Pagina's

woensdag 30 oktober 2019

Samen



Van de zomer heb ik heel veel gewandeld in Wenen,
thuis ben ik niet zo'n wandelaar, ik heb tenslotte een mooie
rode fiets, maar daar dwaalde ik regelmatig rond, zonder doel.
Eens liep ik in het park, en daar liep dit stel voor mij, 
op zich niets bijzonders zou je denken, maar ze liepen 
hand in hand en het was zo ontroerend, zelfs op het
bankje hielden ze elkaars hand vast, hoe mooi is dat?
Ik stel me zo voor dat ze al een heel leven bij elkaar zijn,
kinderen hebben gekregen, gewerkt, samen allerlei
stormen die in elk leven nu eenmaal voorkomen, doorstaan.
En nu genieten ze samen van de dingen van de dag.
Bij deze gedachte voelde ik ook iets van..jaloezie
misschien, mijn relatieleven is nogal rommelig 
verlopen om maar eens een understatement te gebruiken.


Een paar dagen later wandelde ik met mijn zoon, zijn
vriendin en hun zoon Timo een rondje door de buurt,
er is overigens niets bewerkt aan deze foto die ik met mijn 
telefoon nam, er stond ineens een soort van noodweer
op losbreken, wat overigens welkom was na al die
warme dagen, we waren net op tijd thuis, dat wel.
Toen ik ze zo zag lopen dacht ik aan het stel in het park,
en hoe mijn zoon en zijn vriendin aan het begin stonden
van de lange weg van het hebben van een gezin, werk en 
 het noodweer wat ze ongetwijfeld weer eens tegen 
zullen komen (je hoopt van niet natuurlijk :-)
En ik wenste voor ze dat ze op een dag een wandelingetje
in het park zouden maken, oud, en hand in hand,
terugkijkend op een mooi leven samen..

Ik wens je een fijne dag 
-X-

5 opmerkingen:

  1. Mooi, soms blijven beelden hangen, ik herken dat.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. wat een mooie wens voor hun :-)
    ps: hoewel dezelfde gedachte in me op zou komen dat ze een heel leven samen zijn geweest, misschien is het een heel ander verhaal, zijn hun echtgenoten overleden of zo, en zijn ze mekaar pas tegengekomen... misschien vind jij ook nog zoiets moois... als je begrijpt wat ik bedoel.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een tijdje terug ontmoette ik op Kreta een Nederlands stel van in de 70. Ze zagen er zo gelukkig uit samen, en zo op elkaar ingespeeld, die moesten elkaar toch al hun hele leven kennen.

    Maar nee, wat bleek, ze kenden elkaar nog maar vijf jaar!

    BeantwoordenVerwijderen

Met dank voor je reactie (thank you for your thoughts)