Thuis

Deze foto's nam ik in de tuin van mijn moeder, eentje

ervan op dat laatste dag dat ze thuis was, bij toeval en

gelukkig was ik daar, het was een fijne dag.

Natuurlijk wisten we dat toen niet, dat ze na die dag niet

meer thuis zou komen, dat is altijd zo met onverwachte

laatste dagen dat je niet weet dat het daarna nooit 

meer hetzelfde zal zijn en gelukkig maar..

Morgen vertrekken mijn broer en ik in alle vroegte om

mijn moeder na een verblijf van maanden in het ziekenhuis

naar een nieuwe plek te brengen en daar zie ik tegen op.

Ik kan me zo ongeveer voorstellen hoe zij zicht voelt,

ik heb ook wel eens een onverwachte laatste dag 

(of in ieder geval een laatste dag waarop ik 

dacht dat alles normaal was) gehad in een huis en 

op een plek waar ik dacht altijd te zullen blijven..

Ook ik weet hoe het is als een ander besluit dat je je geliefde

huis moet verlaten, hoewel het bij mij natuurlijk een hele andere

situatie was, ik kon het huis alleen niet betalen dus ik moest

wel gaan, maar ik weet hoe moeilijk dat is.

Ook weet ik dat je je de beslissing eigen probeert te maken,

dat je probeert te denken het is beter zo, maar oh zo ingewikkeld.

Het doet mij pijn dat ik dat nu, gelukkig niet alleen, heb 

besloten voor haar of beter gezegd op aan heb gedrongen

om niet meer terug te gaan naar huis, ook al heeft

mijn moeder daar uiteindelijk mee ingestemd.

(er zijn keuzes die helemaal geen keuze zijn)

Onnodig te zeggen dat ik morgenochtend niet zal bloggen,

ik ben dan al uren op weg naar het zuiden, om mijn

moeder op te halen en vervolgens weer weg te brengen.

Gelukkig ga ik samen met mijn broer, ik moet er niet 

aan denken dat ik dit alleen had moeten doen.

Of zoals ik tegen mijn broer zei; dan kunnen we nog een

relativerend woord tot elkaar spreken, hoewel ik op

dit moment niet zou kunnen bedenken wat dit woord zal zijn.

Maar ik hoop dat het morgen naar bovenkomt, op de dag

 dat we mijn moeder naar haar nieuwe plek brengen.

Ik wens je een fijne dag

-X-