Eenzaamheidsstraat

In het Belgische dorp Kapellen vlakbij de Nederlandse

grens, staat aan de weg dit bord, elke keer dat we er

langs reden moest ik glimlachen en uiteindelijk nam

ik een keer een foto, gewoon uit de auto..

Elke keer vroeg ik me af wie dat nu verzonnen had en

zag ik een keurige en ietwat saaie ambtenaar voor me,

achter zijn bureau in een kantoortje wat wel een raampje

heeft maar hij kon net niet naar buiten kijken..

Zijn taak was het verzinnen van nieuwe namen voor

nieuwe straten, plantsoenen en pleinen.

Meestal koos hij iets veiligs, met bloemen ofzo; de 

Tulpstraat, of bomen; het Kastanjeplantsoen, maar op
een dag kon hij werkelijk niets meer verzinnen, het

enige woord dat bij hem opkwam was eenzaamheid..

Nu was hij niet zo van het uiten van gevoelens, maar 

sinds zijn vrouw hem had verlaten, totaal onverwachts

op een mooie vond in Mei, misschien juist vanwege

het ontbreken van de passie en gevoelens, voelde hij

zich alleen en eenzaam..

Dus toen hij een aanvraag voor een nieuwe straatnaam

op zijn bureau kreeg, was dat het enige waar hij op kwam,

en zo gebeurde het dat dit bord geplaatst werd..

Hoe het met de arme man is afgelopen vertelt het

verhaal niet, haha, maar ik mag graag denken dat 

hij uiteindelijk het geluk vond bij de koffiejuffrouw

en dat ze samen een huisje betrokken in de 

Eenzaamheidsstraat, nummer 7..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Lange warme zomer #3

Wat ik me vooral zal blijven herinneren van deze zomer

is de eindeloze hitte, die maar bleef duren, dag na dag.

Geen zuchtje wind waardoor het leek alsof de wereld

een goedkope felgekleurde vakantiekaart

was geworden waardoor je je heen moest bewegen.

Wij werkten elke dag gewoon door, een paar uur in de 

ochtend en dan weer in de avond als het iets koeler was.

In de middag hingen wij in de tuin, in de schaduw van

een dennenboom of keek ik naar de Tour de France,

met een ventilator aan, wat zeg ik...twee :-)

Een paar keer per dag keek ik op de Buienradar op

 zoek naar een verdwaald onweersbuitje, maar nee..

En terwijl het huis steeds leger raakte, het gras steeds 

geler, wij vermoeider, bleef de zon onverminderd 

schijnen, ik vroeg elke dag wel even aan de zon

of hij geen uitknop had maar ik kreeg 

nooit een reactie, haha..

En toch, eindelijk kwam de dag dat het huis min of meer

klaar was voor de verkoop (ik was er dolgraag gaan 

wonen maar laat ik zeggen dat mijn middelen 

ontoereikend zijn) alles was opgeruimd en schoon.

Toen ik 's avonds in bed lag, met weer die zoemende 

ventilator, meende ik iets anders te horen, het zou toch niet..

Ik ging even buiten in de tuin zitten, ik denk dat het

een uur of 1 in de nacht was (ik heb zo slecht geslapen)

en ik hoorde het rommelen in de verte, hoera..

En eindelijk, terwijl ik daar midden in de nacht in de

tuin zat, begon het te waaien en uiteindelijk te onweren,

ik meende een zucht van verlichting te horen in de tuin..

En ik dacht aan mijn moeder, hoe bang ze was geweest

van het onweer en daarom ik ook als kind.

Maar ik bleef een uur buiten zitten in de regen,

 mijmerend over de afgelopen weken, mijn moeder, 

het huis en hoe de dingen waren, en dat ik niet bang was,

niet meer voor het onweer maar ook niet

voor wat er zou komen..

Ik wens je een fijne dag

-X-

Lange warme zomer #2

 Mijn moeders begrafenis, op een bijzonder hete

dag, verliep kalm en rustig, wij hadden allemaal

het gevoel 'het is goed zo'..

