Don't call us..

Als je er over nadenkt is het toch iets geks dat bloggen,

ik vertel een verhaaltje en dat wordt gelezen

door mensen ik helemaal niet ken.

Ook hebben jullie er geen invloed op of en wanneer 

ik iets van me laat horen, het is zoiets als het gezegde,

dont call us, we'll call you, hoewel het dan natuurlijk 

ik moet zijn, en geen koninklijk meervoud ;-)

Deze telefoon fotografeerde ik in Oostenrijk, zo jammer 

dat wij geen telefooncellen meer hebben; weet je nog,

de muntjes die je er in moest gooien, het wachten en 

hopen dat iemand op zou nemen en dan tijdens het gesprek

zeggen; ik hou het kort want ik heb niet zoveel muntjes..

Enfin, een kort belletje dus vandaag van mij, ik belde 

even om te zeggen dat ik me eindelijk weer wat beter

voel nadat ik wekenlang steeds naar de tandarts moest.

Afgelopen dinsdag zelfs naar de kaakchirurg wat zo tegen 

viel dat ik nog steeds een dikke kaak heb en dat ik er

eigenlijk niet eens over kan praten omdat ik anders 

zo weer begin te huilen..

Ik hoop nu dat ik uit de gedachtencirkel kan stappen 

over de tandarts, ken je dat, dat je helemaal in de greep

bent van iets en maar niet uit de cirkel kan stappen,

niet eens ergens een hekje neer kan zetten?

(ondanks alle mindfulnessoefeningen :-)

Dat was het eigenlijk, er gebeurde niet zoveel verder,

of misschien wel maar merkte ik het niet op, dat kan ook.

Ik hoop dat het goed gaat me jou, en ik wens je

een fijn weekend!

-X-