het eindeloze dommelen onder de warme dekens en af 

en toe een beetje lezen en 's avonds kreeg ik dan rode kool

met appelmoes, dat was Het ziek-zijn-eten, heerlijk.

Als je je dan iets beter voelde mocht je af en toe met een

dekentje op de bank en pas weer naar school als je een

hele dag was op geweest, anders niet..:-)

Hoewel P. een aardige man is is hij niet echt van het 

zorgende type, dus ik maak zelf mijn bed op, neem wat

paracetomol om een beetje op de been te blijven,

ik moet bijvoorbeeld wel gewoon de bestellingen inpakken.

En fiets ik zelf naar de winkel, rillend en wel om

hoestdrank om daarna op de bank gaan hangen.

Nee..ik vind er niet veel aan, misschien komt het ook wel

omdat ik me er tegen verzet in plaats van me er 

aan over te geven, wie zal het zeggen..

Enfin, een vriendelijke maar wat snotterige groet, 

haha, uit de ziekenboeg en ik wens je een fijne dag.

-X-