P. en ik bleven in het huis nadat iedereen weer was

vertrokken, want er lag nog een berg (bijna letterlijk :-)

op ons te wachten, namelijk het opruimen van het huis..

Er waren zo ongelofelijk veel spullen in het huis,

ik denk dat er in de 30 jaar dat ze daar woonden nooit

iets weggedaan hebben, alles werd bewaard.

Ik weet eigenlijk niet zo goed waarom, dachten ze

dat ze het nog eens konden gebruiken, was het ze

letterlijk boven het hoofd gegroeid, ik weet 

het niet, wat ik wel weet dat als je vroeg 

 of er opgeruimd mocht worden, mijn moeder

 dat zeer zeker niet wilde, wij respecteerden dat en het 

afgelopen jaar hebben we alles min of meer 

zo gelaten als het was, maar nu ohoh..

Dus wij haalden kasten leeg (met de handdoeken, kopjes

en ga zo maar voort, uit mijn jeugd) deden textiel

in zakken, stapelden boeken op, zochten foto's uit, sorteerden

gereedschap en maakte keuzes over wat weg kon en wat niet.

Uiteindelijk verzamelden wij 15 kuub afval en ging er een 

vrachtwagentje naar de kringloop met de nog goede spullen.

Af en toe kwam er iemand helpen en dan wij haalden 

wij herinneringen op, verwonderden ons om alles wat

uit het huis kwam, badend in het zweet, oh die hitte..

Hoewel af en toe best zwaar was het ook helend, ik heb

geen hekel aan opruimen, het gewoon maar doorgaan

geeft ook rust, alsof ik het hele verleden doos voor 

doos opruimde en een plaats gaf..

(sommige gedachten en gevoelens konden mee naar

de stort, anderen moesten nog eens opnieuw worden

bekeken en een paar konden zo bewaard blijven..)

Nu ik er op terugkijk lijkt het wel alsof alles in een

soort van flow voorbijgegaan is, ik ben er pas nu

met terugwerkende kracht moe van..

Ik nam overigens maar twee kleine kratjes met 

dingen mee die ik wilde bewaren, wat kleine 

persoonlijke dingen zoals een paar dagboeken enzo..

Ik wens je een mooie dag

-X

Lange warme zomer #1

En zo kondigde het einde van deze lange warme zomer

zich toch aan, in de vorm van regen en koeler weer,
een zomer die tegelijkertijd zo voorbij was,

maar ook eindeloos lang leek te duren.

Nu ik hier met mijn trui aan, achter mijn tafeltje in 

Amsterdam zit en ik zo kijk naar het uitgedroogde gele 

gras van mijn moeders tuin, kan ik me bijna niet

meer voorstellen dat wij daar ruim 4 weken verbleven.

P. in een tentje in de tuin en ik in het huis, ik slaap liever

op een gewoon bed in plaats van op een matje.

Wij waren daar de hele zomer om de begrafenis van 

mijn moeder te regelen en om het huis op te ruimen.

Rond de begrafenis sliepen we met z'n allen in het 

huis, z'n allen zijn in dit geval; mijn broer, zijn vrouw, 

Guusje, mijn zus, die in Spanje woont met haar dochter

en kleindochter, echt heel bijzonder zo samen.

Ik denk niet dat wij ooit nog samen in een huis sliepen

 sinds we kinderen waren, het zou mijn moeder

een plezier gedaan hebben, denk ik zomaar..

Buiten maakte ik een tafeltje met mijn moeders

spullen, zoals haar laatste breiwerk, waar je even
kon gaan zitten om een beetje te mijmeren
over wat is geweest..

Ach jee, dit wordt een bericht zonder mooi einde, ik 

merk nu al dat het te lang wordt, weet je wat, ik maak

er een vervolg bericht van, een paar posts,
als een soort feuilleton, want deze

lange warme zomer, die ook weer zo voorbij was,
kan ik niet zomaar in een paar woorden vatten..

Ik wens je een fijne dag

-X-